เคียงใจนับนิรันดร์ ตอน ณธีร์

ลำดับตอนที่ #1 : อารัมภบท แหลกสลาย 1/2

Part I ณธีร์

ณธีร์ หรือ ธีร์ ทายาทคนโตของตระกูล ‘เลิศตระกาลกูล’ หนุ่มหล่อนัยน์ตาสีเข้มที่แพรวพราวไปด้วยเสน่ห์วัยเพียง 25 ปี ซึ่งไม่ว่าสาวคนไหนเห็นก็ต่างพากันหลงรักไปตาม ๆ กัน ณธีร์มีอุปนิสัยที่ค่อนข้างจะแตกต่างจากคนในครอบครัวเป็นอย่างมาก เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะใจกว้าง ใจเย็น มักใช้เหตุผลมาก่อนอารมณ์เสมอ เป็นคนจริงจังกับงาน อีกทั้งยังเป็นเจ้าของฉายา ‘ไอ้ธีร์คนคลั่งรัก’ ที่เพื่อน ๆ ไฮโซต่างพากันตั้งให้ เพราะเขานั้นเอาแต่อวดภรรยาคนสวยให้เพื่อนฟังจนต่างพากันเอือมระอา

ซึ่งอุปนิสัยเหล่านี้ของเขาค่อนข้างที่จะขัดกับวงการสีเทาหรือวงการมาเฟียของครอบครัวไปสักหน่อย แต่อย่างน้อย ๆ เวลาที่ต้องจริงจังกับเรื่องอะไรก็ตาม เขาก็สามารถทำมันออกมาได้ดีเสมอ จนป๊าต้องยอมรับในตัวเขาและจะให้เขารับช่วงต่อธุระกิจทั้งหมดของครับครัวในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า…

และในวันนี้เขาก็เป็นตัวแทนของป๊าที่ต้องมาพูดคุยธุระกับหุ้นส่วนคนสำคัญอย่างคุณทาเคชิ เจ้าของอสังหาริมทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น ซึ่งจะเรียกได้ว่าเป็นการประลองสนามก่อนจะรับช่วงต่อจากป๊าก็ว่าได้

“ฝีมือไม่ต่างจากป๊าของคุณเลยนะ ผมชอบไอเดียที่คุณเสนอมา”

“ขอบคุณครับ ผมหวังว่าเราจะได้ร่วมมือกันอีกยาว ๆ เลยครับ”

“ผมไว้เนื้อเชื่อใจพวกคุณอยู่แล้วล่ะ ไอ้พวกคู่แข่งมันไม่มีทางมาสู้พวกเราได้อย่างแน่นอน แต่คุณก็ต้องระวังพวกตำรวจด้วยล่ะ เดี๋ยวนี้ถ้าเงินไม่ถึงมันก็คงไม่ช่วย”

ทาเคชิขมวดคิ้วมุ่นและพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับณธีร์แต่อย่างใด เพราะอำนาจของเขาในตอนนี้ไม่ว่าใครหน้าไหนก็มาขัดอุดมการณ์ของเขาไม่ได้อย่างแน่นอน ณธีร์ยิ้มพลางหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะพูดต่อว่า

“เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลเลยครับ ทั้งโรงพักผมก็เคยสั่งเด้งมาแล้ว” 

“ฟังแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อย” ทาเคชิยิ้มและตอบรับ

หลังจากที่คุยธุระสำคัญกันจนเสร็จ ณธีร์ก็ขอตัวกลับในทันที

“ไปไหนกันต่อดีครับเฮีย” บอดี้การ์ดคนสนิทเอ่ยขึ้นเมื่อคนเป็นเจ้านายสาวเท้ายาวขึ้นรถยนต์คันหรูมาเรียบร้อยแล้ว

“กลับบ้านสิวะ ถามมาได้!” ณธีร์คนเป็นเจ้านายตอบ

“อ๋อ เฮียจะได้รีบกลับไปหาคุณอัยลดาล่ะสิ ผมรู้ทันหรอกนะ”

ถึงจะเป็นลูกน้อง แต่เขาก็กล้าที่จะแซวคนเป็นนายเล่นได้อย่างสนุกปาก โดยที่คนเป็นนายแทบจะไม่ว่าอะไรสักคำ ผิดจากนายคนอื่น ๆ ในบ้านที่แซวเล่นแบบนี้ไม่ได้เลย เพราะหากเขาแซวนายคนอื่นมีหวังโดนปืนยิงกบาล ไม่ก็โดนจับไปถ่วงน้ำในบ่อจระเข้แน่ ๆ

“รู้มากนะมึงไอ้กร” ณธีร์เอ่ยพลางตบไปที่ศีรษะของลูกน้อง

“อะ โอ๊ย ผมแซวเล่นน่ะเฮีย แต่มันก็จริงใช่ไหมล่ะครับ ฮ่า ๆ เฮียรักคุณอัยลดามากขนาดนี้ ผมล่ะอยากเจอหน้าของคุณหนูแล้ว คุณหนูคงจะหน้าตาน่ารักน่าชังมากแน่ ๆ”

“เออ กูก็อยากเจอแล้วเหมือนกัน”

ณธีร์ตอบพลางแอบอมยิ้มเล็กน้อย เมื่อเขานั้นจินตนาการถึงใบหน้าของเด็กน้อยที่กำลังจะลืมตาดูโลกในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ว่าที่คุณพ่อมือใหม่ป้ายแดงเช่นเขา ถึงแม้บุคลิกภายนอกจะดูเป็นคนเย็นชาไปสักหน่อย แต่ก็แอบเห่อลูกสาวอยู่ไม่น้อยเลย

“เฮียตั้งชื่อคุณหนูรอหรือยังครับ” บอดี้การ์ดคนสนิทถามต่อ

“ยังเลยว่ะ ยังไม่ได้คิด”

เขาตอบออกไปอย่างนั้น แต่ความจริงแล้วก็แอบคิดชื่อลูกน้อยเอาไว้เรียบร้อยแล้วล่ะ ไม่ว่าลูกจะเกิดมาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เขาก็ตั้งทั้งชื่อเล่นและชื่อจริงเอาไว้หมดแล้ว

และในระหว่างที่กำลังเดินทางกลับบ้าน คนเป็นนายเห็นว่าการจราจรเส้นทางหลักมันค่อนข้างที่จะติดหนักและคงใช้เวลานานพอสมควร เขาจึงออกปากสั่งให้ลูกน้องไปเส้นทางลัดที่เขามักจะใช้เลี่ยงการจราจรอยู่บ่อย ๆ แทน “วันนี้ลัดไปซอยเดิม” เมื่อบอดี้การ์ดคนสนิทได้ยินเขาก็รีบตอบรับคำสั่งทันที

เส้นทางลัดแห่งนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่ามันสามารถเลี่ยงการจราจรที่แสนติดขัดนี้ไปได้ เพราะทางเข้าปากซอยแทบไม่มีป้ายบอกทางใด ๆ เลย บ้างก็คงคิดว่ามันเป็นซอยตัน บ้างก็ว่ามันดูน่ากลัวเกินกว่าที่จะขับรถผ่านเข้าไป และสาเหตุที่ณธีร์รู้เส้นทางนี้ ก็เพราะว่าครั้งหนึ่งเขาเคยหนีแก๊งคู่อริมาหลบที่ร้านดอกไม้แห่งหนึ่งในซอยนี้มาแล้วนั่นเอง

“เดี๋ยวมึงจอดที่ร้านดอกไม้คุณป้าด้วย”

“ร้านดอกไม้อุ่นรักน่ะเหรอเฮีย” บอดี้การ์ดถาม

“เออสิ” คนเป็นนายตอบ

‘ร้านดอกไม้อุ่นรัก’ เป็นร้านขายดอกไม้ขนาดเล็กที่ประดับตกแต่งไปด้วยดอกไม้สีสันสวยงามมากมาย โดยให้บริการตั้งแต่ขายดอกไม้นานาชนิดไปจนถึงรับจัดช่อดอกไม้ในวันพิเศษ อีกทั้งยังรับจัดดอกไม้ตามงานแต่งอีกด้วย และร้านนี้ก็ยังกลายเป็นร้านโปรดปรานของณธีร์หลังจากที่คุณป้าเจ้าของร้านได้ช่วยชีวิตของเขาเอาไว้เมื่อนานมาแล้ว

แต่น่าเสียดายที่น้อยคนเท่านั้นที่จะรู้จักร้านดอกไม้แห่งนี้ ซึ่งณธีร์ก็เคยเสนอตัวที่จะช่วยป้าเจ้าของร้านแล้ว แต่คำตอบที่เขาได้รับก็ทำเขาผงะเล็กน้อย ‘ไม่ต้องหรอกพ่อหนุ่ม ป้ามาขายแก้เบื่อเฉย ๆ หรอก’

และวันนี้เองพวกเขาก็ไม่ได้มีธุระอะไรต่อแล้ว แถมยังขับรถยนต์ผ่านถนนเส้นนี้อีก ณธีร์จึงไม่ลืมที่จะแวะไปทักทายคุณป้าและซื้อดอกไม้ช่อใหญ่ไปฝากภรรยาสุดที่รักที่กำลังรอเขาอยู่ที่บ้าน

“เดี๋ยวกูมา”

เมื่อรถยนต์คันหรูมาจอดเทียบฟุตพาทหน้าร้าน ณธีร์ก็เอ่ยปากบอกลูกน้องและรีบเปิดประตูลงจากรถไป เขาเดินเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้นก็ถึงหน้าร้านแล้ว มือหนารีบคว้าไปที่ด้ามจับประตูอย่างไม่ลังเลและเปิดมันออกจนเกิดเสียงดังกระทบกันของกระดิ่งที่แขวนอยู่ด้านบน

เสียงกระดิ่งที่ประตูทางเข้าหน้าร้านเรียกความสนใจของหญิงมีอายุได้ทันที ไม่นานป้าเจ้าของร้านก็เดินออกมาจากห้องด้านหลังและเอ่ยทักทายณธีร์ด้วยใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข

“อ้าว พ่อหนุ่ม หนีใครมาอีกล่ะวันนี้!”

“…ไม่ได้หนีใครครับ ผมแวะมาอุดหนุนคุณป้าต่างหากล่ะ”

“พ่อพระเสียจริงพ่อคุณ พ่อหนุ่มไม่ได้แวะมาเสียตั้งหลายวัน วันนี้อยากได้ดอกไม้อะไรจ๊ะ” หญิงมีอายุถาม

“วันนี้ผมอยากได้ดอกไม้ที่มีความหมายดีครับ ว่าจะซื้อไปฝากภรรยาสักหน่อย คุณป้าจัดช่อใหญ่ให้ทีครับ เลือกตามที่เห็นสมควรเลย”

“งั้นป้าแนะนำเป็นดอกนี้ก็แล้วกัน”

ป้าคนขายดอกไม้เอ่ยพลางสั่งให้เด็กในร้านที่ดูเหมือนจะเป็นลูกหลานของแกเสียมากกว่าหยิบช่อดอกไม้ที่เพิ่งจัดเสร็จไปได้ไม่นานมาให้

“พะแพงหยิบช่อดอกไม้ที่เพิ่งจัดเสร็จให้พี่เขาทีลูก”

“ค่ะ คุณยาย”

หญิงสาวรับคำสั่งพลางเดินไปหยิบดอกไม้มาให้ณธีร์

“ภรรยาของพ่อหนุ่มนี่โชคดีจังเลยนะ ที่มีสามีแบบพ่อหนุ่ม ป้าล่ะอิจฉาจริง ๆ ป้าขอให้รักกันนาน ๆ นะลูก เวลามีปัญหาก็ค่อย ๆ ปรับความเข้าใจกัน อย่าใส่อารมณ์ เพราะความรักมันก็แบบนี้แหละ มันต้องใช้ความเข้าใจของทั้งสองฝ่าย มีกระทบกระทั่งกันบ้าง มันก็เป็นเรื่องธรรมดา”

ณธีร์ได้ฟังเขาก็ยิ้มทันที เพราะเวลามาร้านของคุณป้าทีไร เธอก็มักจะอวยพรเรื่องชีวิตรักให้เขาทุกที อีกทั้งเธอยังเคยเปรย ๆ บอกเขาว่าเธอนั้นมีเซนส์รับรู้พลังงานบางอย่างที่คนอื่นมองไม่เห็น

“แต่ช่วงนี้ก็ต้องระวังหน่อยล่ะ…”

คุณป้ากำลังอวยพรอยู่ดี ๆ ทว่าไม่นานสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป

To be Continue…

---

ฝากกด ❤️ กดเก็บเข้าชั้น และกดติดตาม นามปากกา เพชรลลินณ์ ด้วยนะคะ กราบบบ

หรือจะแวะมาพูดคุยกันก็ได้น้าาา ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบค่ะ :)