ตายแบบแปลกๆ

เนื้อเรื่อง

ความตามที่รวบรวมจากนิตยสารฟอร์ทีนไทม์ต่อไปนี้
เอามาเล่าสู่กันฟังพอสนุกๆ

ตายเพราะโลภ
ในปี ค.ศ. 1977 John Smith ถูกรถยนต์ชนในนิวยอร์ก ไม่ได้รับบาดเจ็บ
แต่เจ้าของรถแนะนำให้จอห์นแกล้งนอนสลบหน้ารถเพื่อจะได้รับเงินจากประกัน
จอห์นเห็นดี แต่ขณะรอประกัน สิบล้อดันขับมาชนท้าย
รถเลยไถลทับตัวนายจอห์น ตายอนาถล

เตียงมรณะ
ผมชื่นชมคนที่คิดประดิษฐ์เตียงชนิดมีสปริงซ่อนเก็บได้ข้างฝา
เวลาจะใช้ก็ดึงให้ถ่างออกมา เกี่ยวขอไว้ ครั้นเวลาเก็บก็แค่ปล่อยขอ
เตียงก็จะเด้งพับเก็บเข้าที่ซ่อนเรียบร้อย
ประหยัดพื้นที่สำหรับห้องเล็กๆ
เช่น คอนโด แต่นางเอเดเลต มานยาสโก วัย 80 ปีคงไม่ชอบแน่
เพราะขณะที่เธอกำลังนอนหลับสบายนั้น เตียงก็เกิดเด้งกลับกะทันหัน
นางเอเดเลตเข้าไปติดตายอยู่ในกล่องเก็บเตียง

ตาย 2 หน
อาร์มานโด คาสซา เครียดอย่างแรง เนื่องจากรายงานที่ผิดพลาดของรัฐ
ซึ่งแจ้งหน่วยงานต่างๆว่าเขาตายในอุบัติเหตุเพลิงไหม้
ทั้งที่เขายังไม่ตาย
ทำให้เขามีปัญหาเรื่องการสมัครงาน การใช้สิทธิประกันสังคม
การขอหลักฐานเอกสารมากมาย ด้วยความเครียดเรื่องที่ถูกหาว่าตาย
เขาจึงตัดสินใจกระโดดตึกตายในปี ค.ศ. 1991

นาฬิกาปลุกมรณะ
ชาร์ลส์ บาร์เกอร์ เป็นคนขี้เซา เขาอาศัยอยู่ที่นิวตัน รัฐนอร์ทแคโลไรน่า
ในเดือน ธ.ค. ปี 1992 เขางัวเงียตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุก
เขาหลับตาคลำหานาฬิกาปลุกได้ที่ใต้หมอน
เมื่อจับได้อะไรตะปุ่มตะป่ำก็พยายามกด ดึง ดัน เพื่อปิดเสียงน่ารำคาญ
.............. โป้ง !! สิ่งที่เขากดคือไกปืนสมิทเวสสัน .38
ผลคือกระสุมฝังหัว เขาไม่ต้องตื่นอีกเลย

ตายหมู่
ฝูงญวนมุงในเมืองโฮจิมินท์ออกันเต็มสะพาน
ดูหญิงเวียดนามกำลังจะกระโดดน้ำตาย
สะพานหักกลางเพราะรับน้ำหนักไม่ไหว .......... ญวนมุงตกน้ำตาย 9 คนาญ
ส่วนหญิงต้นเหตุปลอดภัยดี

ตายเพราะฟื้น
นางจูเลีย คาร์สัน ชาวเมืองนิวยอร์ก ป่วยเป็นโรคหัวใจ
และแพทย์ชันสูตรลงความเห็นว่าเธอถึงแก่กรรมในเวลาต่อมา
ขณะทำพิธีศพนางจูเลียกลับฟื้น เธอลุกขึ้นนั่งในโลง
ถามลูกสาวที่ยืนข้างโลงว่าทำอะไรกัน จูลี่ ลูกสาวของเธอล้มตึง
ช็อกตายหน้าโลง ............

ช้ำรัก
เวอร่า เซอแมค ชาวกรุงปราก ไม่อาจทนมีชีวิตต่อไปได้ง
เมื่อสามีที่อยู่กินกันมานานพูดหน้าตาเฉยว่าขอแยกทางเพราะมีเมียน้อย
เธอตัดสินใจฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดห้องพักชั้นสาม
ร่างของเธอพุ่งละลิ่วลงมาทับสามีที่กำลังเดินออกจากอาคารโดยบังเอิญ
สามีของเธอตายคาที่ ส่วนตัวเธอเองบาดเจ็บสาหัส .... อมิตตพุทธง