คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4#ห้ามใจไม่อยู่
อนที่4 ห้ามใไม่อยู่
"สวัสีรับพี่อร " ผมรีบทัพี่อร เพราะูเหมือนพี่อระไม่รู้ว่าเป็นผม
"อ้าว เนมเอหรอ "นั่นไ พี่อรไม่รู้ว่าเป็นผมริๆ้วย
"รับ "
"พี่็นึว่าใรที่ไหนมาทำอะไรไม่ีับน้อสาวพี่ะอี"
"อ่อ พอีผมผ่านมาเ้าห้อน้ำ แล้วเห็นว่าเธอเมา เินเเหมือนะล้ม ผมเลยเ้ามา่วยหน่ะรับ" ผมแสร้พูแ้ัวออไป เพราะพี่อรไม่เห็นอนที่ผมูบเธอ แล้วูเธออนนี้็สะลึมสะลือนไม่น่าะำอะไรไ้
"อ๋อ พราวมันเมาหน่ะ เอ้อ ลืมแนะนำเลย นี่พราวน้อสาวที่พี่เล่าให้ฟับ่อยๆ แล้ว็... เนมเยเอแล้วหนิ แ่นานแล้วอนมายืมหนัสือ"
"อ่ออออ รับๆ "ผมแล้ทำเป็นรู้ัและำไ้ ทั้ๆที่ริแล้วผมำเธอไ้ึ้นใไม่เยลืม
"ยัยพราว ไหวมั้ยเนี่ย" พี่อรหันไปพูับน้อสาวที่ฟุบหน้าลที่ไหล่ัวเอ
"อื้อ หวาย "เธออบพี่สาวเสียอ้อแอ้ า็แทบะลืมไม่ึ้นอยู่แล้ว
"เอ่อ เนม พี่อพายัยพราวลับบ้าน่อนะ " พี่อรหันมาบอผม ่อนะหันไปพยุน้อสาวที่เมาหนั
"เฮ้ย! " พี่อรอุทานออมาเมื่อเธอสะบัแนออาพี่สาวนเือบะล้ม แ่ผมเ้าไป่วยรับร่าเธอไว้่อน
"ให้ผม่วยนะรับ "ผมบอับพี่อร แล้วอุ้ม้อนร่าเล็ึ้นในอ้อมแนทันที
"อื้อออ"เธอร้อท้วเหมือนไม่พอใ แ่มือลับเี่ยวอผมไว้แน่นเหมือนะลัว นอะไรนาทำหน้าบึ้เมาเอ๋ยัน่ารันานี้
"เอ่อ.... ะ ั้น พี่รบวน้วยนะ" พี่อรอบเหมือนะเรใผม
"รถผมออยู่ทานั้นรับ " ผมบอับพี่อร ่อนะอุ้มเธอเินรไปที่รถอผม วันนี้ผมับ BMW มา เพราะถ้าับบิ๊ไบท์มาเวลาลับึๆ มันเปลี่ยวและทา็่อน้ามื ผมอุ้มเธอมายัไม่ทันถึรถ เธอ็เหมือนะหลับฟุบหน้าลที่แผออผม เพราะมือเล็ที่เี่ยวอผมมันหลุออ
ผมุในมือปลล็อรถ ่อนะบอให้พี่อรไปเปิประู
"พี่อรรับ ่วยเปิประูรถให้ผมหน่อยรับ" เมื่อไ้ยินที่ผมบอ พี่อร็รีบไปเปิประู้านับทันที อนแรผมิว่าพี่อระไปเปิเบาะหลัะอี แ่แบบนี้็ี เธอะไ้นั่ใล้ๆผม
ผมอุ้มเธอ เ้าไปในรถ่อยๆวาลที่เบาะ แล้วปรับเอนเบาะลเล็น้อยในเธอไ้นั่สบาย
"เนมำบ้านหลัที่เยมายืมหนัสือไ้มั้ย " พี่อรถามผม
"ำไ้รับ "
"เนมับไปรอพี่ที่บ้านหลันั้นนะ "
"อ้าว แล้วพี่อรไม่ไป้วยันหรอรับ" ผมทำหน้าแปลใ
"พี่เอามอไ์หน่ะ เี๋ยวพี่ไปเอารถแล้วับามไป เนมับไป่อนเลย"
"อ่อรับ"
"พี่ฝา้วยนะ "
"รับ"พอผมอบรับเสร็ พี่อร็เินาไปทันที ผมไม่รู้หรอว่ารถพี่อรออยู่ไหน พอมอามหลัพี่อรไปสัพั ่อนะเินอ้อมมาึ้นรถประำที่นับ
ผมึ้นมานั่บนรถ แล้วมอใบหน้าอเธอผ่านแสไฟสลัวๆ ที่ผ่านส่อระรถเ้ามา
"านี้ไป... พี่้อเป็นนอผมนเียวเท่านั้น รู้มั้ยรับ"ผมุยับนเมาที่หลับไม่ไ้สิ ่อนะยยิ้มมุมปาอย่าพอใ แล้วโน้มใบหน้าลไปหอมแมเธอหนึ่ที ่อนะสาร์ทรถแล้วับออไปยับ้านอเธอ แล้วไม่นาน็ถึที่หมาย
ผมอรถที่้าๆบ้านเธอแล้วับเรื่อทันที เพื่อรอพี่อร เพราะถ้าไม่ับเรื่อแล้วพ่อแม่เธอออมาเห็นเธออยู่ับผมสอ่อสอหล่ะเป็นเรื่อแน่
เวลผมไ้อยู่ับเธอ ไ้มอเธอ ทำไมผมถึรู้สึว่าัวเอเป็นนเ้าเล่ห์็ไม่รู้ ผมอบิอะไรแปลับเธออยู่ลอ อนนี้็เ่นัน
"พี่พราวรับ "ผมเรียเธอเบาๆ
" พี่พราว" รั้นี้ผมเย่าเธอเบาๆ้วย
"อื้อออ อย่าวน นะนอน" เธอสลัมือผมออ แล้วพลิัวหันหน้ามาทาผม
ผมเอนัวเ้าไปมอใบหน้าามอเธอใล้ๆ ผ่านแสไฟสลัวๆอไฟหน้าบ้านเธอ ที่เปิไว้รอลูสาว ผมยื่นมือไปับไรผมออาใบหน้าอเธออย่าเบามือ
"อผมูบอีหน่อยนะรับ" ผมพูับเธอ พลารั้ท้ายทอยเธอึ้นเบาๆเพื่อรับูบาผม
"อื้มมม" ผมราในลำอออมาอย่าพอใับรสหวานที่มีลิ่นเบียรอ่อนๆาปาเรียวนุ่มอเธอ ผมูับริมฝีปาล่าเธอเบาๆ สลับับบน ผมเหมือนนหื่นามระับวาม้อารอัวเอไม่ไ้ ผมพยายามันลิ้นเ้าไปในโพรปาหวาน่ำอเธอ แ่็ไม่เป็นผล เพราะเธอไม่ยอม้าอ้าไปให้ลิ้มผมสอเ้าไปไ้ ผมเลยไ้แู่ปานุ่มับเลียวัฟันอเธอเสน่หา
แ่อยู่ๆเธอ็ื่นึ้นมาแล้วูบอบผม นั่นมันให้ผมเิอารม์พลุ่พล่าน ผมไม่รู้หรอว่าเธอื่นหรือเธอแ่ละเมอ แ่ารที่เธอูบอบผมแบบนี้ มันปลุวามเป็นายในัวผมให้มันื่น ผมปล่อยมือาท้ายทอยอเธอไล่่ำลมายำที่หน้าออเธออย่าห้ามใไม่ไ้ และผมไม่หยุแ่นั้น ผมำลัสอมือเ้าไปใ้เสื้อเธอเพื่อะสัมผัสับผิวเนินออวบเ็มไม้เ็มมืออเธอ แ่ยัไม่ทันไ้ทำอย่าที่ใิ ผม็้อรีบัมือออ้วยวามเสียาย เพราะผมเหลือบไปเห็นแสไฟหน้ารถอพี่อรำลัับใล้เ้ามาผ่านระมอหลัะ่อน ผมหยุทุอย่าล้วยวามเสียาย ่อนะเอามือเ็ปาัวเออออย่ารวเร็ว เพราะลัวว่าะมีราบน้ำลายหรือราบลิปสิเธอิอยู่ที่ปาผมให้พี่อรไ้เห็น
พอพี่อรอมอเอร์ไ์ที่หน้ารถอผม ผม็ลารถมาเปิประูฝั่ที่เธอนั่ทันที
"มา พี่่วย" พี่อรเ้ามา่วยพยุร่าอเธอไปามือผม
"ให้ผม่วยพาเ้าไปส่มั้ยรับ"
"ไม่้อหรอ มันึแล้ว เนมลับไป่อนเถอะ พี่พายัยพราวเ้าไปไ้ แ่นี้เอ" พี่อรทำหน้าเหมือนลำบาใ พลามอเ้าไปในบ้าน ผมเลยพอะเาไ้ ว่าพี่อรลัวพ่อแม่อเธอะมาเห็น
"ั้นผมลับ่อนนะรับ ไหวแน่นะรับ" ผมถามย้ำ้วยวามเป็นห่ว เพราะลัวว่าสอพี่น้อะพาันล้มหัวะมำ
"ไหวๆ เนมับรถลับีๆนะ พี่พายัยพราวบ้าน่อน"
"รับ" พูบพี่อร็พาเธอเ้าบ้านไปทั้ที่สภาพเมาเอ๋ไม่ไ้สิ
ผมยืนมอามหลัทัู้่ไป นเธอพาันเ้าในบ้านเสร็ผมึ่อยเินมาึ้นรถแล้วับลับบ้านัวเอ
ความคิดเห็น