คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“เอ๊ะ ! นี่เรื่องใหม่ใช่ไหมครับ ? ไม่เคยเห็นและไม่เคยได้ยินชื่อเรื่องเลย”
เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่งเดินถือหนังสือการ์ตูนจากชั้นหนังสือใหม่ตรงมายังเคาน์เตอร์หน้าร้านเช่าหนังสือที่มีพนักงานสาวยืนคอยให้บริการอยู่ เธอยิ้มบางๆ ให้ก่อนตอบ
“อ่อ ... ใช่ค่ะ เล่มนี้เพิ่งมาถึงที่ร้านเมื่อตอนเที่ยงนี่เอง เรื่องนี้น่าจะหลายเล่มจบด้วย เนื้อเรื่องค่อนข้างน่าสนใจด้วยนะคะ” เธอสาธยายความสนุกสนานของการ์ตูนเรื่องใหม่ที่ซึงยูนเพิ่งวางมันลง “สนใจเอาไปอ่านไหมคะ ?”
“ถ้าพี่บอกว่ามันน่าสนใจขนาดนี้ งั้นผมเอาเล่มนี้เลยครับ”
ซึงยูนนอนแผ่หลาลงบนเตียงหนานุ่มในห้องของตัวเองทันทีที่เพิ่งสู้รบปรบมือกับการบ้านที่พร้อมใจกันมารุมเร้าเข้ามาจนแทบตั้งตัวไม่ทัน เด็กหนุ่มไม่เข้าใจครูผู้สอนเหมือนกันว่าเพราะอะไรถึงได้สามัคคีกันสั่งการบ้านทุกวิชาพร้อมๆ กัน แถมยังต้องส่งในเวลาใกล้เคียงกันอีก เป็นตรรกะที่ซึงยูนไม่ชอบเอาเสียเลย
เพราะนอกจากจะปวดหัวแล้ว ยังทำให้เวลาในการอ่านการ์ตูนของเขาลดน้อยถอยลงไปด้วย
นาฬิกาเข็มเรือนเล็กที่หัวเตียงบอกเวลาห้าทุ่มห้าสิบห้านาทีแล้ว ซึงยูนลุกขึ้นเดินไปที่กระเป๋านักเรียนของตัวเองก่อนเปิดมันออก ล้วงมือเข้าไปภายในก่อนควานหาหนังสือการ์ตูนเล่มเล็กๆ ที่ตนเพิ่งเช่ามา รอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าใสของเด็กหนุ่มเมื่อมือของเขาสามารถถือสิ่งที่เขาต้องการในเวลานี้ ซึงยูนทิ้งกระเป๋าที่ยังไม่ถูกปิดลงบนโต๊ะเขียนหนังสือไว้ก่อนจะเดินกลับมาที่เตียงนอนอีกครั้ง ทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งพร้อมพลิกปกหลังของหนังสือการ์ตูนในมือเพื่ออ่านเรื่องย่อ
“น่าติดตามจริงๆ ด้วย”
มือเริ่มพลิกเปิดหน้าหนังสือออก กวาดสายตามองภาพวาดสวยและลายเส้นดีที่ทำให้ซึงยูนพออกพอใจไม่น้อย
เข็มนาฬิกาที่เดินวนบอกเวลาว่าอีกไม่กี่วินาทีก็จะเที่ยงคืนตรง ซึงยูนจึงเริ่มต้นอ่านอย่างเป็นจริงเป็นจังเพราะกลัวจะดึกไปมากกว่านี้ อีกทั้งพอสว่างเขาต้องรีบไปโรงเรียนและตอนเย็นต้องรีบเอาหนังสือการ์ตูนที่เช่ามาไปคืนที่ร้านเช่าอีก
แต่พออ่านได้เพียงสองหน้า หนังสือการ์ตูนในมือของเขาก็ส่งแสงสีทองเป็นประกายชวนแสบตาจนทำให้ดวงตาเล็กของซึงยูนต้องหรี่ลงเพื่อปกป้องสายตาของเขาเอาไว้ หนังสือการ์ตูนในมือลอยเคว้งขึ้นบนอากาศอย่างหน้าประหลาดประหลาด ซึงยูนตกใจเมื่อรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขาเบาหวิวและลอยขึ้นราวกับถูกดูดเข้าไปในหนังสือการ์ตูนที่ยังคงส่องแสงสีทองออกมาจากตัวเล่ม ความตกใจก่อตัวขึ้นจนซึงยูนต้องร้องตะโกนออกมาเสียงดัง
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ย !”
ราวกับมีลมลูกใหญ่พัดให้ร่างสูงโปร่งของเด็กหนุ่มเข้าไปในหนังสือแห่งโลกจินตนาการ แสงสีทองดูดกลืนเขาเข้าไปในหน้าหนังสือโดนที่ซึงยูนไม่สามารถจะขัดขืนอะไรได้
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับมนต์สะกด
ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบสงบ ห้องทั้งห้องเงียบกริบ แสงสีทองถูกหน้าหนังสือกลืนเข้าไปพร้อมๆ กับตัวเล่มที่ถูกปิดลงก่อนหล่อนตุบลงบนเตียงนอนนุ่ม
พร้อมๆ กับเข็มนาฬิกาที่เดินมาทับกันทั้งสามเข็มบอกเวลาเที่ยงคืนตรง ...
XXXXX
เรื่องนี้ซึงยูนเป็นโอตาคุ 555555555
ชอบไม่ชอบยังไงก็คอมเมนท์บอกนะคะ จุ๊บ ๆ >3<
#ฟิคอัศวินเที่ยงคืน
ความคิดเห็น