คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3
บทที่ 3
นเ็บนนั้น
ัน้าวามานถึัวนเ็บ ันะทำยัไี ันไม่อยาเอหน้าอผู้ายนนี้
ัน้มหน้า้มา แล้วเอาผมมาปิหน้าัวเอไว้เยอะๆ ่อนที่ะเอ่ยถามอาารอนเ็บ
"เ็บรไหนะ"
"เท้าผมพลิ" เสียอนเ็บอบ พอันรับรู้ถึุที่เิอาารเ็บปว ็รีบไปูอาารบริเว้อเท้าอเาทันที
"โอ๊ยๆ!! ผมเ็บนะ เบาๆหน่อยสิ"
"อโทษ่ะ แ่เ็บนานี้ ไม่น่าะ้อเท้าพลิอย่าเียวแล้ว น่าะเอ็นีมาว่า"
"ห้ะ!! เอ็นี"
"่ะ ทาที่ีวรรีบไปโรพยาบาลนะะ เี๋ยวเรียรถพยาบาลให้่ะ" ันอบออไป แล้วรีบลุึ้น ไปารนั้นทันที หวัว่าเาะไม่สัเันหรอนะ ันเินไปหยิบโทรศัพท์ที่เ็นท์แล้ว 1669 โทรเรียรถพยาบาลมาทันที ไม่นานหลัาที่ันโทรไป เสียหวออรถพยาบาล็ัมาแ่ไล รถพยาบาลมาแล้ว ที่เหลือ็ใหุ้หมอเาูแลไปแล้วันนะ
พัท Talk
วันนี้ผมมีนัแ่บอล ้วยวามที่ผมเป็นน้อใหม่ปีหนึ่ แล้วถูพวพี่ๆีบมาเล่นบอล ผมเลย้อสละเวลาอันมี่ามาแ่ แ่วามริแล้วผม็อบเล่นบอลอยู่แล้ว
ผมลสนามเป็นัวหลั รึ่แรผมทำะแนนนำไปไ้ และเสียนหวีอรึ่หลั็ัึ้น ผมออัวเลี้ยลูบอล รับส่ให้ฝั่อัวเอ และ้ออยันไม่ให้ฝั่ร้ามไ้ลูไป้วย
ทุอย่าไปไ้สวย ผมำลัะทำะแนนให้ทีมไ้อีแ้ม แ่!!
"โอ๊ย!!" เสียผมร้อัึ้น แล้วผม็ล้มลไปนอนับพื้นห้า ผมำลัะเลี้ยลูเพื่อนไปเ้าประู แ่ันมาสะุาอู่แ่ฝั่ร้าม อนนี้ารแ่ันยุิลั่วราวเพื่อูอาารอผม เสียนะโนเรียหน่วยปมพยาบาลหลายรั้ ผมนอนเ็บอยู่สัพัให่ๆ ็มีผู้หิัวเล็นหนึ่วิ่เ้ามา เธอสะพายระเป๋าปมพยาบาลใบให่ไว้้าัว มาแล้วหรอ ิว่าะรอให้ผมเ็บายอยู่รนี้ะอี
"เ็บรไหนะ" เสียผู้หิร่าเล็เอ่ยถาม
"เท้าผมพลิ" ผมอบเธอไป และพยายามที่ะมอหน้าอเธอ แ่เธอันเอาผมยาวๆอเธอบัไว้หม ผมว่าเธอูุ้นมา ุ้นมาๆ ผมอยาะเห็นหน้าเธอริๆ
"โอ๊ย!!" ะที่ผมำลัิสสัยในวามุ้ยเยอเธอ ็้อส่เสียร้อออมา้วยวามเ็บปว
"ผมเ็บนะ เบาๆหน่อยสิ"
"อโทษ่ะ แ่เ็บนานี้ น่าะเอ็นีมาว่า"
"ห้ะ!! เอ็นี!"
"่ะ เี๋ยวเรียรถพยาบาลให้นะะ" พอเธอพูบเธอ็ลุเินออไปโยที่ไม่หันมามอหน้าผม้วย้ำ ทำให้ผมไ้แ่มอามแผ่นหลัเล็ๆอเธอ ้วยวามสสัยที่ยัิอยู่ในใ
ไม่นาน รถพยาบาล็มาพาัวผมไปส่โรพยาบาล พอรวๆูแล้วหมอ็บอว่าเอ็นีริๆ แ่ไม่รุนแรมา พัสัสอสามวัน็เินปร๋อแล้ว
ผมลับมานอนพัที่อนโ ไอั้มที่ไปับผมมันับรถมาส่
"ูะลับแล้วน่ะ มึอยู่ไ้แน่ใ่มะ"
"เออ แน่ มึลับไปเถอะ"
"เออ มีไร็โทรมาละัน"
"เออ แ้มามึ"
"เออ" พูบมัน็เินออาห้อผมไป อนนี้ผมอยู่ในห้อนเียว แ่็ไม่ิะลุไปไหน เพราะมันเ็บา แล้วหมอเล่นใส่เผืออันเบอร์เล่อให้นานี้ ะะไม่ให้ผมเินเลยรึไ
ผมนั่อยู่บนเียที่เิมมาสัพั วามเียบทำให้ผมผล่ะไปิถึ ผู้หินนั้น ที่ยัวนเวียนอยู่ในหัวผมไม่ยอมออไปไหนสัที ผมพยามยามิแล้วิอี มันเหมือนำอบอยู่ใล้แ่รหน้าผม แ่มัน็เหมือนมีอะไรบัมันเอาไว้ ให้ผมนึไม่ออ แ่ผมุ้นภาพเธอมาเลยนะ สัมผัสไ้ว่าผมับเธอเหมือนะรู้ัันและยิ่ว่านั้น ผมรู้สึผูพันับเธอแปลๆ
ความคิดเห็น