ดอกซากุระที่ร่วงโรย [Dazai]
ชีวิต คุณค่าของชีวิตคืออะไร เหตุผลที่ต้องมีชีวิต? ผมไม่เข้าใจสิ่งเหล่านั้น ผู้คนดิ้นรนการมีชีวิต เพื่อคนสำคัญ เเต่ว่า ยังไงเค้าก็ต้องจากเราไปซักวัน ไม่ช้าก็เร็ว ความหมายที่เเท้จริง ผมพึ่งรู้หมายของมัน
ผู้เข้าชมรวม
170
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ดาไซ
ดาไซ โอซามุ ชื่อของผมคือ “ดาไซ” ผู้บริหารพอร์ตมาเฟียที่อายุน้อยที่สุด มาเฟียเเห่งโยโกฮาม่า มาเฟียอย่างเรา การเข่นฆ่าผู้คนเป็นอะไรที่ปกติสำหรับพวกเรา ผมสงสัย ว่าความตายมันทรมานเพียงใด ทำไมผู้คนที่กำลังจะตายกลับร้องขอชีวิต หลั่งน้ำตา เป็นสิ่งที่ผมไม่เข้าใจ
“ชีวิตมีค่ามากเพียงใด” ใช้เงินตราซื้อได้มั้ย คำตอบนั้น ไม่ช้าก็เร็ว
-
-
-
-
-
-
-
“โอดะซาคุ!!!!?”
-
-
-
คำตอบของชีวิต ที่ผมโหยหา
นี่น่ะหรอ ความตาย ชีวิตคนสำคัญได้หลุดลอยไป เเม้เเต่มือคู่นี้ยังเอื้อมคว้าไม่ได้
“โอดะซาคุ”
คำร้องขอก่อนตาย ฉันจะทำมัน คำๆนั้นฉันจะรักษาโดยหาไม่
เเต่ว่า
-
-
-
-
-
-
“เห้ย ดาไซ”
“ว่าไง~ชูย้า~” ผมทำหน้ากวนประสาทอีกฝ่ายก่อนที่จะ ไม่สนใจเจ้าเตี้ย
ชูยะ
ชูยะ นากาฮาระ สมาชิกใหม่ที่เข้ามานานพอตัวเเล้ว ความสามารถโดยรวมว่าดี ไม่นานอาจจะมาเป็นหนึ่งในผู้บริหารก็เป็นได้ ผมกับชูยะ โดนจับทำงานร่วมกัน เป็นทีมกันมาก(ประชด) เเต่ผมก็ยังบอกไม่ได้ ว่าผมจะออกจากพอร์ตมาเฟีย เเต่ว่า ถ้าเจ้าตัวรู้ อาจจะดีใจก็ได้ ยังไงดค้าก็ทำเหมือนเกลียดผมอยู่เเล้ว…
“ฉันบอกเเกกี่ครั้งเเล้วว่าอย่าเรียกว่า ‘จิบิ’” ชูยะกุมขมับ
“เรียกให้เสียเวลาตีป้อมของฉันรึไง จิ-บะ-ิ-- อึก!? ”
ผมโดนบีบคออยางรุนเเรง จากคนตัวเล็ก เเรงใช่ย่อยนะเนี่ย
“เเก ดาไซ เเกไม่ได้ตีป้อมอะไรทั้งนั้น!!!!” เสียงชูยะสนั่นห้อง
ความโกรธเเฝงกับความเศร้า เอ๊ะ ความเศร้า.. หมายถึงยังไง
“ชะ--ชูยะ เล่นเเรงเเบบนี้ เดี๋ยวก็--”
“หุบปาก!! เเกยังทำหน้าทำตาระรื่นอีกนะ เเล้วที่จะออกจากพอร์ตมาเฟียนี่คืออะไร!!”
ซุนะวางเเผ่นกระดาษอย่างเเรง ผมเเอบเห็ยกำเสื้อด้วยเเหะ
“อ่า ไม่หรอก ฉันจะออกทำไม จริงไหม นากาฮาระ ชูยะจัง~” บอกว่าจะออกก็โง่ละ พูดตรงๆเดี๋ยวไม่เซอร์ไพรส์เจ้าตัว
“เเก ห้ามออกเด็ดขาด” ชูยะก้มหน้าลง พร้อมปล่อยมือออกจากคอผม
“เอ๊ะ?”
“ไอเเมคเคอเรล ถ้าเเกไป ฉันจะเกลียดเเก ฆ่าเเกให้จงได้!!! ” ชูยะเข้ามาจับมือ เเม้จะบางเบา เเต่ความรู้สึกชูยะโหมกระหน่ำใส่ผม บอกวาจะเกลียดหรอ เเปลว่าปกติก็ไม่…
“เเก ถ้าเเกไปนะ _______”
หมับ!
“อ่า ไม่ไปหรอก” ผมดึงมากอด
ใช่เเค่ตอนนี้ โอดะซาคุ ฉันต้องบอกเค้าคนนั้นก่อน คนที่ฉันห่วงที่สุด คนที่ตระหนักถึงการมีชีวิตของฉัน คนรักของฉัน คนสำคัญ เเต่ว่า สักวัน ฉันก็ต้องไปจากพอร์ตมาเฟีย สักวันก็ต้องไป ดั่งดอกซากุระร่วงโรยจากต้นของมัน ประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยินจากปากชูยะ คือ
-
-
-
-
-
‘ฉัน จะเลิกรักเเก ดาไซ’
‘เเต่ฉันยังคิดถึงนายเสมอ ชูยะ’
‘ที่รักของฉัน’
จาก : ดาไซ โอซามุ
สมาชิกสำนักงานนักสืบติดอาวุธ
ส่งถึง : ชูยะ นากาฮาระ
.ผู้บริหารพอร์ตมาเฟีย
[ดั่งดอกร่วงโรย จบ]
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ Peaw_peaw ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Peaw_peaw
ความคิดเห็น