ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทความจากแม่มดรายสัปดาห์
CHAPTER4: บทความจากแม่มดรายสัปดาห์
มัลฟอยยังคงพักอยู่ในบ้านริดเดิ้ล ตลอด2-3สัปดาห์ต่อมา ส่วนใหญ่เขามักจะเก็บตัวอยู่ในห้องพักชั่วคราวของเขาที่มาดามทูเซลจัดให้ เพื่อคิดแผนการต่างๆสำหรับภาระกิจครั้งใหม่ ที่เขาได้รับจากโวลเดอร์มอร์ บ้างก็ไปฝึกคาถาศาสตร์ฒืดเพิ่มเติมจากเสนป
คงจะเป็นเรื่องที่ฟังดูยากพอดูสำหรับเด็กหนุ่มวับ17ปี แต่สำหรับเดรโกมันเป็นเรื่องง่ายสำหรับมัลฟอย จนเขาอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมมดปากด้วยซ้ำเมื่อ เสนปพลาดคาถาบทหนึ่งที่เขาอวดนักอวดหนา ว่าเขาเป็นคนคิดขึ้นเอง และใช้มันได้อย่างชำนาญ
“เอาล่ะ เดรโก นี่คือคาถาพินิจใจคู่ต่อสู้ บางทีเธฮอาจไม่เคยได้ยินชื่อ เพราะฉันเป็นคนคิดขึ้นมาเอง การใช้คาถาค่อนข้างยากพอสมควร ดังนั้น เธอต้อง….”ยังไม่ทันที่เสสนปจะพูโจบ มัลฟอยก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไร้มารยาท
“ฝึกให้มาก แแล้วก็ตั้งใจฟังใช่มั้ยครับอาจารย์?…หึ!”มัลฟอยแสยะยิ้ม”คาถาพินิจใจคู่ต่อสู้งั้นเรอะ…หึ!…อาจารย์จะสอนผมทำไมให้ยุ่งยาก แค่ใช้คาถาสะกดใจก็พอแล้ว5555555”
“อย่าได้พูดดูถูฏคาถาที่ฉํนคิดขึ้นมาเองเด็ดขาดนะเดรโก ใช่ฉันเข้าใจดี วันนี้เธออาจยังไม่เข้าใจ รู้ซึ้งถึงประโยชน์และคุณค่าของมัน แต่สักวันนึง…”เสนปหยุดกึก ทอดสายตาเย็นยะเยือกดุจน้ำแข็งไปให้มัลฟอย”เธออาจต้องใช้ประโยชน์จากมัน “
เสนปพร่ำพรรณนาคุณสมบัติของคาถาที่เขาคิดขึ้นมาเองไปเรื่อยๆ(จนมัลฟอยแทบจะหลับ) แล้วเขาก็ชักไม้กายสิทธิ์ออกมา
“อ่ะ… อาจาร์จะทำอะไรเหรอครับ?”มัลฟอยถามด้วยความตกใจ พลางจ้องมองไปที่ไม้กายสิทธิ์ของเสนป ฉับพลันก็มีกลุ่มควัน สีเทา หนาตา พวยพุ่งออกมาจากไม้กายสิทธิ์ของเสนป มัลฟอยยิ้มเยาะๆให้เสนปที่ใบหน้าแดงซ่านไปด้วยความอายจากความผิดพลาดของตน ก่อนเดินจากไป
คคงจะเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขสันของมัลฟอยจริงๆ ถ้าเจ้า “ซูส” นกฮูกเหยี่ยวที่สง่างามของเขาไม่คาบจดหมายจากทางบ้านมาส่งให้เขา ข้างในเป็นกระดาษแผ่นหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นบทความที่ตัดมาจากนิตยาสารแม่มดรายสัปดาห์
“ก็แค่บทความงี่เง่า!”มัลฟอยพึมพำ กำลังจะขยำกระดาษแผ่นนั้นทิ้ง เผอิญไปเจอะเข้ากับ ดวงตาสีเข้มที่คุ้นเคยเข้าคู่หนึ่ง เป็นของแม่มดในรูปถ่าย ซึ่งกำลังมองมาที่เขา โดยมีพ่อมดคนหนึ่งที่กำลังพยายามให้เธอเกาะแขนเขาอยู่ ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอสวมแหวนเพชรสีน้ำเงินเม็ดโต ที่ห้อมล้อมด้วยทองขาว
เขานึกอยู่นานว่าาเคยเห็นแม่มดสาวหน้าตาน่ารักคนนี้ที่ไหน ในที่สุดเขาก็นึกออกว่าเธฮไม่ใช่ใครอื่นไกล เธอคือ”แพนซี่ พาร์กินสัน!”นั่นเอง
คุณหนูไฮโซ แพนซี่ พาร์กินสัน คู่หมั้น หนุ่มเฟรดดี้
ล่าสุดนายเฟรดดี้ หรือ เฟเดอริก แลงคลาสเตอร์ หนุ่มฮอตประจำวงการผู้ดีเก่าเลือดบริสุทธิ์วัย17ปี ได้ทำให้สาวๆFan Clubช็อกไปตามๆกัน จากที่มีคนในแวดวงผู้ดีเก่าซุบซิบกันว่าเขาได้ทำการจับจองหัวใจของคุณหนูไฮโซ ลูกสาวผู้ดีเก่าตระกูลพาร์กินสัน
”แพนซี่ พาร์กินสัน”เรียบร้อยแล้วด้วยแหวนเพชรมูลค่านับล้านเกลเลียน ที่เป็นของตกทอดของตระกูลแลงคลาสเตอร์
ในที่สุดนายเฟรดดี้ก็ออกมาการันตี ด้วยการควงหนูแพนซี่ไปงานเปิดตัวสมาพันธ์เลือดบริสุทธิ์แห่งบริติช และไอแลนด์ พร้อมกับแหวนเพชร ของตระกูลแลงคลาสเตอร์ ที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเด็กสาว - - -ริต้า สกีตเตอร์ รายงาน- - -
ราวกับว่า มีอะไรบางอย่างที่ใหญ่มหึมา และเต็มไปด้วยเกล็โ ผุดขึ้นมาในท้องโหวงๆของเขา มันเริ่มกางกงเล็บอันแหลมคมออก และขีดข่วนท้องไส้ของเขาอย่างบ้าคลั่ง เลือดร้อนๆไหลท่วมทั่วร่างของเขาราวกับสายน้ำที่เกรี้ยวกราด ความคิดอ่านและความเริงรื่นมลายหายไปหมดสิ้น แทนที่ด้วยความ บ้าเลือด ป่าเถื่อน ที่อยากจะกระชากเฟเดอริก แลงคลาสเตอร์ ออกมาจากรูปถ่ายออกมาฆ่าทิ้งซะ ขณะที่มัลฟอยกำลังต่อส็กับความบ้าคลั่งอยู่นั้น ฉับพลันเขาก็เหมือนได้ยิน เสียงเคาะประตู และเสียงเรียกของมาดามทูเซลดังมาแต่ไกล
ก๊อกๆๆๆๆๆ
“เดรโก ขอป้าเข้าไปหน่อยได้มั้ยจ๊ะ”มาดามทูเซลเรียกจากอีกด้านของประตู
“ครับ เชิญสิครับ”
มัลฟอยตอบรับ และเปิดประตูรับมาดามทูเซลที่ในมือกำลังถือถาดอาหารอยู่
มาดามทูเซล: “ป้าเอา อาหารเย็นมาให้น่ะ”
มัลฟอย:”ขอบคุณครับคุณป้า^/\^”
มาดามทูเซล:”จ๊ะไม่เป็นไรจ๊ะ”
เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ มาดามทูเซลกำลังหันหลังและก้าวเดินไปยังห้องครัวแล้ว แต่ในที่สุด มัลฟอยที่ดูเหมือนจะเพิ่งคิดอะไรบางอย่างออก ก็พูดทำลายความเงียบ
มัลฟอย:”เอ่อ…คุณป้าครับ”
มาดามทูเซล:”มีอะไรหรือเดรโก หลานรัก”
มัลฟอย:”คือว่าขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับ ที่คุณป้าให้ความกรุณาผม”
มาดามทูเซล:”โอ๊ย~นึกว่าอะไร ไม่เป็นรหรอกจ๊ะ เดรโก ป้าก็นึกว่าอะไร”
มัลฟอย:”ครับคือผมอยากจะบอกคุณป้าว่า ผมขอลาก่อนนะครับ”
มาดามทูเซล:”อ้าว!หลานจะไปแล้วหรือ ? แล้วนี่บอกลาจอมมารหรือยังล่?”
มัลฟอย:”ครับเรียบร้อยแล้วครับ”
มาดามทูเซล:”งั้นขอขอให้เธฮโชคดีก็แล้วกันนะจ๊ะ เดรโก ลาก่อน”
หลังจากที่มัลฟอย แน่ใจว่ามาดามทูเซลไปไกลแล้ว เขาก็กระแทกประตูดัง ปัง! ด้วยความโมโห และเริ่มสาปแช่งเฟเดอริก แลงคลาสเตอร์ทันที
มัลฟอยยังคงพักอยู่ในบ้านริดเดิ้ล ตลอด2-3สัปดาห์ต่อมา ส่วนใหญ่เขามักจะเก็บตัวอยู่ในห้องพักชั่วคราวของเขาที่มาดามทูเซลจัดให้ เพื่อคิดแผนการต่างๆสำหรับภาระกิจครั้งใหม่ ที่เขาได้รับจากโวลเดอร์มอร์ บ้างก็ไปฝึกคาถาศาสตร์ฒืดเพิ่มเติมจากเสนป
คงจะเป็นเรื่องที่ฟังดูยากพอดูสำหรับเด็กหนุ่มวับ17ปี แต่สำหรับเดรโกมันเป็นเรื่องง่ายสำหรับมัลฟอย จนเขาอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วงหมมดปากด้วยซ้ำเมื่อ เสนปพลาดคาถาบทหนึ่งที่เขาอวดนักอวดหนา ว่าเขาเป็นคนคิดขึ้นเอง และใช้มันได้อย่างชำนาญ
“เอาล่ะ เดรโก นี่คือคาถาพินิจใจคู่ต่อสู้ บางทีเธฮอาจไม่เคยได้ยินชื่อ เพราะฉันเป็นคนคิดขึ้นมาเอง การใช้คาถาค่อนข้างยากพอสมควร ดังนั้น เธอต้อง….”ยังไม่ทันที่เสสนปจะพูโจบ มัลฟอยก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไร้มารยาท
“ฝึกให้มาก แแล้วก็ตั้งใจฟังใช่มั้ยครับอาจารย์?…หึ!”มัลฟอยแสยะยิ้ม”คาถาพินิจใจคู่ต่อสู้งั้นเรอะ…หึ!…อาจารย์จะสอนผมทำไมให้ยุ่งยาก แค่ใช้คาถาสะกดใจก็พอแล้ว5555555”
“อย่าได้พูดดูถูฏคาถาที่ฉํนคิดขึ้นมาเองเด็ดขาดนะเดรโก ใช่ฉันเข้าใจดี วันนี้เธออาจยังไม่เข้าใจ รู้ซึ้งถึงประโยชน์และคุณค่าของมัน แต่สักวันนึง…”เสนปหยุดกึก ทอดสายตาเย็นยะเยือกดุจน้ำแข็งไปให้มัลฟอย”เธออาจต้องใช้ประโยชน์จากมัน “
เสนปพร่ำพรรณนาคุณสมบัติของคาถาที่เขาคิดขึ้นมาเองไปเรื่อยๆ(จนมัลฟอยแทบจะหลับ) แล้วเขาก็ชักไม้กายสิทธิ์ออกมา
“อ่ะ… อาจาร์จะทำอะไรเหรอครับ?”มัลฟอยถามด้วยความตกใจ พลางจ้องมองไปที่ไม้กายสิทธิ์ของเสนป ฉับพลันก็มีกลุ่มควัน สีเทา หนาตา พวยพุ่งออกมาจากไม้กายสิทธิ์ของเสนป มัลฟอยยิ้มเยาะๆให้เสนปที่ใบหน้าแดงซ่านไปด้วยความอายจากความผิดพลาดของตน ก่อนเดินจากไป
คคงจะเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขสันของมัลฟอยจริงๆ ถ้าเจ้า “ซูส” นกฮูกเหยี่ยวที่สง่างามของเขาไม่คาบจดหมายจากทางบ้านมาส่งให้เขา ข้างในเป็นกระดาษแผ่นหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นบทความที่ตัดมาจากนิตยาสารแม่มดรายสัปดาห์
“ก็แค่บทความงี่เง่า!”มัลฟอยพึมพำ กำลังจะขยำกระดาษแผ่นนั้นทิ้ง เผอิญไปเจอะเข้ากับ ดวงตาสีเข้มที่คุ้นเคยเข้าคู่หนึ่ง เป็นของแม่มดในรูปถ่าย ซึ่งกำลังมองมาที่เขา โดยมีพ่อมดคนหนึ่งที่กำลังพยายามให้เธอเกาะแขนเขาอยู่ ที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอสวมแหวนเพชรสีน้ำเงินเม็ดโต ที่ห้อมล้อมด้วยทองขาว
เขานึกอยู่นานว่าาเคยเห็นแม่มดสาวหน้าตาน่ารักคนนี้ที่ไหน ในที่สุดเขาก็นึกออกว่าเธฮไม่ใช่ใครอื่นไกล เธอคือ”แพนซี่ พาร์กินสัน!”นั่นเอง
คุณหนูไฮโซ แพนซี่ พาร์กินสัน คู่หมั้น หนุ่มเฟรดดี้
ล่าสุดนายเฟรดดี้ หรือ เฟเดอริก แลงคลาสเตอร์ หนุ่มฮอตประจำวงการผู้ดีเก่าเลือดบริสุทธิ์วัย17ปี ได้ทำให้สาวๆFan Clubช็อกไปตามๆกัน จากที่มีคนในแวดวงผู้ดีเก่าซุบซิบกันว่าเขาได้ทำการจับจองหัวใจของคุณหนูไฮโซ ลูกสาวผู้ดีเก่าตระกูลพาร์กินสัน
”แพนซี่ พาร์กินสัน”เรียบร้อยแล้วด้วยแหวนเพชรมูลค่านับล้านเกลเลียน ที่เป็นของตกทอดของตระกูลแลงคลาสเตอร์
ในที่สุดนายเฟรดดี้ก็ออกมาการันตี ด้วยการควงหนูแพนซี่ไปงานเปิดตัวสมาพันธ์เลือดบริสุทธิ์แห่งบริติช และไอแลนด์ พร้อมกับแหวนเพชร ของตระกูลแลงคลาสเตอร์ ที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเด็กสาว - - -ริต้า สกีตเตอร์ รายงาน- - -
ราวกับว่า มีอะไรบางอย่างที่ใหญ่มหึมา และเต็มไปด้วยเกล็โ ผุดขึ้นมาในท้องโหวงๆของเขา มันเริ่มกางกงเล็บอันแหลมคมออก และขีดข่วนท้องไส้ของเขาอย่างบ้าคลั่ง เลือดร้อนๆไหลท่วมทั่วร่างของเขาราวกับสายน้ำที่เกรี้ยวกราด ความคิดอ่านและความเริงรื่นมลายหายไปหมดสิ้น แทนที่ด้วยความ บ้าเลือด ป่าเถื่อน ที่อยากจะกระชากเฟเดอริก แลงคลาสเตอร์ ออกมาจากรูปถ่ายออกมาฆ่าทิ้งซะ ขณะที่มัลฟอยกำลังต่อส็กับความบ้าคลั่งอยู่นั้น ฉับพลันเขาก็เหมือนได้ยิน เสียงเคาะประตู และเสียงเรียกของมาดามทูเซลดังมาแต่ไกล
ก๊อกๆๆๆๆๆ
“เดรโก ขอป้าเข้าไปหน่อยได้มั้ยจ๊ะ”มาดามทูเซลเรียกจากอีกด้านของประตู
“ครับ เชิญสิครับ”
มัลฟอยตอบรับ และเปิดประตูรับมาดามทูเซลที่ในมือกำลังถือถาดอาหารอยู่
มาดามทูเซล: “ป้าเอา อาหารเย็นมาให้น่ะ”
มัลฟอย:”ขอบคุณครับคุณป้า^/\^”
มาดามทูเซล:”จ๊ะไม่เป็นไรจ๊ะ”
เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ มาดามทูเซลกำลังหันหลังและก้าวเดินไปยังห้องครัวแล้ว แต่ในที่สุด มัลฟอยที่ดูเหมือนจะเพิ่งคิดอะไรบางอย่างออก ก็พูดทำลายความเงียบ
มัลฟอย:”เอ่อ…คุณป้าครับ”
มาดามทูเซล:”มีอะไรหรือเดรโก หลานรัก”
มัลฟอย:”คือว่าขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับ ที่คุณป้าให้ความกรุณาผม”
มาดามทูเซล:”โอ๊ย~นึกว่าอะไร ไม่เป็นรหรอกจ๊ะ เดรโก ป้าก็นึกว่าอะไร”
มัลฟอย:”ครับคือผมอยากจะบอกคุณป้าว่า ผมขอลาก่อนนะครับ”
มาดามทูเซล:”อ้าว!หลานจะไปแล้วหรือ ? แล้วนี่บอกลาจอมมารหรือยังล่?”
มัลฟอย:”ครับเรียบร้อยแล้วครับ”
มาดามทูเซล:”งั้นขอขอให้เธฮโชคดีก็แล้วกันนะจ๊ะ เดรโก ลาก่อน”
หลังจากที่มัลฟอย แน่ใจว่ามาดามทูเซลไปไกลแล้ว เขาก็กระแทกประตูดัง ปัง! ด้วยความโมโห และเริ่มสาปแช่งเฟเดอริก แลงคลาสเตอร์ทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น