ตอนที่ 4 : เสียงเหนี่ยวไก
"มึงรู้จักด้วยหรอว่ะ" เดฟกับสแตนด์ พูดประสานเสียงกันพร้อมมองหน้าเบนอย่างมึนงง
"หรือว่าแฟนมึง"สแตนด์เอ่ยถามต่อ
"ไอ้บ้า นั้นแจ็คกี้ เป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อกูอีกที แจ็คกี้มาเล่นกับเบ็ดตี้ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว กูเลยสนิทกับมันไปด้วย" เบนพร้อมมองเด็กสาวอย่างไม่ละสายตา (ไม่คิดว่ายายนี้จะมาอยู่นี้)
"เจ้เบน! "แจ็คกี้เด็กสาวเบนเสียงดัง อย่างตื่นเต้น
แล้วอยู่ๆ แจ็คกี้วิ่งพุ่งเข้าซอกตึกที่พวกเบนใช้ซ่อนตัว
"แจ็คกี้แกจะวิ่งเข้ามาทำไมว่ะ เดี๋ยวไอพวกนั้นก็รู้"เบนพูดใส่แจ็คกี้ด้วยความหงุดหงิดกับเสียงค่อยๆ
"ไม่ต้องห่วงน่าเจ้หนูดูแล้วน่าว่ามันไม่ได้ดูหนูอยู่"แจ็คกี้ตอบทันทีพร้อมทำหน้าบึ้งตึงเพื่อล้อเลียนเบน
"ตกลงนี้ตูมีเพื่อนสาวหรอว่ะหลงคิดว่าเพื่อนชาย"สแตนด์พูดแซวเบนขึ้นมา
(เพียะ!!!) เดฟ ตบหัวสแตนด์จนสแตนด์ล่มลงไปกองกับพื้น
"มันใช่เวลามาเล่นไหม"เดฟพูดพลางปัดมือ
สแตนด์ค่อยๆ ลุกขึ้นพร้อมกับเอามือกุมหัวตรงที่โดนเดฟตบ
"ทำอะไรว่ะไอเดฟ เจ็บนะเนีย"สแตนด์โวยวายว่าเดฟ
"ก็ให้มึงหยุดเล่นไม่รู้เรื่องไง นี้เราเจอกับพวกผู้ก่อการร้ายนะไม่ใช่ไอพวกนักเลงสว่ะ"เดฟตอบกลับ
"เออๆ รู้แล้วๆ "สแตนด์ตอบทั้งที่มือยังก้มหัวอยู่
"เอาละพอแล้ว แจ็คกี้แล้วแกทำอะไรถึงออกมาได้แกก็เป็นซี้ดนิน่าจะโดยเก็บไปก่อนแล้วดิ"เบนพูดขัดขึ้นมา
"โห้..เจ้หนูก็แกล้งโวยวายให้พวกมันรำคาญ พวกมันก็ปล่อยหนูทั้งที่พวกมันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหนูเป็นใครแถมพวกนั้นก็ไม่ได้พกซี้ดสแกนมาอีก"แจ็คกี้ตอบกลับพร้อมเล่าเรื่องให้ฟัง
"ไม่รู้แกฉลาดหรือพวกนั้นมันโง่กันแน่"เบนบ่นพร้อมส่ายหัว
"อย่าว่างั้นงี้เลยพวกกูก็ไม่รู้เหมือนกัน"สแตนด์พูดแซกขึ้น
"อ้าว! พวกมึงไม่รู้หรอว่าพ่อแจ็คกี้คือประธานาธิบดี"เบนตอบกลับอย่างตกใจ
"ห้ะ! "เดฟกับสแตนด์ตะลึงกับคำตอบของเบน
"อ้าวๆ เกือบทำของสำคัญหลุดมือไปแล้ว งั้นก็ลุกขึ้นมาแล้วไปด้วยกันซะดีๆ "ต้นเสียงมาจากชายในชุดแบบพวกหน่วยสวาทตามในหนังในTVทั้งหมวกเหล็กเสื้อเกราะกันกระสุนและปืนAK-12ในมือผู้ต่อต้านคนเดียวกับที่ปล่อยตัวแจ็คกี้ปรากฎตัวออกมา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
