ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รีไรท์ [Marvel: cap×oc] power of mind (yaoi)

    ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น (1)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.38K
      117
      1 พ.ค. 66

    **เนื้อหามีการเปลี่ยนแปลง

    สงครามเป็นสิ่งที่ไม่ว่าใครก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น ไม่ว่าจะมีพลังอำนาจหรือไม่ล้วนแล้วแต่ไม่อยากให้มีสงครามเกิดขึ้น แต่มันก็จะมีบางจำพวกที่มีความคิดที่ผิดแปลก คิดว่าสงครามนั้นสำคัญ สงครามคือตัวตัดสินชีวิตทุกชีวิตในจักรวาลว่ามีคุณสมบัติมากพอที่จะมีชีวิตอยู่ต่อหรือไม่ และจะต้องมีพลังอำนาจมากพอที่ก่อให้เกิดสงครามขนาดใหญ่

    เมื่อพูดถึงพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ก็คงหนีไม่พ้นมณีทั้ง 6 เม็ดมีตำนานเล่าขานมาว่าเมื่อมณีทั้ง 6 เม็ดรวมเป็นหนึ่งจะก่อให้เกิดพลังอำนาจที่ไม่มีอะไรสามารถลบล้างได้ เป็นพลังที่ทรงอนุภาพมาก มณีมีด้วยกันทั้งหมด 6 เม็ดไม่มีใครรู้ว่าใครหรืออะไรที่ทำให้เกิดมณีพวกนี้ขึ้นมา

    มณีทั้ง 6 เม็ดประกอบไปด้วย Space Stone (สีฟ้า), Mind Stone (สีเหลือง), Reality Stone (สีแดง), Power Stone (สีม่วง), Time Stone (สีเขียว) และSoul Stone (สีส้ม) พลังอำนาจของทั้ง 6 เม็ดนั้นแตกต่างกันออกไป แต่เมื่อนำมารวมกันแล้วจะก่อให้เกิดพลังที่สามารถลบล้างได้แม้กระทั่งจักรวาล 

    ปัจจุบันมณีทั้ง 6 เม็ดได้ถูกนำมารวมเป็นหนึ่งเดียวถึง 2 ครั้ง ครั้งแรกมันถูกรวบรวมโดยชาวไททันที่มีนามว่า ธานอส และครั้งที่สองนี้มันได้ถูกรวมรวมอยู่ที่บนโลกมนุษย์ มณีทั้ง 6 เม็ดเรียงตัวสวยบนมือของชายที่ชื่อว่า โทนี่ สตาร์ค

    .

    .

    ณ สถานที่ที่ไม่มีใครเคยพบเจอ

    “เรื่องราวได้ดำเนินมาถึงจุดจบแล้ว”

    “หึ ท่านแน่ใจแล้วหรือ”

    เสียงแรกเป็นเสียงของหญิงสาวอายุราวๆ 30 ต้นๆที่กำลังมองลงไปยังด้านล่าง ด้านล่างที่มีสงครามครั้งสุดท้ายและครั้งแรกของใครหลายๆคน สงครามที่ฝ่ายนึงต้องการที่จะปกป้องมณีทั้ง 6 เม็ดกับอีกฝ่ายนึงที่ต้องการได้มณีมาครอบครอง ส่วนเสียงที่สองนั้นเป็นเสียงของชายหนุ่มอายุประมาณ 20 ต้นๆ ที่กำลังยืนมองสงครามด้านล่างเช่นเดียวกับหญิงด้านข้าง

    “อะไรที่ทำให้เจ้าตั้งคำถามเช่นนั้นขึ้นมา” หญิงสาวด้านข้างถามกลับ

    “เพราะข้าคิดว่ามันน่าจะเป็นจุดเริ่มเรื่องราวบทใหม่ต่างหาก” ชายหนุ่มตอบคำถามพร้อมกับรอยยิ้มบางๆ “แต่มันก็น่าเสียดายที่คนหลายๆคนต้องเสียชีวิตกับเหตุการณ์ในครั้งนี้ เพียงแค่มณีโง่ๆแค่ 6 เม็ดกลับสร้างเรื่องราวโศกนาฏกรรมได้ถึงเพียงนี้”

    “เจ้ากำลังหงุดหงิด แล้วเจ้าคิดที่จะทำอะไร” หญิงสาวเลิกสนใจสงครามด้านล่างหันมาคุยกับคนด้านข้างแทน

    “ข้าไม่ได้หงุดหงิด” ชายหนุ่มที่ยังคงรอยยิ้มไว้หันหน้ามาคุยกับหญิงสาว “นั่นสิ ข้าคิดที่จะทำอะไรกันนะ”

    “มีเพียงเจ้าที่ข้าไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลยลูกรัก ข้าหวังว่าเจ้าจะรู้ในเร็ววันว่าเจ้าคิดที่จะทำอะไร” หญิงสาวหรือก็คือมารดาของชายหนุ่มข้างๆยกมือขึ้นจะจับมือข้างขวาของลูกชายตรงหน้า แต่อีวานดึงมือหลบมาก่อนที่มือของมารดาของตนจะถึงมือของตนเอง “ข้าหวังว่าเรื่องราวต่อจากนี้จะส่งผลดีแก่ทุกฝ่าย ข้าหวังได้รึไม่อีวาน

    “……….” อีวานไม่ตอบทำเพียงแค่หันหน้าไปมองสงครามด้านล่างแค่นั้น

    “พวกท่านมาอยู่กันที่นี่เองพวกข้าตามหากันตั้งนาน” เสียงของชายผมแดงดังจากทางด้านหลังของคนทั้งสอง

    โดโนแวนตามหาแม่มีอะไรงั้นหรอ” หญิงสาวหันหลังกลับไปก็เจอกับเด็กหนุ่มอายุราวๆ 17-18 ปีเดินมาพร้อมกับคนอื่นๆ

    “ข้าได้ยินท่านพี่ลูเซียโน่คุยกับท่านพี่ไบรอันนาว่าเกิดสงครามที่โลกมนุษย์” โดโนแวนเดินเข้ามากอดเอวของมารดาตนเองอย่างออดอ้อน

    “พวกข้าขออภัย” ลูเซียโน่และไบรอันนาก้มหัวให้กับมารดา

    “ไม่เป็นไร โดโนแวนไม่รู้จากพวกเจ้าก็รู้จากคนอื่นอยู่ดี” หญิงสาวยกมือลูบหัวทั้งสามคนอย่างอ่อนโยน

    โอลีเวียรู้ใจข้าที่สุดเลย” โดโนแวนฉีกยิ้มกว้าก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อไบรอันนาบิดหูตนเองอย่างแรง

    “ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกท่านแม่ห้วนๆเช่นนี้” ไบรอันนาเพิ่มแรงบิดให้แรงขึ้น

    “โอ้ยๆๆๆ ข้าเจ็บแล้วๆๆๆๆๆ” โดโนแวนพยายามแกะมือไบรอันนาออกแต่ไร้ผล “ท่านพี่อีวานช่วยข้าด้วย!”

    “ข้าจะช่วยอะไรเจ้าได้ ข้าสู้ไบรอันนาไม่ได้หรอก” อีวานตอบกลับยิ้มๆ

    “…….” ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นอยากจะกรอกตามองบนกันจริงๆ

    “คนที่เพียงแค่คิดก็ชนะแล้วแบบท่าน กล้าพูดออกมาได้นะว่าสู้ไม่ได้!!” โดโนแวนที่โดนไบรอันนาปล่อยหูแล้วเดินตรงเข้ามาเขย่าตัวพี่ชายของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง

    “เอาล่ะๆ โดโนแวนปล่อยพี่เจ้าได้แล้ว” โอลีเวียจับบุตรชายทั้งคู่แยกออกจากกัน

    “หึ เห็นแก่ท่านแม่หรอกนะ” โดโนแวนเชิดหน้าใส่อีวาน

    “เจ้าจะทำอะไรอีวานได้ เจ้ายังไม่ทันได้ขยับตัวเจ้าก็แพ้แล้ว” ลูเซียโน่ที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น

    “ท่านพี่!!!” โดโนแวนทำท่าจะเข้าไปทุบลูเซียโน่ถูกหยุดการกระทำโดยฮันน่าเด็กผู้หญิงฝาแฝดคนน้อง “ฮันน่าปล่อยข้านะ!”

    “ข้ายังไม่อยากเสียพลังรักษาท่านหรอกนะท่านพี่โดโน่” ฮันน่าเด็กผู้หญิงที่ท่าเทียบร่างกายกับมนุษย์แล้วก็คงเหมือนเด็กอายุ 7 ขวบ

    “โดโนแวนพอได้แล้ว ฮันน่าลูกรักของแม่ปล่อยท่านพี่ของลูกเถอะ” โอลีเวียห้ามทั้งสองคนก่อนที่จะบานปลายไปมากกว่านี้

    “ตามที่ท่านแม่ต้องการ” ฮันน่าได้ปลดพลังที่โดโนแวนไว้ออก

    “สงครามจบลงแล้ว” ทุกคนหันไปมองสงครามด้านล่าง

    สงครามด้านล่างสิ้นสุดลงแล้ว ผู้ที่ได้รับชัยชนะคือ มนุษย์โลก ผู้คนด้านล่างมีทั้งดีใจที่สงครามได้สิ้นสุดลงแล้วและเสียใจที่สหายร่วมรบเสียชีวิตในสงครามครั้งนี้ หนึ่งในผู้ที่เสียชีวิตในสงครามครั้งนี้เป็นคนที่กล้าหาญในการแบกรับพลังจากมณีอยู่ด้วย แม้จะรู้ว่าผลของการใช้มณีเป็นยังไงแต่เพื่อที่จะปกป้องโลกมนุษย์เอาไว้กลับมองข้ามและใช้พลังของมณีอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด

    “นั่นมัน!!!” โดโนแวนชี้ลงไปยังเม็ดมณีทั้ง 6 เม็ดที่อยู่บนถุงมือของมนุษย์คนนึงที่กำลังจะตายเพราะใช้มณี

    “มณี” อีวานตอบกลับโดโนแวน “ทั้งที่รู้ว่าถ้าหากใช้พลังของมณีตนเองจะต้องตาย แต่ก็ยังเลือกที่จะใช้มันกำจัดศัตรู”

    “น้อยคนนักที่จะยอมเสียสละตนเองเพื่อคนอื่นโดยเฉพาะการเสียสละด้วยชีวิต” ลูเซียโน่มองมนุษย์ในเกราะเหล็กที่กำลังจะสิ้นใจ

    “พวกเขาเป็นคนดี หนึ่งในนั้นเสียสละตนเองเพื่อให้เพื่อนได้มณีวิญญาณกลับไป” โซอี้ฝาแฝดคนพี่ของฮันน่ามองไปที่มณีสีส้มที่อยู่บนถุงมือ

    “เรื่องราวทุกอย่างมันเกิดมาจากมณี” ไบรอันนาละสายตาจากด้านล่างมองทุกคน “เกิดจากพวกเราที่สร้างมณีทั้ง 6 เม็ดขึ้นมา”

    “………” ทุกคนต่างนิ่งเงียบ

    อย่างที่ไบรอันนาพูดพวกเขาเหล่านี้คือผู้ที่สร้างมณีขึ้นมา มณีที่เป็นตัวแทนของพวกเขาในตอนที่ยังเด็ก ตอนนั้นพวกเขาล้วนแต่ไม่สามารถควบคุมพลังของตนเองได้เลยสักคน โอลีเวียจึงได้นำหินที่ได้มาจากเศษของดวงดาวที่สูญสลายจากการถือกำเนิดของทั้ง 4 คนมาทำเป็นสร้อยให้เด็กทั้ง 4 คนสวมไว้ เมื่อเวลาผ่านไปหินพวกนั้นได้ดูดซับพลังจากตัวของผู้สวมใส่จนเกิดเป็นมณีแหล่งพลังของเด็กๆ 

    เมื่อ 4 คนเติบโตพอที่จะควบคุมได้แล้วพวกเขาได้ถอดสร้อยเส้นนั้นออกและนำไปซ้อนในที่ที่ห่างไกล ต่อมาเด็กน้อยฝาแฝดได้ถือกำเนิดออกมา โอลีเวียได้ทำแบบเดียวกันกับ 4 คนแรกแต่กลับต่างกันที่ว่าฝาแฝดหยุดเจริญเติบโตทันทีเมื่อครบอายุ 7 ขวบถึงเด็กฝาแฝดถึงจะหยุดการเจริญเติบโต แต่เมื่อถึงเวลาที่ทั้งคู่ควบคุมพลังได้แล้วทั้งคู่ก็ต้องนำมณีทั้งสองไปซ้อนเหมือนกันกับพี่ๆของพวกเธอ ไม่มีใครรู้ที่ซ้อนมณีของคนอื่น มีเพียงตัวเองเท่านั้นที่รู้ว่ามณีของตนเองนั้นอยู่ที่ไหน

    มณีมีทั้งหมด 6 เม็ดสร้างโดยคน 6 คน คือ 

    ลูเซียโน่ ผู้ให้กำเนิด Space Stone หรือ มณีอวกาศ

    อีวาน ผู้ให้กำเนิด Mind Stone หรือ มณีจิตใจ

    ไบรอันนา ผู้ให้กำเนิด Power Stone หรือ มณีพลัง

    โดโนแวน ผู้ให้กำเนิด Reality Stone หรือ มณีภาวะเป็นจริง

    ฮันน่า ผู้ให้กำเนิด Time Stone หรือ มณีเวลา

    โซอี้ ผู้ให้กำเนิด Soul Stone หรือ มณีวิญญาณ

    “แล้วเราจะทำยังไงกันดี” โดโนแวนถามหลังจากที่ทุกคนต่างจมอยู่กับความคิดของตนเอง

    “ท่านยังจำที่ท่านถามข้าได้รึไม่ ว่าข้าคิดที่จะทำอะไร” อีวานมองหน้ามารดาของตนตรงหน้า “เส้นทางของโลกใบนี้เราไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้ เพราะมันเป็นจุดเริ่มต้นของอีกหลายๆเรื่องราวนับต่อจากนี้ แต่ข้ามีความคิดนึงขึ้นมาเพื่อเป็นการไถ่โทษที่พวกเราเป็นต้นเหตุที่สร้างมณีขึ้นมา ข้าจะกลับไปแก้ไขชะตาของพวกเขาขึ้นมาใหม่”

    “ถ้าหากท่านพี่ทำเช่นนั้น จะทำให้เกิดเส้นเวลาใหม่ขึ้นมา” โซอี้เริ่มคิดตามอีวาน

    “โลกแห่งนี้ยังคงดำเนินต่อไปตามเดิม ส่วนเส้นเวลาเส้นใหม่แรกเริ่มจะเหมือนเส้นเวลาหลักทุกอย่างแต่ถ้าหากเราแก้ไขจุดใดจุดนึงเส้นทางจะเปลี่ยนไปไม่เหมือนโลกแห่งนี้ เรามีทางช่วยพวกเขาโดยที่ไม่กระทบกับเส้นเวลาหลักเลย” ลูเซียโน่

    “แต่ว่าการไปยุ่งกับเวลามีสิ่งที่ต้องจ่าย” ฮันน่าเป็นเจ้าของมณีเวลาเธอมีพลังของเวลาเธอรู้ดีถึงความเสี่ยงแม้เธอจะเป็นเจ้านายของมันก็ตาม ไม่มีใครเป็นข้อยกเว้นของเวลาทั้งนั้น

    “มันเสี่ยง แต่เราต้องทำให้โลกเบื้องล่างวุ่นวายเพราะพวกเรา” อีวานมองหน้าแต่ละคนช้าๆ “ทำไมนะ ทำไมเราถึงไม่ทำลายมณีนั้นตั้งแต่แรก”

    “อีวานพวกเราอยู่ได้เพราะมณี ถ้าหากมณีถูกทำลายพวกเราทั้ง 6 คนจะเข้าสู่ภาวะจำศีลทันทีเหมือนกับตอนนั้นที่ชาวดาวไททันตนนั้นทำลายมณี” ไบรอันนาพูดเตือนอีวานถึงข้อเสียของการทำลายมณี

    “ข้าจำได้” อีวานส่งยิ้มบาง “เวลานั้นทุกคนเข้าสู่ภาวะจำศีลยกเว้นก็แต่ท่าน ท่านโอลีเวียและข้ายังสงสัยอยู่ทุกวันท่านให้พวกข้าซ่อนมณีทำไม ถ้าเราไม่ซ่อนมันเก็บมันไว้กับตัวเรื่องพวกนี้ก็คงไม่เกิด”

    “ข้าไม่ได้ถือกำเนิดมาพร้อมกับหินจากดวงดาวที่สูญสลายแบบพวกเจ้าอีวานและการตัดสินใจของข้าล้วนถูกไตร่ตรองมาอย่างดี” โอลีเวีย

    “ไตร่ตรองมาเป็นอย่างดี ไตร่ตรองอย่างไรล่ะท่านไม่แม้แต่จะบอกเหตุผล เหอะ” อีวานหันหน้าไปสนใจเบื้องล่างต่อ “ฮันน่า เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่ามันต้องแลกด้วยอะไร”

    “ข้ารู้ ถ้าหากเป็นมนุษย์การที่เข้าไปยุ่งกับเวลาความเสี่ยงที่จะเกิดเหตุการณ์เล่นตลกของเวลามากกว่าคนอื่น น้อยสุดอาจจะแค่ปัญหาเล็กน้อยแต่ถ้ามากสุดอาจจะติดอยู่ในห้วงเวลาได้ แต่สำหรับท่านท่านพี่ ท่านแข็งแกร่งมากเวลาไม่อาจปล่อยผ่านท่านได้ ท่านจะต้องจ่ายเยอะกว่าใคร” ฮันน่าไม่อยากจะพูดเลยว่าสิ่งที่ท่านพี่ของเขาต้องจ่ายนั้นคืออะไร

    “ข้าต้องจ่ายด้วยอะไรฮันน่า” สายตายังคงจ้องมองไปยังด้านล่าง

    “ท่านจะต้องจ่ายพลังให้กับเส้นเวลาใหม่ที่ท่านสร้างขึ้นมา และถ้าหากท่านตายเวลาจะยึดพลังของท่านไปเพื่อหล่อเลี้ยงเส้นเวลานั้นต่อไป พูดง่ายๆท่านจะสูญเสียความเป็นอมตะไปเมื่อท่านลงไปท่านไม่ต่างอะไรกับมนุษย์เดินดินเพียงแค่ท่านยังคงมีพลังของท่านอยู่เพียงแค่นั้นเอง” ฮันน่าและคนอื่นๆเริ่มหน้าเสีย 

    เพราะราคาที่อีวานจะต้องจ่ายให้กับเวลานั้นมันหนักหนามาก ความเป็นอมตะของตนเองแรกกับเส้นทางใหม่ถ้าถามว่ามันคุ้มมั้ยมันก็คุ้มกับการที่พวกเราได้ชดใช้ให้กับผู้คนเบื้องล่าง แต่ถ้ามันต้องแรกกับชีวิตของคนในครอบครัวมันก็ยากที่จะทำใจได้

    “ทำหน้าอะไรกัน ข้าก็แค่เสียความเป็นอมตะไปเท่านั้นเอง” อีวานยื่นมือไปเช็ดน้ำตาบนหน้าของฝาแฝดและโดโนแวน “อีกอย่างพวกเจ้าบอกเองหนิว่าข้าแข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเรา”

    “หึ ใช่แล้วท่านพี่อีวานแข็งแกร่งจะตายถ้าลงไปตายที่โลกมนุษย์แบบโง่ๆก็ไม่ใช่ท่านพี่อีวานแล้ว!!” โดโนแวนเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้วพยายามร่าเริงให้มากที่สุด

    “อีวานไม่ได้โง่เหมือนเจ้าสักหน่อย” ลูเซียโน่แขวะโดโนแวนที่ทำหน้าประหลาดๆ

    “ท่านพี่ลูเซียโน่ท่านมาต่อยกับข้าให้จบๆไปเลยมั้ยห๊ะ!!!” โดโนแวนพุ่งตัวเข้าหาลูเซียโน่ที่ยืนไม่ห่างจากตัวเองมากนัก

    “เห้ออออ อย่างเจ้าสู้ท่านพี่ไม่ได้หรอก” ไบรอันนาดึงคอเสื้อของโดโนแวนไว้

    “เจ้าคิดที่จะทำจริงๆงั้นหรออีวาน” โอลีเวียใจแทบสลายหลังจากที่รู้ว่าลูกรักของตนนั้นต้องจ่ายอะไรให้กับเวลา “แม่ไม่อยากให้ลูกต้องทำแบบนี้เลย”

    “ฮันน่า” อีวานหันหน้าไปหาฮันน่าไม่ได้สนใจอีกคนที่พยายามห้ามตน

    “เจ้าค่ะท่านพี่” ฮันน่าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าอีวาน

    “เตรียมการให้พร้อม ข้าจะสร้างเส้นเวลาใหม่” อีวานพูดจบก็เดินออกไปยังที่พักของตนเพื่อเตรียมตัวเองให้พร้อม

    “ตามที่ท่านพี่ต้องการ” ฮันน่าถอนสายบัวให้กับอีวานและคนอื่นๆก่อนจะเดินออกไปเตรียมตัวเช่นเดียวกัน

    “อีวานลูกแม่ อีวาน!” โอลีเวียพยายามเรียกอีวานที่เริ่มเดินห่างออกไป “เขาก็ยังคงเย็นชาต่อข้าแม้ใบหน้าของเขาจะยิ้มให้กับข้าก็ตาม”

    “ท่านแม่ก็น่าจะรู้เพราะเหตุใดอีวานถึงได้เป็นเช่นนี้” ลูเซียโน่ทำความเคารพมารดาของตนแล้วเดินจากไป

    “ข้าเสียใจ แต่ข้าทำไปก็เพื่อตัวอีวานเอง”

    …..

    ….

    Olivia โอลีเวีย : สัญลักษณ์แห่งความสงบสุข (ท่านแม่)

    Luciano ลูเซียโน่ : แสงสว่าง (พี่ชายคนโต)

    Lvan อีวาน : เมตตา สุภาพ สง่างาม (พี่ชายคนรอง)

    Brianna ไบรอันนา : แข็งแกร่ง (พี่สาม)

    Donovan โดโนแวน : นักรบแห่งความมืด (น้องคนรอง)

    Hannah ฮันน่า : ความงดงาม นุ่มนวล (น้องเล็ก)

    Zoey โซอี้ : ชีวิต (น้องเล็ก)

    .ฉบับรีไรท์.

    .

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×