คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ลอบสังหาร
ภายในรถม้าหลัา่วยนผู้นั้นแล้ว หลิวเหมียนับลู ๆ และแม่นมหวันั่มทิวทัศน์ันอย่ามีวามสุ เ้าแฝไม่ิว่ามาราะเ่่วยนไ้ ท่านแม่เปลี่ยนไปแล้วริ ๆ
"พระายาท่านมีวามสามารถยิ่นั" แม่นมหวัมเ้านายอนา
หลิวเหมียนพลันยิ้มอย่าอ่อนโยน นาไม่ใ่หลิวเหมียนนเิม นาือนใหม่แน่นอนว่าีวิพวนาหลัานี้ะีึ้นว่าเิม
"พระายามีนรอบทำร้ายพวเรา" สารถีพลันเอ่ยึ้น เพราะมีลูธนูปัที่รถม้า
"แม่นมหวัับเ้าแฝหมอบลไป" หลิวเหมียนสั่พวเาย่อมทำาม นาหยิบเ็มพิษออมาโผล่หน้าออไปทาหน้า่าสาเ็มพิษใส่นร้ายนพวมันร้ออย่าโหยหวน ส่วนสารถีรีบวบม้าอย่าไว นพวมันามไม่ทัน
หลิวเหมียนมวิ้วเป็นปมผู้ใัน้อารสัหารพวนา
"ท่านแม่เ่ที่สุ" สอแฝอมารา
"นับแ่นี้ะไม่มีผู้ใมารัแพวเราไ้" แม่นมหวัพลันถอนหายใ เมื่อี้นาเือบายโีที่พระายารอมีฝีมือสาเ็มพิษใส่พวมันนพวมันร้อโหวยหวน
รถม้ามุ่หน้าเ้ามาในเมือหลวแล้ว หลิวเหมียนสั่ให้ลุสารถีมุ่หน้าไปสู่ร้านอาหารอันับหนึ่...
วนไหวอ๋อในยามนี้ ไหวอ๋อพลันสำราับารเลี้ยปลาอย่ามา
"ท่านอ๋อ พระายารอโนลอบสัหาร พว้าน้อยำลัะไป่วยนา แ่ทว่าายารอมีไหวพริบียิ่นั นาสาเ็มพิษใส่นร้ายนายหม" หวัาพลันรายานเ้านาย ไหวอ๋อิว่าายารอออเามิใ่นธรรมาแล้ว นาเป็นนัปรุยา อีทั้สามารถ่อสู้ับศัรูไ้
"ไปสืบวามเป็นผู้ใที่้อารทำร้ายนา" เรื่อนี้ะปล่อยไว้มิไ้ แม้เาไม่ไ้รันา แ่เา็ยัเมาสอแฝ หานาพลาวันนี้
นาับสอแฝ็้อาย ระนั้น้อหาัวนร้าย เาะัารมันเอ...
ร้านอาหารอันับหนึ่อเมือ้าโว หลิวเหมียนพานทั้สามึ้นมาบนสุมอร้านอาหารที่ให่ นาเลือมุมหน้า่า
อีทั้สั่อาหารมาเ็มโ๊ะ สอแฝไม่เยเห็นอาหารที่เยอะเ่นนี้มา่อนเป็นรั้แรที่ไ้ินอาหารอย่ามีวามสุ
"้าไ้ยินมาว่าายารออไหวอ๋อ นาท้อหลัาที่ไหวอ๋อไปายแนใ้" นพูเ่นนั้นือสรีที่สวมุาม แ่าย้วยเรื่อประับที่มีราา แ่ปาอนา่าลาล่ายิ่นั ที่สามารถพ่นวาาหยาบายเ่นนี้ไ้
ใบหน้าอหลิวเหมียนพลันแ่ำ แม่นมหวัไ้ยินเ่นนี้็โรธแทนพระายาอนา มีเพียสอแฝที่สบปาสบำ หลิวเหมียนีบอาหารให้สอแฝ พร้อมั้ใฟัสรีลุ่มนั้นะนินทาอันในาอี
"นั่นสิายาเอเยียนอ๋อ ้าไม่ิเลยว่าายารอไหวอ๋อะสวมหมวเียวให้เา" สรีนานั้นือายาเอลู่อ๋อ
"น่าสสารเายิ่นั" าม้วยเสียหัวเราะอายาเอเาอ๋อ พวนาสามนวัน ๆ ไม่มีอันใทำมัวแ่นินทาาวบ้านเป็นานประำ แม้มิไ้เินาารนินทา แ่็ไ้วามสุ ่าสำรายิ่นั
ุบ !!!
ผึ้มาาไหนไม่รู้บินมาหาพวนาทั้สามน แน่นอนว่าหลิวเหมียนับเ้าแฝและแม่นมสาผล่อผึ้ไปทาพวนาแล้ว บนั้นสอิับ้นไม้ อีทั้้นไม้มีรัผึ้
หลิวเหมียนพลันหมั่นไส้นี้นินทาพวนี้ าวบ้าน่าหลบหนีพวผึ้ัวให่ เสียรีร้ออสามพระายาัึ้น เพราะผึ้รุม่อยพวนา นพวนาทนไม่ไหว รีบวิ่หนีแระเิ ใบหน้าพวนาบวม้ำเพราะพิษผึ้ พวนารีบนั่รถม้าลับวนอ๋อ แ่ผึ้็ามพวนาไป
หลิวเหมียนนึสมน้ำหน้า ร้านอาหารอันับหนึ่ลับมาเป็นปิแล้ว หลิวเหมียนับเ้าแฝและแม่นมหัวเราะันอย่ามีวามสุ
"ท่านแม่ ท่านยอเยี่ยมมา" สอแฝมมารา แม่นมหวันึสมน้ำหน้าายาอ๋อทั้สามนที่นินทานอื่นย่อม้อโนผึ้่อยนปาบวม
หลิวเหมียนพลันินอาหารอย่ามีวามสุ แ่ทว่าไ้ยินเสียนะโน
"เถ้าแ่เนี่ย้าวู ระูิอ่วย้วย" เสี่ยวเอ้อร์พลันะโนึ้น ทำให้าวบ้าน่ามุูเถ้าแ่เนี่ย้าวูใบหน้าเียว หาปล่อยไว้นานเาะ้อายแน่นอน
"ท่านพ่อ ท่าน้อไม่เป็นอะไร ้าให้นไปามหมอแล้ว" ้าวหยลูายนเียวอ้าวู หลิวเหมียนพลันมอ่อไปไม่ไหว
"ทุนถอยไป หามุเ่นนั้นะทำให้เาายไว" ทุนหันไปมอสรีุาว
"เ้าเป็นใรออไปนะ" ้าวหยไม่อบสรีนานี้เอาเสียเลย
"้าเป็นหมอ้าสามารถรัษาเถ้าแ่เนี่ยไ้" หลิวเหมียนพลันเอ่ยึ้น พวเาพลันมอสรีนานี้ นาเป็นหมอริ ๆ รึ
"้ามาแล้ว" ท่านหมอเหอพลันถือระเป๋าเ้ามา ทุน่าหลบหลีทาให้เา
"่วยบิา้า้วย ระูิออเา" หมอเหอพลันมอ้าวหยเล่าทุอย่า หมอเหอิว่าแย่แล้ว"้ามิอา่วยบิาเ้าไ้ เ้าเรียมัานศพให้เาเถอะ" ทุน่ามอหมอเหอ ไม่ิว่าหมอเหอทั้ที่ยัไม่ไ้รวนป่วย เพียแ่ฟัอาาร เา็พลันปิเสธแล้ว
ความคิดเห็น