แก๊งป่วน >ก๊วนปราบผี?!!!

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2:ผีห้องพยาบาล

----------------------------------------------------------------------------------------

 กรี๊งงงงงง เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น 
 "เฮ้อ เช้าแล้วหรอเนี่ย"เด็กหนุ่มพูดขึ้นอย่างเหนื่อยหน่ายพลางลุกขึ้นเก็บเตียง  และเมื่อเขาจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย จึงเดินทางไปโรงเรียน 

ณ โรงเรียนเฟอร์แบงค์ โรงเรียนที่ดีที่สุดในเมือง ซึ่งเป็นเลิศทั้งทางด้าน การเรียน กีฬา และยังมีห้องสมุดที่ทันสมัยที่สุดในเมืองนี้ นักเรียนที่เข้ามาใน โรงเรียนนี้ได้ถือว่า เป็นเด็กระดับหัวกะทิทั้งนั้น รวมทั้ง เลอัส เกรทเจอร์ซึ่งมีผลการเรียนเป็นเลิศ จึงได้รับทุนให้เสียค่าเทอมแค่บางส่วน ถึงกระนั้นเงินที่เอามาจ่ายค่าเทอมก็ไม่เหลือพอให้เก็บไว้ใช้จ่ายค่าสาธรณูปโภคอยู่ดี   แต่ถึง เลอัสจะผลการเรียนเป็นเลิศเพียงใด ก็ไม่ได้ทำให้เพื่อนๆรู้สึกยกย่องเชิดชูเลยสักนิด ตรงกันข้าม ทุกคนต่างอิจฉาเลอัส และอย่างที่เคยบอกไว้ เลอัสมีสัมผัสที่6 ซึ่งทุกคนต่างไม่เชื่อแถมยังหาว่า เลอัสบ้า  โรงเรียนจึงเหมือนกับ นรกของเลอัสนั่นเอง
 เมื่อเลอัสเดินเข้าโรงเรียน ก็เด็ก 3คนยืนอยู่ไม่ใช่ใครที่ไหนก็กลุ่มที่เลอัสเคยทำนายอนาคตให้ไงเล่า!!!
 "ไงพวก เมื่อวานแกทำแสบมากนะ บอกมานะเมื่อวานมึงเล่นอะไร เพื อนกูโดนรถชนตายเพราะมึง"เด็กหนุ่มในกลุ่ม 3 คนนั้นเอ่ยขึ้น
 "ผมไม่ได้ทำอะไร ผมเห็นจริงๆผมเห็นภาพนั้น ผมอุตส่าห์เตือนพวกคุณ"เลอัสเถียงไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ถึงเลอัสจะเป็นเด็กที่ต่อสู้กับชีวิตตลอดแต่ การที่เลอัสได้ลำบากกับชีวิตที่ผ่านมาทำให้เลอัสเป็นคนเข้มแข็งแต่ในความเข้มแข็งนั้นแฝงไปด้วยความอ่อนโยน
 "มึงไม่ต้องพูดกูรู้นะมึงให้คนรู้จักมึงขับรถชนพวกกู เพราะพวกกูไล่ต่อยมึงใช่ไหม"เด็กหนุ่ม 3คนนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับกระชากคอเสื้อของเลอัส
 "มึงอยากลองดีกับพวกกูก็ได้ กูจัดให้!!! เฮ้ยพวกเรากระทืบมัน เอาของมีค่าของมันมาให้หมด" พูดไม่ทันขาดคำเท้า 3 คู่ กระแทกลงมาที่ตัวเลอัส
นี่ๆพวกเรา ดูนั่นสิ เด็กที่ชื่อเลอัสกำลังโดนวัยรุ่น 3 คนรุมกระทืบหน่ะ ทุกคนมองแต่ไม่มีใครคิดจะมาห้ามสักคน
 "เอรี่… ดูเด็กที่ชื่อเลอัสสิน่าสงสารจังโดนคนใน โรงเรียนเกลียดไม่พอยังโดนกลุ่มที่เกเรที่สุดในโรงเรียนรุมกระทืบอีก"
 "ทุเรศที่สุดเลย รังแกคนที่ไม่มีทางสู้แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน"เด็กสาวผมสีน้ำตาลหน้าตาน่ารักกล่าวขึ้นอย่างโมโห

 ปล่อยไว้ไม่ได้ต้องช่วยทำอะไรสักอย่างแล้ว !!!  เอรี่คิดขึ้นในใจ
 "ว้าย อาจารย์มาๆๆๆ อาจารย์มาแล้ว"เอรี่ตะโกนขึ้นสุดเสียง
"เฮ้ยพวกเราอาจารย์มาเว้ยไปกันเถอะ เผ่นโล้ด"ว่าแล้วพวกนั้นจึงวิ่งหนีไปโดยที่ไม่ได้ทันคิดเลย ว่านั่นเป็นเรื่องโกหก
 "โอย …."เลอัสซึ่ง เนื้อตัวเขียวเป็นจ้ำๆไปทั้งตัวร้องขึ้นมา
 "เป็นไง ไหวมั้ยนายเลอัส"เอรี่กล่าวพลางยื่นมือไปที่เลอัส เลอัสจับมือเอรี่แล้วลุกขึ้นมา
 "ก็พอไหวครับ ขอบคุณที่ช่วยว่าแต่คุณรู้จักชื่อผมได้ยังไง" เลอัสถามอย่างสงสัย
 "แหมไม่รู้จัก คนบ้าที่ดังไปทั้ง โรงเรียนได้ยังไงละ"เอรีกล่าวพลางหันไปทางเพื่อน นี่ "จีน เธอวานเธอช่วยเอากระเป๋าไปวางไว้ที่โต๊ะ ฉันหน่อยได้ไหม ฉันจะพานายนี่ไปที่ห้องพยาบาล"
 "งั้นรีบๆตามไปที่ห้องเรียนนะ เดี๊ยวเข้าเรียนสะก่อนแล้วเธอนะโดนอาจารย์ เซฟีทำโทษ"เด็กสาวที่ชื่อจีนกล่าวอย่างเป็นห่วงแล้วหยิบกระเป๋าเอรี่เดินจากไป

"งั้นพวกเราไปกันบ้างเถอะ ว่าแต่ไปทำอีท่าไหนให้ไอพวกนั้นมันมารังแกละ" เอรี่พยุงเลอัสแล้วถามอย่างสงสัย
 "ผมบอกไปคุณก็ไม่เชื่อไม่มีใครเชื่อผมสักคน" เด็กหนุ่มตอบ "เถอะน่า เล่ามาเถอะ"เด็กสาวเซ้าซี้ถาม
  เมื่อเลอัสเล่าให้ เอรี่ฟังเธอถึงกับตาค้าง –พระเจ้าช่วย นายคนนี้….—เอรี่สบถขึ้นในใจ
 "สรุปคือนายจะบอกว่า สามารถเห้นอนาคตได้เพราะนายมีสัมผัสที่ 6 ใช่ไหม"เอรี่ถามเมื่อเดินมาถึงห้องพยาบาลแล้ว
 "ใช่ครับ" เมื่อเปิดประตูห้องพยาบาล ในห้องนั้นมืดมาก ซึ่งทำให้ทั้งสองคนรู้ได้ว่าไม่มีคนอยู่
 "เอ่อมีใครอยู่ไหมค่ะ" ไม่มีเสียงตอบ พอเดินเข้าไป ทั้งสองคนถึงรู้สึกได้ถึงกลิ่นเหม็นเน่าอย่างรุนแรง!!!
 "หืออ กลิ่นอะไรเน่าเนี่ย ฉันล่ะจะอ้วก!!"เอรี่บ่นขึ้นมา
ครืดๆๆ   ครืดดดดด  ครืดดด   เสียงอะไรบางอย่างคลานออกมาจากหลังตู้
  "เสียงอะไรอ่ะ เหอๆ"เอรี่ถามเลอัส "หมามั้งครับ" "หมาบ้านแกเดินอย่างนี้หรอย่ะ แล้วอีกอย่างหมามันไม่น่าจะอยู่ในห้องพยาบายได้ ย่ะหัดคิดสะบ้าง"
 "งั้นเดี๊ยวผมลองเดินไปดู เสียงมันอยู่ทางหลังตู้ใช่ไหมคับ"เลอัสพูดพลางเดินไปดูหลังตู้เหล็กใบใหญ่ซึ่งมีอยู่ 3ตู้ซึ่งมีไว้เก็บอุปกรณ์ในห้องพยาบาลแล้วยังเป็นฉากกั้นระหว่างตะของ อาจารย์และเตียงไว้สำหรับรองรับนักเรียนอีกด้วย  เสียงยังไม่อยุด เลอัสลองย่องไปดู อย่างกลัวๆกล้าๆ เมือมองเข้าไปก็ไม่มีสิ่งที่เขาคิดไว้ เฮ้อโล่งอก
  "ไม่มีอะไรเลยครับ สงสัยพวกเราหูฝาดไปเอง" "ฝาดทั้งสองะนะ เป็นไปไม่ได้หรอก"เอรี่เถียงขึ้น
แหมะ แหมะ แหมะ ของเหลวหยดลงบนตัวของเอรี่และเลอัส ทั้ง สองสียวสันหลังวาบ  แล้วจ้องตากันเป็นสัญญาณว่า ให้มองขึ้นไปพร้อมกัน 
ทั้งสองคนค่อยๆเงย สิ่งที่ปรากฏตอหน้าทั้ง สองห้เอรี่และ เลอัสเข่าอ่อนทันที    เด็กนักเรียนหญิงผมยาวสีดำขลับกางแขนกางขาหลังติดเพดาน แสยะยิ้มให้พวกเขา แต่ในปากและในตานั้น เต็มไปด้วยหนอน เสื้อผ้าของเธอนั้น เต็มไปด้วยคราบเลือด  ตรงท้องของเธอนั้นมีเครื่องในสีแดงสดห้อยลงมา 
 "กรี๊ดดดดดดดดดด" เอรี่ร้องกรี๊ดขึ้นมาพลางนั่งลงไปกอดกับเลอัสกันกลม
วาบบบ ไฟสว่างขึ้น  "ว้ายนี่พวกเธอ นี่มันเวลาเรียนนะ ทำไมมานั่งกอดกันอย่างงี้ที่นี่มัน โรงเรียนนะ แล้วทำไมนาย ถึง เนื้อตัวช้ำไปทั้งตัวอย่างนี้หา!!!! ผู้หญิงคนนี้ปล้ำเธอหรอออ แล้ว แล้ว แล้ว…….
อาจารย์ประจำห้องพยาบาลถามขึ้นอีกเป็นชุด

ห้องอาจารย์ใหญ่
 "พวกเธอ จะตอบได้หรือยังว่าไปทำอะไรกันในห้องพยาบาล เอรี่ เดรอส เธอปล้ำนายคนนี้ใช่ไหมถึงได้เนื้อตัวเป็นรอย เขียวม่วงอย่างงี้"  อาจารย์ใหญ่ยิงคำถามใส่ทั้งสองคน
 "อาจารย์ค่ะ หนูยืนยันนะค่ะ หนูไม่ได้ทำอะไรนายนี่"และเอรี่เล่าเรื่องทั้งหมดให้อาจารย์ฟัง
 "งั้นแสดงว่านายเลอัสคนนี้ ไปโดนกลุ่มเกเรของโรงเรียนเรารุมทำร้ายอยู่หน้าโรงเรียนแล้วเธอไปช่วยงั้นหรอ"
 "ใช่ค่ะ / ครับ" ทั้งสองเอ่ยขึ้นพร้อมกัน
 "แต่มันฟังไม่ขึ้นหรอกนะที่เธออ้างว่าเห็นผี แต่กลับกลายเป็นว่ากอดกันกลมแทนหน่ะ" อาจารย์ใหญ่พูดโดยใช้หลักการในการพิจารณา "เอาเป็นว่า พวกเธอโดนหักคะแนน บุคคล คนละ 30 คะแนน

 "30 คะแนน อาจารย์ค่ะ 30 คะแนนเท่ากับว่า ถ้าพวกหนูโดนหักคะแนน อีกทีเท่ากับว่าหนูหมดสิทธิ์สอบนะค่ะ"
 "ใช่แล้ว นี่ถือเป็นบทเรียนของพวกเธอ ต่อไปจะได้สำนึกไง ล่ะ เอาล่ะพวกเธอกลับไปได้แล้ว นี่ก็จะพักเที่ยงแล้ว ไปกินข้าวเถอะ" ใช่แล้วเอรี่และ เลอัสโดนสอบปากคำกันอยู่ 3ชั่วโมง ตอนแรกโดนอาจารย์ในห้องพยาบาลสอบไม่พอ เธอพาเด็กสองคนนี้ไปห้องปกครอง  พบอาจารย์หัวหน้าระดับ และส่งตัวไปให้ รองอาจารย์ใหญ่ รองอาจารย์ใหญ่ส่งตัวไปให้อาจารย์ใหญ่ น่าปวดหัวยิ่งนัก
 "หึ้ย เพราะยัยผีเด็กห้องพยาบาลนั่น ทำให้ชั้นต้องมาเจอเรื่องซวยๆแบบ นี้ เจออีกทีนะแม่จะอัดให้เละคามือแม่ไปเลย"เอรี่พูดพลางทำมือทำไม้เหวี่ยงไปกลางอากาศ เลอัสเห็นแล้วก็เสียวสันหลังวาบ /เธอคนนี้น่ากัวสะยิ่งกว่าผีในห้องพยาบาลอีก/ "ขอโทษนะครับเพราะผมแท้ๆ ทำให้คุณเลยต้องมาเจอเรื่องแบบนี้" เคอัสพูดพลางทำหน้าเศร้า "ชั่งเถอะน่า แต่เท่านี้ โรงเรียนเราก็มีคนบ้านัมเบอร์ 2แล้วหล่ะ เฮ้อข่าวที่พวกเราเห็นผีต้องระบาดไปทั้ง โรงเรียนแน่ ถ้าเรื่องไปเข้าหูถึงนักเรียนนะ"
 "เอ่อ ว่าแต่ ผมจะถามคุณตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ทำไมคุณถึงมองเห็นวิญญาณได้ครับ ในเมื่อที่คุณไม่มี…"
 "สัมผัสที่ 6 ใช่ไหม ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยว่า ฉันก็มีและ ที่เธอเคยพูดให้คนอื่นฟังหน่ะ ฉันเชื่อเธอทุกเรื่องเลยนะ ถึงคนอื่นจะไม่เชื่อ แต่ฉันเชื่อ"เอรี่ตอบคำถามที่ค้างคาใจเลอัสมานาน
 "หา ค..คุณก็มีสัมผัสที่ 6 หรอครับ ไม่อยากจะเชื่อเลย" เลอัสตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน
 "อ่ะลืมไปพวกเรายังไม่ได้ทำความรู้จักกันเป็นทางการเลย  ฉันเอรี่เ เดรอสนะจ๊ะ ฝากตัวด้วย"
 " คะ..ครับ ผม เลอัส เกรทเจอร์ อยู่ปี 2 ห้องหนึ่ง ฝากเนื้อฝากตัวเช่นกันครับ"เลอัสหน้าแดง
 "'งั้น ฉันไปกินข้าวกับเพื่อนก่อนนะ จีนคงรอฉันนานแล้ว เจอกันใหม่นะ ^^" เอรี่บอกลา รอยยิ้มของเธอบวกกับหน้าตาที่จัดได้ว่า น่ารักคนนึง ทำให้ยิ่งดูน่ารักมากขึ้น
 " ลาก่อนครับ  ไว้เจอกันใหม่นะครับ" เคอัสยิ้มกลับอย่างสุภาพ  ทั้ง สองคนเดินแยกจากกัน

วันนี้ถึงเลอัสจะเจอเรื่องเลวร้าย แต่วันนี้ทำให้เคอัสได้พบสิ่งวิเศษที่เรียกว่าเพื่อนนั่นเอง  "อื้ม โรงเรียนหรอ ก็ดีนะ" เลอัสกล่าวกับตัวเอง

ฮึ เจ้าพวกเด็กน้อยต่อไป พวกเจ้าไม่ใช่แค่เจอกับวิญญาณกระจิ๊บกระจ้อยแค่นี้หรอกนะ ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆๆ
ชาย คลุมชุดดำ ยืนดูอยู่ตรงต้นไม้หัวเราะขึ้นอย่างชั่วร้าย ผมสีทองยาวประบ่า แววตาสีแดงดั่งเปล่วเพลิง
"ขอให้พวกเจ้ารอดไปถึงวันนั้นได้นะ" เสียงของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็งที่คมกริบกล่าวขึ้นก่อนที่จะหายตัวไป

To be  continued