[Fic Rov]ได้โปรด...อย่าแยกข้ากับท่านพี่อีกเลย

นานมาแล้ว ข้าเคยอยู่อาศัยกับท่านพี่ของข้าภายในคฤหาสน์หลังงาม

ทุกๆวันของเราเต็มไปด้วยเสียง'หัวเราะ'และความ'สงบสุข'

แต่แล้ววันหนึ่งก็ได้มีกฎแห่งแสงสว่างที่ถูกสร้างขึ้นมาโดย'เบลน'

ครึ่งเทพผู้มากไปด้วยความสามารถ เหล่าลูกศิษย์ที่เขาสอนต่างก็ประสบความสำเร็จ

นั้นทำให้เมื่อมีกฎแห่งแสงสว่างออกมา เหล่าผู้คนล้วนให้ความสนใจและมารดาและบิดาของพวกเรา

ต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่าควรส่งท่านพี่ของข้าเพื่อไปศึกษาหาความรู้ที่นั่น

แม้ท่านพี่จะไม่เห็นด้วยแต่ก็ต้องจำใจ ทำตามคำสั่งของมารดาและบิดาอย่างห้ามไม่ได้

แต่…

ในเวลาต่อมาก็เกิดการแบ่งฝักแบ่งฝ่ายขึ้น

สงครามที่มีจุดเริ่มต้นมาจากความเห็นที่ไม่ลงรอย

แต่ในที่สุด สงครามก็จบลงด้วยคันศรของราชินีแห่งอาฟาต้า

ทำให้ฝ่ายความมืดเริ่มถอยทัพกันไป

เมื่อเวลาผ่านไป ทุกๆอย่างก็เริ่มกลับมาสงงบสุขเช่นเคย

เพียงแต่…

‘ท่านพี่ เมื่อใดท่านจะกลับมากัน?’

ความสงบสุขที่ไร้ซึ่งจดหมายผู้เป็นพี่ ทำให้หัวใจของเด็กสาวเริ่มกังวลขึ้นมา

ท่านพี่ ท่านคงไม่ได้ถูกลูกหลงจากสงครามใช่รึไม่?

เหตุใด จึงไม่ยอมส่งจดหมายมาสักทีกัน?

รึว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับท่านพี่จริงๆ…

ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ท่านพี่น่ะ เก่งที่สุดในโลก เป็นคนที่วิเศษสุดๆ

เพราะฉะนั้นได้โปรดอย่าเป็นอย่างที่ข้าคิดเลย ขอล่ะ!

ราวฟ้าได้ยินคำขอร้อง

ทำให้เด็กสาวในวันวานที่ได้กลายเป็นโฉมงาม

ได้รับรู้ว่าผู้เป็นพี่ของเธอนั้นปลอดภัยดีทุกประการ

เพียงแต่…

ราวกับฟ้าตลบหลัง

การพบกันอีกครั้งของเราสองพี่น้อง กลับมิใช่คฤหาสน์แสนงามที่เป็นบ้านเกิด

แต่เป็นภายในสงครามและพวกเรา

ต่างก็อยู่ในฐานะ'ศัตรู'ของกันและกัน

‘ท่านพี่…’

‘โซเฟีย น้องพี่…’

 ‘ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม’

‘อึก ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!’

‘ใจเย็นๆก่อนโซฟีอา ตอนนี้เจ้ากำลังโดนพวกนั้นปั่นประสาทอยู่’

‘ไม่!นั่นคือท่านพี่ของข้า ปล่อย!’

‘ไม่ได้การล่ะ ทูเลนข้าฝากเจ้าดูแลนางด้วย ข้าเกรงว่านางจะถูกเจ้าพวกอาบิสใช้มนต์ดำใส่เข้า’

‘รับทราบครับ’

ไม่จริง…นี่พวกเจ้า ตั้งใจจะแยกพวกข้าอีกแล้วงั้นรึ!?

พอกันที หนทางแห่งแสงสว่าง

หากมันไม่ช่วยให้ข้าได้อยู่กับท่านพี่มันก็เป็นเพียงสิ่งไร้ประโยชน์

รอข้าก่อนเถิด รอวันที่ข้าสามารถหนีออกไปจากกรงนกสีทองนี่ได้

ในวันนั้นข้าจะไม่มีวันลืมทุกสิ่งๆที่พวกเจ้าทำใส่ท่านพี่ของข้าแม้แต่เพียงข้อเดียว

---

SOPHIA

‘มิว่าจะเป็นเทพแห่งเทพหรือปีศาจแหงขุมนรก หากมันมาขัดขวางท่านพี่ ข้าก็พร้อมจะหันคมดาบนับล้านใส่’

‘ศัตรูของท่านพี่คือศัตรูของข้า’

---