คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เรียนวิชาเงียบ
่ำืนนั้นหลัาที่ลับมาาหอน้ำาเฟิ เวยินเปิูำราที่หมอเทวาหยาให้นา ่อนะาันไป หใอเทวาหยาบอให้นาศึษาำราพวนี้ให้ี เพราะนาะไ้่วยเหลือผู้นในยามับัน ถ้านาไม่่วยเหลือนนาะเอวามพิบัิในภายภาหน้า
เวยินหวนิเมื่อาิที่เเล้วาอนะถึานแ่านอนา ทาใ้ไ้เิโรระบาึ้น แ่เวยเียมิออไป่วยเหลือ นี่ส่ผลให้นาไ้มาเิใหม่่วยเหลือผู้นใ่รึไม่
สามวันผ่านไป เวยินอยู่ในวนเวยอย่าสบ แม้เวบเียะอพบนา แาเวยินสั่บ่าวไว้ว่า นาไม่สบายรับเเ เพราะนาำลัปรุยา่า ๆ อหมอเทวาหยาอย่าเียบ ๆ
"ุหนูแย่เเล้วเ้า่ะ อาารอเวยฮูหยินำเริ่มอีเเล้ว" เพียแ่เสี่ยวูรายาน เวยินรีบวิ่ไปที่เรือนมาราทันที
ในอนนั้นเเม่นมหยไ้ไปามท่านหมอที่เยัยาให้มาราอนามาเเล้ว
"เป็นอย่าไรบ้าท่านหมอ" สีหน้าท่านหมอยััวล
"โรเิมำเริ่ม อเพียพัผ่อนให้เพียพอ็ะีึ้น หมอะเียนเทียบยาเิมให้ ถ้าหมเเล้วไปรับที่โรหมอหยินไ้เลย" ท่านหมอหิ้วระเป๋ายาออไป แม่นมหยเป็นนไปส่ท่านหมอที่หน้าวน เวยินมอเทียบยา
หลัาให้สาวใ้ในเรือนมาราเี่ยวยาให้มาราื่ม มารา็หลับ่อ
เวยินมอผยาที่นาไ้มาาเทียบยานี้ ถึแม้ว่านาะไ้ำราอหมอเทวาหยามา แ่นา็ไม่เ่พอที่ะเเยัวยาออ
"ุหนูมีอันใเ้าะ" เสี่ยวูเห็นเ้านาย้อผยาอยู่นาน
"เ้าไปร้านหมอหลิวให้เารวสอบว่ามีอะไรอยู่ในนี้ เ้าไปทาประูหลั"
เสี่ยวูรับำเ้านาย เวยิน้อรู้ให้ไ้ว่าใรัน้อารทำร้ายมาราอนา
เพียหนึ่ั่วยามผ่านไปเสี่ยวู เ้ามารายานเ้านาย
ย้อนไปหนึ่ั่วยาม่อนหน้านี้ เสี่ยวูเินเ้าไปในร้านหมอหลิว ้านหมอหลิวรับเทียบยามาเเล้วใไม่น้อย หลัาวิเราะห็เรียบร้อยเเล้วมันือยาอันใ เสี่ยวูรีบลับมารายานเ้านาย
"ุหนูนี่ือฝิ่นเ้า่ะ ฝิ่นผสมับยารัษาเวยฮูหยิน" เพียไ้ยินเยี่ยนี้ใบหน้าามพลันเปลี่ยนสี แผ่ลิ่นอายสัหารออมาไ้น่าลัวนั ทำให้เสี่ยวูมอเ้านายนนลุ
วาามมีประายไฟลุโนึ้นมา ฝิ่นนี่ล้าเอาฝิ่นผสมให้มาราอนาินเียวรึ
นาอ่านในำราหมอเทวาหยา ฝิ่นเป็นำพวทำให้เิภาพหลอน ลุ้มลั่อาะทำให้เป็นบ้าไปไ้
ในวันนั้นเวยินออาวนมุ่หน้าไปที่ลาใ้ ที่ทาส นาเลือยอฝีมือมาหนึ่นเป็นาวเผ่าทุ่ห้า มีวามเี่ยวาในวิทยายุทธ์
ื่อว่าอาู อาูบอว่า เาไม่มีเบี้ยให้มาราึายัวเอเป็นทาสเ้ามาในเมือหลวแว้นิน เวยินไม่้อารฟัอะไรเามามาย ึรับื้อัวเามา ให้เาอบุ้มรอนาเียบ ๆ
ในวันนั้นเวยินลับวนเวย เป็นยามพลบ่ำพอี เอเวยเียระหว่าทาเิน
เวยเียีใมาที่เอเวยิน หลายวันมานี้พี่หิหลบหน้านามิรู้เพราะเหุอันใ ที่ทำให้วามสัมพันธ์อเวยินห่าเหินเวยเีย หรือเพราะนาหมั้นับท่านแม่ทัพหนานเิเเทน ็มิน่าะใ่
"พี่หิไปไหนมาเ้าะ" เวยเียยอบสยำนับพี่สาว แล้วถาใ้วยใบหน้าเบิบาน เวยินมอน้อรอเเสละรเ่ เหลือเิน เอาเถอะนาะเเสละริ้วับเวยเีย้วย
"้าไปเินเล่นลามา" น้ำเสียหวานบอน้อสาวนาม เวยเียล้อมเเนพี่สาว ไม่ยอมปล่อย อีทั้ยัามเวยินไปที่เรือนอนาอี้วย
เสี่ยวูรู้ธาุเเทุ้หนูรอ็ไ้แ่เบ้ปาเินามเ้านายไปอย่าเียบ ๆ พร้อมเสี่ยวอีที่เินรั้ท้าย
เรือนเล็อเวยิน เสี่ยวูรินน้ำาั้นีเเละอว่ามาให้เวยเีย หลายวันมาเเล้วที่เวยเียไม่ไ้มาเรือนเล็อพี่สาวนาม อในเรือนเหุใถึมีแ่อี ๆ เเันลายรามที่าม ภาพวาที่หาไ้ยา
"พี่หิ้าอยาไ้ ภาพวานเาะิ่ไม้เ้า่ะ" ในระหว่าที่เี้ยวนมอุ้ย เวยเีย็เอ่ยปาออย่าไม่เรใ
ิว่าพี่สาวะมอบให้นาแน่นอน
"น้อรออยาไ้รึ" ไม่พูเปล่ามอหน้าเวยเีย ภาพวานเาะิ่ไม้นี้ เป็นสินเิมอท่านหิอันเล่อหรือเวยฮูหยิน
ในาิที่เเล้วเวยินรัเวยเียมา มีอะไรึเเบ่ปัน ไม่แปลใที่เวยเียะล้าเอ่ยปาอ
มุมปาาม่อย ๆ เผยอยิ้มึ้นมาเล็น้อย
"เรว่า ้าะมอบภาพนี้ ให้น้อรอมิไ้ เพราะเป็นสินเิมอแม่้า น้อรอ็รู้นี่นาว่า ท่านแม่มิอบให้ใรเอาอนาไป"
ใบหน้าเวยเียที่มีเเววีใ สลายลไปในพริบา เมื่อไ้ฟัำอบพี่สาวว่ามิยอมยภาพนเาะิ่ไม้ให้นา
เป็นไปไ้อย่าไร ่อนะไปวันาี เวยินยอให้นามาลอ มิไ้ยเรื่อเวยฮูหยินมาพู ระนั้นทำให้เวยเียรีบอัวลับเรือนเพื่อะไปรับอาหารเย็นับอนุิว
ล้อยหลัเวยเีย
"บ่าวยิ่ลัว ุหนูะยภาพนั้นให้นา ีนะที่ท่านยเวยฮูหยินมาอ้า"
ใบหน้าามปรายามอสาวใ้
"นาไม่วนไ้รับอะไรา้า" เเววาลุโนไป้วยประายไฟ ั้แ่บันี้ นาะเอาืนทุย่า้าว
ความคิดเห็น