คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter14
Chapter14
จียงมาเยี่ยม
กริ๊งงงงง(เสียงออดหอรุ่นโบราณ)
ตอนนี้ในหอเหลือเพียงฮยอนซึงและจุนฮยองอยู่หอ คนอื่นๆติดงานที่ต่างจังหวัด คาดว่าวันนี้จะไม่กลับหอ ดงอุนก็ติดเข้าค่าย แล้วเช้าวันนี้ก็มีใครไม่รู้มากดออดแต่เช้า.. กริ๊งงง กริ๊งงง Zzzzzzzz กริ๊งงง กริ๊งงง กริ๊งงง Zzzzzz!
"โว้ยยย ใครมาแต่เช้าวะ!!!" จุนฮยองลุกขึ้นมาโวยวายแล้วเดินไปดูว่าใครกันที่มากดออดแต่เช้า
"สวัสดีครับ" จุนฮยองทักอย่างอารมณ์เสียเล็กน้อย
"สวัสดีครับ ขอโทษนะครับที่มาแต่เช้า วันนี้ฮยอนซึงอยู่ไหมครับ?"
"อยู่ นายเป็นใคร?" จุนฮยองถามอย่างสงสัย ผู้ชายคนนี้มันหน้าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ด้วยความงัวเงียและเพิ่งตื่นจึงทำให้สมองของจุนฮยองยังทำงานได้ไม่เต็มที่
"ผมควอน จียงครับ"
"เดี๋ยวไปเรียกฮยอนซึงมาให้ รอตรงนี้ไปก่อน" จุนฮยองตอบด้วยน้ำเสียงกระชากอย่างอารมณ์เสียมากขึ้น เขาจำชื่อนี้ได้ จียง...
"ไอ้ตุ๊ด ตื่นๆ มีคนมาหา" จุนฮยองที่เดินมาถึงห้องนอน ก้มเข้าไปเพื่อเขย่าฮยอนซึง
"อืมมมม" ฮยอนซึงผู้ขี้เซาครางเล็กน้อย "ตื่นๆ ไอ้จียงอะไรของนายมันมาหา!!" จุนฮยองตะโกนเล็กน้อยด้วยความอารมณ์เสีย แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงตัวเองเพราะไม่อยากจะสนใจต่อแล้ว
"ห๊ะ!!! จียง" ฮยอนซึงที่เริ่มตั้งสติได้หลังจากที่ได้ยินชื่อจียงก็ตะโกนเสียงดังแล้ววิ่งออกไปจากห้องทันที
"ชิ! ไหนบอกไม่ได้เป็นแฟนกัน มาหากันตั้งแต่เช้าเลยเนี่ยนะ" จุนฮยองพึมพำกับตัวเองแล้วพยายามหลับต่อ...
.......................................................
"จีจี้!!!!!"
"ซึง^^ อ้าว! ยังไม่ตื่นหรอกเหรอ"
"อื้อออ แล้วนายมาหาฉันแต่เช้าทำไมเนี่ยยย มาๆ เข้ามาก่อน" แล้วฮยอนซึงก็เดินนำจียงมาที่ห้องนั่งเล่น
"นายมีอะไรอ่ะจีจี้ มาหาแต่เช้าเลย ฮ๊าววว" ฮยอนซึงพูดไปหาวไป
"ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากเจอเฉยๆ พอดีว่างๆ"
"ฮ๊าววว ว่างจังนะนายอ่ะ" ฮยอนซึงยังคงหาวไม่เลิก
"นายนอนน้อยเหรอ ดูง่วงจัง ฉันมากวนใช่ไหมเนี่ย?" จียงถาม
"อื้อ เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับน่ะ กว่าจะนอนก็เกือบเช้าเลย ฮ๊าววว"
"งั้นนายนอนก่อนก็ได้นะ"
"บ้าเหรอ ฉันจะปล่อยให้นายมานั่งรอฉันนอนได้ไง น่าเกลียด"
"งั้นนายก็นอนห้องนี้สิ ถือว่านายอยู่เป็นเพื่อนฉันไง"
"ก็ได้ๆ ไปเอาหมอนแปป"
"ไม่ต้องไปเอาหรอกน่า นอนตักฉันนี่ไง เมื่อก่อนนายนอนตักฉันบ่อยจะตาย มาๆ" จียงว่าแล้วนั่งลง
"อะ.. เอางั้นก็ได้ ง่วง" ด้วยความง่วง ฮยอนซึงจึงทำตามอย่างง่ายดาย ฮยอนซึงเดินไปแล้วทิ้งตัวลงนอนเอาหัวหนุนตักจียงแล้วหลับทันที...
.......................................................
"โยจ๋าาา ป้อนแซนด์วิสดูจุนหน่อยสิ ดูจุนอยากกินอ่ะ" ด้วยความที่ตอนนี้วงมีรถแค่คันเดียว ทั้ง4คนที่มีภารกิจต้องทำในวันนี้จึงมารวมตัวกันเพื่อจะได้ไปส่งทีละที่
"ดูจุนอาก็มีมือนี่ ทำไมไม่หยิบกินเองอ่ะ" โยซอบถามอย่างซื่อ ดงอุนกับกีกวังที่นั่งอยู่ข้างหลังหลุดหัวเราะทันทีที่ได้ยินประโยคเมื่อครู่
"ดูจุนปวดแขนอ่าาา หยิบไม่ไหว เมื่อวานมีฉากยิงปืนด้วยย" ดูจุนแสร้งทำเป็นปวดแขนเพื่อให้โยซอบเห็นใจ
"แล้วปวดมากหรือเปล่า ให้โยนวดให้ไหม?" โยซอบก็ยังคงหลงกลลวงของหมาป่ายุนดูจุนตลอด
"ปวดมากๆเลยย โยนวดให้หน่อ...!!!"
"โยซอบ ถึงสถานีแล้ว ตั้งใจทำงานนะโยซอบบี้^^" จินแทค เมเนเจอร์วงพูดขัดดูจุนแล้วหันไปยิ้มให้โยซอบ
"ครับฮยองงง^^ โยไปก่อนนะทุกคนนน" โยซอบปล่อยมือจากแขนดูจุนแล้วลงไปจากรถทันที
"ฮยอง! พูดขัดผมทำไมเนี่ย?! โยกำลังจะนวดให้ผมแล้วแท้ๆ" เมื่อรถออกตัวเพื่อไปที่อื่นต่อ ดูจุนก็ตะโกนขึ้นถามจินแทค
"ก็มันถึงที่แล้วนี่ แล้วอีกอย่าง นายนี่ก็ชอบแต๊ะอั๋งโยมันจัง โยมันก็ตามแผนนายไม่เคยทันเล๊ยยย"
"ผมเปล่าแต๊ะอั๋งซักหน่อยฮยอง ผมเมื่อยแขนจริงจริ๊ง~"
"เหรออออ ฉันเห็นนายชอบหาเศษหาเลยกับโยซอบมันตลอดอ่ะแหละ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเล๊ยย"
"เชอะๆๆ ผมงอนฮยองแร่ว-^-" "แล้วไง ฉันสน?! ถึงละ ลงไป" เมื่อรถมาถึงสตูดิโอถ่ายทำหนังที่ดูจุนร่วมแสดงอยู่ จินแทคก็บอกให้ดูจุนลงไปอย่างไร้เยื่อใย
"โห.. ฮยองไล่ผมอ่ะ ไม่เห็นพูดดีๆกับผมบ้างเลย เชอะ-^-" ดูจุนพูดอย่างงอนๆขณะเดินลงจากรถ
"งอนใช่ป้ะ งั้นเย็นนี้ก็หาทางกลับหอเองละกันนะ" จินแทคบอกอย่างไม่ใส่ใจดูจุนที่งอนตุ๊บป่องอยู่
"ผมจะฟ้องท่านประธานให้ไล่ฮยองออก!!" ดูจุนเถียงกลับอย่างนึกสนุก ทั้งๆที่รู้ว่าเถียงยังไงก็สู้อำนาจ(มืด?)ของจินแทคไม่ได้
"คิดว่าพ่อจะไล่ลูกตัวเองป้ะ?! ไปทำงานได้แล้วไป ตั้งใจแสดงด้วย อย่าไปเป็นตัวถ่วงกองเขา"
"เชอะ-^-" แล้วดูจุนก็เดินงอนออกไป..
"..." เมื่อไรดูจุนมันจะโตแล้วเลิกงอนแบบนี้สักทีนะ มันไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าเวลาที่มันทำเป็นงอนปากเบะอย่างนี้มัน.. โคตรน่าเกลียดอ่ะ! จินแทคคิดในใจ
.......................................................
'จีจี้~ ซึงง่วงนอนอ่าา'
'มานอนตักฉันมา'
'อื้มมมม~'
'จีจี้มาจูบซึงทำไมเนี่ย?! ซึงจะนอนนะ กวนอยู่ได้'
'ก็เวลาซึงนอนแล้วมัน..'
'มันอะไร? พูดดีๆนะ'
'ก็นายมันน่ารักจนฉันอดใจไม่ไหวไงล่ะ'
"เฮื้อก!!!"
.......................................................
"ดงอุน ถึงโรงเรียนนายแล้ว ลงไปได้แล้ว" จินแทคบอกทันทีที่ขับรถมาถึงโรงเรียนของดงอุน
"คร้าบๆ~" ดงอุนตอบอย่างเหนื่อยหน่าย ก็การเข้าค่ายสำหรับเขานะ มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก! พอเขาเดบิวต์ปุ๊ป พวกอาจารย์ทั้งหลายก็ต่างมาล้อมหน้าล้อมหลังกันแทบทั้งโรงเรียน ทั้งๆที่เมื่อก่อนแทบจะไม่เคยเห็นหัวกันเลยด้วยซ้ำ แถมกิจกรรมระหว่างเข้าค่าย อาจารย์ก็งดไม่ให้ทำอีก เดี๋ยวก็กลัวจะเกิดอุบัติเหตุบ้าง กลัวผิวเสียบ้าง ให้นั่งดูเพื่อนทำกิจกรรมอย่างเดียวมันจะไปสนุกอะไรกัน นอนอยู่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ?!
"เอ้อ! กีกวัง ฝากรถแปปนึง ฮยองปวดฉี่" จินแทคบอกสั้นๆก่อนจะรีบลงจากรถไป
"เป็นอะไร? หน้ามุ่ยเชียว" เมื่อทั้งรถเหลือกันอยู่แค่สองคน กีกวังเลยเอ่ยถามดงอุน
"ก็ผมไม่อยากอยู่ห่างจากฮยองเลยอ่ะ-^-" ดงอุนทำปากเบะเหมือนเด็กอายุแปดขวบ แต่หน้าตาดันไปแปดสิบแล้ว
"อะไรกัน สามวันเอง ไม่เห็นอะไรเลย โทรศัพท์ก็มี"
"ก็ผมเป็นห่วงนี่ ผมไม่อยู่ตั้งสามวัน จะมีใครมาเจ๊าะแจ๊ะกับฮยองบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้"
"ไม่มีหรอกย่ะ นายนั่นแหละ จะไปยุ่งกับพวกชะนีพวกนั้นหรือเปล่าก็ไม่รู้"
"ผมไม่ยุ่งหรอกฮะ ผมมีแต่ฮยองคนเดียวฮยองก็รู้" "แล้วถ้าพวกหล่อนมาเสนอให้ฟรีๆล่ะ?" กีกวังถามทีเล่นทีจริง
"คงต้องดูสถานที่ก่อนอ่ะว่าทำได้ไหม" ดงอุนแกล้งตอบ ...ชิ้ง...
"อะ.. ผมล้อเล่นครับฮยอง ผมไม่ยุ่งกับใครหรอก ผมสัญญา^^"
"ลองยุ่งสิ ฉันจะไปยุ่งกับคนอื่นให้มากกว่านายสองเท่าเลยคอยดู"
"ผมไม่ยุ่งกับคนอื่นหรอกครับ.. ฮยองก็ห้ามยุ่งกับคนอื่นเหมือนกันนะ ไม่งั้นโดนผมทำโทษแน่"
"อ๋อเหรอ น่ากลัววววตายแหละ ขาอ่อนฉันมีโอกาสเห็นหรือยังเหอะ" "เดี๋ยวเข้าค่ายเสร็จเมื่อไหร่ ผมจะขย้ำให้ขาอ่อนของฮยองเป็นรอยเลยคอยดู"
"ทำเป็นพูดดีไปเถอะ ชิ! ไปๆ ได้เวลาไปแล้วนี่ เดี๋ยวจินแทคฮยองก็คงจะกลับมาแล้วเนี่ย"
"ยังไม่อยากไปอ้ะ เดี๋ยวคิดถึง"
"งั้นมานี่" แล้วกีกวังก็กระชาก(?)คอเสื้อดงอุนเพื่อให้ดงอุนโน้มมาประกบปากกับตน ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่มสักพักก็ผละออกจากกัน เพราะกีกวังดูเหมือนจะหายใจไม่ทัน ดงอุนยิ้มแล้วเช็ดมุมปากของตัวเองที่เลอะน้ำลายเล็กน้อย
"คงหายคิดถึงแล้วนะ ไปได้แล้ว ให้คนทั้งโรงเรียนรอมันไม่ดี"
"ไม่หะ..!" ดงอุนพูดและโน้มหน้าไปกีกวัง แต่ก็ต้องหยุดชะงักเสียก่อน
"ไอ้ดงอุน!!! นี่แกยังไม่ไปอีกเร้อะ?!! มัวทำอะไรอยู่วะ!!!" เพราะอยู่ๆเสียงของจินแทคก็ดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้ดงอุนรีบผละออกมาจากกีกวังอย่างรวดเร็ว
"อ๋อ พอดีผมหาของหวานกินอยู่น่ะฮยอง เพิ่งกินเสร็จ" ดงอุนพูดด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แล้วจ้องไปที่ริมฝีปากของกี
กวังอย่างสื่อความหมายที่กีกวังเองก็รู้ดี ก่อนจะเดินลงจากรถไป ทิ้งให้กีกวังหน้าแดงอยู่..
"ขนมหวานอะไรของมันวะ ทั้งรถกูก็เห็นว่ามีแต่ขยะ" และทิ้งให้จินแทคงง...
.......................................................
Junhyung's Part
วันนี้มันวันอะไรกันวะเนี่ย?! เมื่อคืนก็แต่งเพลงจนดึก เพิ่งได้นอนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมาเอง ดันมีคนมากดออดแต่เช้าอีก ไม่หัดเกรงอกเกรงใจบ้างเล๊ยยย พอเห็นหน้าไอ้คนที่มากดออดเท่านั้นแหละ ผมนี่อารมณ์เสียเลย! จะใครซะล่ะ ก็ไอ้จีจีอะไรสักอย่างอ่ะ ที่เป็นแฟนไอ้ตุ๊ดมันอ้ะมากดออด ชิ! ไหนบอกไม่ได้เป็นแฟน มาหากันแต่เช้าเลยเนี่ยนะ?! นายนี่มัน.. หลังจากที่ผมเรียกไอ้ตุ๊ดให้ไปต้อนรับแฟนมัน ผมก็ล้มตัวลงนอนต่อ ไม่รู้ว่าผมนอนไปนานเท่าไหร่ แต่ตื่นมาอีกทีก็เกือบๆเที่ยงอ่ะ ตื่นขึ้นมาก็ว่าจะไปฉี่สักหน่อย เดินผ่านห้องนั่งเล่นเท่านั้นแหละ ไอ้ตุ๊ดนอนตักไอ้งั่งนั่นอยู่! ผมนี่อยากจะเดินเข้าไปกระชากออกจากกันจริงๆ(?) ไอ้งั่งนั่นมันเงยหน้าจากจอโทรศัพท์มาเห็นผมแล้วยิ้มให้ผมเล็กน้อย แต่ผมก็ทำหน้าเฉยๆ แล้วมันก็ทำท่าให้ผมเบาๆ เพราะแฟนมันนอนอยู่ ได้... ผมเลยเดินเข้าห้องน้ำไปเงียบๆ...
ปั้ง!!!!(เสียงปิดประตูห้องน้ำดังลั่นหอ)
Junhyung's Part end.
.......................................................
04/05/2015#
ผัดกะเพรา#
ความคิดเห็น