คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ร้านซาลาเปาร่ำรวย
ลีเหมยเปิร้านายาลาเปาเนื้อเหมือนเิม ทุวันนี้มีเ้าทึ่ม่วยเธอนวแป้ ลอลวามเหนื่อยลบ้า ทำให้ลีเหมยอมเ้าทึ่มอเธอไม่ไ้เสียริ ๆ ในระหว่าที่ลีเหมยเ้าห้อน้ำล้ามือ ออมาไม่เอเ้าทึ่มเสียแล้ว
วันนั้นหิสาวายาลาเปาเนื้อหมไปหลายเ่ นระทระทั่ถึเย็นเ้าทึ่มยัไม่ลับมาที่ร้าน ลีเหมยร้อนใอย่ามา
ลีเหมยปิร้านาลาเปา เธอออามหาอี้เทียน ถามนแถวนั้น บอรูปร่าออี้เทียน หิสาวลับมาถึร้าน็หทุ่ม อี้เทียนหายไปไหน ลีเหมยเป็นห่วยามนี้เธอนอนไม่หลับ
สามวันผ่านไปอี้เทียน็ยัไม่ลับมาที่ร้าน หิสาวเปิร้านนวแป้นเียวทั้น้ำา
ลีเหมยิว่าอี้เทียนไม่ลับบ้านเิมแน่นอน ระนั้นเธอเปิร้านถึเที่ย ทำาลาเปาายไม่มา แล้วรีบปิร้านไปามหาอี้เทียน แ่ทว่า็ไม่เอเา นอย่าเาะหนีไปไหนไ้
สออาทิย์ผ่านไปอี้เทียน็ยัไม่ลับมา ทำให้ลีเหมยยิ่วิัวลยิ่ว่าเิม
ลีเหมยายอามเิม ใบหน้าอเธอไม่สใสเอาเสียเลย นทำให้าวบ้านมาื้อาลาเปาอเป็นห่วเธอไม่ไ้ หลัาเธอบอว่าสามีอเธอหายออาบ้านไปแล้วหลายวัน
ยาม่ำืนหิมะยัโปรย ๆ ลีเหมยในเสื้อโ้ทสีำ สวมหมวสีาว เินถือรูปภาพอี้เทียน ถามนแถวนั้น หิสาวทำเ่นนี้ทุวัน นเวลาผ่านไปเือบเือนแล้ว
วัน่อมาลีเหมยเปิร้านาลาเปาเนื้อแ่เ้า หิสาวายาลาเปาเนื้อนเียวแทบไม่ทัน ใบหน้าามอาบไป้วยหยาเหื่อ
"รอประเี๋ยวนะะ าลาเปายัไม่สุ่ะ" เธอยัไม่ไ้มอลู้ามาเยือน
"นัสารเลว ทำให้ระูลลีหม่นหมอ เพราะแนเียว" ลีเหมยประเมินหิสาวที่แ่าย้วยุี่เพ้า้านใน
ลุม้วยเสื้อโ้ทหนัสีำ ใบหน้าามแ่แ้ม้วยเรื่อแป้ ราวับะไปแสิ้ว
ในสมออลีเหมยนึออมแล้ว ลีอิอิพี่หิให่อเธอ เป็นุหนูให่ลูนายหิลี
"ลีอิอิ"
"แล้าเรียื่อัน"
ในวามทรำ ลีเหมยับลีอิอิไม่ถูันอย่ามา เหมือนไม้ีัไมุ้ ลีอิอิมัะลั่นแล้น้อสาวลูอนุมาลอ หล่อนเลียัลีเหมยอย่ามา เพราะใบหน้าามอลีเหมย แ่่อนบิาพาพวหล่อนไปานเลี้ยารุศล่า ๆ ลีเหมยมัะมีนมเธอว่าาม ทั้ที่ลีอิอิเป็นลูเมียเอ ับไม่ไ้รับำมเลยแม้แ่น้อย
มาราอลีเหมยเป็นสาวใ้ในฤหาสน์สุลลี นายท่านลีเห็นมาราลีเหมยาม ึยให้เป็นอนุภรรยา หรือเมียรอ แ่ลีเหมยับมาราอยู่อย่าเียมเนื้อเียมัวมาลอ
มีแุ่นายให่ลีับลีอิอิลั่นแล้สอแม่ลูอย่าโหร้าย ่อนะแ่าน ลีเหมยไม่ยอมอยาแ่ับนปัาอ่อน ลีอิอิับลีเหมยลอ่าน้ำ เือบาย
ภาพบาอย่าผุึ้นในสมออลีเหมย ทำให้เธอวบุมอารม์ไม่ไ้
"ออไปาร้านัน"
"นัสารเลว แพาุายให่หนีมา ีวิ่า่ำยิ่นั" ลีอิอิยัปาี ลีเหมยับาลาเปายัปาพี่สาว่ามารา
"อ้าย ร้อน ๆ" ลีอิอิายาลาเปาออ ปาพอยิ่นั ทั้อับอาย หล่อนเ้นเป็นเ้าเ้าเสียริ
"ถ้าไม่ออไป หล่อนโนน้ำร้อนสาแน่"
"ฝาไว้่อนเถอะ"ลีอิอิรีบสะบัูออไปทันที ลีเหมยไม่มีอารม์ะายอแล้ว หล่อนรีบปิร้านทันที ในให่วเ้าทึ่มที่ไม่ยอมลับบ้าน
ลีอิอิสาวเท้ามาที่ลานอรถ เห็นบ่าวายมอูที่ล้อรถ พบว่ายาแบน
"มีอะไร"
"รถยาแบนรับุหนูให่" นับรถบอเ้านาย ทำให้ลีอิอิใบหน้าไม่สู้ีนั สถบำหยาบออมานับไม่ถ้วน ่าแ่าาหน้าาหล่อนเหลือเิน
สอบุรุษที่แอบมออยู่ไม่ไลนั่าหัวเราะิั เาไ้รับำสั่าเ้านายให้มาูแลลีเหมย หาผู้ใรัแลีเหมย ให้ัารไ้เลย สรุปวันนั้นลีอิอินั่รอรถันใหม่เือบพลบ่ำ
อี้านหนึ่ อี้เทียนมาหาบิาที่่ายทหารเมือเฟิ เาไ้หลัานาผู้มีอิทธิพลในเมือหยา ว่าอี้หยาลอบายปืนให้ นำเินเ้าระเป๋าัวเอ
"อีไม่ี่วัน อาเทียน้อลับเมือหยา เพื่อทวำแหน่ืน ส่วนน้อแ ปลออา่ายทหาร" นี่ือำสั่ออี้หยา เพราะเารัอี้หวายมา ึไม่อยาลโทษทหารที่ร้ายแรที่สุ
ทำไ้แ่ปลบุรายอัวเอ ห้ามรับราารลอีวิ ที่ผ่านมาเาแล้แสละรับบุรายนโมาลอ
อี้หวายทราบ่าว ว่าเมียให่ไล่อี้เทียนับลีเหมยไปนอนที่ท้ายเรือนแบ ๆ ่าใำยิ่นั
อีทั้ให้อี้เทียนับลีเหมยินผัอเปรี้ยว ๆ ทุวัน โีหน่อยที่ลีเหมยลาลับแม่รัวหลิว นับว่าสะใภ้นนี้ถือว่าใ้ไ้เลยล่ะ อี้หยาอบสะใภ้นนี้ยิ่นั แม้เธอะเป็นลูอนุอนายท่านลี็าม
ยามนี้ลีเหมยยัไม่ลละามหาอี้เทียน เธอเินถือรูปถ่ายาวำ ามท้อถนนอย่า ๆ ถามนแถว ๆ นั้นรู้ัายผู้นี้ไหมะ ทุารระทำอเธออยู่ในสายาออี้เทียนมาลอ ายหนุ่มถึับน้ำาไหล
ความคิดเห็น