คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Hello boy
เด็กหนุ่มวัย 16 ปี รูปร่างผอมสูง เจ้าของเรือนผมสีดำอมขาว นัยน์ตาสีเฮเซล และหน้าตาที่ไร้อารมณ์ ตอนนี้กำลังเดินอยู่ที่บริเวณสวนสาธารณะแห่งหนึ่งใจกลางกรุงโตเกียวพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่คู่ใจที่ข้างในใส่ไม้แร็กเกตไว้ เขาคือ เอจิเซ็น เรียวมะ นักกีฬาเทนนิสวัยรุ่นชื่อดัง ด้วยลีลาการเล่นเทนนิสของเขาจึงทำให้เป็นที่จับตามองของคนทั้งโลก
เขาพึ่งเดินทางกลับมาจากอเมริกาได้ 2-3 วันแล้วจึงยังไม่ได้บอกใครสักคนว่าเขากลับมา ส่วนสาเหตุที่เขาเลือกกลับมาที่นี่ทั้งๆที่ถ้าอยู่อเมริกาจะทำให้ความฝันที่อยากเป็นนักเทนนิสมือโปรระดับโลกเป็นจริงได้เร็วกว่านั้น คงเป็นเพราะที่นี่ ที่ญี่ปุ่นนี้ คือจุดเริ่มต้นของเขา และก็เพราะเธอ
ตอนนี้เขากำลังมุ่งหน้าไปที่สนามเทนนิสเพื่อฝึกซ้อมคนเดียว โดยทางลัดที่ใกล้ที่สุดคือต้องผ่านสวนสาธารณะนี้ถึงจะเจอสนามเทนนิส ในระหว่างที่กำลังเดินอยู่นั้น สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นคุณลุงแก่ๆ ใส่ชุดสีดำทั้งชุดและใส่หมวกใบใหญ่สีดำเลยทำให้มองหน้าไม่เห็น ท่าทางดูไม่น่าไว้วางใจยืนอยู่ และดูเหมือนลุงคนนั้นก็กำลังจ้องมองมาที่เขา แต่มีหรอ คนแบบเขาจะสนใจ เขาเลือกเดินผ่านไปแบบไม่ใยดี
“ไงพ่อหนุ่ม” ลุงคนนั้นเดินเข้ามาขวางหน้าของเขาเอาไว้
“…”
“กำลังจะไปไหนหรอพ่อหนุ่ม” ลุงเดินเข้ามาใกล้เขา
“…” อะไรของลุงนี่วะ เขาคิดในใจแต่เลือกที่จะไม่สนใจจึงคิดจะเดินหนี
“หยิ่งจังเลยนะพ่อหนุ่ม แบบนี้ค่อยน่าสนุกหน่อย”
“มีธุระอะไร” เขาหันกลับไปมองลุง
“เคยคิดไหมว่าเพราะตัวเองมีนิสัยแบบนี้จะทำให้เสียคนสำคัญไปน่ะ”
“หรอ ไม่อะ แล้วก็ไม่ใช่เรื่องของลุงด้วย”
“งอนซะแล้ว น่ารักจังเลยนะ”
“…” ลุงเหมือนพ่อบ้าที่บ้านเลยแฮะ เด็กหนุ่มคิดอย่างอารมณ์เสีย ตัวเขาน่ะไม่ถนัดรับมือกับคนน่ารำคาญแบบนี้ที่สุดเลย
“น่ารักเหมือนแมวจังเลยนะ สนใจอยากเป็นแมวสัก 7 วันไหมล่ะพ่อหนุ่ม”
“ไร้สาระ” เขาเลือกที่จะเดินหันหลังกลับ ยอมเดินอ้อมจากทางลัดก็ได้ดีกว่าต้องเจอคนแบบตาแก่นี่
“งั้นเจอกันอีก 7 วันนะพ่อหนุ่ม” เสียงตะโกนไล่หลังตามมา
สิ้นเสียงของลุงนั่น จู่ๆเรียวมะก็รู้สึกปวดหัวอย่างรุนแรง เขาทรุดลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น เท่านั้นยังไม่พอ แขนขาของเขาก็รู้สึกปวดไปหมด ปวดที่สุดในชีวิตเลยก็ได้ เขาพยายามร้องขอความช่วยเหลือแต่กลับไม่มีเสียงใดๆออกมาทั้งนั้น เรียวมะที่รู้สึกเจ็บปวดจนทนไม่ไหวจึงหมดสติไปก่อนที่จะเห็นว่าร่างกายตัวเองค่อยๆเปลี่ยนไปแล้ว!
Ryoma Part
‘เจ็บ’
‘ปวดไปทั่วทั้งตัวเลยแฮะ’
“เมี้ยว” เอ๊ะ เสียงแมวที่ไหน
“แมวน้อยที่ไหนมานอนอยู่ตรงนี้น่ะ” เสียงผู้หญิงหรอ คุ้นหูจังเลยแฮะ เสียงหวานๆแบบนี้ แล้วแมวที่ไหน มีแต่ผมที่นอนอยู่ตรงนี้หนิ
“เมี้ยว” เดี๋ยวนะ สะ สะ เสียงมันเปลี่ยนไปหรอ
“ฝนจะตกแล้วนะ มีเจ้าของรึเปล่า?” เสียงเหมือนริวซากิเลยแฮะ ผมพยายามลืมตาขึ้น แต่ก็ทำไม่ได้
“อ๊ะ ฝนตกแล้ว ไปอยู่บ้านฉันก่อนนะ” อยู่ๆผมก็รู้สึกตัวลอยขึ้นเฉยเลย
“เมี้ยว!” นี่ อย่ามาจับฉันนะ!
“โอ๊ย เจ็บ” ผมที่ได้สติแล้วรีบหันไปดูทันที นี่มัน! ยัยริวซากิจริงๆด้วย! แต่เดี๋ยวนะทำไมตัวเธอมันโตขึ้นแบบนั้นล่ะ? แล้วทำไมผมถึงรูัสึกตัวเล็กแบบนี้ ผมก้มมองดูตัวเอง ตอนนี้มือผมมีขนสีดำเต็มไปหมด แถมนิ้วเรียวๆของผมก็กลายเป็นอุ้งเท้า เหมือนอุ้งเท้าแมวเลยฮะ!
“ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอกนะ” ยัยริวซากิเอื้อมมือมาอุ้มผมขึ้น ผมพยายามดิ้นหนีแต่สู้แรงยัยนั่นไม่ได้ เพราะผมยังรู้สึกเจ็บตามตัวอยู่อีก
“โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะ บ้านฉันอยู่ใกล้ๆนี่เอง ไปพักบ้านฉันก่อนแล้วค่อยไปหาเจ้าของของเธอกันนะเจ้าเมี้ยว” ฮะ? เจ้าเมี้ยว เมี้ยวหรอ… อย่าบอกนะว่า
จังหวะนั้นเองที่ยัยริวซากิที่อุ้มผมเดินผ่านร้านอะไรไม่รู้ ผมไม่ได้สนใจชื่อร้าน แต่ผมสนใจตัวผมที่อยู่ในกระจกของร้านมากกว่า
ผะ ผะ ผม ผมกลายเป็นแมวไปแล้วครับทุกคน! นี่มันเรื่องบ้าอะไรอีกเนี่ยยยยย
Talk :
หวัดดีเจ้าเมี้ยวเรียวมะ! น้องกลายร่างเป็นแมวไปแล้ว555555
ความคิดเห็น