คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : กลั่นแกล้ง
เ้าวันถัมาหิมะเมื่อืนทำให้พื้นินเ็มไป้วยหิมะ หลิวเหมียนั้ใะนำยาหน้าเ้ไปส่โรหมอสุลา นาให้แม่นมหวัพลันรับปาว่าะูแลสอแฝให้ี มิให้พวนาออไปเพ่นพ่านที่ไหนอี
หลิวเหมียนพลันถือะร้าออไปทาประูหลัวน
สอแฝื่นมาไม่เห็นมารา มีเพียแม่นมหวันำ้าว้มร้อน ๆ มาให้พวนาสอนรับประทาน
ลิ่นหอมมา สอแฝินอย่า้า ๆ นหใาม ื่มน้ำามลไป
"เรือนหลันี้แหละท่านนัพร" ลีเฟยพานลุ่มให่มาที่เรือนอายารออย่าหลิวเหมียน สาวใ้เสี่ยวูับเสี่ยวหเินามหลัเ้านาย
"ายารอออมาเี๋ยวนี้นะ" ลีเฟยพลันะโนึ้นมา เสียะโนนี้ทำให้นทั้สามออมาหน้าเรือน เ้าแฝรีบหลบที่หลัแม่นมหวั
แม่นมหวัิในใว่าแย่แล้ว เหุใพระายาเอ้อนำนัพรมาที่เรือน้วย
"เรือนนี้มีไอปีศา ้อรีบเผาเรือนนี้เสีย" นัพรเ๋าพลันเอ่ยึ้น แน่นอนว่าไ้รับ่า้าแล้ว้อทำใหุ้้มเินเสียหน่อย ใบหน้าายาเอพลันยิ้มระรื่น
"อย่านะ อย่าทำเ่นนั้น" แม่นมหวัับสอแฝัวาอย่าเ็มที
พระายารอไปนานแล้วเหุใยัไม่รีบลับมาอี แม่นมหวัเรว่าเรือนแห่นี้ะเป็นอะโแล้ว
ลีเฟยพลันมอแปลผั แปลอไม้ที่ามมันัหูัานั
"เสี่ยวู เสี่ยวห ทำลายแปลผัพวนี้เสีย" สอสาวใ้รับำรีบเหยียบย่ำแปลผัับสวนอไม้พวนี้ทันที
ใบหน้าามพลันยิ้มหวาน "เผาไ้" นาสั่นัพรอย่าเลือเย็น
ุบ !!!
ร่านัพรถึับปลิวลพื้นเมื่อหลิวเหมียนระโถีบอย่าไม่เรลัว
"โอ๊ย!!!" นัพรถึับร้ออย่าเ็บปว ลีเฟยพลันมอหลิวเหมียนในุสีาว นาหันมามอลีเฟย
"เ้าใ่ไหมที่ิะให้ไอ้แ่นี้เผาเรือน้า" หลิวเหมียนถีบท้อลีเฟยนนาปลิวไปอีทา
"พระายาเอ" สอสาวใ้พลันใมา สายาอหลิวเหมียนมอแปลผัสวนอไม้ถูทำลาย
"พวเ้าทำลายแปลผัอ้า" หลิวเหมียนไม่รอ้าหยิบไม้อนัพรีที่สอสาวใ้และพระายาเอนเิเสียรีร้อึ้นมา
นายัหันไปีนัพรเ่าที่ิะเผาเรือนอนา
"หยุนะ" หลิวเหมียนหยุมือพลันไปมอเ้าอ๋อสมอสุนัเินมาับลูสมุนอเา
"ท่านอ๋อ่วย้า้วย" ายาเอมีสภาพไม่่าาอทานผมเผ้ารุรัใบหน้าเียว้ำ
ไหวอ๋อไม่ิว่าเาพัผ่อนในเรือนะไ้ยินสาวใ้มาามเรื่อายาเอนำนัพรมา เาั้ใะมา่วยสอแฝ เนื่อาว่าหวัารายานว่าสอแฝเป็นลูเาริ หลัาหลิวเหมียนแ่เ้ามานา็เ็บัวเียบ อีทั้โนายาเอรัแสารพั เหุนี้เาึสสารสอแฝไม่อยาให้ายาเอรัแอี
สาวใ้ที่ามมารีบประอายาเอึ้นมาทันที
"ท่านอ๋อ ายาเอิว่า้าเป็นมารร้ายเผาเรือนเหยียบย่ำแปลผัอ้า ้า้อปป้อัวเอ อีทั้นำนผู้นี้ไปศาลาอาา" หลิวเหมียนไม่ยอมให้เรื่อนี้บลโย่าย
"ท่านอ๋อ นาเป็นปีศาริ ๆ นะเ้าะ" ลีเฟยพลันป้อไหวอ๋อ
"หุบปาอเ้าเสีย" ไหวอ๋อหันไปะอใส่ลีเฟย นนาใเหุใท่านอ๋อถึทำับนาเ่นนี้
"นำัวายผู้นี้ไปรับโทษที่ศาลอาา อีทั้นำผ้าแพรบรราารแว้นินมาให้พระายารอ้วย" ไหวอ๋อพลันเอ่ยึ้นทุนใ แม่แ่แม่นมหวัับายารอยัอึ้ัน
"ท่านอ๋อ" ายาเอริษยาทนไม่ไหว ลีเฟยไม่ิว่าะเป็นเ่นนี้ นาาไม่ถึริ ๆ ว่าหปีมานี้ไหวอ๋อะเปลี่ยนไป อนุผินพลันมอเหุาร์ในวนอ๋อ นา้อรายานพระสนมทุเรื่อ
ายาเอเินระทืบเท้า้วยใบหน้าและร่าายปวระบมพร้อมับสาวใ้ ส่วนนัพรถูนำัวไปศาลอาา ศาลาอาาอบุไหวอ๋อที่ามหานัโทษให้เาเพราะนัพรนนี้้มุ๋นาวบ้านไปทั่ว...
ในเรือนายารอยามนี้ สาวใ้่านำผ้าแพรบรราารมาให้นา อีทั้เรื่อประับอล้ำ่ามามาย
"พวเ้าวาไว้แล้วรีบออไปเถอะ" สาวใ้ยอบายำนับพระายารอแล้วออไป ูท่าอนาอพระายารอะสใสรุ่โรน์น่าู
"พระายาท่านอ๋อทรห่วใยท่าน" แม่นมหวัเอ่ยอย่าวาทอประายีใแทนเ้านาย
"ห่วใยับผีสิ แม่นมหวัวันพรุ่้าะนำอพวนี้ไปายเป็นเิน"
"หา!!!" แม่นมหวัอ้าปา้า สอแฝเห็น้วยับมารา
"วันนี้ายาเอ่อวนพวเรา เรว่านา้อหาทาเอาืนพวเราแน่ วันพรุ่พวเรา้อไปไหว้พระนำอไปาย หา้าไปนเียวไม่วาใ นเ่นนาทำไ้ทุอย่า แปลผั้า สวนอไม้โนเหยียบย่ำ" ิแล้วโมโหสุ ๆ
อี้านหนึ่ ายาเอทำแผลทั่วัวและใบหน้า นาเลียายารอเ้าไส้
"้าะลับวนลี ้าะให้ท่านพ่อัารเรื่อนี้" สาวใ้รีบหาหมวสีาวบามาให้เ้านายลุมหน้าทันที
เรือนไหวอ๋อ
ายหนุ่มพลันให้อาหารปลาอย่าสบายใ เาไม่ิว่าายาเอะหูเบานำนัพร้มุ๋นเ้ามาในวน ลีเฟยทำไมเป็นนเ่นนี้
"ท่านอ๋อ ายาเอลับบ้านเิม"
"่านาเถอะ ให้สบิใบ้า"
"ายารออยู่ในเรือน"
ความคิดเห็น