คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
รี๊!!
"แนั่ปีศาร้าย"
วาสีำรึมเปิโพราวโพลน ลุเล้าับน้ำอุ่นเม็ใสๆ เ้นสั่นระริรอบเปลือาลม นไ้หิสาววัยลานรอเสียรีร้อออมาอย่าื่นใสุี มือเหี่ยวย่นรีบว้า้อมที่วาอยู่ในถาอาหาร พลาี้ปลายเหล็แหลมที่สั่นสะท้านรไปยัหน้าพยาบาลสาวร่าเล็ที่ำลัยืนประันหน้าอยู่ไม่ไลนั
เปรี้ย!!
โรม!!
แรเหวี่ยานิ้วเหี่ยวระาถาอาหาร ถ้วย าน้อนปลิวไปามแรโน้มถ่วอโล ระทบโนร่าบาในุพยาบาลแว่นหนาเอะ แรระแทผลัเธอล้มลไปออยู่ที่พื้นเสียัโรมรามทั่วทุมุมห้อ
"ว๊าย ุนิสาะ!!"
"มิลล์ พยาบาลเอ่ะ"
วามใและวามื่นลัวแสออมาบนสีหน้าและท่าทาอหิสาวอย่าล้นหลาม หัวใวน้อยเ้นรุนแรนัวสั่น เธอพยายามยมือเล็ึ้นห้ามปราม ลิ้ัวะเียะายถอยหนีห่าาสายามริบและร่าผอมสูอนไ้ที่ำลัืบลานเ้ามาหาเธอ
"ออไปให้ไลๆ ันยัยปีศา แมันนั่ปีศาร้ายเลวั่ว้า"
"ุนิสาใเย็นๆ ่อนนะะ นี่มิลล์เอ ำมิลล์ไ้ไหมะ"
เสียเอะอะโว้ยวายอนไ้ และพยาบาลสาวัลออบประูออมาถึหน้าเาน์เอร์พยาบาล ุให้ทุนที่อยู่บริเวนั้นหยุะันิ่สบเพื่อฟัเสียอเหุาร์
"เิอะไรึ้นหรอรับ?"
เสียทุ้ม่ำอหมอหนุ่มหน้าหล่อหัวหน้าภาวิาหัวใและหลอเลือ ีรีหนุ่มบนอและพ่วถึลูายนเล็อผอ.โรพยาบาลเอ่ยึ้น ึสิให้ทุนหันไปมอามเสียอเา ในะที่ายาวำลั้าวริ่ไปยัประูห้ออนไ้
เอี๊ย!!
รี๊!!
"ุนิสาอย่า่ะ"
พรึ่บ!!
มือแร่อหมอหนุ่มะรุบว้า้อมือเล็อนไ้เอาไว้แน่น ปลาย้อมแหลมห่าาอออพยาบาลสาว ไม่ถึรึ่อไม้บรรทั ร่าผอมสูถูรวบลบนเียอย่ารวเร็ว้วยแรอายหนุ่มเพียนเียว
"หมอเทรย์!!"
วาลมที่ลุมเรือ้วยเม็น้ำใสๆ ภายใ้แว่นหนาเอะเปิว้า ่อนที่หยน้ำอุ่นๆ ะร่วหล่นลมาอาบแ้มที่เ็มไป้วยรอยุแาสิว หิสาวรู้สึีในเผลอยิ้มว้าทั้น้ำาออมาเมื่อเห็นใรบานเ้ามา่วยไว้ทันเวลาพอี
"ปล่อยัน พวแมันปีศาร้าย"
"ออไป่อนมิลล์!!"
เสียเ้มุัน ระแทเสียัลั่นใส่หน้าเธอ ร่าเล็รีบพยุร่าะเียะายลุึ้นาพื้น พลาเปิประูออาห้อไป ปล่อยให้เป็นหน้าที่อหมอหนุ่มหน้าหล่อและพยาบาลผู้่วย
สอน : "น้อมิลล์เป็นไบ้าลู"
้าวฟ่า : "เ็บรไหนมั้ยมิลล์"
มิลล์ : "มิลล์ไม่เป็นไร แ่ใ่ะ"
รอยยิ้มาๆ ส่ให้ผู้เป็นพยาบาลรุ่นพี่และเพื่อนร่วมาน ้นอนทรุนั่ลบนเ้าอี้ ้วยหัวใวน้อยที่ยัสั่นสะเทือน าทั้สอายัสั่นสะท้านับเหุาร์ที่เิึ้นเมื่อไม่ี่นาทีที่ผ่านมา วาเปียื้นภายใ้แว่นลมยัับ้อไปยัห้ออนไ้ ที่มีแ่วามุลมุนวุ่นวายลอผ่านออมาเป็นเสียอึทึรึโรมอย่า่อเนื่อ พยาบาลผู้่วยยัวิ่รูเ้าๆ ออๆ มา่วยันียาระับอาารลุ้มลั่อนไ้นสบล
10 นาทีผ่านไป
ร่าให่ำยำที่เป็นหนึ่เียวในใอพยาบาลสาวเินริ่ออาห้อ วาสายามหรี่่ำลมอมายัร่าเล็ที่นั่้มหน้าไม่ยอมสบาอยู่ในเาน์เอร์พยาบาล
"มิลล์!!"
"ะ ่ะ หมอเทรย์?"
"เ็บรไหนหรือเปล่า?"
เพียแ่ประโยเียวที่หลุออมาาเรียวปาหยั ทำให้หัวใวน้อยที่ห่อเหี่ยวาเหุาร์เียายเ้นสั่นโรมๆ นแทบะระเ็นออมา เพราะเาือนที่เธอแอบรัมานานว่า 3 ปี เธอพยายามา่ำลไม่สบานถาม พลาส่ายใบหน้าไปมาเล็น้อย่อนะลอบมอนัวให่ผ่านเลนส์แว่นาหนา
"ไม่เป็นไร็ีแล้ว ทีหลัระวััว้วย"
น้ำเสียที่เอ่ยึ้นัเบาบาลและห่าออไปเรื่อยๆ เมื่อเ้าอเสีย้าวเท้ายาวเินออห่าาเาน์เอร์พยาบาลไปเหลือไว้แ่แผ่นหลัหนาำยำที่ำลัะลับสายาอเธอ
"ื้อ ันรัเา อบุนะะหมอเทรย์"
"แหม่ อนหมอเทรย์อยู่ไม่เห็นะพูแบบนี้เลยนะยัย มิลล์"
สายาู่สวยเปล่ประายแวววาวออมา วามรัภัี่อายหนุ่มเพียนเียวมาลอ 3 ปี ่อัวึ้นเ็มหัวใ วนใล้ถึเวลาที่ะปลปล่อยมันเสียที
"ถึเวลาแล้วยัย้าวฟ่า"
"ถึเวลาอะไรยะ"
"ันะีบหมอเทรย์"
ความคิดเห็น