คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ข้าเป็นกระสอบทรายให้เจ้ารึ
หนิเยียนปรายามอสอพี่น้อเล่นละริ้วันสอน
หยวนเหมยล้มลับพื้นพอี
"นี่พวเ้าทำอะไรัน" เวยอ๋อเินมาพร้อม หนานอ๋อับูอ๋อ ึ่เป็นพระเษาอเา หนานอ๋อรีบประอายาอเาทันที เวยอ๋อมอไปที่อนุนโปรสลับับมอายาัวร้าย
"เิอะไรึ้น" เวยอ๋อถามหยวนเีย หยวนเียแสร้บีบบน้ำา
ยิ่หยวนเหมยในอ้อมอหนานอ๋อ เวยอ๋อยิ่้อารำอบ
"พระายา ทำร้ายพระายาหนานอ๋อเ้า่ะ" หยวนเียสาโลนใส่หนิเยียน
วามร้ายาอหนิเยียนทุน่าไ้ยินมามา แ่มิิว่า ในอุทยานหลว หนิเยียนะล้า่อเรื่อ
เสียบหน้าัึ้นาให่ หนานอ๋อ ูอ๋อไม่ิว่าเวยอ๋อะล้าบายาอเา
หนิเยียนเิมาะสามสิบปีไม่เยมีนมาบนาไ้ าร้ามมาอยู่ในโลแห่นี้ เ้าอ๋อั่วทั้ถีบ ทั้บนา เพื่อสรีหน้า้านุเรื่อึ้นมานานั้น
"ท่านะไม่ถาม้าหน่อยรึ ่อนที่ะบ้า ้าไม่ไ้ทำร้ายนา" หนิเยียนปิเสธเสียเเ็ เรื่อที่นาไม่ไ้ทำ นาะไม่ยอมรับเป็นอันา
"ถามให้ไ้วามอันใ หลัานทุอย่ามันฟ้อว่าเ้าทำร้ายนา" เวยอ๋อเื่อหยวนเหมยที่แสนะอ่อนโยนที่เิบโมาพร้อมับเา นาเป็นบุรสาวท่านรารูหยวน ิริยา นิสัยใออนา เวยอ๋อรู้ีเียวล่ะ
"้าไม่ไ้ทำร้ายนา ในเมื่อ้าโนบเเล้ว ้ายอมรับ็ไ้ว่าทำร้ายนา"
หนิเยียนไม่พูเปล่า นาระาหยวนเหมยออมาาอ้อมอหนานอ๋ออย่าแร านั้นแล้วถีบหยวนเหมยทะเลสาบท่ามลาสายาอันุนอทุน
"้ายอมรับเเล้ว ้าถีบนาน้ำ สิ่ที่ท่านบหน้า้าในอนเเระไม่เสียเปล่า" เวยอ๋อำหมัแน่นบราบนนูนึ้นใบหน้าแ่ำ้วยวามโรธ ส่วนหนานอ๋อรีบระโลไป่วยายารัทันที
"เ้ามันสารเลว"
"อย่ามาทำร้าย้านะ ้าไม่ใ่หนิเยียนนเิมเป็นระสอบทรายที่ท่านทำร้ายอี่อไป ท่านเ้ามาสิ ้าสู้ยิบาเลย"
หนิเยียนไม่สนใเสียรีร้ออสรีสมอสุนันารีบเินหนีนลุ่มนั้นออมา
่าวนี้ทราบไปถึอวี้ฮอเฮา ทำให้พระนาเรียหนิเยียนเ้ามาในำหนัุหนิ่อว่าหนิเยียน ที่ทำร้ายหยวนเหมย ใบหน้าหนิเยียนไม่มีเเววสลใเลยเเม้แ่น้อย
"พระนา่าหม่อมันเสร็รึยัเพะ" หนิเยียนรู้สึว่าเ้ามาำหนัุหนินานพอสมวรเเล้ว
"เ้า่าสามหาวนั"
"ไ้เวลารับสำรับับไท่าหวเเล้วเพะ" หนิเยียนำ้อใ้าแ่นั้นเป็น้ออ้า
นายอบายำนับเเล้วเินออาำหนัไป โยไม่สนใสีหน้าอวี้ฮอเฮาเลยเเม้แ่น้อย
ำหนัหรในยามนี้ ไท่าหวทอมอสามอ๋อับาอสรีที่เาไม่่อยอบหน้า หายาำเรือมอหาหนิเยียนลอ
"ายาเออเ้าไปไหน" ไท่าหวไม่เห็นหนิเยียนน่วยีวิเา ็พลันริ้วึ้นมาทันที เวยอ๋อำลัะอบท่านพู
นามารร้ายอย่าหนิเยียนพลันเินเ้าำหนัมาทันที
"เ้ามาเเล้ว" ้าวเยว่เห็นหนิเยียนราวับเห็นเทพธิามาโปร
"ออภัยเพะ หม่อมันมา้า"
"ไม่เป็นไร เา ัให้เยียนเอ๋อร์นั่ใล้เรา" เรียื่อนาอย่าสนิท ทำให้ใรหลายน่า้อใ เวยอ๋อมิาิว่า นามารร้ายะใ้มารยาใส่ไท่าหวอเา
ลับวนไปเาะ้อสั่สอนนาเสียเเล้ว
ระนั้นึให้เวยอ๋อออไปหนึ่อีที่หนึ่ หนิเยียนนั่แทนำแหน่เา ่าสาแ่ใีเเท้
"ใรเป็นอนุอเ้า เราไม่อนุาให้นั่ับเรา" ำพูนี้เป็นารบหน้าหยวนเหมยอย่าแร เวยอ๋อไ้แ่ส่สายาให้อนุนามออไป เาผายมือเิหยวนเียออไป
ยิ่ทำให้หนิเยียนสาแ่ใเป็นสอเท่า หยวนเหมยเริ่มะัสีหน้า แ่เวยอ๋อมอมาที่นา หยวนเหมยึทำัวเป็นนอ่อนแอ ปรับสีหน้าไ้ทัน
ทุอย่าอยู่ในสายาอหนิเยียน เวยอ๋อ่าโ่เลาสิ้นีโนสรีปั่นหัว
"หลานสะใภ้นี วันนี้เ้าินให้อิ่มเเล้วัน" ้าวเยว่ีบอาหารให้หลานสะใภ้
ท่ามารวามอิาอทุน หนิเยียนมออาหารในยุนี้ ่าสีสันน่ารับประทานเหลือเิน ไท่าหวีบอันใให้นา นา็ินเ้าปานหม เวยอ๋อ่าทอนาในใ ่าไร้มารยาทสิ้นี
หิสาวินอิ่มเเล้วยย้ำาึ้นมาื่ม แล้วเรอออมา ไท่าหวยัไม่่านาเลย
"อโทษเพะ" นาเอ่ยอย่ายิ้ม ๆ
"หลานออภัยแทนายาอหลาน้วย"
เวยอ๋อแ้่าแทนนา
"ไม่หรอ เราไม่โรธ เยียนเอ๋อร์ อยู่วนอ๋อเป็นอย่าไรบ้า มีอะไรลำบาใรึไม่"
นาำลัอยาะอวาม่วยเหลืออยู่พอี เ้าทานาล่ะ ถ้าหย่าไ้ นาะไ้ไปเปิโรหมอรัษานที่เป็นโรผิวหนั ะไ้สะสมวามีเพื่อะลับโลปัุบัน
"หม่อมันิว่า หม่อมันไม่เหมาะสมที่ะเป็นายาเออเวยอ๋อ หม่อมัน้อารหย่าเพะ"
ทุน่าอึ้ันับำพูอหนิเยียน หนานอ๋อับูอ๋อิว่านาเพี้ยนไปเสียเเล้ว หนิเยียนลืมไปแล้วรึ ว่านาะไ้แ่ับเวยอ๋อ นาลแรไปเท่าไรถึนามอมยาเวยอ๋อ นี่ิะหย่า่าย ๆ อย่านั้นเลยรึ
หนิเยียนไม่สนใสายานมอนา ว่าะมอเ่นไร นารู้เพียว่า ้อหย่าับเ้าสารเลวนี้ให้ไ้
"เยียนเอ๋อร์ มีอะไร่อยพู ่อยาัน็ไ้" ไท่าหวไม่้อารเสียหลานสะใภ้นนี้ไปริ ๆ
ไท่าหวมอหลานายเเล้วบเ้าที่ศีรษะอเวยอ๋ออย่าแร
"ท่านปู่บ้าทำไม"
ความคิดเห็น