คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ขายเครื่องประดับ
เย็นไหวอ๋อสั่ให้โรรัวทำอาหารมาส่ที่เรือนอายารอ เป็นอาหารั้นี หลิวเหมียนับแม่นมหวัพลันใยิ่นั
หมูอบน้ำผึ้ นมอุ้ย สาวใ้นำมาส่แล้วรีบลับไป หลิวเหมียนรีบใ้เ็มิ้มู พบว่าไม่มียาพิษ่อยยัั่วหน่อย
"โีไม่มียาพิษ" เ้าอ๋อเถื่อนสสัยสมอมีปัหานึะมาทำีับนาและลู
"หรือท่านอ๋อะิไ้" แม่นมหวั นเ่นนั้นไม่มีทาิไ้
"ท่านแม่้าินไ้รึไม่" นามอหน้าเ้าแฝ นมในวัพวนี้ไม่เยินระมั
"ินเถอะ" สอแฝรีบหยิบนมมาเี้ยวุ้ย ๆ อย่าอร่อย
เรือนไหวอ๋อ
สาวใ้เ้ามารายานว่าายารอมิไ้ปิเสธอาหารที่มอบให้ ไหวอ๋อพอใยิ่นั มีสาวใ้มารายานว่าายาะพัอยู่วนลีวันพรุ่่อยลับมา
ให้ลีเฟยไ้สบิใบ้า็ี ไหวอ๋อิเ่นนั้น
"ท่านอ๋ออนุผินอเ้าพบอรับ" บ่าวเฝ้าประูพลันรายาน ไหวอ๋อพลันมวิ้ว เหุในาะอพบเา ไหวอ๋ออนุา
ไม่นานนัร่าบาในอาภร์หรูหราอบไป้วยลิ่นเรื่อหอมพลันเ้ามาพร้อมน้ำแ
"น้ำแรันเ้า่ะ บ่าวเี่ยวมาให้ท่าน"
"เอาวาไว้แล้วออไปเถอะ" ผินเียวพลันมอไหวอ๋อไล่นา ระนั้นนาทำไ้เพียวาไว้แล้วรีบออไป
หวัารู้หน้าที่ล้อยหลัอนุผินน้ำแรันสาออไปทาหน้า่าทันที
"หาไม่เห็นแ่เส็แม่้าะไม่รับนาไว้" ไหวอ๋อไม่เ้าใัวเอเหุใ้อามใพระมารารับอนุไว้...
วนสุลลี
ลีเฟยลับมาวนรั้นี้รารูลีพลันฟัเรื่อราวอบุรสาวแล้วัวลใแทนริ ๆ เาะ้อหาทาำับุรสาวอแม่ทัพหลิวาให้ไ้มิให้เป็นหนามำใ
ลีเฟยในยามนี้เี่ยวน้ำแรันบำรุร่าายให้บิา หลัาที่ยามบ่ายนาเล่าเรื่อราวที่พบเอให้บิาฟั นเป็นบิาพลันปวใยิ่นั ที่เห็นบุรสาวใ้ีวิในวนอ๋ออย่าไร้่า
"เสร็แล้วยไปให้ท่านพ่อ" นาสั่เสี่ยวูับเสี่ยวห
หิสาวออาห้อรัวมุ่ไปที่ห้อหนัสืออบิา
นาเินเ้าไป้อใพบว่าหยาอ๋ออยู่้านใน หยาอ๋อพลันมอลีเฟย แน่นอนว่าเาแอบอบลีเฟยมานานแล้ว แ่นารัไหวอ๋อทำให้เา้อัใ ทุวันนี้เาไม่มีอนุายา้วย้ำ
"ารวะหยาอ๋อ" ลีเฟยทำัวอ่อนน้อม
"น้อสะใภ้ไม่้อมาพิธี" หยาอ๋อลอบมอลีเฟยเป็นระยะ ๆ
"้านำน้ำแมาให้เ้า่ะ"
"ี เ้าลับไปพัผ่อนเถอะ" ลีเฟยับสาวใ้พลันล่าถอยออไป
"ท่านอ๋อำราื๊อ้ามอบให้ท่าน"
"อบุท่านรารู ้าอัว่อน" หยาอ๋อรับำราารารู รารูพลันล่าว "น้อมส่ท่านอ๋อ"
ลีเฟยเินามไหล่ทา นามอสาวใ้ทั้สอนพลันเินเนิบ้า ลีเฟยยัไม่อยาลับเรือนึพัในศาลาท้ายวน่อน ให้สาวใ้ไปนำอว่ามาให้นา ส่วนนานั่มันทร์
"น้อสะใภ้้าหลทา" ลีเฟยพลันใยิ่นั นาเห็นหยาอ๋อเินมาหานา
"หยาอ๋อ้าะไปส่เ้า่ะ" ลีเฟยเินไปมีี่้าวหล้มแ่ทว่ามือหนาให่อหยาอ๋อว้านาสู่อ้อมออเา
ทั้สอสบาันอย่าอึ้ัน ลีเฟยพลันใสั่น
"ท่านอ๋อออภัยเ้า่ะ" ลีเฟยพลันหน้าแ่ำหลัาที่หยาอ๋อปล่อยนา
เาเินามหลันาไปที่หน้าวน "หาน้อสะใภ้มีเรื่ออะไรลำบาใมาหา้าที่ร้านน้ำาอันับหนึ่ไ้ บอว่ามาหานายท่าน" ลีเฟยพลันยิ้มรับ หยาอ๋อ็นั่รถม้าาไป หัวใอลีเฟยเ้นไม่เป็นัหวะ...
เ้าอวันถัมาบรรยาาศ่าสใยิ่นั หลิวเหมียนสวมอาภร์สีาว เรียมัวไปายเรื่อประับ นาใหเแม่นมหวัไปรายานท่านอ๋ออให้รถม้า ไหวอ๋ออนุา ่าียิ่นั
เรือนไหวอ๋อยามนี้ท่านอ๋อให้อาหารปลาอยู่หวัารายานว่านาไปแล้ว
"ส่นสะรอยามนาไป" หวัารับำ ไหวอ๋อเป็นห่วบุรสาวทั้สอนลัวะไ้รับอันราย
แม้หปี่อนะโรธหลิวเหมียนแ่ทว่าเรื่อมันผ่านมาแล้ว เาเอ็นูเ้าแฝมา
รถม้าพลันมาถึหอายเรื่อประับอันับหนึ่อเมือ้าโว หลิวเหมียนาให้แม่นมหวัูแลสอแฝให้ี นายหีบไปที่ร้านเรื่อประับและายมันทั้หมไ้เินไม่่ำว่าห้าร้อยำลึ ใบหน้าามระบายไป้วยรอยยิ้ม
อรัษ์เาถึับหัวเราะออมาไม่ิว่าายารอะเ้าเล่ห์เพียนี้ หลิวเหมียนไ้เินแล้วึ้นรถม้าอย่าสบายใ
วนไหวอ๋ออรัษ์นหนึ่เ้ามารายาน ส่วนอีนามหลิวเหมียนไป
"อะไรนะ นาายเรื่อประับรึ" ไหวอ๋อาไม่ถึริ ๆ ว่านาะใร้ายเพียนี้
"ไปไถ่ืนมา" ไหวอ๋อให้ั๋วเินหวัา ใบหน้าอไหวอ๋อโรธายารออย่ามา
ายาเอเพิ่ะลับมาถึวน นาแ่ายใหม่มุ่หน้ามาหาไหวอ๋อ
"ท่านอ๋อ เมื่อวานนั้น้าออภัยเ้า่ะ" ใบหน้าอลีเฟยีึ้นมา เพราะยาีอบิาที่ทาให้นา
"เ้าลับไปพัผ่อนเถอะ" ลีเฟยพลันมอไหวอ๋อเหุใ
เาลับมาาายแนถึไ้ไม่สนในาเพียนี้ ลีเฟยรีบลับมาที่เรือน ในในึถึหยาอ๋อผู้อ่อนโยน
"ไปร้านน้ำาอันับหนึ่" นาอยาะปรึษาหยาอ๋อเรื่อไหวอ๋อ
ความคิดเห็น