คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter15
Chapter15
นอนกับฉันสิ คืนเดียวจบ
Hyunseung's Part
'จีจี้~ ซึงง่วงนอนอ่าา'
'มานอนตักฉันมา'
'อื้มมมม~'
'จีจี้มาจูบซึงทำไมเนี่ย?! ซึงจะนอนนะ กวนอยู่ได้'
'ก็เวลาซึงนอนแล้วมัน..'
'มันอะไร? พูดดีๆนะ'
'ก็นายมันน่ารักจนฉันอดใจไม่ไหวไงล่ะ'
"เฮื้อก!!!" ผมสะดุ้งตื่นทันทีที่ฝันถึงอดีตก่อนๆ อดีตอันแสนเจ็บปวดตอนที่คบกับจียง ทำไม.. ทำไมผมถึงลืมไม่ลงสักทีนะ?
"เป็นอะไรไปซึง ฝันร้ายเหรอ?" ทำไมตอนนี้หน้าผมกับจียงอยู่ใกล้กันจังเลยล่ะ? อ๋อ.. ผมนอนตัก..!!
"เห้ย!!!" ผมเด้งตัวออกจากตักจียงอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
"เป็นอะไรซึง?"
"อะ.. อ๋อ เปล่าหรอกๆ ฉันนี่แย่จังเลย นายอุตส่าห์มาหาก็ดันมานอนให้นายรอซะนี่^^" ผมรีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
"ไม่เป็นไรหรอก ฉันผิดเองแหละที่มาไม่บอก"
"แล้วนายรู้จักหอฉันได้ไงอ่ะ?" ผมสงสัยมากจริงๆ เพราะผมไม่เคยบอกใครเลยในbiGbanG
"ฉันเดาๆเอาน่ะ ถามทางมาเรื่อยๆ เพราะนายเคยบอกฉันนี่ว่าหอนายอยู่ใกล้ๆสวนสาธารณะ" ผมไม่เชื่อหรอกว่าคนอย่างจียงจะยอมลำบากถามทางคนอื่น คนอย่างจียงน่ะไม่ชอบความลำบากหรอก ผมรู้..
"แล้วมามีอะไรเหรอ?"
"ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากมาหาเฉยๆ"
"เหรอออ แล้วไม่ทำงานหรือไง? พ่อซุปตาร์~"
"ถ้าฉันอยากทำ เดี๋ยวฉันก็ไปทำเองแหละน่า.." จ้าาา พ่อเส้นใหญ่ ใครๆก็ไม่กล้าหือ
"เนี่ย! เมื่อวานเพื่อนฉันมันเปิดร้านอาหาร ฉันรู้ว่านายชอบกิน เลยว่าจะพาไปกินวันนี้ ไปไหม?" จริงๆผมก็อยากไปอ่ะนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมก็คงจะดีใจมากและตอบตกลงไปตั้งแต่วินาทีแรกที่จียงถามแล้ว แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ตอนนี้ผมกับจียงไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ผมไม่อยากกลับไปเจออดีตที่แสนเจ็บปวดอย่างนั้นอีกแล้ว..
"..." ขณะนั้นเอง อยู่ๆจุนฮยองก็เดินออกมาจากห้องน้ำพอดี ทำยังไงดี? อ๊ะ! นึกออกแล้ว
"จุนฮยอง~" ผมรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปเกาะแขนจุนฮยองก่อนที่หมอนั่นจะเดินเข้าห้องนอนซะก่อน
"อะไร?" จุนฮยองหันมามองผมและก็แขนผมอย่างสงสัย ทำไมวันนี้หมอนี่ทำหน้ามุ่ยอย่างนี้อ่ะ อารมณ์เสียอะไรของมันแต่เช้านะ ช่างเถอะๆ ทำตามแผนต่อดีกว่า
"นายช่วยทำตามที่ฉันบอกหน่อยนะจุนฮยอง นะๆ" ผมกระซิบบอกจุนฮยอง
"ไม่" จุนฮยองบอกผมเบาๆ ไอ้หมอนี่..!
"นะๆ ถือว่าฉันติดหนี้นายครั้งนึงเลยเอ้า อยากได้อะไร เดี๋ยวฉันหามาให้เลย นะๆๆ"
"หึ!" หมอนี่มันยิ้มมุมปากด้วยอ่ะ มีแผนชั่วในหัวแน่ๆเลย
"จุนฮยอง วันนี้เรามีงานตอนบ่ายใช่ป้ะ? ฉันเกือบลืมไปเลย^^" ผมปรับเสียงให้เหมือนผมคุยกับจุนฮยองปกติ เพื่อให้จียงได้ยินเสียง
"อืม"
"อ่า.. จียง ฉันมีงานบ่ายนี้อ่ะ นายกลับก่อนเลยนะ โทษที^^" ผมโกหกจียงออกไป จริงๆก็ไม่ได้อยากจะโกหกหรอก แต่ผมไม่อยากไปกับจียงจริงๆ ขอโทษนะ..
"อ้าวเหรอ.. แย่จัง ให้ฉันไปส่งเปล่า? วันนี้ฉันเอารถมา"
"มะ.. ไม่เป็นไร เดี๋ยวเมเนเจอร์มารับน่ะ^^"
"โอเค งั้นฉันกลับก่อนแล้วกัน"
"ไปๆ เดี๋ยวฉันเดินไปส่ง^^" ผมเดินไปส่งจียงที่หน้าห้อง
"ขับรถดีๆนะ บาย^^"
"อื้ม ตั้งใจทำงานด้วย บาย"
"จ้าาาา^^" แล้วผมก็ปิดประตูห้องทันทีที่ลาจียงเสร็จ เยส! ในที่สุดก็(ไล่)ให้จียงกลับได้สักที ผมหันหลังพิงประตูห้องแล้วหลับตาพร้อมถอนหายใจอย่างโล่งใจ พอเงยหน้าลืมตาขึ้นมาผมกลับยมทูตยืนอยู่ข้างหน้า!!!
"หึ!"
Hyunseung's Part end.
.......................................................
"Cut!!!!" เสียงผู้กำกับดังขึ้นหลังจากที่ดูจุนแสดงฉากสำคัญจบ ซึ่งเป็นฉากสุดท้ายที่ดูจุนต้องแสดงในวันนี้
"ฮยองงงง~ วันนี้โยทำงานถึงตอนไหนอ่ะ" เมื่อดูจุนกลับมาถึงโรงแรม เขาก็เอ่ยถามจินแทค ผู้จัดการวงสุดหล่อ(?)ทันทีที่นึกขึ้นได้
"โยซอบมันมีรายการแปปเดียว ป่านนี้นอนไปแล้วล่ะ" จินแทคบอกดูจุน แต่สายตายังคงจดจ่ออยู่ที่จอไอแพดที่กำลังเล่นเกมอยู่ ถึงแม้สมาชิกแต่ละคนจะทำงานต่างที่กัน แต่จินแทคก็สามารถจัดการบริหารเมเนเจอร์ได้อย่างลงตัว ไม่ขาดไม่เหลือ
"แล้วกลับไปนอนหอหรือเปล่าฮยอง?" ดูจุนถามไปก็ปลดกระดุมเสื้อไป ทีละเม็ด ทีละเม็ด(เอ่อ.. ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ดูจุนแค่จะอาบน้ำเฉยๆ อย่าคิดลึกนะ)
"ไม่ได้กลับหรอก โยมันบอกว่าอยากอยู่เที่ยวต่อ พรุ่งนี้มันว่าง" จินแทคบอกตารางงานอย่างคล่องแคล่วและสมบูรณ์ครบถ้วน คงเกิดมาเพื่อเป็นผู้จัดการวงเลยมั้งเนี่ย..
"อะไรนะ?!! จริงๆเลย!!" อยู่ดูจุนก็โกรธขึ้นมาเฉยๆแล้ววิ่งออกไปนอกห้องทั้งๆที่เสื้อถูกปลดกระดุมออกหมดแล้ว แต่เขาก็หาสนใจไม่ ดูจุนเดินออกมาแล้วโทรศัพท์หาโยซอบทันที
"ว่าไงดูจุนอา~" โยซอบรับสายด้วยน้ำเสียงสดใส
"โยทำไมไม่กลับหอ?!!" ดูจุนตะโกนตอบกลับทันทีที่โยซอบรับสาย
"อ๋อ โยจะอยู่เที่ยวต่ออีกวันนึงน่ะ พรุ่งนี้โยว่าง" โยซอบพยายามตอบไม่ให้กระชากเสียงใส่ดูจุน เพราะตอนนี้เขาก็เริ่มโกรธแล้วเหมือนกันที่ดูจุนโทรมาก็ตะคอกเขาเพราะอะไรก็ไม่รู้
"แล้วทำไมไม่บอกฉัน?!!" ดูจุนยังคงตะคอกใส่โยซอบ
"แล้วดูจุนอาจะทำไม?!! โยจะไปไหนมาไหนทำไมต้องคอยรายงานดูจุนด้วย!" ในที่สุด โยซอบก็หมดความอดทน จึงตะโกนกลับไป
"ฉันก็เป็นแฟนนายไง!!! จะเที่ยวทำไมไม่บอกฉันก่อนห๊ะ?!!"
"แค่โยจะอยู่เที่ยวต่อทำไมดูจุนอาต้องโกรธด้วย?!! ฮึก" โยซอบตะโกนถามดูจุนกลับ แล้วอยู่ๆก็ร้องไห้โดยที่โยซอบไม่ทราบสาเหตุเช่นกัน
"อะ.. โย โยร้องไห้เหรอ?!" ดูจุนที่เหมือนเพิ่งได้สติถามโยซอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง จริงๆแล้วดูจุนและโยซอบตกลงคบกันตั้งแต่อาทิตย์ที่มาแล้ว แต่ด้วยความที่ดูจุนขี้หวงเกินเหตุ พอรู้ว่าโยซอบจะเที่ยวต่อที่ต่างจังหวัด มันทำให้เขากังวลมากไปหน่อย..
"ไม่ได้ร้อง!! ฮึก" โยซอบตะโกนกลับเพื่อกลบน้ำเสียงสั่นๆเพราะกำลังร้องไห้อยู่ แต่เสียงสะอื้นก็ยังคงเล็ดลอดไปจนดูจุนได้ยินอยู่ดี
"โย อย่าร้องนะ ดูจุนอาขอโทษนะครับ" ดูจุนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เสียใจจริงๆ จนครฟังอย่างโยซอบรู้สึกได้
"ถ้าดูจุนไม่อยากให้โยอยู่เที่ยวต่อ โยไม่อยู่ก็ได้!" แต่ถึงอย่างนั้น โยซอบก็ยังโกรธอยู่ดี ผู้ชายอะไร โทรมาแล้วก็ตะคอกๆเขาอยู่ฝ่ายเดียวกับอีแค่เรื่องที่เขาจะไปเที่ยว เขาก็แค่อยากเที่ยว อยากพักผ่อน ไม่เห็นว่ามันน่าจะเป็นเรื่องใหญ่ตรงไหน จริงๆโยซอบก็คิดว่าอีกเดี๋ยวก็จะโทรบอกดูจุนเหมือนกัน แต่ไม่แน่ใจว่าดูจุนจะถ่ายละครเสร็จหรือยัง เลยว่าจะให้5ทุ่มก่อนค่อยโทรไปบอก แต่ดูจุนก็ดันโทรมาเสียก่อน..
"โธ่.. โยจ๋า~ ดูจุนแค่เป็นห่วง อยู่เที่ยวคนเดียวมันอันตราย ถ้าเกิดใครมาทำร้ายหรือจีบโยล่ะ จะทำยังไง? ดูจุนหวงนะ" ดูจุนพูดหว่านล้อมหวังให้โยซอบเข้าใจตน และก็พอโล่งใจได้บ้าง เพราะตอนนี้ไม่มีเสียงสะอื้นของโยซอบดังออกมาแล้ว แสดงว่าตอนนี้โยซอบคงหยุดร้องไห้แล้ว
"โยเป็นผู้ชายนะ แล้วอีกอย่างเมเนเจอร์ฮยองก็อยู่.." พอฟังเหตุผลดูจุน โยซอบก็เริ่มเข้าใจและพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง
"โธ่~ โยจ๋า.. แค่โยอยู่นอกสายตาดูจุนแค่นาทีเดียว ดูจุนก็เป็นห่วงแล้วนะรู้ไหม?" ดูจุนพยายามง้องอนอย่างสุดฤทธิ์
"บ้าาาา"
"ดูจุนก็บ้ารักโยคนเดียวแหละ"
"เลี่ยน! แล้วตกลงดูจุนอาจะให้โยอยู่เที่ยวต่อไหม?" โยซอบพยายามกลบเกลื่อนความเขินแล้วเข้าเรื่องที่เป็นสาเหตุทำให้ทะเลาะกันเมื่อครู่ทันที
"ไม่.."
"!!!" โยซอบที่กำลังจะอ้าปากถามก็ต้องค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น เพราะประโยคหลังที่ตามมาของดูจุน
"ไม่ห้ามแล้วครับ เดี๋ยวเด็กแถวนี้จะร้องไห้ขี้มูกโป่งเอา"
"โยไม่ใช่เด็กนะ!"
"ครับๆๆ ห๊าวววว แต่โยต้องดูแลตัวเองดีๆนะ ใครมาคุยด้วยก็อย่าไปคุยตอบนะครับ"
"อืม" โยซอบพูดแค่นั้นก่อนจะตัดสายไป
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด ...
"อ้าวเห้ย! นึกจะวางก็วาง เอาแต่ใจจริงๆแม่ของลูกกู เฮ้อ!" ด้านดูจุนที่ถูกโยซอบตัดสายเมื่อครู่ถึงกับลอบถอนหายใจและบ่นพึมพำอยู่คนเดียว
.......................................................
"1 อาทิตย์!!!"
"ไม่!!!"
"5 วันก็ได้!!!"
"ไม่!!!"
"3 วันขาดตัว!!!"
"ไม่!!!"
"ฉันก็ไม่เหมือนกัน!!! ต่อไปฉันจะไม่ช่วยนายแล้ว นายมันไม่รักษาสัญญา ไอ้ตุ๊ด!"
"มันเกินไปนะห้อย! จะให้ฉันเป็นคนใช้นายตั้ง 3 วันเลยเหรอ?! ฉันก็ออกจะบอบบางขนาดนี้(?) นายยังจะใจร้ายจิกหัวใช้ฉันได้ลงคอเหรอ" ฮยอนซึงเถียงแล้วส่งสายตาอ้อนวอน วิ๊งๆๆ ให้จุนฮยอง ตอนนี้ทั้งคู่กำลังตกลง(เถียง)กันอยู่สำหรับข้อตกลงที่ได้ทำไว้ก่อนหน้านี้ แต่เงื่อนไขของจุนฮยองกลับทำให้ฮยอนซึงน้ำตาตกในเลยทีเดียว ไม่น่าไปตกลงกับคนเจ้าเล่ห์อน่างจุนฮยองเลยจริงๆ มีอย่างที่ไหน จะให้เขาเป็นคนใช้ตั้ง 1 สัปดาห์ บ้าไปแล้ว..!
"มะ.. ไม่ต้องมาทำสายตาแบบนี้เลยนะไอ้ตุ๊ด ฉันไม่ใจอ่อนหรอกนะจะบอกให้" จุนฮยองสะอึกเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาออดอ้อนของฮยอนซึง แต่ฮยอนซึงหารู้ไม่ ว่าการที่ฮยอนซึงทำแบบนี้คือการอ้อน
"นายไม่สงสารฉันเหรอจุนฮยอง~" ฮยอนซึงยังคงไม่เลิกทำสายตาวิ๊งๆใส่จุนฮยอง
"งั้นเอางี้ไหมล่ะ คืนเดียวจบ" อยู่ๆจุนฮยองก็คิดแผนชั่วได้ ถามฮยอนซึงด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
"ยังไงอ่ะ?" ฮยอนซึงถามตาโตอย่างสนใจ
"นอนกับฉันสิ คืนเดียวจบ" จุนฮยองยิ้ม
"..." ฮยอนซึงมองหน้าจุนฮยองแล้วยิ้มให้เช่นกัน
เพี้ยะ!!!!!
.......................................................
ย้อนกลับไปวันนั้น..
วันไหน?
อ่านไปเถอะ เดี๋ยวก็รู้ คึคึ
หลังจากวันนั้น วันที่ดูจุนและโยซอบทะเลาะกันครั้งใหญ่จนทำให้โยซอบร้องไห้(หนักมาก) ดูจุนและโยซอบที่กำลังเดินไปในห้องครัวของหอพักโดยมีดูจุนเดินนำหน้า อยู่ๆดูจุนก็หยุดชะงักแล้วรีบหาข้ออ้างเพื่อพาโยซอบไปที่อื่นให้เร็วที่สุด จะให้เข้าไปในห้องครัวได้ไงล่ะ ก็ไอ้ดงอุนกับกีกวังแม่งเล่นแลกลิ้นกันกลางวันแสกๆคาเคาน์เตอร์ล้างจานขนาดนั้น ในเมื่อพวกเขาไม่อยากให้ใครรู้ ดูจุนผู้เป็นดั่งเทพบุตร(?)ก็จะเก็บความลับนี้ไว้ให้เอง
พอเดินออกมาจากหอพักได้ ดูจุนและโยซอบก็เดินเข้ามาในคาเฟ่ใกล้ๆหอพัก ร้านตกแต่งสไตล์วินเทจโทนหวาน เหมาะแก่การที่คู่รักจะมานั่งจิบกาแฟหรือกินเค้กชิลๆ
'ว้าววว เค้กร้านนี้น่ารักจังเลยดูจุนอา^^' ทันทีที่เค้กถูกนำมาเสิร์ฟ โยซอบก็ดูจะปลื้มอกปลื้มใจกับเค้กตรงหน้ามาก ยิ้มซะจนดูจุนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเห็นแล้วยิ้มตามไปด้วย
'แล้วดูจุนอาจะนั่งดูโยนั่งกินอย่างเดียวเหรอ? ไม่เห็นสั่งมากินเลย อา~ ดูจุนอาไม่ชอบกินของหวานนี่เนอะ งั้นเราย้ายร้านกันไหม?' โยซอบถามตอบอยู่คนเดียว แต่ก็สามารถทำให้ดูจุนยิ้มได้อีกรอบ เพราะดีใจที่รู้ว่าคนตัวเล็กตรงหน้าใส่ใจเขามากขนาดนี้
'ไม่ต้องหรอกครับโย ดูจุนไม่ค่อยหิว แค่อเมริกาโน่แก้วเดียวก็พอแล้ว' ดูจุนพูดแล้วยิ้มให้โยซอบเล็กน้อย
'อ่าหะๆ' โยซอบตอบรับดูจุนแล้วรีบก้มหน้าทันที เพราะรอยยิ้มเมื่อครู่ของดูจุนมันทำให้โยซอบเขินจนแก้มแทบระเบิด
'โยครับ' ระหว่างที่ทั้งคู่นั่งชิลไปสักพัก อยู่ๆดูจุนก็พูดขึ้น
'อื้อ!' โยซอบยังคงไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองหน้าดูจุน เพราะกลัวดูจุนจะทำให้เขินอีกเลยทำเป็นก้มหน้ากินเค้ก ทั้งๆที่ก็เริ่มจะอิ่มแล้ว
'ดูจุนขอโทษสำหรับเรื่องวันนี้นะครับ ดูจุนไม่มีเหตุผลเอง' ดูจุนพูดไปก็พยายามก้มหน้าไปเพื่อมองหน้าโยซอบ เพราะอยากจะรู้ว่าตอนนี้โยซอบกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ แต่โยซอบก็เอาแต่ก้มหน้ากินเค้กอย่างเดียว ทั้งๆที่กำลังคุยกับเขาอยู่แท้ๆ
'อื้อ!' โยซอบตอบแล้วพยักหน้าเล็กน้อย แต่ก็ยังคงไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาเสียที ยิ่งเห็นว่าดูจุนพยายามก้มหน้าลงมา โยซอบก็ยิ่งก้มหน้าให้มากกว่าเดิม
'โยหายโกรธดูจุนแล้วใช่ไหมครับ?' ดูจุนถามชิลๆ เพราะตอนนี้เขาเริ่มรู้แล้วว่าโยซอบเป็นอะไรถึงไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา..
..คงจะปากเลอะอยู่ล่ะสิ
- - (บ้านแกเส้!)
'อื้อ!' โยซอบก็ยังคงตอบคำถามดูจุนแค่นั้น และยังคงไม่เงยหน้าขึ้นมามองดูจุน
'งั้น.. โยครับ'
'อื้อ!'
'เป็นแฟนกันนะครับ'
แกร๊ง! (เสียงส้อมตักเค้กร่วง)
'...' โยซอบเงยหน้าขึ้นมาทันทีที่ได้ยินประโยคเมื่อครู่ ดวงตาเบิกกว้างอย่างปกติของคนตกใจ ปากที่เพิ่งตักเค้กใส่ก็อ้าค้างทั้งๆที่ยังไม่ได้เคี้ยว มุมปากก็มีครีมติดอยู่เล็กน้อย ดูจุนเห็นปฏิกิริยาตอบรับแบบนี้ก็ยิ้มด้วยความชอบใจ
'ไม่ปฏิเสธถือว่าตกลงนะครับ'
'...' แต่เหมือนตอนนี้สติของโยซอบจะได้ล่องลอยออกไปแล้ว เรียกเท่าไหร่ก็คงไม่กลับ
'งั้นดูจุนจองไว้ก่อนเลยนะ' ดูจุนพูดแค่นั้นก็ยืดตัวออกไปหาโยซอบเล็กน้อยแล้วใช้ปากตัวเองปิดปากโยซอบที่เปิดอยู่ทันที เจอจูบขนาดนี้ตอนนี้โยซอบเลยนิ่งยิ่งกว่าหุ่นปูนปั้นเสียอีก ดูจุนไม่รอช้า ส่งลิ้นของตัวเองเข้าไปสำรวจในโพรงปากของโยซอบเล็กน้อยก่อนจะถอนออกมาพร้อมเค้กในปากโยซอบ เมื่อดูจุนเคี้ยวและกลืนเค้กเสร็จก็ยิ้มให้โยซอบและพูดกับโยซอบว่า..
'ผมจองแล้วนะครับ ของหวานของผม^^'
.......................................................
27/05/2015#
ผัดกะเพรา#
ความคิดเห็น