ตอนที่ 25 : | 23 | epilogue | 100%
Naked Prisoner
Epilogue
น้ำตาเม็ดโตไหลกลิ้งจากดวงตาเรียวสวยอาบแก้มใส หยดลงพื้นดินตามแรงโน้มถ่วงของโลก ไม่ต่างจากหัวใจของแบคฮยอนที่หล่นลงและแตกสลายอีกครั้ง ความเจ็บปวดที่รู้สึกนี้บาดลึกกรีดหัวใจดวงน้อยให้บอบช้ำ
สองมือบางหยิบช่อดอกยิปโซสีขาวสะอาดตาช่อใหญ่ มือเล็กแสนสั่นเพราะแรงสะอื้นไห้ ก่อนจะวางดอกไม้ช่อสวยลงบนเนินดินหลุมศพตรงหน้า ความจริงที่เห็นทำให้แบคฮยอนกรีดร้องอ้อนวอนให้ใครบางคนกลับมา
“ฮือ ได้โปรด ฮึก พระเจ้า อย่าทำแบบนี้”
ก้มตัวลงซุกบนช่อดอกไม้โดยไม่สนใจแม้ชุดจะเปรอะเปื้อนดิน น้ำตาไหลหยดจากดวงตาที่แดงช้ำเพราะผ่านการร้องไห้อย่างหนัก มือบางขยำเศษดินพร้อมเสียงร้องไห้ที่แสนเจ็บปวดทรมานดังก้องทั่วลานหลุมศพของตระกูลซิซิเลี่ยน
“ก กลับมา ฮือ ได้ไหมครับ กลับมา”
กระซิบแผ่วเบาผ่านสายลมฤดูหนาวเพื่อหวังส่งผ่านให้ใครบางคนที่หลับใหลไปตลอดกาล หลอกตัวเองไม่ได้อีกต่อไป แต่หัวใจดวงน้อยก็บอบช้ำเกินจะยอมรับในวินาทีนี้ การสูญเสียที่ไม่เคยคาดหวังเหมือนผลักให้แบคฮยอนตกลงมาจมดิ่งในความโศกเศร้า
หิมะแรกของปีเหมือนเกร็ดปุยนุ่นลอยตกลงบนจมูกโด่งรั้นคนที่หลับตาร้องไห้ ดวงตารีที่ขึ้นสีแดงช้ำไม่ต่างจากจมูกโด่งรั้นลืมตื่น แบคฮยอนกลั้นเสียงสะอื้นพร้อมลุกตัวขึ้นนั่ง แหงนหน้ามองเม็ดหิมะสีขาวบริสุทธิ์ที่ตกอยู่รอบกาย
มือเรียวยื่นจับความสวยงามที่เห็นตรงหน้า ก่อนจะมีร่มคันใหญ่ยื่นกางปิดไว้เพื่อไม่ให้ร่างเล็กต้องโดนหิมะตกใส่ไปมากกว่าเดิม คนตัวโตกว่าครึ่งย่อตัวลงนั่งข้างกายเล็ก ริมฝีปากหยักเอื้อนเอ่ยก่อนกอดรัดร่างเล็กที่โถมตัวเข้าสู่อกแกร่ง
“หิมะแรกของปี ตกลงมาเพื่อปลอบไม่ให้เราต้องร้องไห้”
“…” เสียงสะอื้นในอกบีบหัวใจมาเฟียซิซิเลี่ยนจนแทบแหลก
“อย่าร้องอีกเลยนะคนดี น้ำตาไม่เหมาะกับเราสักนิด”
มือใหญ่เอื้อมเช็ดหยดน้ำตาดวงเรียวสวยที่ตอนนี้ขึ้นสีช้ำจนน่าปวดใจ เช็ดหยดน้ำตา พร้อมปลอบประโลมหัวใจดวงเล็ก กดจูบแผ่วเบาบนหน้าผากสวยพร้อมมือที่บีบกระชับมือเล็กพร้อมกระซิบบอกว่าปาร์คชานยอลยังอยู่ตรงนี้
“พี่ยอมทำทุกอย่างถ้าทำให้เราหยุดร้องไห้ และเลิกเสียใจ”
“ขอ ฮึก ขอเวลาผม พี่คริสฟานเขาสำคัญกับผมมาก ขอเวลานะครับ”
“ชู่ว ไม่ต้องขอร้อง พี่มีเวลาให้เราทั้งชีวิต”
โอบกอดร่างเล็กของคนรักแน่นท่ามกลางความหนาวเย็นของฤดูหนาวที่หิมะแรกปกคลุม ที่ปาร์คชานยอลเอ่ยบอกไม่ใช่เพียงแค่คำพูดเพื่อปลอบโยน แต่คือคำสัญญาที่เขามีเวลาทั้งชีวิตที่เหลือจากนี้เพื่ออยู่กับแบคฮยอน ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เศร้า หรือตอนที่มีความสุข
มาเฟียใหญ่ของซิซิเลี่ยนก็อยู่ข้างกายกับเลดี้ของตนเองเสมอ
ปัง ปัง ปัง !
กระสุนนัดแรกนั้นเฉี่ยวตรงไหล่เล็กสร้างรอยแผลเป็นที่ฝังลึก
กระสุนนัดที่สองเป็นมาเฟียซิซิเลี่ยนที่โอบกอดแบคฮยอนไว้ทั้งตัว ถูกยิงเข้ากลางหลัง แต่เพราะเกราะป้องกันทำให้มาเฟียหนุ่มไม่เป็นอะไรอย่างที่คิด
ต่างจากกระสุนนัดสุดท้าย เป็นคริสฟานที่วิ่งตรงมาเพื่อช่วยปกป้องแบคฮยอนอีกคน แต่โชคร้ายยิ่งนักเมื่อกระสุนลูกนั้นยิงเข้าสู่จุดสำคัญของผู้เป็นพี่ชาย ยิงเข้ากลางอกตัดขั้วหัวใจ แม้มาเฟียซิซิเลี่ยนจะเลือกแพทย์มือวางอันดับหนึ่งในอิตาลีเพราะคำร้องขอของแบคฮยอนแต่สุดท้ายแล้วพี่คริสฟานที่เขารักก็จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ
ดวงตาเรียวเหม่อมองหลุมฝังศพตรงหน้าด้วยหัวใจที่แสนเจ็บปวด ศพของผู้เป็นพี่ชายทำพิธีและฝังในพื้นที่ของซิซิเลี่ยนเพราะแบคฮยอนร้องขอเอาไว้ คริสฟานไม่มีใครนอกจากเพียงตัวเขา
“ผมจะคิดถึงพี่เสมอนะครับ” แบคฮยอนพึมพำแผ่วเบาพร้อมหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลริน เขาจะไม่อ่อนแออีกต่อไป จะใช้ชีวิตที่เหลือที่คริสฟานปกป้องอย่างคุ้มค่า
อากาศที่ลดต่ำอย่างรวดเร็วทำให้มาเฟียหนุ่มเลือกที่จะถอดเสื้อโค้ทตัวยาวคลุมร่างเล็กอีกชั้น ความอ่อนโยนของใครบางคนดึงแบคฮยอนออกจากความเศร้า เจ้าของใบหน้าน่ารักที่เปรอะด้วยน้ำตาหันหลังกลับมามองร่างสูงที่อยู่ตรงหน้า
แบคฮยอนยื่นมือของตนไปหามาเฟียหนุ่ม ทำให้มือใหญ่ยื่นมาจับกระชับไว้ สูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกับใช้มืออีกข้างเช็ดน้ำตา พยายามเข้มแข็งเพื่อไม่ให้ปาร์คชานยอลต้องเป็นห่วงไปมากกว่านี้ แย้มรอยยิ้มบางเบาพร้อมกับเอื้อนเอ่ยคำบางคำที่มีความหมายมากกว่านั้น
“กลับบ้านกันนะครับ...พี่ชานยอล”
สองร่างต่างขนาดเดินเคียงข้างกันภายใต้ร่มคันใหญ่ท่ามกลางหิมะแรกสีขาวสะอาดตาที่ตกลงมาโปรยปราย แต่งแต้มสีให้ทุกอย่างล้วนกลายเป็นสีขาว แม้อากาศจะหนาวเย็นเพียงใด แต่หัวใจสองดวงที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกันนั้นแสนอบอุ่น เพราะความรู้สึกมากมายที่มอบให้แก่กัน
คฤหาสน์ซิซิเลี่ยนหลังเดิมเหมือนกับในครั้งแรกที่แบคฮยอนได้เข้ามาในชีวิตมาเฟียซิซิเลี่ยน ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางแมกไม้สวนสนและด้านหลังที่ล้อมรอบด้วยแม่น้ำสายยาว ปฏิเสธไม่ได้ว่าความรู้สึกในวันนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงในครั้งแรก
เมื่อตอนนั้นแบคฮยอนอย่างหลีกหนีไปให้ไกล แต่ที่นี่ในวันนี้กลับกลายเป็นบ้าน เป็นที่พักพิงหัวใจ อาจเป็นเพราะใครบางคนที่บีบกระชับมือแบคฮยอนไม่ยอมปล่อยแม้แต่วินาทีเดียว
“ถึงบ้านแล้วนะแบคฮยอน”
“ครับ...”
ร่างเล็กที่พิงตัวกับไหล่แกร่งมาตลอดทางนั้นพยักหน้าตอบรับ ประตูรถยนต์คันหรูเปิดอ้ากว้างตั้งแต่ที่เทียบท่าจอดหน้าประตูคฤหาสน์ เมดสาวนับสิบยังคงยืนต้อนรับเหมือนอย่างเคย พร้อมกับแม่บ้านใหญ่ประจำตระกูลอย่างมาเรียยืนโค้งตัวรออยู่
ทันทีแบคฮยอนเดินเข้าไปใกล้หญิงสาวสูงวัยก็แย้มรอยยิ้มบาง เมื่อหยดน้ำตาที่ไหลรินจากดวงตาเรียวสวยอยู่เสมอในตลอดเกือบอาทิตย์หลังจากเหตุการณ์เลวร้ายนั้นไม่มีอีกแล้ว
“น้ำตาไม่เหมาะกับรอยยิ้มน่ารักของคุณเลยนะคะคุณเลดี้ปาร์ค”
แบคฮยอนยิ้มกว้างขึ้นมากกว่าเดิม อย่างน้อยก็เพื่อให้ใครหลายคนที่อยู่รอบตัวนั้นคลายกังวล และเพื่อให้หัวใจที่แสนบอบช้ำได้รับการเยียวยา โอบกอดร่างท้วมของคุณแม่บ้านใหญ่ที่กอดกลับเพื่อปลอบโยน
“ขอบคุณนะครับมาเรีย ขอบคุณที่ช่วยจัดการทุกอย่าง”
“นั่นเป็นหน้าที่ของดิฉันอยู่แล้วค่ะ แล้วฉันก็เต็มใจที่จะทำ”
แบคฮยอนพยักหน้ารับด้วยท่าทางน่าเอ็นดู ทำให้แม่บ้านใหญ่อดไม่ได้ที่จะบีบแก้มนุ่มนิ่ม พอดีกับร่างสูงใหญ่ของมาเฟียหนุ่มเดินตามเข้ามาหา พร้อมกับท่อนแขนที่โอบเอวแบคฮยอนไว้เพื่อเดินเข้าไปในคฤหาสน์นั่นเป็นพอดีกับที่เลดี้จางเข็นรถเข้ามาใกล้ พร้อมบอดี้การ์ดประจำตัวที่ขนของมากมายไว้ในมือ
“ตัดสินใจได้แล้วเหรอ อี้ชิง”
“อืม...ฉันคิดว่ามันถึงเวลา ที่ฉันจะกลับบ้านแล้วล่ะชานยอล”
แบคฮยอนกระพริบตาปริบอย่างไม่เข้าใจในประโยคสนทนาของคนทั้งคู่ อาจเพราะเกือบอาทิตย์ที่หัวใจแบคฮยอนตกอยู่ในความเศร้า เพราะการสูญเสียผู้เป็นพี่ชายจึงไม่ได้สนใจสิ่งใดรอบตัว รู้เพียงแต่การตายของหวงจื่อเทาทำให้มาเฟียซิซิเลี่ยนจัดการแก๊งค์ของตระกูลหวงให้สิ้นซาก ด้วยความร่วมมือจากองค์กรลับของรัฐบาลอิตาลี ส่วนเรื่องอื่นก็เพียงผ่านหูเท่านั้น
ท่าทางสงสัยแบบนั้นของเลดี้ปาร์คตกอยู่ในสายตาของจางอี้ชิง เพราะแบบนั้นทำให้ตัดสินใจพูดอธิบาย
“ฉันตัดสินใจที่จะกลับบ้านที่จีนน่ะคุณเลดี้ปาร์ค”
“ทำไมล่ะครับ?”
“บางทีฉันคงคิดถึงบ้านมากเกินไป และคฤหาสน์ซิซิเลี่ยนมีแค่คุณก็เพียงพอแล้ว”
“เพราะผม...”
“ไม่ใช่เหตุผลเพราะว่าคุณหรอกนะที่ฉันเลือกที่จะไป อย่าคิดมากเลย ฉันคิดมานานแล้วแต่เพราะเหตุการณ์วุ่นวายมีคนมาใส่ร้ายทำให้ฉันกลายเป็นแบบนั้นไป ยังไงก็ขอโทษด้วย และแน่นอนว่าคุณจะเป็นเลดี้ที่ดีฉันเชื่อแบบนั้น”
รอยยิ้มแสนดีของจางอี้ชิงที่กลับมาอีกครั้งทำให้แบคฮยอนส่งรอยยิ้มตอบกลับก่อนขยับตัวเข้าไปใกล้แล้วกอดคนที่อ้าแขนรับ เลดี้จางเอ่ยกระซิบคำขอโทษจากหัวใจจากสิ่งที่ตนเองได้ทำสิ่งไม่ดีใส่ เหมือนแบคฮยอนได้พี่ชายที่แสนดีกลับคืนมา ความรู้ไม่ดีต่อกันนั้นจางหายแทนที่ด้วยรอยยิ้ม
ปาร์คชานยอลและเลดี้ของเขายืนรอส่งจางอี้ชิงจนกระทั่งรถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวออกจากคฤหาสน์ หิมะสีขาวยังคงร่วงหล่นโปรยปรายย้อมทุกอย่างให้เป็นสีขาวโพลนแสนบริสุทธิ์ หากถามว่าอะไรคือสิ่งที่แบคฮยอนชอบ ปุยนุ่นสีขาวที่ร่วงลงจากท้องฟ้าก็คงเป็นคำตอบหนึ่งในนั้น
ร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านหลังขยับตัวเอาผ้าพันคอผืนยาวออกจากตัว แล้วพันใส่ให้กับเลดี้ของตนเองที่ยังคงทอดสายตามองหิมะที่โปรยปรายอยู่หน้าคฤหาสน์ อุณหภูมิที่ลดต่ำลงอย่างรวดเร็วทำให้มาเฟียหนุ่มอดเป็นห่วงร่างเล็กของคนรักว่าจะไม่สบายได้
"หิมะแรกของปีสวยนะครับ"
แบคฮยอนหันหลังช้อนดวงตาเรียวสวยขึ้นมองเจ้าของมือใหญ่ที่กำลังพันผ้าคอพันคอให้ ปาร์คชานยอลยกยิ้มมุมปากเพียงบางเบาแต่นั้นก็ทำให้หัวใจของใครบางคนเต้นผิดจังหวะ เลดี้ปาร์คแห่งซิซิเลี่ยน แก้มแดงขึ้นเสียดื้อๆ และแดงยิ่งกว่าเมื่อใบหน้าหล่อเหลาขยับเข้าไปใกล้แล้วกระซิบแผ่วเบา
"อืม สวย..."
ที่ทำให้หัวใจเต้นแรงกว่าเก่า
"พี่หมายถึงเราน่ะ" พูดจบริมฝีปากหนาก็ทาบทับลงบนริมฝีปากบาง สัมผัสแสนอุ่นร้อนนั้นทำให้หัวใจของใครบางคนต้องละลาย
แค่เพียงประโยคและสัมผัสแผ่วเบาจากคนที่ยิ้มกรุ้มกริ่มตรงหน้าก็ทำให้แบคฮยอนหน้าร้อนจนแทบระเบิดเพราะความเขิน มือใหญ่โอบเอวบางเข้าใกล้ก่อนริมฝีปากจะสัมผัสซ้ำย้ำอีกหลายที และนั่นทำให้แบคฮยอนกำลังคิดว่า มาเฟียซิซิเลี่ยนคนโตเริ่มรับมือยากขึ้นทุกที
"อย่ามาพูดจาแบบนี้นะครับ"
เมื่อสู้ไม่ได้ร่างเล็กที่สูงเพียงแค่อกของมาเฟียหนุ่มก็พูดขู่ด้วยท่าทางน่ารักยิ่งกว่าใคร หัวกลมๆ นั้นซุกลงกับอกแกร่งพร้อมร้องงอแงเหมือนขัดใจนักหนาที่ถูกรังแกแบบนี้ เพราะแบบนั้นทำให้ปาร์คชานยอลยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี
"ทำไมล่ะ"
"เพราะผมเขินไง!"
ตะโกนใส่อกด้วยท่าทางน่ารักแบบนั้นทำให้มาเฟียหนุ่มอดใจไม่ได้หอมไปยังแก้มนุ่มนิ่มทั้งสองข้างฟอดใหญ่ นั่นทำให้เลดี้ปาร์คค้อนใส่ตาโตก่อนหันหลังหนีกลับไปดูหิมะสีขาวที่ตกโปรยปรายอยู่เช่นเดิม
ปาร์คชานยอลขยับตัวตามกอด ดึงรั้งร่างเล็กให้พิงลงอกแกร่ง ขยับเสื้อโค้ทที่ตัวเองสวมใส่อยู่ให้คลุมตัวร่างของคนรักอีกคน โอบกระชับแน่นพร้อมหัวใจแสนแกร่งนั้นเต้นรัวอย่างในทุกครั้งที่อยู่ใกล้เลดี้ของตน
"ขอบคุณนะแบคฮยอน ที่ยังอยู่กับพี่ตรงนี้ ขอบคุณที่ไม่ไปไหน ขอบคุณที่ยังอดทนเพื่อเรา" เจ้าของใบหน้าน่ารักแย้มรอยยิ้มหวาน แบคฮยอนบีบกระชับมือใหญ่แสนอุ่นที่สอดนิ้วแล้วประสานที่จับมือของตนเองไว้ ทันทีที่ได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยบอก
"ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณพี่ชานยอล..."
หมุนตัวกลับไปหามาเฟียหนุ่มโดยทั้งร่างยังคงอยู่ในเสื้อโค้ทตัวยาวของร่างสูงตรงหน้าเช่นเดิม มือเรียวเอื้อมไปจับสันกรามสวยพร้อมกับกระซิบแผ่วเบา
"ขอบคุณที่ยังอยู่กับผมตรงนี้ ขอบคุณที่ยอมเสี่ยงชีวิต ขอบคุณนะครับ...ขอบคุณที่พยายามเพื่อเรา”
เอ่ยจบเลดี้ปาร์คก็เขย่งปลายเท้า ก่อนกดริมฝีปากนุ่มนิ่มลงบนริมฝีปากหยัก สัมผัสแผ่วเบาที่หนักแน่นและเป็นคำสัญญาว่าจะเดินเคียงข้างกันแบบนี้ต่อไป
แม้อากาศนอกคฤหาสน์ซิซิเลี่ยนจะหนาวเหน็บเพียงใด แต่สองหัวใจของมาเฟียและเลดี้ของเขากลับอบอุ่นมากกว่าใคร
"พี่รักเรานะแบคฮยอน"
"ผมก็รักพี่นะครับพี่ชานยอล"
โอบกอดกันไว้ด้วยหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน
ENDLESS
#มาเฟียขย้ำแบค
คฤหาสน์ซิซิเลี่ยนที่อิตาลีปิดลงแล้ว แต่ทุกอย่างในที่แห่งนี้ก็ยังดำเนินไป อบอวลด้วยความรัก
และอีกไม่นานคฤหาสน์ซิซิเลี่ยนที่ฮ่องกงก็จะเปิดเพื่อรอคอยทุกคนอีกครั้ง
#มาเฟียขย้ำกวาง
Talk with ... คนเปิดประตูคฤหาสน์ซิซิเลี่ยน
สวัสดีค่ะ แนะนำตัวอย่างเป็นทางการนะคะ เราชื่อพีชค่า<3 เป็นคนแต่งหลัก และมีอีกคนที่คอยช่วยเหลือที่สำคัญมากทั้งช่วยคิดพล็อตและคอยอ่านและช่วยติช่วยแก้ไข ก็คือยุ้ยนั่นเอง :-) ตอนนี้ขึ้นปีห้าแล้วเป็นรุ่นพี่ของน้องๆหลายคนเชียวแหละ ทักทายกันได้ที่ทวิตเตอร์เนาะ @master_yp
สุดท้ายก็มีวันนี้ น้ามตาแทบไหล #มาเฟียขย้ำแบค จบแล้วค่ะ *รัวมือ* ขอบคุณมากๆ คือคุณคนอ่านทุกคนเป็นคนสำคัญของเรา เป็นกำลังใจหลักก็ว่าได้ คือถ้าไม่มีทุกคน เราก็อาจจะไม่มีแรงพอพาคุณมาเฟียและเลดี้ของเขามาถึงในตอนนี้
การเขียนฟิคเป็นอีกสิ่งที่เราชอบ ชอบมาก แม้เวลาจะน้อย แต่เราก็พยายามทุกครั้งที่จะแต่งออกมา เพราะรู้ว่ามีทุกคนรออยู่ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ แท๊ก โหวต และทุกกำลังใจ คืออยากจะบอกว่าเราจำได้นะคะคนที่เม้นบ่อยแท๊กบ่อย แล้วเราก็จะรอดูฟีดแบคเสมอ แฮ่ ส่วนคุณคนอ่านที่เข้ามาอ่านและกดเฟบไว้ก็ขอบคุณมากเช่นกันนะคะ
พูดเยอะจัง 55555555555 โอเคใครที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้ก็ขอบคุณน้า<3 ตอนสุดท้ายแล้วเราอยากรู้ความรู้สึกของทุกคนหลังจากอ่านฟิคเรื่องนี้จนจบ ถ้าไม่ลำบากเขียนยาวๆเลยนะคะ เราจะรออ่าน :-) ถือเป็นคำขอร้อง น้อมรับทั้งคำติคำชมเราจะเอาไปพัฒนาต่อไปค่า
และสุดท้ายขอบคุณชานแบคนะ ที่มีโมเมนต์กระตุ้นหัวใจของเราให้ลุกมาปั่นฟิคได้เสมอ♥
รักทุกคนเลย กอด
ปล.อีกสองสามวันเรามาเล่นเกมส์ชิงฟิคกัน
ปล.สอง เปิดสั่งซื้อคุณมาเฟียแล้วนะคะ ตั้งแต่วันนี้ - กค 2559 http://goo.gl/MsJwlt
ปล.สาม ฝากฟิคเรื่องใหม่ ได้โปรดเอ็นดูองค์ชายด้วยนะเจ้าคะ:-)
เป็นการจากลาเพื่อพบกันใหม่ :)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
👏👏👏👏👏👏
ขอบคุณมากที่แต่งให้อ่าน พี่แต่งดีมากเลยค่ะมีทั้งเศร้ามีทั้งมีความสุขหนูอินตามเลยค่ะ แต่งต่อำปเรื่อยๆนะคะสู้ๆ