คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter11
Chapter11
กัดกันจัง
เช้าวันใหม่เริ่มขึ้น วันนี้หอพักดูคึกครื้นขึ้น เพราะทุกคนไม่มีงานพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย(?) ทุกคนเลยตื่นสายกันหมด ยกเว้นดงอุนที่ตื่นเช้ามาทำอาหารให้พวกฮยองกิน แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะบ่นหรอก เพราะเขาทำจนเป็นกิจวัตรไปแล้ว ดูจุนและกีกวังที่ตื่นมาไล่เลี่ยกัน บัดนี้ได้นั่งอยู่หน้าทีวีเพื่อเล่นเกมเป็นที่เรียบร้อย โยซอบ จุนฮยอง และฮยอนซึงที่ตื่นต่อมาก็มานั่งหน้าจอทีวีเช่นกัน
"เห้ย! เอางี้ไหม? ระหว่างรอดงอุนมันทำอาหารเช้า มาโอน้อยออกจับคู่แข่งกันเตะบอลดีกว่า" ดูจุนเสนอ
"โยไม่เล่นนะ โยไม่ชอบเกมนี้"
"งั้นเปลี่ยนเกมกันดีไหม?" ดูจุนถามอย่างเอาใจโยซอบ
"ไม่ต้องๆ โยยังไม่อยากเล่นเกมตอนนี้ เล่นกันไปก่อนเถอะ เพิ่งตื่นสมองยังไม่แล่น"
"มึงจะเอาใจอะไรไอ้โยมันนักหนาวะดูจุน กูเห็นแล้วขัดหูขัดตาจริงๆ ชอบทำอย่างกับผัวเอาใจเมีย" จุนฮยองพูดแซวเล่นๆ..
">////<" แต่โยซอบนี่สิ.. เขินจนไม่รู้จะบิดยังไงแล้ววว
"เขินอะไรอ่ะโย นายเป็นเมียดูจุนแล้วหรือไง?" กีกวังที่เห็นโยซอบบิดไปมาถามอย่างไม่เข้าใจ
"โอ๊ยย พอๆๆๆ ฉันจะเล่นเกม เมื่อไหร่จะโอน้อยออกเนี่ย มัวแต่แซวโยมันอยู่นั่นแหละ โยนี่ก็บิดจัง ปวดขี้หรือไง?!" ฮยอนซึงเริ่มฉุน คนจะเล่นเกม นั่งแซวกันอยู่นั่นแหละ
"เออๆๆ โหดจริงวุ้ยยย มาๆ โอ.. น้อย.. ออก!"
"กูคู่กับกีกวัง ส่วนมึงสองคนก็คู่กัน ตกลงกันซะว่าใครจะเป่ายิงฉุบกับกู"
"ฉัน!/ฉัน!" เอ่อะ.. เอาแล้วไง
"ฉันเป่าเองจุนฮยอง นายอยู่เฉยๆไปเลย เดี๋ยวแพ้" ฮยอนซึงบอกอย่างทะนงตัว
"ฉันเป่าเอง นายเป่าเก่งสู้ฉันไม่ได้หรอก" จุนฮยองก็เถียงอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน
"ตั้งแต่เด็ก ฉันไม่เคยเป่าแพ้ใครเลยนะ! ฉันเป่าเก่งกว่านายแน่นอน!"
"ฉันเคยเป่ากับคนทั้งโรงเรียน ตั้งแต่ผอ.ยันภารโรง ฉันก็ไม่เคยแพ้ใครเลยเหมือนกัน!"
...ชิ้ง...
ทั้งสองคนจ้องตากันจนแทบจะกลืนกิน(?)
"งั้นให้ดูจุนเลือกเลยดีกว่าว่าจะเป่ากับใคร" ฮยอนซึงเสนอ
"เออดี ยูนดู มึงเลือ...!!!" เอ่อะ.. พอหันมา จุนฮยองและฮยอนซึงถึงกับสตั้นไป3วิ เพราะพวกมันเริ่มเกมกันไปแล้ว...
.......................................................
"ฮยองงง~ อาหารเช้าเสร็จแล้วคร้าบบบ~ มากินกันเร้วววว~" ดงอุนที่เพิ่งจัดโต๊ะเสร็จตะโกนเรียกเหล่าฮยองผู้ติดเกมทั้งหลายให้กินข้าว
"ว้าว! น่ากินจังเลยยย ><" ดงอุนตะโกนเรียกเสร็จไม่ถึง3วิ โยซอบก็มานั่งที่เรียบร้อยแล้ว.. เรื่องกินนี่คนนี้ไวจริงๆ
"อ๊าาา กุ้งเทมปุระของช้านนนน" ตามมาด้วยฮยอนซึงที่ตาลุกวาวทันทีที่เห็นอาหาร เมื่อทุกคนมานั่งกันครบแล้วก็เริ่มทานอาหารตรงหน้าอย่างหิวโหยราวกับอดอยากมานาน(?) เมื่อรับประทานกันไปเรื่อยๆ อาหารก็เริ่งร่อยหรอลงไป กุ้งเทมปุระเมนูฮอตฮิตของมื้อเช้าวันนี้ตอนนี้ก็เหลือตัวสุดท้ายแล้ว ซึ่งฮยอนซึงกำลังจะจิ้ม แต่จุนฮยองก็ดันเล็งเอาไว้เช่นกัน..
..แกร๊ง.. (เสียงส้อมชนกัน)
..ชิ้ง.. (สองสายตาปะทะกัน)
..แปรี๊ยะๆ.. (เสียงประกายไฟจากสายตาที่ร้อนแรง)
"ชิ้นนี้ของฉันนะห้อย!!!" ฮยอนซึงเริ่มแล้ว..
"มีชื่อนายติดอยู่ที่กุ้งตัวนี้หรือไงไอ้ตุ๊ด!!!" จุนฮยองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
"แต่ตัวนี้ฉันมองก่อนนะ เพราะฉะนั้นมันต้องเป็นของฉัน!!!" ฮยอนซึงบอกอย่างเอาแต่ใจแล้วเอาส้อมจิ้มลงไปบนตัวกุ้ง
"ใครบอก ฉันมองก่อนนายตั้ง1วิ มันต้องเป็นของฉัน" จุนฮยองก็กดส้อมลงไปบนตัวกุ้งเช่นกัน
"แต่นี่มันของโปรดฉัน! ดงอุนตั้งใจทำให้ฉัน!" ฮยอนซึงพูดพลางชายตาไปหาดงอุน
"อะ.. เอ่อ..." ดงอุนถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว ถ้าเข้าข้างฮยอนซึง ก็จะโดนจุนฮยองเล่นงาน แต่ถ้าเข้าข้างจุนฮยอง โดนฮยอนซึงงอนนานแน่ๆ
"เห็นไหม?! ไอ้ดงอุนมันไม่ได้ตั้งใจทำให้นายสักหน่อย ขี้ตู่"
"เอ่อ.. ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับบ YOY"
"ดงอุนบอกว่าไม่ใช่! นายอ่ะมั่วแล้วห้อย กุ้งตัวนี้มันของฉะ..!"
"พวกนายหยุดเถียงกันได้แล้วโว้ยยย เอาส้อมออกไปเลย เดี๋ยวนี้!!!" เมื่อกีกวังเข้าโหมดดาร์ก สั่งอะไรทุกคนก็ทำตามอัตโนมัติ ไม่เว้นแม้แต่คู่กัดจุนซึง(?) เมื่อฮยอนซึงและจุนฮยองเอาส้อมออกจากตัวกุ้ง กีกวังก็เอาส้อมตัวเองจิ้มไปที่กุ้งแล้วเอาเข้าปากทันที..
"เถียงกันอยู่ได้! ไม่ต้องกินทั้งคู่นั่นแหละ จบ!" พูดเสร็จกีกวังก็ลุกออกจากโต๊ะอาหารไปโดยไม่ลืมเอาจานตัวเองไปเก็บ แต่ไม่ล้าง(?) ลุกไปโดยไม่มีใครกล้าหือเลยจ้า.. เงียบกริบกันหมด..
.......................................................
"ไอ้ตุ๊ด!!!!!" อยู่ๆจุนฮยองก็ตะโกนดังลั่นหอ ทุกคนที่นั่งอยู่ห้องนั่งเล่นจึงลุกไปดูจุนฮยองว่าเกิดอะไรขึ้น
"อะไรไอ้ห้อย!!!!" ฮยอนซึงตะโกนกลับทันทีที่เดินมาถึงห้องครัวแล้วเห็นจุนฮยองเปิดประตูตู้เย็นคาอยู่
"นายแอบกินโค้กรสสตอว์เบอร์รี่ที่แฟนคลับฉันให้มาใช่ไหม?!!" จุนฮยองถามอย่างตรงประเด็น ฮยอนซึงถึงกับกระตุกเล็กน้อย จุนฮยองรู้ได้อย่างไรว่าแอบกินโค้กนั่น
"อะ.. อะไรของนาย! อย่ามาปรักปรำฉันนะ ฉันไม่กินโค้กอะไรนั่นของนายสักหน่อย!"
"คิดว่าฉันโง่หรือไง?!!! คราบลิปมันที่ติดอยู่บนกระป๋องมันเป็นสีชมพู ซึ่งทั้งหอนี้มีแต่นายที่ใช้นะไอ้ตุ๊ด!!" จุนฮยองเริ่มมีน้ำโหมากขึ้น จริงๆเขาก็จะยกโทษให้ฮยอนซึงอยู่แล้วเพียงแค่ฮยอนซึงยอมรับ..
"เออ!!!! ฉันยอมรับก็ได้ ฉันกินเอง แต่ฉันกินไปแค่นิดเดียวเอง จะโกรธอะไรกันนักกันหนาห๊ะ!!!"
"แล้วทำไมต้องโกหกล่ะห๊ะ?!!!"
"แล้วทำไมต้องตะคอกฉันด้วย?!!!! เออ! ฉันขอโทษที่แอบกินโค้กอันเลอค่าของนาย ต่อไปฉันจะไม่แตะต้องของๆนายอีกเลย พอใจยัง?!!! ฮึก!" ฮยอนซึงตะโกนขอโทษใส่หน้าจุนฮยองพร้อมทั้งน้ำตาคลอเบ้าก่อนจะวิ่งออกไปจากหอ...
.......................................................
21/04/2015#
ผัดกะเพรา#
ความคิดเห็น