ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เคียงใจนับนิรันดร์ ตอน ณธีร์

    ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 4 ป่าป๊าออกเดทสิคะ 1/2

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ย. 67


    “ป่าป๊าชวนพี่สาวออกเดทนะคะ นะ นะ”

    ถึงแม้แสนดีจะเป็นเพียงเด็ก ไม่ใช่กูรูเรื่องความรัก แต่คุณลุงธาวินที่เป็นน้องชายคนกลางของป่าป๊าธีร์ก็มักจะบอกเธอเสมอว่า “วันนี้ลุงมีเดท ลุงอยู่เล่นเป็นเพื่อนแสนดีไม่ได้นะ” ซึ่งมันก็ทำให้เด็กน้อยคิดว่าคนที่โตแล้วอย่างป่าป๊าของเธอหรือแม้กระทั่งคุณลุง ถ้าเขารักใครสักคน เขาก็คงชวนคนนั้นออกเดทอย่างที่คุณลุงเคยพูดถึง แต่มันก็น่าแปลกที่ว่า ทำไมคุณลุงธาวินถึงได้เดทกับผู้หญิงหลายคนไม่ซ้ำหน้ากันเลยสักวัน

    “ออกเดทเหรอ…หนูไปฟังมาจากไหนแสนดี”

    เมื่อได้ฟังคำแนะนำของลูกสาว ผู้เป็นพ่อก็รู้สึกแปลกใจกับคำพูดของเธอ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เด็กวัยเท่านี้จะต้องมารับรู้เรื่องแบบนี้เลย

    “ก็คุณลุงธาวินชอบพูดอยู่บ่อย ๆ นี่คะ เวลามีพี่สาวสวย ๆ มาที่บ้านของเรา ป่าป๊าลองออกเดทบ้างสิคะ แสนดีไม่เคยเห็นป่าป๊าออกเดทแบบคุณลุงเลย ออกเดทนะคะ นะ! นะ!”

    แสนดีเอ่ยบอกป่าป๊าของเธอด้วยน้ำเสียงออดอ้อนอีกตามเคย เผื่อว่าเขาจะเห็นใจและสงสารเด็กน้อยตาดำ ๆ คนนี้และหามะม๊าให้เธอสักที เธอเพียงแค่อยากสัมผัสความรักจากผู้เป็นแม่บ้าง อยากมีความรู้สึกว่าเธอเองก็มีแม่เหมือนเพื่อน ๆ คนอื่น และเธอก็อยากรู้สึกว่าการมีแม่ที่รักเธอเพิ่มขึ้นมาอีกคน มันจะรู้สึกเป็นยังไงก็เท่านั้นเอง

    “แต่ป่าป๊าไม่ได้อยากเดทกับใครนี่ครับลูก ลำพังมีแค่หนู ป่าป๊าก็มีความสุขแล้ว เราไม่จำเป็นที่จะต้องมีผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในชีวิตนี่ครับ หรือแสนดีเบื่อจะอยู่กับป่าป๊าแล้ว…”

    “แสนดีชอบอยู่กับป่าป๊าที่สุด แต่ว่า…” แสนดีลากเสียงยาว

    “แต่ว่าอะไรครับ”

    “แต่ว่าแสนดีอยากอยู่กับมะม๊าด้วย”

    “…”

    เมื่อได้ฟังเด็กน้อยเอ่ย ผู้เป็นพ่อก็ยกมือหนาขึ้นมากุมขมับของตัวเองทันที เขาไม่รู้ว่าจะต้องพูดยังไงให้ลูกเข้าใจ ว่าการจะพาใครสักคนเข้ามาในชีวิตมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น และมันไม่ได้ง่ายเลยสำหรับคนที่มีปมเรื่องความรักแบบเขา เพราะว่าตอนนี้เขากำลังมีปัญหาเรื่องการเชื่อใจคน และถึงแม้เรื่องราวแย่ ๆ มันจะผ่านมาหลายปีแล้ว ตั้งแต่ที่แสนดียังไม่ทันได้ลืมตาดูโลก แต่เขาก็ยังจดจำมันได้เป็นอย่างดี…ความรู้สึกเจ็บปวดเหล่านั้น

    บาดแผลที่เขาเจอะเจอมา แม้มันจะไม่ใช่บาดแผลที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าและรักษาเพียงชั่วข้ามคืนก็หายขาด แต่ทว่ามันคือบาดแผลที่เกิดจากภายในจิตใจของเขาที่ถูกคนรักอย่าง ‘อัยลดา’ กระทำใส่ จนไม่สามารถสานต่อความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ ได้เลย และด้วยเหตุนี้ การที่จะมีมะม๊าให้น้องแสนดีถึงได้เป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับเขา

    “แล้วถ้าป่าป๊าหาพี่เลี้ยงมาให้หนูอีกคน หนูจะเอาไหมครับ”

    “แสนดีมีพี่เลี้ยงแล้ว”

    “ป่าป๊าก็หาเพิ่มให้อีกคนไงครับลูก ระหว่างที่พี่ยี่หวาลางานกลับต่างจังหวัด หนูจะได้มีพี่เลี้ยงอยู่เป็นเพื่อนอีกคนไงครับ”

    “แสนดีไม่อาววพี่เลี้ยงเพิ่มแล้ว ไม่อาวววว”

    “แสนดีไม่ดื้อสิลูก”

    น้ำเสียงเข้มเอ่ยตอบลูกสาวตัวน้อยที่กำลังทำหน้ายู่ยี่กลับไป จากนั้นเขาก็หันไปสบตากับเอวาอีกครั้งก่อนจะเอ่ยบอกเธอว่า

    “ผมขอโทษที่ทำให้คุณเอวาต้องมาลำบากนะครับ ไว้ผมว่างเมื่อไหร่ ผมขอเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อนะ เพื่อเป็นการตอบแทนที่ช่วยเหลือลูกสาวของผมเอาไว้”

    “ไม่เป็นไรค่ะคุณณธีร์ ฉันเกรงใจ”

    “ให้ผมเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อเถอะครับ ผมอยากทำความรู้จักคุณ”

    “ทำความรู้จักฉันงั้นเหรอคะ”

    “ใช่ครับ” ณธีร์ยิ้มและตอบกลับ

    “…”

    หญิงสาวนิ่งไปสักพักและไม่ได้ตอบอะไรออกไป อีกทั้งยังแสดงสีหน้าที่กำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ เธอไม่รู้ว่าสองพ่อลูกเป็นใคร แถมเธอยังมาเที่ยวพักผ่อนคนเดียวในจังหวัดที่ไกลจากบ้านเกิดตัวเอง นั่นก็ยิ่งทำให้เธอต้องระวังตัวมากเป็นพิเศษ เพราะไม่แน่ว่าบางทีเด็กน้อยหน้าตาน่ารักกับป่าป๊าหน้าหล่อ ทั้งสองอาจจะเป็นนักต้มตุ๋นที่มาหลอกเธอก็ได้

    “งั้นฉันขอคิดดูก่อนนะคะ” เธอตอบเชิงให้อีกฝ่ายลุ้น แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเขากลับไป เพราะไม่อยากเสียมารยาท

    “ได้เลยครับ นี่ครับนามบัตรของผม”

    ณธีร์เปรยยิ้มหวานออกมาทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้นพลางหยิบนามบัตรออกจากเสื้อสูทตัวสวยและยื่นมันให้กับหญิงสาวตรงหน้า

    “ณธีร์ เลิศตระการกูล…”

    “เรียกธีร์เฉย ๆ ก็ได้ครับ”

    “ค่ะคุณธีร์ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นฉันขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ พอดีเพิ่งเดินทางมาถึงโรงแรมค่ะ และตอนนี้ก็เริ่มรู้สึกเพลียแล้ว”

    “โอ้…ได้สิครับ ผมกับลูกสาวรบกวนเวลาพักผ่อนของคุณเอวามากเกินไปแล้วล่ะ ถ้าหากขาดเหลืออะไร แจ้งพนักงานหรือโทรติดต่อหาผมได้เลยนะครับ อย่าลืมติดต่อมานะครับ ผมจะรอ…”

    “อะ เอ่อ โอเคค่ะ พี่ไปก่อนนะน้องแสนดี”

    “บะ บายค่ะพี่สาวคนสวย มาหาหนูอีกน้า”

    “ได้สิคะ ไว้พี่มาหาใหม่นะ”

    เอ่ยจบเอวาก็เดินกลับห้องพักของตัวเองไปทันที แม้ว่าจะต้องระวังตัวเองก็ตาม แต่ทว่าสองพ่อลูกก็เหมือนมีแรงดึงดูดอะไรสักอย่างที่ทำให้เธอนั้นอยากทำความรู้จักกับพวกเขาเช่นเดียวกัน

    ทำไมฉันถึงผูกพันกับสองพ่อลูกคู่นี้จังนะ…

    “ป่าป๊าจะจีบพี่สาวไหมคะ”

    “อืม ป่าป๊าขอศึกษาพี่เขาก่อน แต่แสนดีต้องช่วยป่าป๊านะ…”

    “ได้ค่ะ เย้!! แสนดีจะได้พี่สาวมาเป็นมะม๊าแล้ว เย้! เย้!”

    “ยังครับลูก ป่าป๊าแค่จะดูนิสัยใจคอของเธอก่อน”

    “เย้! มะม๊าคนใหม่!”

     


     

    ฝากกด ❤️ กดเก็บเข้าชั้น และกดติดตาม นามปากกา เพชรลลินณ์ ด้วยนะคะ กราบบบ

    หรือจะแวะมาพูดคุยกันก็ได้น้าาา ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบค่ะ :)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    ×