คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2
Chapter2
ใครกอดใครก่อน
Junhyung's Part
"อื้อ.. อ๊ะ!" ผมตื่นมาต้อนรับแสงแดดยามเช้าเที่ยง(?)อันสดใส พอดีวันนี้ผมว่างอ่ะนะ นอนถึงเที่ยงเลย แหะๆ^^
ผมขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลยละกัน สวัสดีครับ ผม 'ยงจุนฮยอง' แรปเปอร์สุดหล่อ(?) เท่ห์(?) มีเสน่ห์(?) ใครจะเพอร์เฟ็กต์ได้เท่าผมไม่มีอีกแล้วคร๊าบบบ พรุ่งนี้แล้วนะครับ ผมกับเพื่อนๆจะได้เดบิวต์เป็นนักร้องในนามวงBEA$Tตามที่ฝัน แต่แล้วเมื่อวานท่านประธาน หรือที่ผมเรียกว่า 'ป๋าฮง' นั่นเอง ป๋าฮงมาบอกว่าจะมีคนมาเพิ่ม ตอนแรกผมก็นึกว่าเด็กเส้น แต่พอฟังเหตุผลที่ป๋าฮงเล่าแล้วผมก็พอเข้าใจนะ แต่ผมแม่งโคตรไม่ชอบนิสัยมันเลย ปากเสีย ดื้อด้าน ชอบเถียงผม ชอบตะโกน ไม่ได้มีมารยาทเล๊ยยย แต่ความสามารถของมันอ่ะ ทำผมทึ่งเลยนะ เมื่อวานซ้อมเต้นและต่อท่ากัน มันก็สามารถเต้นต่อท่ากับพวกผมได้อย่างรวดเร็ว คงเป็นพรสวรรค์ที่ดีเรื่องเดียวที่ผมมองเห็นในตัวมันอ่ะ
แล้ววันนี้ผมตื่นมาก็ต้องตกใจ ก็ตอนนี้ ผมตกอยู่ในอ้อมกอดของไอ้ฮยอนซึงจอมหยิ่ง ซึ่งก็เป็นสมาชิกใหม่ที่ผมเล่าให้ฟังอ่ะ เมื่อคืนพวกเราย้ายมาอยู่หอพักใหม่ไง แล้วก็ทะเลาะแย่งเตียงกับมัน สุดท้ายก็เลยจับฉลากกัน ผมก็ดันซวยได้เตียงข้างมัน ว่าแต่... มันมากอดผมตั้งแต่เมื่อไรว่ะเนี่ย?! จะว่าไปไอ้หมอนี่เวลานอนเงียบก็น่ารักดีเหมือนกันนะ หน้าตาแม่งก็.. สวยอย่างกับผู้หญิงแหน่ะ ถ้าไม่บอกว่าเป็นผู้ชายผมก็คงนึกว่าเป็นผู้หญิงหรือทอมที่ตัดผมสั้นไรงี้แน่ๆอ่ะ เอ๊ะ! แล้วผมจะมานอนในอ้อมกอดมันแล้ววิจารณ์หน้ามันทำไมวะเนี่ย?!!!
"เห้ย!!!" แล้วอยู่ๆมันก็ลืมตาขึ้นมา...
"..."
"นายมากอดฉันทำไมเนี่ยไอ้ห้อย?!!" อื้อหือ.. ด่าห้อยนี่จี๊ดเลย
"ใครกอดใครดูดีๆ" ผมบอกไปเสียงนิ่งอย่างผู้มีชัย ก็มันมากอดผมก่อนนี่ ครั้งนี้ผมชนะเห็นๆ
"..." แล้วมันก็ค่อยๆไล่สายตาสำรวจ แล้วแม่งก็นิ่ง...
"ว่าไง?! ใครกอดใครเหรอครับคุณฮยอนซึง"
"เอ่อ.. ฉันเอง แหะๆ^^"
"อึ้ก!" ไอ้.. ไอ้หมอนี่มันยิ้มให้ผม! ยิ้มให้ผมเป็นครั้งแรกตั้งแต่เจอกัน ผมนี่ถึงกับสะอึกเลย แม่ง.. น่ารักชิบบบบ
"เห้ย! เป็นอะไรอ่ะห้อย นิ่งเลย?"
"ปะ.. ปากนายเหม็นว่ะตุ๊ด ไปแปรงฟันไป" ผมทำเป็นแกล้งพูดไปงั้นแหละ ถ้ามันรู้ว่าที่ผมอึ้งเมื่อกี้เป็นเพราะมันน่ารักนะ เสียฟอร์มแย่
"นะ.. นายว่าไงนะ! อะ.. ไอ้ห้อยนี่หนิ ชิ! เห็นว่าเช้าอยู่หรอกนะ ด่านายไปเดี๋ยวคนอื่นจะตื่น" ฮยอนซึงพูดอย่างทะนงตัว "โอ๊ยแม่คุณ(?) นี่มันเที่ยงกว่าๆแล้ว เขาตื่นกันหมดแล้วจ้ะ" จุนฮยองพูดแล้วยิ้มยิงฟันล้อเลียน
"ห๊ะ!!! จริงดิ ซ้อม! เออใช่ พรุ่งนี้จะเดบิวต์แล้ว วันนี้ต้องซ้อม!!!" ฮยอนซึงรีบปล่อยแขนออกจากตัวจุนฮยองแล้วเด้งตัวขึ้นจากเตียง แต่ก็ต้องชะงัก
"ซ้อมตอนเย็นโว้ย! กีกวังกับดูจุนมันติดงานทั้งวัน นายเคยฟังอะไรที่เขาบอกบ้างไหมเนี่ย? ฮ่าๆ" จุนฮยองถึงกับหัวเราะออกมาให้ความ4Dที่มีอยู่เต็มเปี่ยมในตัวฮยอนซึง
"ชิ! ก็ซ้อมส่วนของตัวเองไปก่อนก็ได้หนิ มัวแต่ขี้เกียจอย่างนายก็ไม่ได้เดบิวต์อย่างสมบูรณ์แบบพอดี ฉันไปล่ะไอ้ห้อยขี้เกียจ แบร่!"
"ห๊ะ! นายนี่มัน.." ดื้อจริงๆ...
Junhyung's Part end.
.......................................................
และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่พวกเขาจะทำความฝันให้เป็นจริงครึ่งทาง เพราะการเดบิวต์เป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น ความสำเร็จของความฝันนั้นคือการมีบิวตี้(ชื่อแฟนคลับ)อยู่เคียงข้างพวกเขาและได้ร้องเพลงให้บิวตี้ฟังมากกว่าคือความสำเร็จของความฝันของพวกเขา
"$o BEA$T!!! 감사합니다(ขอบคุณครับ)" ลีดเดอร์ยุนเป็นตัวแทนวงกล่าวขอบคุณ วันนี้เขาไม่คิดเลยว่า วันแรกที่เดบิวต์จะมีแฟนคลับมาให้กำลังใจพวกเขามากขนาดนี้
"บิวตี้ กลับบ้านดีๆนะครับ^^" เสียงสดใสของโยซอบบอกกับบิวตี้ด้วยความเป็นห่วง ก็บิวตี้ของพวกเขายังเด็กอยู่เลย แถมยังสวย(?)อีกด้วย จะไม่เป็นห่วงได้ไงล่ะ ถือเป็นการเซอร์วิสเล็กๆน้อยๆแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความห่วงใยและจริงใจ
"ค่าาาา โอป้า.. ซารางแฮ~ ><"
.......................................................
"เด็กๆ วันนี้กลับบ้านนอนกัน มีเวลานอนเบ็ดเสร็จรวมเวลาเดินทางด้วย3ชั่วโมงน๊าาา" จินแทค ผู้จัดการสุดหล่อพูดอย่างอารมณ์ดี
"ห๊ะ!! ทำไมเวลานอนมันเยอะงี้อ่ะ หลับเต็มอิ่มแน่วันนี้ YY " ดูจุนตอบอย่างโอดครวญ กว่าเขาจะเดินทางกลับถึงหอก็กินเวลาไปประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว ก็สรุปว่ามีเวลานอน2ชั่วโมงครึ่ง แต่ก็อย่างนี้แหละนะ เพิ่งจะเดบิวต์ก็ต้องโปรโมทเยอะหน่อย เพื่อความฝันแล้ว เหนื่อยแค่ไหนก็มีความสุข
"เถอะน่า.. ไปนอนกันเถอะ โยง่วงอ่าาา"
"เห้ย! พวกมึงอ่ะเร็วๆเลยนะ กูให้เวลาห้านาทีต้องถึงรถ ไม่งั้นหาทางกลับหอเอาเอง!" ดูจุนถึงกับประกาศกร้าว หลังจากที่โยบอกว่าง่วงนอนแล้ว เพื่อนๆในวงถึงกับงงว่ามันเป็นอะไรของมัน เมื่อกี้ยังบ่นอยู่เลย แล้วอยู่ๆแค่โยบอกว่าง่วง แม่งก็จะรีบไปนอนซะงั้น หรือว่า...
.......................................................
"นี่ คืนนี้ไม่ต้องตั้งใจข้ามฝั่งมากอดฉันอีกนะ" เป็นเพราะตอนนี้ห้องทั้งห้องปิดไฟแล้ว สมาชิกคนอื่นๆก็หลับกันหมดแล้ว จุนฮยองจึงต้องกระซิบบอกฮยอนซึงเสียงเบา(แล้วทำไมไม่หลับ?)
"ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ มันไม่มีทางเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองแน่" ฮยอนซึงถึงกับกัดฟันพูด เขาเนี่ยนะตั้งใจไปกอดจุนฮยอง แค่คิดก็ขนลุกละ
"แหม.. ไม่ต้องอายหรอก ฉันก็รู้ตัวอ่ะนะ ว่าฉันน่ะทั้งหล่อ เท่ห์ รวย แถมยังเป็นแรปเปอร์ผู้มากความสามารถอีก ใครๆก็ต้องคลั่งไคล้ฉันเป็นธรรมดา จริงๆฉันก็เจอคนอย่างนายมาเยอะอ่ะนะ ทำเป็นแกล้งไม่สนใจฉัน แต่จริงๆแล้วชอบฉันมากจนต้องเรียกร้องความสนใจ จริงๆหน้าตานายก็พอได้อยู่นะ ถ้าอยากให้ฉันสนใจจริงๆล่ะก็นายต้องเลิกด่าฉันและเอาใจฉันเยอะๆนะ โอเค้?"
"..." เงียบ
"ฮยอนซึง ได้ยินฉันถามไหม?" จุนฮยองถามอีกครั้ง
"Zzz.."
"ไอ้ตุ๊ด?"
"Zzzz" หลับไปเรียบร้อยแล้วจ้า..
"หลับแล้วทำไมไม่บอกห๊ะ(?) ปล่อยให้ฉันพูดคนเดียวอยู่ได้ เดี๋ยวเถอะนะ!"
"จุนฮยอง~ นายบ่นอะไรของนายคนเดียว ไม่หลับไม่นอนงายยย~" กีกวังที่นอนข้างๆจุนฮยองงัวเงียถาม เมื่อได้ยินเพื่อนของเขาบ่นอะไรคนเดียวก็ไม่รู้
"อะ.. เปล่าหรอก นายนอนต่อเถอะ โทษที" เพราะนายจริงๆเลยฮยอนซึง(?) ไอ้กีกวังต้องคิดว่าฉันบ้าแน่ๆ คอยดูเถอะ ถึงทีฉันเมื่อไหร่ฉันต้องเอาคืน!(อะไรของแกวะ?)
.......................................................
"เห้ยๆๆ ตื่นกันได้แล้ว นอนครบสองชั่วโมงครึ่งแล้ว ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว!" เมื่อครบตามตารางเวลาการนอน ดูจุน ลีดเดอร์ผู้มีวินัยก็ต้องจำ(ใจ)เป็นคนแรกที่ลุกมาปลุกเหล่าสมาชิกขี้เซา นี่เป็นหน้าที่หลักๆของเขาเลยแหละ เขาต้องตื่นคนแรก อาบน้ำคนแรก แล้วจึงมาปลุกสมาชิกวง แต่ด้วยหอพักเขามีห้องน้ำเพียงห้องเดียว พอดูจุนปลุก ใครอยากอาบน้ำก่อนก็ลุก ใครขี้เซามากๆหน่อยก็ไว้คิวท้ายๆ แต่คิวท้ายๆน่ะ เสี่ยงนะ เพราะจินแทค ผู้จัดสุดหล่อมารับเมื่อไหร่ ห้านาทีต้องครบจ้า.. ไม่งั้นฮยองแกทิ้งนะจะบอกให้
Junhyung's Part
"อืมม...!" วันนี้ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างโสดสายยย(?) โห่.. ก็เพิ่งได้นอนเมื่อสองสามชั่วโมงที่แล้วเองอ่ะ แต่ก็นะ พวกผมเพิ่งจะเดบิวต์ ต้องโปรโมทเยอะ ตารางงานเลยแน่นเอียด ถึงจะเหนื่อยผมก็มีความสุขนะ ถึงแม้ความฝันจริงๆของผม คือ ผมอยากเป็นโปรดิวเซอร์ก็ตาม
"อีกแล้วสินะ.." ลืมตาขึ้นมาผมก็เห็นหน้าฮยอนซึงจอมดื้ออยู่ข้างหน้าผม ก็พอจะเดาออกอ่ะนะ ทำเป็นเนียนมากอดผมแน่ คนมันหล่ออ่ะ จะให้ทำไงได้..
"นี่ ตื่นๆ ได้เวลาไปทำงานละ อย่ามาเนียนกอดฉันนานๆหน่อยเลย"
"อื้มมม~ ขอแปปนึงนะ" อื้อหือ.. ขี้เซาชะมัด
"ตื่นได้แล้ว ฉันเมื่อย! กอดอยู่ได้"
"กอดอะ.. เห้ย! ไอ้ห้อย!!!" ห้อยงั้นเหรอ..!
"ไอ้ตุ๊ด! ตื่นมาก็ปากหมาแต่เช้าเลยนะ"
"นายน่ะสิปากหมา ไอ้เถิก! แล้วนี่มานอนกอดฉันทำไมเนี่ย?!" เถิก.. จี๊ดเลยๆ ห้อยยังไม่พอ เถิกด้วย ขึ้นครับขึ้นเลย เอ๊ะ! แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้มันว่าใครกอดใครนะ
"นี่! ไอ้ตุ๊ด ใครกอดใครกันแน่ ดูดีๆ"
"..."
"ไหนว่าเป็นอุบัติเหตุ จะไม่มีเป็นครั้งที่สองไง~" ผมบอกไปอย่างมั่นหน้าพร้อมกับดัดเสียงอย่างดัดจริต(?)ไปด้วย
"..."
"ฉันก็รู้นะว่าฉันน่ะหล่อและรวยมาก นายก็ชอบฉันมากเลยล่ะสิ ไม่ต้องทำเป็นเนียนกอดฉันทุกวันอย่างนี้ก็ได้ ขอดีๆฉันก็ให้นายกอดน่าาา อยากกอดฉันก็บอกสิ ไม่ต้องมา..!"
"หยุดพล่ามได้ละเถิก" คำก็ห้อย สองคำก็เถิก เดี๋ยวปั๊ด!
"ก็ถูกที่ฉันบอกว่าจะไม่มีเป็นครั้งที่สอง"
"แล้วที่กอดฉันอยู่นี่ล่ะ คื๊ออออ?" ผมถามเสียงสูง
"ก็กอดไง แต่เป็นนายนั่นแหละที่เนียนกอดฉันอยู่ ฉันไม่ได้กอดนายสักหน่อย" แหม่.. เชิดใส่ผมด้วย!?
"จะเป็นฉันได้ยังงะ..!" ผมกำลังจะเถียงมันพร้อมกับพิสูจน์ความจริงอย่างที่มันกล่าวหา ผมค่อยๆมองแขนของผมที่ทอดยาวไปหาเอว... . . . ของไอ้ตุ๊ด...!!! ผมนี่รีบดึงแขนออกจากเอวมันอย่างเร็วเลย . . . เงิบแดกสิครับงานนี้
"ไง~ จะเงิบอีกนานไหมห้อย?"
"..." ยังเงิบไม่หายครับ ขายขี้หน้าชิบ พูดไว้เยอะซะด้วยสิ
"ไม่เป็นไรนะเถิก ฉันเข้าใจว่าฉันนายคงจะชอบฉันมากเลยเนียนมากอดฉันอย่างนี้~" เอ๊ะ! ประโยคคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน
"แต่ถ้านายอยากกอดฉันมากขนาดนี้ก็ขอฉันดีๆก็ได้~" คุ้นๆอีกละ "เหอะ! เงิบแดกอ่ะดิ
" เออดิ! "สรุปคราวนี้ไม่ใช่ฉันนะที่กอดนาย มีตาก็หัดดูดีๆก่อนสิ โวยวายเพื่อออ?
" อึ้ก! จุก.. "ไปอาบน้ำดีกว่า ฮ่าๆๆ ฉันไปก่อนไอ้ห้อยเถิก
" เออ ไปเหอะ ขอกูกู้หนังหน้าที่แตกเมื่อกี้แปป แล้วมันก็ลุกออกจากเตียงไป แต่มันก็ยังไม่ลืมที่จะทิ้งท้ายให้ผมเจ็บใจ "ห้อย"
"อะไรตุ๊ด?!!" เรียกงี้อีกละ ฮึ่ย! เรียกทำไมนักหนา ผมหันไปมองก็เห็นมันยืนเก๊กอยู่ แล้วพูดเสียงนิ่งว่า...
"นี่! ใครกอดใครกันแน่ ดูดีๆ!!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" . . . ประโยคนี้มัน...
Junhyung's Part end.
.......................................................
03/04/2015#
ผัดกะเพรา#
ความคิดเห็น