บั๊ดดี้ ซี้รัก

ลำดับตอนที่ #7 : คริสต์มาสหรรษา

เช้าวันคริสต์มาสมาถึงแล้ว วันนี้อุณหภูมิที่หมู่บ้านสวนพฤกษาลดลงเกือบถึงเลขตัวเดียว ทำให้อากาศหนาวจัดกว่าหลายวันที่ผ่านมา โมบายกระดิ่งรูปหลอดแก้วไกวแกว่ง ส่งเสียงกรุ๋งกริ๋งเป็นจังหวะตามแรงปะทะของสายลม
เมรินนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือในห้องส่วนตัว กำลังทบทวนเรื่องราวบางอย่างจากสมุดปกแข็งที่เธอจดบันทึกด้วยอักษรเบรลล์ทั้งหมด ขณะไล่นิ้วตามจุดนูนเบรลล์บนแผ่นกระดาษเนื้อหนาไปเรื่อยๆ เสียงเพลงแห่งเทศกาลคริสต์มาสก็ดังขึ้นจากวิทยุเครื่องเล็กที่เปิดคลอตามเบาๆ
เรื่องราวแห่งวัน “คริสต์มาส” เมรินผูกพันกับวันแห่ง “ความสุข” วันนี้มานานแล้ว เฉพาะเหตุการณ์ตอนเข้าเรียนร่วมปีที่สาม เธอยังจำได้ไม่รู้ลืม
“นักเรียนคะ พรุ่งนี้โรงเรียนของเราจะจัดงานอะไรคะ” เสียงครูแพรวาถามผ่านไมโครโฟนในคาบกิจกรรมโฮมรูมก่อนกลับบ้าน
“วันคริสต์มาสครับ/วันคริสต์มาสค่ะ”
เพื่อนๆทั้งหญิงและชายเอ่ยแทบจะพร้อมกัน ความตื่นเต้นฉายแววชัดผ่านเสียงประสานอันสดใส
“ถูกต้องแล้วจ้ะ ฉะนั้น นักเรียนต้องแต่งตัวให้สวยและหล่อที่สุดเพื่อความเหมาะสมของงาน อย่าลืมนำของขวัญมาแลกเปลี่ยนตามธรรมเนียมของเทศกาลนะคะ”
เมรินกลับถึงบ้านด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม เธอเดินขึ้นไปดูชุดสวยในตู้เสื้อผ้า มือคลำพบชุดกระโปรงขนนกฟูฟ่องแขวนไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ หยิบมาลองสวมดูปรากฏว่าเข้ากับตัวเมรินได้พอดี “พรุ่งนี้เราจะใส่ชุดนี้ล่ะ”
“ก๊อกก๊อกก๊อก” เสียงเคาะประตูเบาๆตามด้วยเสียงเรียกที่คุ้นเคย
“น้องเมย์ ทำอะไรอยู่ลูก” น้าปลายนั่นเอง
เมรินเดินไปเปิดประตูพลางส่งเสียงถามอย่างร่าเริง “ชุดนี้สวยไหมคะแม่ปลาย”
“สวยจ้ะ แม่เตรียมไว้ให้น้องเมย์ใส่ไปงานคริสต์มาสนั่นล่ะ รองเท้าสีขาวสำหรับใส่พรุ่งนี้ก็ซักเรียบร้อย”
“ขอบคุณค่ะ แม่ปลายน่ารักที่สุดเลย”

มีชุดกระโปรงขนนกกับรองเท้าป็อปทีนรูปหัวใจแล้ว สิ่งที่ยังขาดก็คือของขวัญ คิดไม่ตกว่าจะเอาอะไรไปแลกกับเพื่อนๆดี
“หาของจับฉลากเหรอจ๊ะ” น้าปลายเปิดตู้เก็บของเล่น หยิบหมีเท็ดดี้ขนฟูขนาดเหมาะมือยื่นส่งให้
“อันนี้ดีไหมเอ่ย”
“ดีเลยค่ะ หมีเท็ดดี้สวย น้องเมย์ว่าคนที่ได้ไปต้องชอบแน่ๆค่ะ”
“งั้นแม่เอาไปใส่กล่องเลยนะจ๊ะ”

น้าปลายเดินลงไปข้างล่างนานแล้ว เมรินยังอยู่หน้าตู้เก็บของเล่น ต้องหาของขวัญอีกสักชิ้นสำหรับเพื่อนสนิทที่สุด แน่นอน คนคนนั้นคือแมทธิวกับฟ้าใส
ทั้งสองคนอยู่กับเมรินมาตั้งแต่ ป. สอง ถึงตอนนี้อยู่ ป. สี่ ก็ยังไม่ได้เปลี่ยนห้อง ขณะที่เจสซี่ เบล ชาร์ลี แม้แต่นัตตี้กับเซลีนาต่างแยกย้ายไปอยู่ห้องเรียนใหม่ จะได้เจอกันก็ตอนพักเที่ยงเท่านั้น
เมรินนึกหวั่นใจ ไม่แน่ว่า เธอกับแมทธิว รวมทั้งฟ้าใสอาจจะได้แยกห้องเรียนกันในปีหน้าก็ได้ ของขวัญที่จะเตรียมไปให้ในวันพรุ่งนี้จะได้เป็นเครื่องเตือนใจว่าครั้งหนึ่ง เมรินเคยมีเพื่อนที่ช่วยเหลือเธอด้วยดีตลอดสามปีแห่งชีวิตเรียนร่วม หากในปีหน้าต้องแยกห้องเรียนกันจริงๆ เมรินก็ขอตอบแทนน้ำใจดีงามของเพื่อนสองคนสักครั้ง
ปีนี้เข้าปีที่สาม เมรินเริ่มคุ้นเคยกับสิ่งแวดล้อมภายในโรงเรียนมากขึ้น และเดินทางเองเก่งขึ้นด้วย แมทธิวกับฟ้าใสคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆ
“จำทางไปโรงเรียนได้แล้วยัง” เสียงถามอยู่ใกล้ๆในช่วงพักเที่ยงวันนี้เอง ขณะทั้งสามคนเดินออกจากตึกเรียนมาพร้อมกัน
“จำได้อยู่แล้ว ก่อนถึงโรงอาหารต้องผ่านตู้ไอติม แล้วก็ผ่านร้านน้ำปั่นของป้าแอ๋ว เฉพาะร้านน้ำนี่ ฟ้ากับแม็ทแวะซื้อก่อนขึ้นเรียนบ่อยๆ เราเลยจำทางได้ขึ้นใจ”
ขณะฟังเพื่อนเล่า แมทธิวเหลือบตามองตามไปด้วย จริงอย่างเมรินว่า วันนี้ที่ร้านน้ำปั่นคนเยอะมาก ก็ไม่มีใครซื้อน้ำสักเท่าไหร่นี่นะ แล้วเขายืนดูอะไรกัน
ฟ้าใสนึกแปลกใจ พอแทรกตัวเข้าไปใกล้เท่านั้นก็หายสงสัย “ตรงที่มีคนเยอะๆนั่นน่ะ เขาต่อคิวรอซื้อของตกแต่งต้นคริสต์มาสต่างหาก” ฟ้าใสพูดยิ้มๆขณะจูงมือเมรินไปที่กระจาดของขวัญบนโต๊ะข้างร้านน้ำ มือคลำเจอตุ๊กตาซานตาคลอสก็เลยซื้อไว้สักตัว
“พรุ่งนี้แล้วสินะ ที่เราและเพื่อนๆจะได้จับของขวัญ”
“ใช่ๆ” แมทธิวเพิ่งนึกได้ “พรุ่งนี้โรงเรียนเรามีงานวันคริสต์มาส”

แสงไฟส่องสว่างทั่วห้องเรียน ต้นคริสต์มาสต้นใหญ่ตกแต่งด้วยลูกบอลหลากสี เด็กๆทั้งหญิงและชายแต่งตัวสวยหล่อกันเต็มที่ แต่ละคนนำกล่องของขวัญตามที่ครูแพรวาบอกมาอวดกัน
เมรินเตรียมของขวัญมาสำหรับลงฉลากกล่องหนึ่ง อีกสองกล่องที่เล็กกว่าก็เก็บใส่กระเป๋านักเรียนมิดชิด รอให้งานเลี้ยงเลิกเสียก่อนค่อยทำเซอร์ไพรส์แมทธิวกับฟ้าใส เมื่อถึงเวลาที่ทุกคนนำเอาของขวัญไปรวมกันก่อนจะเริ่มจับฉลาก ครูแพรวาเรียกชื่อเมรินเป็นลำดับถัดไป
“ถึงตาเธอแล้วเมย์” แมทธิวเตือน ขณะที่เจ้าตัวเองก็ตั้งใจฟังครูแพรวาเรียกชื่อ ฟ้าใสพาเมรินเอียงตัวแทรกโต๊ะออกมาด้วยความรีบร้อนและตื่นเต้น ครูแพรวายก กล่องทรงกลมเขย่าๆก่อนจะยื่นให้เมรินหยิบม้วนกระดาษไปคลี่ออกดู
“เบอร์ หนึ่ง” ครูแพรวาพูด เมรินยิ้มตื่นเต้น เพื่อนที่เป็นผู้ช่วยครูประจำชั้นหยิบของขวัญกล่องใหญ่ผูกโบว์สีแดงชูขึ้นแล้วส่งให้เมริน
“โอ้โห!” เสียงเพื่อนต่างฮือฮาตบมือทั้งห้อง ทำให้เมรินแทบจะเก็บความดีใจไว้ไม่อยู่ เพราะเป็นกล่องเหล็กทรงกลมอย่างดี และห่อด้วยกระดาษเนื้อเนียนลายดอกไม้ เมรินหอบกล่องของขวัญไว้แนบอก เดินกลับที่นั่งสีหน้าเปื้อนยิ้ม
“เมย์ เธอโชคดีจัง ได้ของขวัญครูแพรวาด้วย” แมทธิวแสดงความยินดีกับเมริน
“เราก็นึกไม่ถึงเหมือนกันแหละ เราดีใจมากเลยนะ” เมรินบอกพร้อมเล่าเสริมตอนท้าย
“ทุกปี เราจะได้กินขนมกับเพื่อนตาบอดที่โรงเรียนเก่า” เมรินเล่าต่อ พลันก็นึกถึงความทรงจำสมัยเรียนเตรียมความพร้อมถึงชั้น ป. หนึ่ง ซึ่งมีจัดงานวันคริสต์มาสทุกปี รูปแบบการจัดงานก็คล้ายๆอย่างนี้ จะต่างกันที่โรงเรียนสายทิพย์จะมีเกมส์ให้เล่นมากกว่าเท่านั้น
“ปีนี้มีอะไรที่แตกต่าง เราขอแบ่งให้พวกเธอคนละสองชิ้นแล้วกันนะ”
เมรินค่อยๆแกะของขวัญออกอย่างเบามือ พอเปิดออก ใช้มือสำรวจของที่อยู่ข้างในเป็นขนมเวเฟอร์ สารพัดสีจัดวางเรียงเป็นแถวสวยงาม เมรินหยิบมาแจกเพื่อนๆบ้าง ลองชิมดูบ้างสักชิ้น
“อืม! เวเฟอร์รสสตรอว์เบอร์รี่อร่อยดีนะ” เมรินเอ่ยกับเพื่อนข้างตัวเบาๆภายหลังคำขนมสัมผัสที่ปลายลิ้น ยังเหลืออยู่นิดหน่อย เมรินจะเอาไปฝากน้าปลายกับน้าคม ถ้าได้ไปเรียนพิเศษในวันเสาร์ เมรินก็จะเอาไปฝากน้องแพรวกับน้องแก้วด้วย
พอเล่าจบ ครูแพรวาเรียกชื่อแมทธิวจับฉลากพอดี
“เมย์” ฟ้าใสเดินเข้ามาหาและยื่นช็อกโกแลตห่อเล็กๆส่งให้
“นี่ช็อกโกแลตเอ็มแอนด์เอ็ม อร่อยดีนะ ลองชิมสิ” พอฟ้าใสเปิดห่อพลาสติกในมือออกเท่านั้น เมรินก็ได้ลิ้มรสช็อกโกแลตเม็ดเล็กๆหลากหลายสี รสชาติหวานติดลิ้น ทำให้ต้องหยิบเข้าปากอีกเรื่อยๆ
“ของฟ้าเหรอจ๊ะ”
“เปล่าจ้ะ แม็ทเขาแบ่งให้เมย์กับฟ้าคนละห่อ เขาฝากไว้ก่อนลุกไปจับฉลากนั่นแหละ”
“แม็ทเหรอ ใจดีจริงๆเลยเพื่อนคนนี้”

เจ้าของเสียงกังวานใสเดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับของขวัญที่ห่อมิดชิดด้วยกระดาษเนื้อดี เด็กๆกินขนมกันอีกคนละชิ้น ก่อนที่เมรินจะชวนคุยต่อ
“ว่าแต่ ใครจับได้หมีเท็ดดี้ของเรากันนะ”
“เจอาร์ หัวหน้าห้องไง” แมทธิวตอบ
“คนที่ช่วยครูแพรวายก กล่องเบอร์หนึ่งให้เมย์นั่นแหละ”
“แต่เจอาร์เป็นผู้ชาย เขาคงไม่เล่นตุ๊กตาจริงไหม” เมรินยังกังวล
“ไม่เป็นไร” หัวหน้าห้องที่เดินมายืนซ้อนหลังพูด เขามีเนื้อเสียงนุ่ม ติดจะแหบหน่อยๆ หากแต่แฝงความมั่นใจในตัวไม่น้อยเลย
“เดี๋ยวเราจะเอาไปให้น้องแนน เพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงของเราก็แล้วกัน”
เจอาร์บอกก่อนจะนั่งลงกินขนมกับเพื่อนๆ พูดคุยสัพเพเหระกันต่อไป จนเวลาเลิกเรียนมาถึง เมรินไปรอน้าปลายหน้าห้องดนตรีเช่นเคย ตอนนั้นเองที่เธอให้ของขวัญเมรินกับฟ้าใสตามที่ตั้งใจ
เพื่อนทั้งสองรับไว้ และอยู่เล่นด้วยจนพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า แมทธิวเองก็เตรียมของขวัญไว้ให้เมรินเช่นกัน โมบายกระดิ่งรูปหลอดแก้วถูกยื่นส่งให้กับมือ ส่วนฟ้าใสก็วิ่งตัวปลิวไปซื้อช็อกโกแลตจากร้านสหกรณ์มาให้กล่องหนึ่ง
“เราจะเก็บตุ๊กตาตัวนี้อย่างดีเลย” ฟ้าใสบอกพลางชูตุ๊กตาซานตาคลอสขนาดเหมาะมือให้เมรินจับ
“เราเองก็จะเก็บสเล้ตกับสไตลัสที่เธอให้ไว้อย่างดีเช่นกันนะ เผื่อสักวัน เราอาจจะเขียนอักษรเบรลล์เป็นจดหมายให้เธออ่านก็ได้”
“ขอบใจพวกเธอมากเลยนะ วันนี้เป็นวันที่เรามีความสุขที่สุดเลยล่ะ”
“เมอร์รี่คริสต์มาสจ้ะ แม็ทกับฟ้า”
“ You too. เธอก็เหมือนกันนะ Merry Christmas.”

คริสต์มาสคือการมอบสิ่งดีๆให้แก่กัน ทั้งมิตรภาพ ความรัก และความเข้าอกเข้าใจที่เมรินได้รับจากเพื่อนๆ นี่จึงเป็นเหตุผลหลักที่เมรินรักและผูกพันกับวันคริสต์มาสอย่างเต็มหัวใจ
ถึงวันเปิดเทอมชั้น ป. ห้า แมทธิวจำต้องย้ายไปเรียนห้องทับหนึ่ง ส่วนเมรินก็ย้ายไปอยู่ห้องทับเก้า ฟ้าใสแยกไปอยู่ทับสอง ต่างคนต่างไปพบเพื่อนใหม่ เหลือไว้เพียงร่องรอยแห่งมิตรภาพที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ไม่มีวันจางหาย