คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter9
Chapter9
เปียก
"แล้วถ้าโทรศัพท์ฉันเจ๊งนายจะทำไงห๊ะ!!!"
"ทำใจไง" ฮยอนซึงตอบอย่างไม่แคร์สายตาอาฆาตของจุนฮยอง
"ได้.. นายจะเล่นงี้ใช่ไหม?! จัดให้..!"
"อย่าเข้ามานะเว้ยไอ้ห้อยยยยย" จุนฮยองย่างกายเข้าไปฮยอนซึงช้าๆ ฮยอนซึงก็ค่อยๆถอยหลังไปเรื่อย จุนฮยองเหลือบไปเห็นสายยางอีกเส้นวางอยู่บนพื้นจึงรีบหยิบและเปิดน้ำอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เปิดน้ำเสร็จ จุนฮยองก็เล็งทางน้ำไปที่หน้าฮยอนซึงทันที
"ย๊าาาา ไอ้ห้อย มันเปียกนะเฟ้ยยย!"
"ก็เหมือนที่นายฉีดน้ำใส่ฉันไง เห้ยๆๆ ในกระเป๋าฉันมีโทรศัพท์อยู่นะเว้ย เห้ยๆๆ" จุนฮยองร้องลั่นเมื่อฮยอนซึงหลับตาแล้วส่ายสายยางที่ถืออยู่ไปมั่วๆจนมาโดนกระเป๋าตน
"โอ้ย.. ฉันไม่สนแล้วโว้ยย โอ้ยย แสบตาๆ น้ำเข้าฉัน!"
"ได้! ฉันก็ไม่สนเหมือนกัน!!!" แล้วจุนฮยองก็อาศัยตอนที่ฮยอนซึงลืมตาไม่ขึ้นฉวยสายยางในมือฮยอนซึงมาอย่างง่ายดาย แล้วเล็งสายยางให้น้ำพุ่งใส่หน้าฮยอนซึงเต็มๆ ฮยอนซึงรู้สึกว่าตอนนี้ตนเสียเปรียบจึงพยายามเอามือบังทางน้ำและลืมตาขึ้นเล็กน้อย เห็นจุนฮยองยืนถือสายยางเล็งมาทางตนด้วยใบหน้าสะใจ แล้วหัวสมองอันชาญฉลาดของฮยอนซึงก็คิดแผนดีๆ(?)ขึ้นมาได้
"โอ้ยยย แสบตาอ้ะะะ จุนฮยองงง ฮือออ" ฮยอนซึงแสร้งทำเป็นแสบตาจนร้องไห้แล้วทรุดตัวลงกับพื้น
"เห้ย! ไอ้ตุ๊ด ร้องไห้จริงอ่ะ?! เลิกเล่นก็ได้วะ มาๆ ลุกขึ้น" จุนฮยองหลงกลฮยอนซึงจึงวางสายยางลงใกล้ๆมือฮยอนซึง แล้วยื่นมือให้ฮยอนซึงจับเพื่อจะได้ลุกขึ้น
"..." แต่ฮยอนซึงก็ยังนิ่งอยู่ ไม่ยอมจับมือจุนฮยอง เสียงร้องก็ไม่มีอีกแล้ว จุนฮยองเริ่มรู้ตัวว่าตกหลุมพลางของฮยอนซึงแต่ก็สายไปแล้ว ตอนนี้สายยางทั้งสองเส้น และเล็งมาทางตน...
"ตายซะไอ้ห้อยยยยยยยย"
.......................................................
แอร๊ดดดด(เสียงประตูเปิด)
"กลับมาแล้วระ.. อ้าว.. ทำไมทั้งสองคนเปียกงี้อ่ะ?" โยซอบที่ได้ยินเสียงประตูเปิดก็รีบวิ่งมาต้อนรับทันที แต่เมื่อเห็นสภาพของทั้งสองคนแล้ว.. เอ่อ... ติ๊ง ติ๊ง(เสียงน้ำหยดลงพื้น)
"ก็ไอ้ตุ๊ดนี่อ่ะดิมันฉีดน้ำใส่ฉัน! โทรศัพท์ฉันกลายเป็นตู้ปลาเลยเนี่ย" จุนฮยองตอบพลางหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงอันเปียกโชกของตนให้โยซอบได้เห็น
"ก็นายมาด่าฉันก่อนนี่ไอ้ห้อย!"
"อะ.. เอ่อ ทั้งสองคน พอก่อนๆ อย่าเพิ่งทะเลาะกัน รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อนเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะ^^" โยซอบที่เห็นท่าว่าทั้งคู่จะสร้างสงครามอีกก็รีบห้ามทัพไว้ได้ทันควัน
"งั้นนายไปอาบก่อนเลยตุ๊ด อ่อนแออย่างนายไม่สบายง่ายแน่ๆ"
"ว่าใครอ่อนแอห๊ะ! นายไปอาบก่อนเลยก็ได้นะ นายจะได้เห็นว่าแค่นี้สำหรับฉันจิ๊บๆ -^-"
"เออ ได้ ตามนั้น หึ!"
"อ้าวเห้ย! ทำไมคราวนี้ยอมง่ายงี้อ่ะ?" ฮยอนซึงถามไล่หลังแต่จุนฮยองก็ไม่สนใจจะตอบ
"นายแกล้งหลอกให้ฉันยอมให้นายไปอาบก่อนนี่หว่าไอ้ห้อย นายมัน..! ฮึ่ย!" ฮยอนซึงเพิ่งจะตระหนักถึงแผนการอันแยบยลของจุนฮยองได้ แต่ก็คงไม่ทัน เพราะตอนนี้เสียงน้ำดังกระทบพื้นเป็นสัญญาณว่าตอนนี้จุนฮยองเริ่มอาบน้ำเรียบร้อย... "ฮยอนซึงอา ใจเย็นๆนะ จุนฮยองอาบไม่นานหรอก^^"
.......................................................
"เห้ย!!! ใครมันอินกับกระแสวันสงกรานต์ที่เมืองไทยวะ น้ำนองเต็มหน้าห้องเลย!" เสียงดูจุนโวยวายทันที่ที่กลับถึงห้อง ถึงตัวดูจุนจะอยู่หน้าห้อง แต่เสียงนี่ดังเผื่อแผ่ไปทั้งตึกแล้วจ้า..
"เกิดเหตุนิดหน่อยอ่ะฮยอง ฮยองรีบเข้ามาเร็ว กำลังทานมื้อเย็นกันอยู่พอดี" ดงอุน น้องเล็กผู้แสนดี(?)ตะโกนตอบรวมทั้งชวนให้รีบมากินข้าว เมื่อดูจุนเดินมาถึงก็นั่งลงบนที่ประจำ สมาชิกที่เหลือยกเว้นกีกวังก็นั่งกินข้าวอย่างไม่สนใจเขาเลยสักนิด
"ใครเล่นน้ำหน้าห้องวะ?"
"ไม่มีใครเล่นน้ำทั้งนั้นอ่ะมึง มึงมั่วเปล่า กูก็ไม่เห็นว่าหน้าห้องมันจะเปียกตรงไหน ผีหลอกแล้วมึง!" จุนฮยองแกล้งพูดหน้านิ่ง
"ห๊ะ!!! ผีเหรอ โยจ๋า.. ดูจุนกลัวจังเลยยย" ดูจุนแสร้งทำเป็นกลัวแล้วกระโดดไปเกาะแขนโยซอบที่นั่งอยู่ข้างๆ
"ตอแหลละยูนดู"
"สัด งั้นมึงก็สตอเบอร์รี่อ่ะไอ้..!"
"อิ่มแล้ว ไปนอนก่อนนะ" อยู่ดีๆขณะที่ดูจุนกับจุนฮยองกำลังด่ากันอย่างเมามันส์ ฮยอนซึงก็บอกว่าอิ่มแล้วและลุกพรวดออกไปทันที ทำให้ทุกคนถึงกับงงว่าฮยอนซึงเป็นอะไร...
"นี่! จุนฮยองอา.. ฮยอนซึงเป็นอะไรอ่ะ?" โยซอบถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"ฉันจะไปรู้เร้อะะ"
"แล้ววันนี้ทำไมกลับมาเปียกซกกันทั้งคู่เลยอ่ะครับฮยอง?" ดงอุนถามอย่างสงสัย
"ก็มันฉีดน้ำใส่ฉันก่อน ฉันก็เลยฉีดกลับ แค่นั้น" จุนฮยองตอบอย่างชิลๆ
"ตกลงน้ำที่เปียกหน้าห้องคือพวกมึงสองคนไปแกล้งกันมาว่างั้น?"
"กูเข้านอนก่อนนะ ง่วง" จุนฮยองก็ยังคงไม่สนใจเสียงของลีดเดอร์อย่างเสมอต้นเสมอปลาย...
"อ่า.. ทะเลาะอะไรกันหรือเปล่าน๊าาา" โยซอบเท้าคางแล้วพูดออกมาลอยๆ
"โยจ๋าาา ไม่ต้องไปสนใจสองคนนั้นหรอก มันก็กัดกันอย่างนี้ทุกวันแหละ แต่วันนี้ดูจุนไปเล่นฉากต่อสู้มาอ่ะ ปวดแขนมากเลย..." ดูจุนดึงความสนใจของโยซอบให้กลับมาแล้วแสร้งทำเป็นปวดแขน
"งั้นเหรอ?!! แล้วดูจุนอาปวดมากหรือเปล่า? ปวดข้างไหนบ้าง? ไปหาหมอไหม?" ได้ยินดังนั้นโยซอบก็หันกลับมาสนใจดูจุนทันที ดูจุนถึงกับยิ้มอยู่ในใจที่โยซอบเป็นห่วงเขาขนาดนี้
"มะ.. ไม่ต้องหรอกโย แค่คืนนี้โยข้ามเตียงมาให้ดูจุนกอดทั้งคืน พรุ่งนี้ดูจุนก็หายแล้ว"
"วิธีรักษาแบบใหม่เหรอครับฮยอง?" ดงอุนพูดขัดอย่างรู้ทัน ดูจุนฮยองก็เป็นสะอย่างเนี้ย ชอบหลอกหาเศษหาเลยกับโยซอบฮยองตลอดดดด โยซอบฮยองนี่ก็ซื่อจริงหรือแกล้งอ่อย(?)ก็ไม่รู้ ดงอุนคิด
"มึงอยากแดกข้างต่อไปหรือจะให้กูหาอย่างอื่นให้มึงแดกห๊ะ?!"
"แดกข้าวต่อก็ได้คร้าบบบ"
.......................................................
ณ ห้องนอนที่มีเพียงฮยอนซึงและจุนฮยองอยู่ด้วยกันสองต่อสอง(?) จุนฮยองเดินขึ้นเตียงของตนเพื่อเตรียมจะนอน
"ไอ้ตุ๊ด หลับยัง?" จุนฮยองเรียกฮยอนซึงด้วยน้ำเสียงที่เบากว่าปกติ
"อือ อืม.. อะไรห้อยย" ฮยอนซึงตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
"นายเป็นอะไรอ่ะ? ดูแปลกๆนะ"
"ไม่สบายนิดหน่อยยย"
"แล้วกินยายัง?"
"กินแล้ววว"
"สงสัยจะไม่สบายเพราะเล่นน้ำกันตอนเย็นแน่เลย นายนี่อ่อนแอชะมัด"
"ปะ.. เปล่าสักหน่อยยย ฉันแข็งแรงจะตายยย"
"อ๋อเหรออออ นอนพักไปเลยนายน่ะ ฉันไม่กวนละ ชอบทำให้ฉันเป็นห่วงอยู่เรื่อยเลยสิน่าา"
"นายว่าอะไรนะห้อยยยย"
"ปะ.. เปล่าๆ นอนเถอะๆ"
"อืมมม" บ้าเอ๊ย! เราพูดอะไรออกไปเนี่ย ดีนะที่ตอนนี้มันไม่สบายอยู่เลยไม่ทันได้ยิน ไม่ไหวเลยเรา ห่วงบ้าห่วงบออะไร ไม่ทั้งนั้นแหละ จุนฮยองคิดพลางสะบัดหัวเพื่อหวังลบความรู้สึกและความคิดแปลกๆที่อยู่ในหัวตอนนี้ให้ออกไป แต่เหมือนจะลบออกเลยสักนิด...
.......................................................
14/04/2015#
ผัดกะเพรา#
ความคิดเห็น