ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
"อย่าหนีนะโว้ย พวกเราจับมัน!!!" เด็กวัยรุ่นแต่งตัวอันธพาลคนหนึ่งตัโกนเสียงดังบอกแก่กลุ่มเพื่อนซึ่งมี
กันอยู่ 3-4คน ภาพนี้เป็นภาพคุ้นตาของคนในเมือง เวสทาว์น "เฮ้ยมันหายไปไหนแล้วว่ะ เมื่อกี้ยังเห็น
อยู่เลย พวกเราตามหามันให้เจอ"
----------------------
คนหนึ่งซึ่งกำลังแอบย่องออกมาหลังตู้ชั้นวางขนม
"เอ่อ ขอบคุณฮ่ะ ถ้าไม่ได้ลุงช่วยผมคงแย่" เด็กหนุ่มคนนั้นพูดพลางฮอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
"ชั่งเถอะ เราหน่ะไปทำอะไรให้พวกมันโมโหหล่ะ ถึงได้วิ่งหนีมาอย่างนี้" ลุงร้านขนมถามอย่างสงสัย
"เอ่อ.. ผมก็ไม่ได้ทำอะไรหรอกครับ แค่บอกพวกนนั้นว่า อีก 10นาที 1คนในกลุ่มนั้นจะต้องโดนรถชนตาย"
"- - แล้วเราจะไปแช่งเขาทำไม เป็นใครเขาก็โมโหทั้งนั้นแหละ"
"ป่าวนะครับ ผมเห็นอย่างนั้นจริงๆ ผมสามารถมองเห็น สิ่งที่ใครเขาไม่เห็น และบางทีผมสามารถมองเห็น
อนาคตอันใกล้ได้"
ลุงร้านขนมทำหน้า ไม่พอใจ "เหลวไหล..เอาเถอะ รีบกลับบ้านไป เดียวพวกนั้นจะหาเราเจอ"
เด็กหนุ่มทำหน้าเศ้ราพร้อมเดินออกไปจากร้าน พร้อมเอ่ยขึ้นเบาๆ "ชั่งเถอะ อธิบายยังไงคงไม่มีใครเชื่อว่าเรามีสัมผัสที่ 6จิงๆ"
-------10นาทีต่อมา--------
"เรียกรถปอเต้กตึ๋ง เอ้ย รถพยาบาลเร็ว มีคนโดนรถชนโว้ยยยย" เสียงคนตะโกนกันโหวกเหวก ลุงเจ้าของ
ร้านขนมจึงเดินมาจุดที่มี คนมุงกันอยู่
"เอ่อ เกิดอะไรขึ้นหรอมามุงดูอะไรกัน" ลุงร้านขายขนมถามอย่างประหลาดใจ
"มีเด็กโดนรถชนครับสงสัยคงไม่รอด ยังเด็กอยู่แท้ๆ ไม่น่าจบชีวิตอย่างนี้เลย"
"หา!!!ว่าไงนะ คุณลุงคนนั้นจึงฝ่าฝูงชนเข้าไปดูเห็น เจ้าหน้าที่กำลังหามร่างของเด็กผู้ชายซึ่งลุงจำเด็กคน
นั้นได้ติดตา ขึ้นรถพยาบาลไป
"ไม่น่าเชื่อจิงๆ เป็นอย่างที่พ่อหนุ่มคนนั้นบอกไว้เป๊ะ" คุณลุงนึกในใจพลางกวาดตามองว่า เด็กผู้ชายซึ่ง
กล่าวอ้างว่าตนเห็นอนาคตได้ ยังอยู่แถวนี้มั้ย แต่ก็ไม่เห็นเด็กคนนั้นเลยแม้แต่เงา .
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น