ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เพื่อนคนแรก
ลิ่นอายอหนัสือที่ระายออมายัเป็นลิ่นที่ผมื่นอบเสมอ มันทั้มีมน์ลั และมน์เสน่ห์ที่วนให้รู้สึสบ
ผมพาุสเวนเ้ามาในห้อสมุอฤหาสน์ ห้อสมุมีนาให่มาผมเื่อว่าถ้านที่ไม่รู้ัเส้นทาีพออาะสับสนนหลทาไ้ในระยะเวลาหนึ่
หลัาที่เ้ามาแล้วเา็เินเ้าไปรวสอบหมวหมู่หนัสือ่าๆ ผมปล่อยให้เาสำรวสัพัุสเวน็หันมาถามผม
"ห้อสมุอฤหาสน์นายมีหนัสือประมาเท่าไหร่"
"นั้นสิรับถ้าผมำไม่ผิน่าะหนึ่แสนแ็หมื่นเล่มโยประมานะรับ
"เยอะมาพอสมวร"เาล่าวพึมพำแ่็พอที่ผมะไ้ยิน
"ไม่ทราบว่าุสเวนอบอ่านหนัสือประเภทไหนเป็นพิเศษไหมรับ"ผมลอถามเาูเพื่อะไม่ทำให้บรรยาาศเียบเินไป
"็เี่ยวับพวอาวุธเวทมนร์"แววาที่ส่อแสแวววาวออมาูเาะอบมันมาริๆ ถึะูเย็นาสุุมมาแ่ไหนเา็ยัเป็นแ่เ็ ารปปิแววาอาะยัไม่ีนั
"ั้นหรอรับถ้าเ่นนั้นอยาลอไปูหนัสือที่เี่ยวับพวนี้ไหมละรับ"
"็ี"เาล่าวอบรับสั้นๆ
หลัาที่พาุสเวนเลือูหนัสือที่ะอ่าน้ามเวลา็ไ้หนัสือนละเล่ม อเาเป็นหนัสือว่า้วยารใ้อาวุธเวทมนร์ั้นลา ูเหมือนว่าเาะเ่พอัวเลยทีเียว
ูเหมือนะยัไม่ไ้อธิบายระับออาวุธเลยละรับ ็มีไม่ไ้มีมามายอะไรหรอนะรับ ะแบ่เป็น
อาวุธเวทมนร์ระับพื้นาน
ระับนี้สามารถใ้านไ้ไม่ยานั เพราะพลัในารสื่อสารเ้าหาัน่อน้าะ่าย และพลัที่ัเ็บ่อน้าน้อยถึน้อยมา
(ปล.1 ารัเ็บพลัานือวัถุิบที่นำมา
สร้าสามารถึพลัานเวทมนร์าธรรมาิมาเพิ่มวามรุนแรอารโมีไ้
ปล.2 พลัในารสื่อสารือารเ้าันไ้ออาวุธเวทมนร์ับผู้ใ้ เ่น อาวุธปิเสธารรอบรออผู้ใ้ะทำให้ารใ้านเิผลลัพธ์หรือพลัทำลายล้าน้อยว่าปริหรือวบุมยา)
อาวุธเวทมนร์ระับลา
ระับนี้ะว่ายา็ยัอยู่ในระับสามารถใ้านไ้หามีวามพยายาม พลัในารสื่อสารเ้าหาันอยู่ในระับลาถึสู และพลัที่ัเ็บอยู่ในระับลา
อาวุธเวทมนร์ระับสู
ระับนี้ารใ้านถือว่ายา พลัในารสื่อสารเ้าหาันอยู่ในระับสู พลัที่ัเ็บอยู่ในระับสู
และสุท้าย
อาวุธเวทมนร์ระับำนาน
ระับนี้็ามื่อละนะรับารใ้าน้อให้นที่เป็นอัริยะในรอบพันปีถึะใ้านไ้ พลัในารสื่อสารอยู่ในระับสูสุและในระับนี้อาวุธ็อาะมีิใล้ายมนุษย์ึ้นมา็ไ้ และพลัที่ัเ็บอยู่ในระับไม่สามารถาเาไ้
็เท่านี้ละรับไม่มีอะไรมามายมีแ่สี่ระับ แล้วที่ผมมุสเวนว่าเาเ่พอัวเพราะว่าอายุประมาเท่าเา(4-5ปี)น่าะอยู่ในหลัารใ้านอาวุธพื้นาน แล้วเามาอ่านารใ้านอาวุธระับลาน่าะเป็นเพราะเาเ้าใหลัารใ้านออาวุธระับพื้นานอยู่ในระับที่เ้าใมาพอสมวร
หลัาที่อ่านหนัสือไปเรื่อยๆ ็พบว่าเป็นเวลาประมาบ่ายสามโมแล้ว ุเม็เินเ้ามาบอว่าัเสีนิวเรียใหุ้สเวนไปพบที่รถม้าไ้เวลาลับฤหาสน์แล้ว
แ่่อนลับไปเาทำให้ผมประหลาในิหน่อยรที่เาบอผมว่า
"ันอยาเป็นเพื่อนับนายไ้หรือเปล่า"เาพูเสียเรียบแ่ใบหน้าอเาับิรอรอยวามเินอายอยู่นิหน่อย และผมิว่าเาีสีหน้าหน้าเอาไว้ไม่มิถึอออาารแบบนี้
"?"สสัยเพราะผมทำสีหน้าูวยเาึหันมาอธิบาย
"เพราะนายไม่ไ้น่ารำาหรอนะันถึอยาเป็นเพื่อน้วย"
"ไ้สิรับ ้วยวามยินี" ผมยิ้ม้วยวามสุ เพราะเาเป็นเพื่อนนแรอผมั้แ่ที่เิใหม่เลยทีเียว
_____________________________________________________________________________________________________________
อโทษที่มา้า้าาา ไรท์มาอัพนิยายแล้วววววว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น