คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มันคือฝันร้าย
่ำืนที่อัสนีสายฟ้าฟาเปรี้ยปร้าอย่าน่าสะพรึลัววนเียวอ๋อ เรือนอเหมย เ้าอเรือนือายาเอเียวอ๋อ
ือหรานนอนัผ้าอย่าทรมานหมอำแยไม่มาเสียที อาหลินไปามหมอำแยยัไม่มาอี
"้าไม่ไหวแล้ว"
"พระายาอทนอีนิ" สาวใ้่ามอูเ้านาย เหุใอาหลินถึไปนานเพียนี้ อีทั้ฝนห่าให่ลมาอย่าน่าลัว
้านอาหลินที่ออมาามหมอำแย นายัออาวนอ๋อยัไม่ไ้ อาหลินมอนที่วาทานาไว้ ือนอายารอฟาไห่
ายารอฟาไห่เป็นบุรีออัรเสนาบีฟาหยา ที่แ่เ้ามาทีหลัายาเอือหราน เิมทีือหรานเป็นนแย่วาสนาฟาไห่ ในอนานวันพระราสมภพฝ่าบาท ือหรานทำทีน้ำในอุทยานหลว ัหวะนั้นให้นาำนัลเียนหมายบอว่าฟาไห่้อารพบเียวอ๋อ ริบทะเลสาบในอุทยานหลว ที่ริแล้วเป็นแผนารอนา ที่ะไ้เอเียวอ๋อ
วีรบุรุษ่วยสาวามึไ้เิึ้น
นับแ่นั้นมาือหรานึไ้แ่เ้าวนอ๋อ บิาือหรานเป็นรารูอฝ่าบาท ือหรานมีนิสัยร้าย ึไม่มีผู้ใอบนา แ่นาหมายาเียวอ๋อไว้ ระนั้นนาึทำสำเร็ อีทั้นาวายาปลุำหนัเียวอ๋อนั้รรภ์
นี่ึทำให้ายารอฟาไห่รัเียนา
เสียฟ้าร้ออย่าน่าหวาลัว อาหลินุเ่าอร้อให้ทั้สอนปล่อยัวนาออไป
ในระหว่าืนนั้นเอือหรานทนรอไม่ไหวบอบุรออมา้วยัวเอ...
แ่ทว่าวามโร้ายไ้มาเยือนือหราน เพราะว่าระูลือมีส่วนเี่ยว้อ่าแว้น รารูือหนานมีวามผิ รุ่เ้ามามีำสั่าฝ่าบาท สัหารนระูลือทั้หม
ส่วนือหรานนับว่าโร้ายลอบุรออมาแ่ทว่าบุรนั้นายไปเสียแล้ว ส่วนนาโนเนรเทศไปอยู่ที่เมืออื่นพร้อมับสาวใ้อย่าอาหลิน ำแหน่ายาเอึเป็นอฟาไห่อย่าหลีเลี่ยมิไ้
ห้าปี่อมา
ือหรานมอนมในเ่ส่ลิ่นหอมยิ่นั นาสั่ให้อาหลินนำไปส่เถ้าแ่เนี่ยร้านาลาเปา รอเยียน
"เ้า่ะุหนู"
"เ้ารีบลับมาแล้วัน"
อาหลินยเ่าลาเปาใส่รถเ็นไม้แล้วมุ่หน้าออาประูไปร้านาลาเปา ือหรานมอหาเสี่ยวเหมย เสี่ยวฮวา
สอนนี้ไปเล่นุนที่ไหนแล้ว นาทะลุมิิมาอยู่ในโลแห่นี้ไ้ห้าปีแล้ว ำวามไ้ว่า อนนั้นเ้าอร่าเิมลอลูฝาแฝ ือหรานใมาเ่นัน นามาอยู่ที่แห่นี้อย่าเหลือเื่อ นาอยู่ยุสอพันอบทำอาหารอย่ามา สาเหุารายเพราะื่มสุราอีทั้้ามถนนไม่ทันระวัถูรถนาย เลยเ้ามาในโลโบราแห่นี้ ไม่มีในประวัิศาสร์ีน
ือหรานใในอนนั้นรอบรัวเ้าอร่าเิมบานถูอำ บานถูสัหาร ระนั้นนาึอออุบายว่าบุรอนาายหมหลัลอออมา
เมือินเป็นเมือเล็ ๆ ที่เียวอ๋อให้นามาอาศัยอยู่วนเิมอมาราเียวอ๋อ นาถูปลาายาเอเป็นอนุ เาให้นาอยู่อย่ามีอิสระ นาไม่เยพบหน้าเา้วย้ำ ือหรานิว่าเป็นเรื่อีมาที่เาไม่สนในา
นาะหาเินเลี้ยสอแฝูแลสอแฝให้ีที่สุ ทุอย่าะ้อเ็บเป็นวามลับระหว่านาและอาหลิน
สอแฝเล่นในศาลาสอนหัวเราะิั ือหรานในอาภร์หยาบระ้าเินเ้ามมอบุรสาวทั้สอ
"ท่านแม่" เสี่ยวเหมยับเสี่ยวฮวา่ามอมารา พวสอแฝเ็บฝับัวในสระ
"แม่บอแล้วใ่รึไม่ ไม่ให้เ้าไปในสระบัว เิมน้ำายะทำอย่าไรเล่า" ือหรานเอ็สอแฝ เสี่ยวเหมย เสี่ยวฮวาน้ำาหยแหมะลพื้นเป็นที่เรียบร้อย
"้าะไม่ทำอีแล้ว" สอแฝวาอบัวแล้วรีบอมาราทันที ือหรานมอวหน้าน้อย ๆ มูแ ๆ อบุรสาวทั้สอน
มือามพลันเ็น้ำาให้ทั้สอ
"อย่าไ้ทำเ่นนี้อี"
"เ้า่ะ ท่านแม่" สอแฝรับปามารา ือหรานพลันเห็นน้ำาบุรสาวแล้วหัวใอ่อนยวบ พวนา็แ่เ็ แล้วะเอ็ให้เสียน้ำาทำไม ทอหรานำหนิัวเอ
"เอาล่ะ ามแม่ลับเรือนไปิน้าวเย็น"
ือหรานเ้ามาในโรรัว ทำบะหมี่ที่เี่ยว้วยน้ำุประูหมูหอม ๆ ให้สอแฝิน บะหมี่วารหน้าสอแฝ
"ินไ้" เ็ทั้สอินบะหมี่อมารา สอแฝิว่าไม่ว่าะเป็นอาหารอันใ มาราทำอร่อยที่สุในใ้หล้านี้
ือหรานมอเสี่ยวเหมย เสี่ยวฮวาินบะหมี่ในพริบาเียวหม ใบหน้าามอมาราระบายไป้วยรอยยิ้ม
"่อย ๆ เี้ยว ประเี๋ยวสำลัิอายึ้นมา" ือหรานมอไปทาหน้า่า เหุใอาหลินยัไม่มาเล่า
ทา้านอาหลินหลัาส่าลาเปาให้เถ้าแ่เนี่ยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นา้อใเมื่อไปพบับอทัพทหารอเียวอ๋อ
เียวอ๋อไ้ลิ่นอาลาเปาเนื้อ เหมายเ่มาเลี้ยทหาร เนื้อนุ่มรสาิียิ่นั เาไม่เยไ้ินที่ไหนมา่อนเลย ฟูเหิทหารไ้บัับบัาินไปสามลู
"ท่านอ๋ออรับ เมือนี้ือเมือิน ท่านอ๋อำไ้รึไม่ ว่าอีพระายาเอพำนัอยู่ในเมือนี้" ำพูอฟูเหิ ทำให้เียวอ๋อพลันนึึ้นไ้
นาอยู่ในวนเ่าอมาราเา
"้าเือบลืมไปเลย สรีเยี่ยนา เิมทีสมวรโนสัหารไป้วย้ำ" เียวอ๋อนึรัเียอีายาอเาที่เ้าเล่ห์เพทุบาย ทั้ที่เารัับฟาไห่เป็นู่ม้าไผ่เหมยเียวัน แ่หิร้ายเ่นือหรานเป็นมารมาผเสีย่อน
ความคิดเห็น