คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เยี่ยมไท่ชางหวง
หนิเยียนนั่อีฝั่หนึ่แล้วหันหน้าไปทาหน้า่า ทำราวับสอนนั้นเป็นอาาศ
เวยอ๋อับหยวนเียยัพลอรััน่ออย่าไม่เรใพระายาเออย่าหนิเยียนเลยแม้แ่น้อย
นาไม่ไ้มีวามผูพันธ์ับเ้านถ่อยเลยมิไ้รู้สึอันใ ีเสียอี ถึยามหย่าะไ้หย่าอย่า่ายาย
รถม้าหยุหน้าวัหลั สารถีเปิม่านเวยอ๋อลไป่อน ว้ามืออนุนโปรไว้ หนิเยียนเห็นเเล้วมีท่าทีเย ๆ ส่วนนาลเอไม่้อให้น่วย
ำหนัหรในยามนี้หมอหลวรวูอาารอไท่าหว พบว่าเป็นผื่นเเึ้นามัว ไม่รู้ว่าไปโนพิษอนไหน หมอหลวไม่มีทารัษาอาารให้หายาไ้
เหล่าท่านอ๋อ่ามาเยี่ยท่านปู่อพวเา เพราะยัไม่แ่ั้รัทายาท ในยามนี้ฝ่าบาททรรัไท่าหวมา เหล่าอ๋อทั้หลายึรีบมาทำะเเนน
ไท่าหวหรือ้าวเยว่อีฮ่อเ้อายุหสิบปี่ามอเหล่าอ๋อที่มาพร้อมหน้าพร้อมา เหลือเเ่เวยอ๋อเท่านั้น
"เวยอ๋อเล่า" ไท่าหวถามหาหลานสุที่รั แม้เวยอ๋อะประสูิาสนมนหนึ่ เา็รัหลานนนี้มา
ทำให้เหล่าอ๋อ่า ๆ ออิาเวยอ๋อมีไ้ โยเพาะหนานอ๋อับูอ๋อ
"มาเเล้วพ่ะย่ะ่ะ" เามอเห็นเวยอ๋อเินมาพร้อมับายาเอเเนบ้าย อนุแนบวา ่าเป็นภาพที่ทำให้เหล่าอ๋อทั้หลายอที่ะำมิไ้เสียริ ๆ
หนานอ๋อับูอ๋อ่ามอ้วยวามแ้นใ ้าวเยว่มอหลานรัเินเ้ามา เหุใถึมีสรีถึสอนามา้วย
"ท่านปู่เป็นอย่าไรบ้า" เวยอ๋อทอสายามอไท่าหว ที่ผื่นึ้นเ็มัวอย่าน่าสสาร
"ทุนมารบเเล้ว เราไม่รู้ว่าเราะอยู่ไ้นานเท่าใ" ไท่าหวทั้พูทั้ไอโร ๆ
"ท่านปู่อย่าเอ่ยเยี่ยนี้เลย" เวยอ๋อที่ทรห่วใยปู่อเาเป็นอย่ามา
"ท่านปู่้ออายุยืนหมื่นปี" หนานอ๋อรีบประบให่
"ท่านปู่้อหาย" ูอ๋อไม่น้อยหน้า
"เส็พ่อ้อเเ็แร" ฮ่อเ้้าวุนรัพระบิามา
"อให้หม่อมันูอาารอไททาหวไ้รึไม่เพะ" เพียเเ่หนิเยียนเอ่ยบ ทุสายา่ามอมาที่นา้วยวามูแลน
ไ้ยินมาว่าสรีนานี้เพื่อให้แ่านับเวยอ๋อ นาถึับวายาเวยอ๋อ ในานวันเิบิาอัวเอ ่าเป็นสรีที่น่ารัเียนั
"เ้าเป็นแ่สรีในเรือน มิไ้มีวิาแพทย์ ริอาะมาูอาารอไท่าหว สามหาวนั" อวี้ฮอเฮาทรริ้วมา ในในาภาวนาให้ไท่าหวายเร็ววัน
"ออภัยฮอเฮา นาเป็นายาอระหม่อมเอพ่ะย่ะ่ะ" เวยอ๋อออรับแทน แม้เาะัหนิเยียน แ่ภาพพน์อเา้อูีในสายาท่านปู
"ฮอเฮาให้นามาูเราเถอะ" ไท่าหวเอ่ยออไปเยี่ยนั้น ทำให้ทุนใ ไม่มีใรอยาให้เวยอ๋อไ้หน้าหรอนะ
หนิเยียนเินเ้าไปใล้ ๆ ไท่าหว พบว่าเาเป็นผื่นล้ายับบมพิษ
"ถ้าเ้ารัษาไท่าหวมิไ้ เรียมัวรับโทษไ้เลย" ำพูนี้อวี้ฮอเฮาเป็นนเอ่ยึ้น ทุน่าีใที่ะไ้เห็นหนิเยียนนหยิ่ผยอโนลโทษ โยเพาะพี่น้อสุลหยวน
เพียไม่นานหนิเยียนเินออมาาม่านมุ้ ทุน่ามอนา้วยแววาเย้ยหยัน รอูสิว่าอวี้ฮอเฮาะลโทษหิแพศยาอย่าไร
"หมอหลวเ้าไป" หมอหลวเ้าไปในม่านมุ้ ่าร้อออมา้วยวามใ
"เ้ารัษาไท่าหวมิไ้ เ็ ๆ นำัวนาไปลหวาย"
"ฮอเฮาพระนาทรเ้าใผิเเล้ว ไท่าหวทรอาารีึ้น่าหา" เสียหมอหลวผ่านม่านมุ้ ทำให้ทุน่าอึ้ัน
นที่ไม่สนสายานอื่นอย่าหนิเยียน ยืนอออย่าสบายใ ในอนนั้น นาไ้ียาแ้ันให้ไท่าหวเป็นที่เรียบร้อยเเล้วเินออมา ูท่านพวนี้ะรัเียเ้าอร่าเิมเป็นอย่ามาเลยล่ะ
ทุน่าเอ่ยมยวามี วามอบให้ับหนิเยียนที่รัษาอีฮ่อเ้นหาย ไท่าหวยัทรรับสั่ให้เหล่าอ๋อับายารับประทานอาหารเย็นร่วมัน ในอนนี้หนิเยียน็ยัอยู่ในวัหลว ยัมิไ้ลับวนอ๋อ
ในยามนี้ร่าบามวามามในอุทยานหลวอย่าสบายใ หนิเยียนเป็นสาวยุสอพันปี มีวามมั่นใในัวเอสูอีทั้เป็นมีเมา ใรีับนา นาย่อมอบแทนน้ำใ นาะทำวามีแทนหนิเยียนนเิมที่ร้ายาเพื่อรอวันลับโลปัุบัน นาะหาทาหย่าับเ้านถ่อยให้ไ้
"สารเลวนั เ้าใ้มารยาอันใับไท่าหว" อนุหยวนเียนั่นเอ แ่เินมาับายาอหนานอ๋อ อย่าหยวนเหมยึ่เป็นพี่สาวอหยวนเีย ในวันที่เวยอ๋อแ่านับหนิเยียน หยวนเหมยไ้อร้อให้เวยอ๋อรับหยวนเียเป็นอนุ เพื่อันหนิเยียนออาเวยอ๋อ
พอเวยอ๋อแ่ับหนิเยียนไ้ไม่นาน ็มีราโอารให้หยวนเหมยแ่ับหนานอ๋ออย่าะทันหัน ทำให้หยวนเหมยทำใมิไ้ ในในามีเพียเวยอ๋อ ู่ม้าเหมยเียวโมา้วยัน
หนิเยียนไ้พิาราหยวนเหมยั้แ่หัวรปลายเท้า ูภายนอเป็นสรีที่อ่อนหวาน่อหน้าบุรุษ แ่พออยู่่อหน้าสรี้วยันับลายเป็นนามารร้าย
่าอแหลสิ้นี
"นี่ถ้าเ้าอบสวามี้า ทำไมเ้าไม่แ่เ้าวนอ๋อเสียเอเล่า ให้น้อเ้าแ่มาทำไม แล้วัวเ้าเอแ่เ้าวนหนานอ๋อไปแล้ว ะมาวุ่นวายอันใับ้า" หนิเยียนี้เียเอ่ยอ้อม้อม นาเป็นนเถรร
"เ้า !!!" หยวนเหมยนิ้ระริ้วยวามสั่นลัว
วันนี้หยวนเหมยะระาหน้าานัสารเลวหนิเยียนเอ
"น้อพี่บ้าเร็วเ้า" หยวนเหมยนึแผนารี ๆ ออ หยวนเียบน้าหยวนเหมยเเล้วแหปาร้อ
"่วย้วยเ้า่ะ พระายาเวยอ๋อทำร้ายพระายาหนานอ๋อ" เสียหยวนเียะโนึ้นอย่าแร
ความคิดเห็น