คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : บทส่งท้าย
ถ้วยน้ำชาร้อนส่งกลิ่นหอมกรุ่น ควันจากผิวน้ำชาลอยขึ้นสัมผัสกับอากาศก่อนจะเลือนลางจางหายไปถูกวางลงบนโต๊ะไม้เนื้อดีที่เป็นโต๊ะทำงาน อ่านคัมภีร์ตามประสาของท่านนักบวชยองเบคนเก่ง ซิสเตอร์สาวชักมือกลับก่อนรวบถาดพลาสติกสีขาวลงที่หน้าขา มินจีเห็นยองเบทำหน้ายุ่ง จึงอดที่จะถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้
“มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ ?”
มือที่พลิกหน้าหนังสือไปมาหยุดลงก่อนจะเอื้อมไปหยิบถ้วยชาร้อนๆ ขึ้นมาจิบ แม้ความหอมอ่อนๆ และไออุ่นจากชาจะทำให้รู้สึกสบายตัว แต่ไม่สามารถทำให้สบายใจขึ้นมาได้เลย
“ข้าเกรงว่า ในอีกไม่กี่ร้อยปีข้างหน้ามันจะเกิดสงครามขึ้นมาอีกน่ะสิ”
“หมายความว่าอย่างไรกันคะ ?” ซิสเตอร์สาวคนสวยว่าพลางยขับตัวเองเข้ามาใกล้โต๊ะของท่านนักบวชมากขึ้น แต่ยังคงเว้นระยะห่างเอาไว้อยู่ “สงครามที่ว่านี่ ฝ่ายเทพของเราจะโดนรุกรานอีกแล้วหรือคะ ? จะมีเทพของเราต้องคำสาปอีกหรือเปล่า ? มารจะมาประกาศศึกอีกใช่หรือไม่คะ ? แล้วจะมีมนุษย์มาช่วยกอบกู้เราอีกหรือเปล่า ?”
ดวงตาของมินจีเบิกโพลง ปากสวยขยับถัวรัวราวกับจะพ่นไฟใส่ จนท่านนักบวชคนเก่งต้องยกมือขึ้นห้ามปราม
“มินจี ใจเย็นๆ ก่อน” ทันทีที่โดนห้าม ซิสเตอร์สาวคนสวยก็ยกถาดพลาสติกสีขาวขึ้นมากอดไขว้ที่ระดับอก พร้อมทั้งหยุดเงียบเพื่อรอฟังยองเบเริ่มต้นอธิบาย “สงครามครั้งหน้า อาจจะไม่ได้เกิดขึ้นที่ดินแดนแห่งเทพน่ะสิ”
“ถ้ามันไม่ได้เกิดขึ้นที่ดินแดนของเรา แล้วทำไมท่านถึงหยั่งรู้ได้ถึงเหตุการณ์นั้นล่ะคะ ?”
“เกี่ยวสิ ดินแดนเทพของเรายังคงเกี่ยวข้องกับศึกในครั้งหน้าอยู่” นักบวชยองเบยกมือขึ้นลูบปลายคางเบาๆ อย่างใช้ความคิด คิ้วทั้งสองข้างถูกขมวดเข้าหากันแทบจะเป็นปมอยู่ตรงกลางหน้าผาก “แม้ศึกครั้งหน้าจะไม่ได้เกิดขึ้นที่ดินแดนแห่งเทพ แต่เพราะจะมีเทพในดินแดนของเราต้องไปช่วยมนุษย์ที่โลกมนุษย์น่ะสิ มินจี ... และศึกครั้งนั้นอาจจะสู้รบกันโดยไม่ใช้อาวุธ แต่ก็รุนแรงไม่ต่างกับศึกที่เคยผ่านมา”
“เดี๋ยวนะคะท่าน ไม่ใช่อาวุธ แล้วจะสู้รบปรบมือกันได้อย่างไร ?”
“ศึกนั้นต้องใช้สิ่งนี้ ...” ยองเบยกนิ้วชี้ขึ้นจิ้มที่ขมับข้างขวาสองถึงสามที “สติปัญญา”
“...”
“ดินแดนมนุษย์นั้น การใช้อาวุธฆ่าฟันกันยังถือว่าเป็นสิ่งที่อยู่ภายใต้การควบคุมของกฎหมาย ฉะนั้นแล้ว การต่อสู้ที่ดีและยุติธรรมที่สุดคือการใช้สติปัญญา แม้จะไม่รุนแรงด้วยเลือดแต่ก็รุนแรงได้ถ้าใช้มันในทางที่ถูกต้อง และยังช่วยขจัดความชั่วร้ายได้อย่างดีเยี่ยมอีกด้วย”
“แล้วเป็นใครกันล่ะคะที่จะได้ไปสู้ศึกครั้งหน้า ?”
“เรื่องนี้ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน คงต้องรอให้ถึงเวลานั้นก่อน แล้วพระผู้เป็นเจ้าจะเลือกสรรโดยพระองค์เอง”
ท่านนักบวชว่าพลางหยิบถ้วยชาที่เริ่มเย็นชื่นขึ้นดื่ม แต่ ...
ในโสตประสาทกลับคิดกังวลเกี่ยวกับเรื่องในอีกร้อยปีข้างหน้า
XXXXX
ความคิดเห็น