คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
Chapter 2
“กลับมาแล้วฮะ” พูดออกไปถึงแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าไม่มีใครตอบรับก็ตาม
“กลับมาแล้วรึจ๊ะ คาซึยะ” นี่ผมหูฝาดรึเปล่าเนี่ย หรือว่าพระเจ้ารับคำขอของผม ก็ในเมื่อแม่ไม่เคยเรียกผมแบบนี้สักครั้ง มีแต่เรียกไอ้เด็กเวร ไม่ก็ไล่ให้ไปไกลๆเพราะไม่อยากเห็นหน้าเด็กที่ทำให้ชีวิตของเค้าพังทลาย
“เอ่อ.....ครับ...” ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อดีเพราะไม่คุ้นชินกับสิ่งที่แม่กำลังทำ
“ไปล้างมือสิจ๊ะ แม่นะทำอาหารเย็นไว้ให้แล้วนะ”
“เอ่อ.....วันนี้ คุณแม่มีเรื่องอะไรรึเปล่าฮะ”
“หึๆ ใช่แล้วละจ๊ะ พอดีวันนี้แม่ออกไปข้างนอกมาแล้วไปรู้จักกับผู้ชายคนนึงเข้า เค้าเป็นผู้ชายที่ดีมากๆ คนนึงเลยเชียวล่ะ แม่เลยอยากจะพาคาซึยะไปรู้จักนะ”
“เอ๋?.....เอ่อ...เมื่อไหร่ฮะ” เห? คุณแม่เพิ่งจะรู้จักกับเค้าวันนี้เองนี่นา ทำไมถึงอยากจะรีบพาเราไปรู้จักเค้าจัง
“พรุ่งนี้จ๊ะ....ไม่ว่างเหรอ?”
“ป่าวเลยฮะ ว่างฮะ” ตอบออกไปทั้งๆ ที่ยังมึนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่หาย
“ดีงั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่โรงแรมแกรนด์ตอน 6 โมงเย็นนะ แม่จองโต๊ะเอาไว้แล้ว” ผมได้แต่พยักหน้าตอบงง เลยไม่ทันสังเกตเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ระบายอยู่บนหน้าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของผม
“เอ่อ...ฮะ”
“อย่าสายล่ะ แม่อยากให้เค้าประทับใจเราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอนะ”
“ได้ฮะ....เอ่อ....”
“นั่งลงสิจ๊ะ..คาซึยะ มาทานข้าวพร้อมๆกันนะ”
“ฮะ” ลากเก้าอี้แล้วนั่งลงข้างๆคุณแม่
“เอ่อ...คือ ผมอิ่มแล้วฮะ...ถ้าแม่ไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวเข้าห้องก่อนนะฮะ”
“ไปสิจ๊ะ” สิ้นเสียงผมก็เก็บชามไปล้างแล้วเดินเข้าห้องไป
“หึ หึ หึ ชั้นนี่แหละจะทำลายชีวิตแกด้วยมือของชั้นเอง ในเมื่อชีวิตชั้นต้องพังเพราะแก แกก็อย่างหวังว่าจะเสนอหน้ามีความสุขได้ หึ หึ หึ “
**************************************************
ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะฮะว่าผู้ชายที่แม่ว่าเนี่ยเค้าเป็นคนยังไง แต่เค้าเป็นคนที่ทำให้แม่หันมามองผม เรียกชื่อผม แค่นี้ผมก็ชักรู้สึกว่าชอบเค้าเข้าแล้วล่ะ ว่าแล้วก็ต่อโทรศัพท์หาเพื่อนรักทันที
“ฮัลโหล พีจังเหรอ?”
“คาเมะจังเหรอ มีอะไรรึเปล่า?” ผมถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่วันนี้พีจังเป็นไงบ้างทำงานวันแรก เหนื่อยมั้ย?”
“ไม่เลย สนุกดี”จะให้บอกได้ยังไงล่ะว่าเค้านะดีใจสุดๆที่รุ่นพี่ที่เค้าแอบชอบอยู่เป็นลูกเจ้าของร้านที่เค้าทำงานพิเศษ ก็ในเมื่อตอนนี้คาเมะจังกำลังเศร้า Y_Y
“คือว่านะพีจัง วันนี้นะคาเมะนะมีความสุขที่สุดเลยล่ะ!!!!”
“เอ๋ ? จิงเหรอ มีอะไรดีๆเอ่ย? “ นานๆเค้าจะได้ยินคาเมะพูดว่ามีความสุขสักที ก็ต้องอยากรู้เป็นธรรมดาว่าเพื่อนรักของเค้าเจออะไรมา ก็เมื่อเช้ายังทำหน้าเศร้าอยู่เลย คาเมะเนี่ยเปลี่ยนอารมณ์เร็วจังแหะ
“คือว่านะ วันนี้อ่ะแม่ของคาเมะเรียกชื่อคาเมะด้วยแหละ แล้วแม่ก็จะพาไปกินข้าวด้วย แม่บอกว่าวันนี้แม่เจอผู้ชานคนนึงเข้า เค้าเป็นคนดีมากๆ เลยอยากพาคาเมะไปรู้จักด้วย แล้วๆๆๆ........” ผมพูดเร็วจนหายใจแทบไม่ทัน ก็คนมันดีใจนี่ วันนี้มีแต่เรื่องดีๆ
“ฮิฮิฮิ ใจเย็นสิคาเมะจัง ค่อยๆพูดก็ได้” เจ้าเพื่อนคนนี้ น่ารักจริงๆเลย ดูสิรีบพูดซะจนหายใจหายคอไม่ทันเลย
“แม่นายเนี่ยนะ? แล้วเพิ่งเจอกันแค่วันเดียวเองไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงรีบพาคาเมะจังไปรู้จักเค้าล่ะ?”
แปลกจังเลยแฮะ แม่คาเมะดูแปลกๆอ่ะ อะไรจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือได้ขนาดนี้นะ?
“คาเมะก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าพอแม่เจอกับผู้ชายคนนี้แล้วมันทำให้แม่กลับมามองคาเมะอีกครั้ง แค่นี้มันก็ทำให้คาเมะมีความสุขแล้วล่ะ คาเมะไม่สนหรอกนะว่าเค้าคนนั้นจะเป็นใครน่ะ”
“เอ่อ..อย่างงั้นเองหรอกเหรอ..ถ้าคาเมะมีความสุขจริงๆ พีก็ดีใจด้วยนะ ถ้าคาเมะมีความสุข พีก็มีความสุขด้วย”
“อืมๆ ขอบใจพีจังมากๆเลยนะ เอ่อแล้ว...แบบว่านะพีจัง นอกจากเรื่องของแม่แล้วจินคุงก็มาขอเป็นเพื่อนกับคาเมะอีกด้วยแหละ”
“เอ๋ จินคุงเหรอ?” ใครฟะ? นี่คาเมะไปรู้จักไอ้หมอนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ทำไมเค้าไม่เห็นรู้เรื่องเลยอ่ะ
“ก็น.รใหม่ที่เพิ่งเข้ามาวันนี้ไงละ วันนี้เรากลับบ้านด้วยกัน คาเมะไม่รู้ว่าหัวใจคาเมะเป็นอะไรมันเต้นตึกตักทุกครั้งที่จินคุงเค้าเรียกชื่อ แล้วแก้มคาเมะจะรู้สึกร้อนทุกครั้งที่จินสบตาด้วยอ่ะ คาเมะต้องไปสบายไปแล้วแน่ๆเลย” น่าแปลกที่รู้สึกคุ้นเคยกับผู้ชายคนนี้มากๆ ทั้งที่เพิ่งจะเจอกันวันนี้เอง เราเป็นอะไรไปน้า?
“เอ๋?” ไม่อยากจะเชื่อเลย!!! ทำไมวันนี้มีแต่เรื่องให้ตกใจนะ!! คาเมะต้องตกหลุมรักนายจินอะไรนี่แน่เลย ก็ไอ้อาการแบบนี้เค้าก็เป็นทุกครั้งที่เค้าเห็นหน้ารุ่นพี่ที่เค้าแอบชอบ
“คาเมะจะทำไงดีถึงจะหายล่ะพีจัง”
“เอ่อ อันนี้พีเองก็ไม่รู้หรอกนะ แต่พีรู้อยู่อย่างนึงว่า คาเมะอ่ะต้องเป็นไข้ใจแน่ๆเลย ฮิฮิฮิ”
“พีจัง บ้าอ่ะ!!! คาเมะเขินนะ”
“อ่ะๆ ไม่ล้อก็ได้”
“พีจังคาเมะไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันที่ร.ร”
“จ้า ฝันดีนะ “ เอากะคาเมะสิ พอพูดในสิ่งที่อยากพูดจบก็ชิ่งหนีไปเฉยเลย -*-
“พีจังก็ด้วยนะ ไปก่อนนะ จุ๊บๆ” สิ้นเสียงหวานๆปลาทองตากลมก็กดโทรสับวางสาย
“เฮ้อ!!! ขออย่าให้ความสุขที่คาเมะได้รับในวันนี้เป็นเพียงสายหมอกที่ไม่อาจคว้ามาไว้กับตัวได้เลยเถิด”
ที่เค้าพูดแบบนี้ก็เพราะว่าเค้ารู้จักแม่ของคาเมะดีนะสิ แม้คาเมะต้องเจอกับสภาพแวดล้อมที่บั่นทอนจิตใจอยู่ทุกวัน แต่เพื่อนรักของเค้าก็ยังคงมีจิตใจที่ซื่อบริสุทธิ์ไม่เปลี่ยนแปลง เค้ากลัวเหลือเกิน หากวันใดความสุขที่คาเมะพยายามไขว้คว้าอยู่นั้นพังลงต่อหน้า เค้ากลัวว่าจิตใจของร่างบางจะทนรับความเจ็บปวดนั้นไม่ได้ และตัวเค้าเองอาจจะไม่สามารถเยียวยาบาดแผลนั้นให้กับเพื่อนรักได้เช่นกัน
**************************************************
เช้าวันรุ่งขึ้น
“ผมไปก่อนนะฮะ คุณแม่ “
“จ๊ะ แต่อย่าลืมนะ 6 โมงเย็นที่โรงแรมนะ”
“ฮะ ผมจะรีบไปเลย”
“วันนี้แล้วสินะ เด็กเวรอย่างแกจะต้องตกนรกทั้งเป็น หึ หึ หึ “ พูดจบมือเรียวสวยก็จัดการต่อโทรศัพท์ทันที
“สวัสดีค่ะ อ๋อ เรียบร้อยแล้วล่ะ เอ๋? ไม่ต้องเป็นห่วง ยังไงก็ขอให้สนุกแล้วกัน” รอยยิ้มแห่งความสะใจระบายไปทั่วริมฝีปากอิ่มๆ ของคนที่ได้ชื่อว่าแม่
********to be con chapter 3*****************************************************
!!!!! อย่าลืม !!!!! เม้นๆๆๆๆๆๆ กันกันด้วยนะจ๊า
ความคิดเห็น