คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
เพราะน้ำเสียงของเธอ ทำให้ความอึดอัดในหัวใจของฉันคลายลง
จิน (Gin) คือเหล้าขาวกลั่นใสไม่มีสี ไม่มีการบ่ม มีกลิ่นหอมของผลจูนิเปอร์ ผลิตจากข้าวโพด ข้าวไรย์ ข้าวบาเล่ย์ ข้าวสาลี หรือข้าวต่างๆ มาบดเข้าด้วยกัน ต้ม หมัก กลั่นและกลั่นซ้ำ เติมผลจูนิเปอร์ลงไปเล็กน้อย อาจมีการเติมสมุนไพรอื่นๆ เช่น อัลมอนด์, คาลามุส, คาราเวย์, คาสเซีย, อบเชย, เปลือกส้ม ฯลฯ ใช้กับคอกเทล เช่น จินแอนด์โทนิก, ออเรนจ์บลอสซั่ม, ทอมคอลลินส์, มาร์ตินี่, เรด สแนปเปอร์ เป็นต้น
โทนิก (Tonic) คือน้ำโซดาที่ผสมรสเฝื่อนๆ ของผิวมะนาว มีส่วนผสมของควีนิน (Quinine) ส่วนมากนิยมดื่มกับจิน (Gin) เป็นที่นิยมมากในอังกฤษ มีความเชื่อว่าถ้าดื่มผสมกับจิน (Gin) สามารถแก้ไอหรือแก้เจ็บคอได้
“จินแอนด์โทนิก”
เสียงหวานตะโกนสั่งเครื่องดื่มกับบาเทนเดอร์หนุ่มดังลั่นเพื่อแข่งกับเสียงดนตรีที่ถูกรีมิกซ์เป็นจังหวะที่สนุกสนาน ใบหน้าขาวถูกปกปิดซุกซ่อนดวงตากลมโตใสด้วยแว่นตากันแดดสีดำสนิท แม้ภายในสถานที่แห่งนี้จะมืดมิดเคล้าเพียงแสงเลเซอร์เทคเท่านั้น แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคให้กับคนร่างเล็กที่ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้บาร์ทรงสูงตรงหน้าเคาน์เตอร์ กูจุนฮเว บาเทนเดอร์หนุ่มหน้าติดดุที่ยืนเช็ดเชคเกอร์ด้วยผ้าเนื้อนิ่มสีอ่อนดูสะอาดสะอ้านอยู่นั้นเหลือบมองโครงหน้าหวาน ทำหน้างงงวย เพราะนอกจากเจ้าตัวจะไม่ค่อยยิ้มดูสนุกสนานเหมือนนักท่องราตรีอื่นๆ แล้ว เจ้าตัวยังใส่แว่นตากันแดดสีดำอันใหญ่นั้นอีก
ก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณลูกค้ามองเห็นสิ่งต่างๆ ได้อย่างไร ?
“อ่า ครับ ...”
แต่จุนฮเวก็ขานรับเพราะหน้าที่ของงาน หยิบแก้วไฮบอลล์ที่วางอยู่ชั้นวางด้านหลังเขามาวางบนบาร์ก่อนเติมน้ำแข็งจนค่อนแก้ว คว้าขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ใสใกล้มือมาเปิดรินลงด้วยปริมาณที่คาดคะเนด้วยสายตาเพราะความเคยชิน ตามด้วยการคว้ากระป๋องน้ำโทนิก เจ้าตัวเกี่ยวนิ้วของตัวเองงัดผากระป๋องน้ำอัดลมรสเฝื่อนแล้วเทลงในแก้ว ทันทีที่น้ำอัดลมใสสัมผัสกับไอความเย็นของน้ำแข็งในแก้วก็ส่งเสียงซู่ซ่าชักชวนให้คนที่สั่งมันอยากจะเอื้อมมือไปคว้ามันมาดื่มทันที จุนฮเวใช้ไม้คนเบาๆ สองถึงสามทีก่อนจะหันไปหยิบมะนาวลูกสวยมาหั่นเป็นแว่น ใช้ปลายมีดคมกรีดเนื้อมะนาวจากจุดกึ่งกลางไล่ยาวถึงเปลือกบาง แล้วย้ายแว่นมะนาวนั้นมาประดับด้วยปากแก้วใส
ทุกขั้นตอน จุนฮเวทำด้วยความรวดเร็วเพราะความเคยชิน ...
มือหนาของบาเทนเดอร์หนุ่มหน้าติดดุยกแก้วเครื่องดื่มผสมขึ้นเสิร์ฟตรงหน้าคุณลูกค้าที่สั่งมัน ดวงตาใสภายใต้แว่นตากันแดดหลุบมองแก้วเครื่องดื่มสีใสตรงหน้า ยกยิ้มมุมปากเบาๆ ด้วยความพึงพอใจ เอื้อมมือบางไปคว้าแก้วเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ขึ้นดื่ม
หลังจากที่ดื่มจนหมดแก้ว เจ้าตัวก็วางแก้วที่เหลือเพียงน้ำแข็งเปล่าและมะนาวฝานเป็นแว่นที่ประดับบนปากแก้วลงที่เดิม
นิ้วเรียวยกขึ้นขยับแว่นตากันแดดสีดำสนิทให้ขึ้นกระชับรับกับจมูกโด่งของตัวเอง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่คนร่างสูงโปร่งก้าวเท้ายาวๆ ขึ้นบนเวทีขนาดเล็ก มือของคนที่อยู่บนเวทีคว้ากีต้าร์โปร่งลายไม้เนื้ออ่อนขึ้นมาดีดเบาๆ เพื่อทดสอบว่าตั้งสายถูกกับคีย์แล้วหรือเปล่า เมื่อเจ้าตัวแน่ใจแล้วว่าสายลวดทั้งหกสายตรงคีย์ ร่างสูงโปร่งก็เดินถือกีต้าร์ตัวนั้นที่ถูกเชื่อมสายไฟฟ้าเข้ากับตู้แอมป์มาหยุดอยู่ที่กลางเวทีขนาดเล็กนั้น เสียงเพลงจากเครื่องขยายเสียงได้หยุดลง ก่อนที่คนร่างสูงจะใช้นิ้วเคาะไมโครโฟนสีดำที่ถูกตั้งอยู่ด้านหน้าเขาด้วยขาไมโครโฟนเบาๆ เพื่อทดสอบว่าอุปกรณ์อิเลกทรอนิกส์ต่างๆ นั้นพร้อมใช้งานแล้ว
ปากหนาเริ่มพูดทักทายลูกค้าเหล่าผีเสื้อราตรีด้วยท่าทางสบายๆ
“ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ WN Night Club สถานที่ที่จะทำให้ทุกๆ ค่ำคืนของท่านเป็นค่ำคืนที่พิเศษที่สุด ... เอาล่ะครับ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา เรามาเริ่มต้นความสนุกไปพร้อมๆ กันดีกว่าครับ”
กล่าวทักทายจบ ร่างสูงโปร่งนั้นก็ถอยไปนั่งบนเก้าอี้พลาสติกสีขาวที่พนักงานคนหนึ่งยกขึ้นไปให้ พร้อมทั้งลดความสูงของไมโครโฟนให้กับคนที่จะมาเป็นนักร้องในค่ำคืนนี้ใช้ร้องเพลงได้อย่างถนัดๆ ในขณะที่คนที่นั่งบนเก้าอี้สบายๆ นั้นกลับยกกีต้าร์ตัวเขื่องนั้นขึ้นวางบนหน้าตักด้วยท่าทีสบายๆ
ใบหน้ากลมๆ หลุบมองเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสาย แล้วเริ่มต้นเริ่มต้นวาดมือขึ้นดีดสายลวดเป็นจังหวะเพลงที่สนุกสนาน แม้จะมีเพียงกีต้าร์เพียงตัวเดียว แต่ก็สามารถคุมคนฟังให้อยู่หมัดได้ด้วยเสียงเพลงที่เจ้าตัวตั้งใจมอบให้
เจ้าของใบหน้าหวานที่ยังคงสวมแว่นตาดำสนิทนั้นหันไปสนใจเจ้าของเสียงอันทรงพลังทันทีที่คนบนเวทีเริ่มต้นร้องเพลง จากที่ตอนแรกไม่คิดที่จะสนใจ แต่พอได้ยินเสียงติดจะแหบแต่คมเข้มดุดันแข็งแรง แต่ใบหน้ากลมๆ นั้นกลับยิ้มตลอดเวลาที่ร้องเพลงราวกับมีความสุขในสิ่งที่กำลังทำ เจ้าของใบหน้าหวานก็อดที่จะสนใจคนๆ นั้นไม่ได้จริงๆ
“ขอโทษนะครับ” ยกมือขึ้นท้วงถามบาเทนเดอร์หนุ่มหน้าติดโหดอย่างอยากรู้ จุนฮเวที่ก้มหน้าก้มตาเช็ดเครื่องไม้เครื่องมือในการผสมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมา แม้จะสบได้เพียงแค่แว่นตากันแดดก็ตาม “ผู้ชายที่ร้องเพลงอยู่นั้นเขาเป็นนักร้องที่นี่หรอ ?”
“อ๋อ ... คุณคังซึงยูนน่ะหรอครับ ?” จุนฮเวโพล่งตอบ พร้อมกับวางช้อนชาสแตนเลสหนักๆ ลงบนถาดพลาสติกใบเล็กบนเคาน์เตอร์บาร์ “คุณคังซึงยูน เป็นเจ้าของ WN Night Club ครับ”
XXXXX
ขอต้อนรับเข้าสู่ #ฟิคจินแอนด์โทนิก ฟิคเรื่องล่าสุดของเจ๊ตีบค่ะ ^^
ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคที่เจ๊ตีบไม่มีพล็อตเรื่องตายตัวค่ะ 555555555
แบบ ... คิดอะไรได้ก็แต่งไป บรรยายไป ไม่การันตีความสนุกค่ะ :p
ถ้าไม่สนุกยังไงก็ติได้เลยนะคะ เจ๊ตีบพร้อมจะปิดหูฟัง (?)
ยังไงก็ Enjoy reading นะคะรีดเดอร์ที่รักทุกคน ซารางเฮ ><
#ฟิคจินแอนด์โทนิก
@SQWEEZ
ความคิดเห็น