คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter13
Chapter13
นายจะจีบฉันเหรอ?
วันนี้ กีกวัง ดูจุน และโยซอบมีงาน ส่วนคนที่เหลือก็อยู่บ้านตามปกติ พอตกเย็น พวกที่ไปทำงานก็กลับหอพร้อมๆกัน ดงอุนที่เพิ่งทำอาหารเย็นเสร็จเดินออกมาต้อนรับ
"กลับมาแล้วเหรอครับฮยอง^^ ผมเพิ่งทำมื้อเย็นเสร็จแหน่ะ"
"งั้นตั้งโต๊ะเลยๆ โยหิววว >^< " เมื่อพูดเรื่องกิน โยซอบคนนี้ต้องกระตือรือร้นเป็นพิเศษสิน่าาา
"ไอ้ดงอุน! มึงยืนบื้อทำซากอะไรล่ะ โย(ของกู?)หิวแล้วไม่เห็นไง๊ ไปตั้งโต๊ะสิวะ" ดูจุนสั่งมักเน่เพื่อเอาใจโยซอบ
"ดูจุนอา! ไปสั่งดงอุนนี่อย่างนั้นได้ยังไง ดงอุนนี่เป็นน้องเรานะไม่ใช่คนใช้!" แต่โยซอบกลับโกรธอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เขาคิดแค่ว่าที่ดูจุนเอาใจเขามันก็ดีอยู่หรอก แต่ถ้าเอาใจเขาแล้วทำให้คนอื่นเดือดร้อน เขาไม่เอาด้วยหรอก
"อะ.. เอ่อ.. คือดูจุ..!" ดูจุนพยายามแก้ตัวอย่างตะกุกตะกัก แต่เสียงของโยซอบก็ดังขัดเสียก่อน
"เงียบไปเลยดูจุนอา! ไม่ต้องมาแก้ตัว ไปกันดีกว่าดงอุนนี่ เดี๋ยวฮยองช่วยจัดโต๊ะ" ว่าแล้วโยซอบก็คล้องแขนดงอุนเพื่อจะเดินไปที่ห้องครัว ทั้งดูจุนและกีกวัง(อยู่ด้วยเหรอ?)ต่างก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ
"เอ่อ.." ดงอุนที่เห็นสายตาอาฆาตจากทั้งดูจุนและกีกวังถึงกับทำตัวไม่ถูก แขนก็โดนโยซอบกอดไว้ซะแน่น แถมยังมีสายตาอาฆาตจ้องอยู่อีก โดยเฉพาะกีกวังนี่สิ งานเข้าแน่..
"ไปกันเถอะดงอุนนี่ ไปจัดโต๊ะกัน^^" โยซอบว่าอย่างร่าเริงโดยไม่แม้แต่จะชายตามองดูจุนที่ตอนนี่อารมณ์หึงหวงพุ่งปรี๊ดแบบสุดๆ
"เอ่อ.. ครับๆ" ดงอุนตอบอย่างเกรงใจ พอเดินไปทางห้องครัวก็เห็นทั้งดูจุนและกีกวังส่งสายตาอาฆาตมาให้ไม่หยุดและกีกวังก็ขยับปากพร้อมทำท่าปาดคอบอกประมาณว่า
'คืนนี้นายตายแน่!'
.......................................................
"ห้อยยยย~"
"เมี้ยวๆ"
"ห้อยยยย~"
"เมี้ยวๆ"
"ห้อ..!!"
"นี่ไอ้ตุ๊ด! ถ้ากวนติงฉันอีกครั้งเดียวฉันกลับนะ" จุนฮยองพูดติดโมโหนิดๆ คนอุตส่าห์มาเป็นเพื่อน(?) ยังจะมากวนติงอีก เดี๋ยวต่อไปก็ไม่มาด้วยเลย เชอะ!
"อะ.. โทษทีนะห้อ.. จุนฮยอง^^ ก็แมวฉันชื่ห้อยนี่หว่า จะให้ฉันเรียกมันว่าอะไรเล่า เนอะๆ" ฮยอนซึงหันไปถามเจ้าห้อย
"เมี้ยวๆ" แล้วมันก็ตอบ(?)
"งั้นฉันกลับละ" จุนฮยองทำท่าจะลุก แต่ฮยอนซึงก็เอื้อมมือไปรั้งแขนเอาไว้ก่อน
"ฉันขอโทษษษษ อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนนะ อยู่คนเดียวแล้วมันเหงา ^~^" ฮยอนซึงพูดอย่างที่คิด ซึ่งมันน่ารักมากในสายตาจุนฮยอง
"ชิ!" แล้วจุนฮยองก็สลัดแขนฮยอนซึงออกและนั่งลงตามเดิม
"เหงาแล้วทำไมไม่ให้ไอ้นั่นมาอยู่เป็นเพื่อนล่ะ?!" จุนฮยองเผลอหลุดปากไป
"ไอ้นั่น? ใครอ่ะ?" ฮยอนซึงถามอย่างงงๆ
"แฟนนายไงล่ะ" จุนฮยองพูดกับฮยอนซึงแต่สายตากลับทอดยาวไปทางอื่น
"แฟน..? อ๋อออ จียงอ่ะนะ ฮ่าๆๆ" ฮยอนซึงที่เพิ่งนึกออกถึงกับหัวเราะ
"...?" จุนฮยองหันไปมองหน้าฮยอนซึงแล้วเลิกคิ้วเชิงถามว่าเป็นอะไร
"จียงไม่ใช่แฟนฉันย่ะ!" ฮยอนซึงตอบเชิดๆ
"อ๋อหราาา ไม่ใช่แฟนแต่คุยโทรศัพท์กันแทบทุกคืนเนี่ยนะ?!"
"อะ.. นายเห็นด้วยเหรอ?! เอ๊ะ! นี่นายพูดเหมือนหึงฉันเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ"
"จะ.. จะบ้าไง ฉันกับนายกัดกันจะตาย ไม่มีทางชอบกันได้หรอก"
"ก็จริงนะ.." ฮยอนซึงตอบแค่นั้นแล้วก็ก้มหน้ามองเจ้าห้อยพลางลูบขนมันไปด้วย
"เป็นไรอ่ะ?" จุนฮยองที่เห็นว่าอยู่ๆฮยอนซึงก็เงียบไปถามด้วยความเป็นห่วง(?)
"เปล่าหรอก แค่อยู่ๆก็นึกถึงอดีตน่ะ"
"เรื่อง?"
"..."
"เอ่อ.. โทษทีที่จุ้นจ้านมากไปหน่อย" เมื่อเห็นว่าฮยอนซึงเงียบไม่ตอบ จุนฮยองก็คิดว่าตนเองยุ่งเรื่องส่วนตัวคนอื่นมากไป
"ไม่ๆๆ แค่ไม่ค่อยอยากพูดถึงเท่าไหร่น่ะ"
"อืม.. มีอะไรก็ปรึกษาฉันได้นะ"
"ขอบใจนะ^^" แล้วบทสนทนาก็จบลงเพียงเท่านั้น โดยมีสายตาของจุนฮยองที่มองฮยอนซึงด้วยความอยากรู้(?)และเป็นห่วง
.......................................................
"ดงอุน ไอ้สองคู่กัดมันไปไหนซะล่ะ? ไม่เห็นตั้งแต่กลับมาละ" หลังจากที่ดงอุนและโยซอบช่วยกันจัดโต๊ะเสร็จ โดยมีดูจุนและกีกวังคอยแผ่รังสีอัมหิตใส่ ดูจุนก็ถามขึ้น..
"อ่า.. ผมก็ไม่รู้อ่ะ มัวแต่อยู่ในครัว ไม่ได้สนใจอะไรเลย" ดงอุนตอบอย่างนึกสงสัยนิดๆว่าหายไปไหนกันทั้งสองคน
"มึงนี่นะ.." ดูจุนพูดอย่างเอือมระอาในความไม่สนใจอะไรเลยของดงอุน
"ก็โทรหาสิ ไม่เห็นยาก" กีกวังพูดพลางส่งสายตาจิกเบาๆไปทางดูจุนที่ชอบว่าดงอุนของตน(?)
"ครับๆ^^" ดงอุนหันไปยิ้มให้กีกวัง
.......................................................
"นี่จุนฮยอง ฉันถามอะไรอย่างได้ป้ะ?" หลังจากที่ฮยอนซึงและจุนฮยองจบบทสนทนาเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน อยู่ๆฮยอนซึงก็ถามขึ้น
"...?" จุนฮยองที่กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยหันมาเลิกคิ้วเชิงสงสัย
"นายเคยมีแฟนป้ะ?" ฮยอนซึงเข้าประเด็น
"เคยสิ ฉันหล่อซะขนาดนี้" จุนฮยองตอบแล้วยักไหล่ใส่ฮยอนซึงด้วยความมั่นใจ
"แหวะ! แล้วตอนนี้มีป้ะ?"
"ทำไม.. จะจีบฉันไง๊?" จุนฮยองเลิกคิ้วถาม
"หลงตัวเองว่ะ แค่อยากรู้เฉยๆย่ะ"
"เลิกไปแล้วววว โสดโปรดจีบ"
"ห๊ะ! โสดโปรดถีบ?"
"หูตึง หรือ กวนติง ห๊ะ?!"
"ฮ่าๆๆ ล้อเล่นนน"
"ชิ!" จุนฮยองสะบัดบ็อบใส่ฮยอนซึงเล็กน้อย
"แล้วเลิกกันทำไมอ่ะ?"
"ก็.. ไม่รู้ว่ะ"
"เอ๊าาา มีงี้ด้วย?!"
"ก็ฉันมันหล่อไง เบื่อก็เลิก"
"จ้าาา พ่อหล่อเลือกได้" ฮยอนซึงพูดด้วยน้ำเสียงประชดเล็กน้อย
"อยู่แล้ว" จุนฮยองพูดเชิดๆ
"แล้วเคยทะเลาะกันบ้างป้ะ?"
"เอ๊ะ! นายนี่ก็ถามเยอะจริง"
"ฉันอยากรู้อะไรฉันก็ถามอ่ะ" ฮยอนซึงตอบออกไปตรงๆ
"แหมมมม สนใจฉันเหรอ? บอกฉันตรงๆก็ได้ว่าจะจีบฉันอ่ะ" จุนฮยองพูดเท่ๆแล้วหันมองสวนดอกไม้ตรงหน้า
"อื้ม!"
.......................................................
"ไอ้จี มึงคิดจะทำอะไรของมึง?" ท็อป สมาชิกวงbiGbanGเอ่ยถามลีดเดอร์
"อะไรเหรอเฮีย?" จียงถามท็อปผู้เป็นพี่กลับทั้งๆที่รู้ว่าสิ่งที่ท็อปถามมันหมายถึงเรื่องไหน
"วันก่อนที่มึงมาประชุมสาย กูรู้นะว่ามึงไปหาฮยอนซึงมา"
"แหม.. ข่าวเร็วนะเฮีย"
"มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง มึงตอบกูมาเดี๋ยวนี้ ว่ามึงคิดจะทำอะไรกันแน่ ไปหาฮยอนซึงมันทำไม?"
"ผมก็แค่คิดถึงฮยอนซึงเฉยๆน่ะเฮีย"
"คิดว่ากูจะเชื่อมึงเหรอ?! มึงเป็นคนทำให้ฮยอนซึงมันเสียใจจนอยู่ในวงต่อไม่ได้ มึงลืมไปแล้วเหรอ? ทำไมมึงถึงยังไม่ปล่อยมันไปอีก" ท็อปถามอย่างจริงจัง ไม่มีแววตาล้อเล่นเลยแม้แต่น้อย
"ผมไม่ลืมหรอกเฮีย แต่ผมจะขอโอกาสซึงอีกครั้ง ครั้งนี้ผมสัญญาเลยเฮียว่าผมจะไม่ทำนิสัยเดิมๆอีกแน่นอนครับ" จียงพูดด้วยแววตาแน่วแน่แต่กลับแฝงด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ไม่อาจคาดเดาได้
"ก็ได้ แต่ถ้าครั้งนี้มึงทำให้น้องกูเสียใจอีก มึงได้เห็นดีกับกูแน่" ท็อปพูดอย่างคาดโทษ
"..." ฮยอนซึง นายต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น...
.......................................................
"แหมมมม สนใจฉันเหรอ? บอกฉันตรงๆก็ได้ว่าจะจีบฉันอ่ะ" จุนฮยองพูดเท่ๆแล้วหันมองสวนดอกไม้ตรงหน้า
"อื้ม!"
"ห๊ะ?!!! นายว่าไงนะ?! พูดอีกทีดิ๊" จุนฮยองถึงกับตกใจคำตอบของฮยอนซึง หันไปมองหน้าฮยอนซึงที่ตอนนี้กำลังมองสวนดอกไม้ที่เขามองเมื่อครู่อยู่
"อื้ม!" ฮยอนซึงตอบอีกครั้งและพยักหน้าเล็กน้อย
"นายจะจีบฉันจริงๆอ้ะ?! ฉันจีบไม่ง่าย แต่ก็ได้ไม่ยากนะเว้ยยย"
"แปปนะ.. จุนฮยอง เงียบๆหน่อยดิ๊ ฉันคุยโทรศัพท์อยู่" อยู่ๆฮยอนซึงหันมามองหน้าจุนฮยองแล้วพูดกับจุนฮยอง
"เอ่อะ..!!!" จุนฮยองถึงกับร้องไห้ในใจ เมื่อกี้.. ฮยอนซึงคุยโทรศัพท์อยู่ ไม่ได้คุยจุนฮยองเลยแม้แต่น้อย...
"นี่จุนฮยอง กลับหอกันเถอะ พวกนั้นโทรมาตามให้ไปกินข้าวเย็น" ทันทีที่ฮยอนซึงวางสายก็หันมาบอกจุนฮยองที่ตอนนี้จิตหลุดออกจากร่างไปแล้ว
"เชอะ!!!" จุนฮยองที่เสียใจเล็กน้อยสะบัดบ็อบใส่ฮยอนซึงแล้วลุกไปทันที ฮยอนซึงก็งงเล็กน้อยว่าเป็นอะไรไป
"ไอ้เราก็นึกว่าจะจีบเราจริงๆ ที่ไหนได้ คุยโทรศัพท์! มันน่าโมโหจริงๆ @^$€£÷¥$*#×" จุนฮยองที่เดินมาอย่างรีบเร่งบ่นกับตัวเองคนเดียวมาตลอดทาง(เรื่องนี้นายเป็นเคะเร้อะ? งอนเก่งจริง..)
.......................................................
02/05/2015#
ผัดกะเพรา#
ความคิดเห็น