ตอนที่ 21 : xx ♥ 018(100%+++)
DoubleX 018
Theme song : CHOCOLATE - KANG NAM Feat. San E
Your lips that touch mine go taste it.
ลู่หานกำลังควบคุมมือเล็กของตัวเองไม่ให้สั่น ทั้งชีวิตเขามั่นใจในตัวเองมากพอกับที่คิดว่าคงไม่มีใครทำให้เขาต้องควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้ จนกระทั่งวินาทีนี้ที่ต้องพยายามเช็ดแผลเกรอะกรังด้วยเลือดแห้งๆ บนข้างขมับคนตัวโตที่ส่งสายตาสื่อความหมายที่มันมากเกินไปจนหัวใจของเขาสั่น
“หยุดมองได้ไหม”
“อย่าขออะไรที่พี่ก็รู้ว่ามันเป็นไปได้เลย”
ลู่หานค้อนวงใหญ่ใส่คนที่ยกยิ้มที่ดูเท่ห์เป็นบ้าพร้อมกับกระชับมือใหญ่บนเอวนุ่นนิ่มมากยิ่งขึ้น นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้เขาไม่เป็นตัวเองมากขนาดนี้ มนุษย์ตัวโตที่เขากำลังทำแผลให้นี่เอาแต่ใจเป็นบ้า นอกจากจะบังคับให้ทำแผลให้ด้วยเสียงนุ่มๆที่ก็รู้ว่าเขาต้องแพ้ทาง แล้วยังให้มานั่งทับบนตักทำแผลให้ในท่าทางที่แสนจะน่าอาย
“เบาๆหน่อยสิ ทำไมมือหนักขนาดนี้”
“อย่าบ่นได้ไหมละ ฉันทำให้ก็ดีแค่ไหนแล้ว”
จงใจกดแผลลงไปให้แรงมากกว่าเดิม จนคนตัวโตกว่าได้แต่ซี๊ดปากด้วยความเจ็บเล็กๆที่ถูกแกล้ง พอเห็นรอยยิ้มสะใจบนใบหน้าน่ารักๆ เซฮุนจึงเลือกที่จะเอาคืนด้วยการขยับเอวนุ่มนิ่มให้ใกล้กันมากยิ่งขึ้น จงใจให้คนตัวเล็กได้สัมผัสถึงอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่ใต้กางเกงยีนสีซีด ลู่หานฟาดมือใส่อกคนขี้แกล้งทันทีพร้อมแก้มกลมขึ้นสีแดงจัด
เพราะอะไรบางอย่างที่ดุนดันอยู่ตรงหน้าตักแกร่ง
“ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ทำแผลให้เสร็จก่อนสิ”
“นายก็ปล่อยให้ฉันนั่งดีๆสิ จะได้ทำแผลได้ถนัด”
คำตอบของคำถามมีเพียงแค่ไหล่แกร่งเปลือยเปล่านั่นยกขึ้นลง เหมือนว่าที่ลู่หานวาดขานั่งคร่อมทับร่างสูงก็ไม่ได้ดูไม่ถนัดตรงไหน สุดท้ายก็ถอนหายใจแล้วทำเป็นสนใจอะไรบางอย่างที่ดุนดันผ่านเนื้อผ้าเดนิม เพราะแบบนี้ไงลู่หานถึงต้องพยายามอย่างมากที่ไม่ให้มือสั่นแล้วรีบทำแผลให้เสร็จ
ฉีกซองใส่ที่ปิดแผลพร้อมแปะลงบนแผลเป็นอย่างสุดท้าย มือนิ่มลูบแผลบริเวณข้างขมับเซฮุนพร้อมเป่าลมเบาๆ ปากอิ่มสีเชอรี่ที่ห่อตัวทำให้เซฮุนอดใจไม่ไหวกดจูบลงไปเร็วเหมือนให้รางวัลคนเก่งที่ทำแผลให้เขาจนเสร็จ
ดวงตากลมสีอัลมอลต์มองสบกับดวงตาสีฟ้าอมเขียวที่ดูน่ามองอยู่เสมอ เซฮุนเอื้อมมือไปลูบแก้มนิ่ม แววตาที่สื่อออกมาอย่างเป็นห่วงทำให้เขาต้องยกยิ้มแผ่วเบา ดึงร่างนุ่นนิ่มให้เอนลงนอนทับ ลู่หานแนบใบหูไปกับแผ่นอกคนตัวโต จนได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวทำให้แก้มร้อนขึ้นมาซะดื้อๆ
เพราะจังหวะหัวใจที่เต้นอยู่ในอกของเซฮุนไม่ได้ต่างกันกับเขาซักนิด
“ผมขอโทษที่ทำให้พี่ต้องมาเจออะไรแบบนี้” เซฮุนลูบเส้นผมลื่นมือของคนที่ซุกตัวอยู่บนอก กดจูบแผ่วเบาอย่างรู้สึกขอโทษในสิ่งที่เกิดขึ้น
“เลิกขอโทษได้แล้ว ในเมื่อนี่ไม่ใช่ความผิดของนายซะหน่อย...”
“…”
“แล้วอีกอย่าง...มันไม่มีอะไรยุ่งยากไปกว่าการ รักนาย แล้วละ”
น้ำเสียงแผ่วเบาแทบกระซิบของลู่หาน เรียกให้เกิดรอยยิ้มกว้างที่ไม่เห็นบ่อยนักปรากฎขึ้นบนใบหน้าสมบูรณ์แบบ เสียงหัวใจที่ได้ยินเต้นรัวเร็วมากกว่าเดิมทำให้ลู่หานต้องเผลอยิ้มพร้อมกับแก้มที่เห่อร้อนอย่างห้ามไม่ได้
ถูกดันตัวให้ลุกขึ้นนั่งทำให้ลู่หานต้องก้มหน้าหนีซ่อนแก้มแดงๆ หลบหลีกดวงตาคมพร้อมรอยยิ้มกว้างๆจนดวงตาหยี อันตรายอีกแล้ว โอเซฮุนอันตรายต่อหัวใจเขามากกว่าเดิมซะอีกตอนนี้
“เมื่อกี้พี่เพิ่งบอก...”
“ไม่ต้องมาย้ำเลยนะ ก็ได้ยินชัดแล้วไม่ใช่หรือยังไง”
เม้มปากถลึงตาใส่ทั้งที่ความจริงเขินจนหัวใจแทบระเบิด ลู่หานเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองแทบไม่มีทางสู้เด็กหนุ่มตรงหน้านี้เลยสักนิด เรียกว่าแพ้ทางอย่างสมบูรณ์แบบโดยเฉพาะใบหน้ายิ้มดีใจที่ไม่ให้เห็นบ่อยนักที่เร่งให้เลือดไปกองกันอยู่ที่แก้มจนเขาคิดว่ามันคงแดงไม่ต่างจากแยมสตอเบอรี่
“อย่าทำให้ผมอยากจูบพี่ไปทั้งตัวขนาดนี้ได้ไหม”
จบประโยคพอดีกับริมฝีปากที่วาดรอยยิ้มอยู่กดจูบลงบนหน้าผาก ไล่ลงเปลือกตาทั้งสองข้าง ที่ทำให้ลู่หานต้องปิดตาพริ้มรอรับจูบที่รู้สึกอุ่นมากกว่าครั้งไหน ๆ
เซฮุนกดจูบข้างแก้มนุ่มนิ่ม จมูกโด่งรั้นของคนแสนดื้อ และจบลงที่ริมฝีปากสีเชอรี่ที่สัมผัสเท่าไหร่ก็ไม่คิดว่าเพียงพอ ลิ้นร้อนลุกล้ำสอดแทรกกลีบปากอิ่มที่เผยอรอ สองก้อนเนื้อกักเกี่ยวหยอกล้อจากความหวานละมุมเริ่มร้อนแรงตามระดับ มือเล็กที่ตอนแรกเพียงแค่วางอยู่บนไหล่หนา ยกขึ้นคล้องคอพร้อมประสานแน่น
มือร้อนเริ่มไล่เฟ้นเนื้อนิ่มลากผ่านแผ่นหลังบางให้ร่างเล็กที่อยู่บนตักเกร็งตัวรับสัมผัส เสื้อเชิร์ตที่ลู่หานสวมอยู่เริ่มถูกไล่ปลดกระดุมทีละเม็ดจนคอเสื้อกว้างขึ้นไหลหล่นเผยให้เห็นไหล่บอบบางแสนน่าฝากรอย
“อ่า เซฮุน...” เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อร่างสูงใหญ่ที่เปลี่ยนมาคร่อมตัวเองไว้ทั้งตัว พร้อมมองตรงมาด้วยแววตาที่สื่อทุกอย่างได้เป็นอย่างดี สายตาแผดเผาที่เหมือนมีลูกไฟย่อมๆที่ทำให้ตอนนี้ลู่หานแทบกลายเป็นช็อกโกแล็ตเหลว
“รู้ใช่ไหมว่าผมไม่หยุดแน่ๆ”
“อื้อ รู้..สิ”
ตอบรับแล้วจ้องตามองกลับอย่างไม่ยอมแพ้ ริมฝีปากสีเชอรี่แสนนุ่มนิ่มขยับไปใกล้แล้วแนบสนิทลงบนริมฝีปากร้อนกดจูบตอบรับความรู้สึกของเซฮุน แล้วดูดดึงริมฝีปากล่างนั่นทำให้สติของร่างสูงแตกกระเจิงกับความยั่วยวนของคนใต้ร่าง
เซฮุนลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมทั้งรวบท่อนขาเล็กให้เกี่ยวเอว พาเดินออกจากโซฟากลางห้องนั่งเล่น แต่ริมฝีปากที่เหมือนเป็นแม่เหล็กของทั้งคู่ก็ยังไม่แยกออกจากกัน
ริมฝีปากร้อนแนบสนิทดูดดึงจนร่างเล็กได้แต่ครางอื้ออึงในลำคอ ลู่หานเอื้อมมือไปขยำกลุ่มผมสีเทาเพื่อระบายอารมณ์ร้อนที่พุ่งขึ้นสูง ร่างสูงใหญ่ที่อุ้มคนตัวเล็กกว่ากระชับท่อนขาเรียวแล้วพาเดินจนแผ่นหลังบางกระทบกับบานประตูห้องนอน จูบร้อนแรงยังคงมัวเมาความรู้สึกและลู่หานก็รู้ดี ครั้งนี้เขาไม่ได้เมาไม่มีแอลกอฮอล์ปนอยู่ในกระแสเลือดสักหยด
และสิ่งที่เกิดต่อจากนี้เป็นความเต็มใจของเขาเอง
เซฮุนถอนจูบจากริมฝีปากนุ่มนิ่มที่แสนบวมเจ่อเพราะความเอาแต่ใจของเขาเอง กดจูบลงไปอีกครั้งพลางยกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่คนแก้มแดงที่ตอนนี้เปลี่ยนมากอดคอแน่นแล้วซุกหน้าหนีสายตา ท่าทางแบบนั้นทำให้เซฮุนอดใจไม่ไหวรีบเดินเข้าไปในห้องนอนแล้ววางร่างเล็กลงบนเตียง
“มันคงจริง…”
“…”
“ที่ว่าพอตกหลุมรักพี่แล้ว ผมก็ตกหลุมรักอีกซ้ำๆแบบนี้”
“เซฮุนนา...”
--------------------------------- xoxo -----------------------------------
@master_yp
ใครหาไม่เจอก็เม้มถามหรือติดแท๊ก #ดับเบิ้ลxฮฮ
ลู่หานหอบหายใจ พอดีกับร่างสูงทิ้งตัวลงนอนทับ คนตัวโตซุกหน้าข้างซอกคอพร้อมกดจูบออดอ้อนลงบนแก้มใสทั้งสองข้าง ถอดแกนกายออกพร้อมเกี่ยวเอวบางเข้ามาใกล้ กอดร่างเล็กให้จมลงอ้อมกอด
คนตัวเล็กอมยิ้ม ความสุขบางอย่างที่แผ่ให้อุ่นในหัวใจทำให้ลู่หานเผลอยิ้มออกมา แก้มเห่อร้อนจนได้แต่ซุกตัวพิงอกแกร่งมากกว่าเดิม แนบหูลงบนอกซ้ายของคนที่ตะแครงกอดเขาไว้นั่นทำให้ได้ยินเสียงหัวใจที่ดังชัดเจน
“ใจนายเต้นแรง”
“ก็เพราะพี่ทั้งนั้น”
เซฮุนกดจูบบนขมับชื้นเหงื่อของคนตัวเล็กที่ซุกตัวอยู่อ้อมกอด รอยยิ้มถูกเผยออกมาบนใบหน้าหล่อเหลา ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่เขาได้กลับมายิ้มบ่อยขึ้นอีกครั้ง ได้รู้สึกว่าหัวใจได้กลับมาเต้นแรงเพราะใครบางคนอีกครั้งหนึ่ง
ทั้งหมดนี่เป็นเพราะคนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาทั้งนั้น
Oh Sehun
คุณทั้งนั้น :-)
Loading….100%
กี๊ดดด เอาความฮอตของคุณแอเรียสกับมิสเตอร์โอมาเผาให้ทุกคนละลาย
เราจะหลอกล่อทุกคนให้ติดกับ ฮี่ ได้โปรดลุ้นในตอนต่อไปนะคับ
#ดับเบิ้ลxฮฮ
ทอร์คกับมาสเตอร์
กลับมาแล้วหลังจากที่หายไปนานจนน่าตีหัว ฮื่อ .__.
ขอบคุณสำหรับคุณคนอ่านที่ยังรอกันอยู่
รู้สึกผิดมาก อยากจะอธิบายแต่ก็เหมือนแก้ตัว แต่ก็นั่นแหละ เลาขึ้นคลินิกแล้วชีวิตวุ่นวายนิดหน่อยถึงปานกลางบางวันก็ถึงมาก แล้วอีกอย่างนี่แอบไปเขียนพล๊อตเรื่องใหม่กันมาด้วยฟฟฟฟฟฟฟฟฟ พวกนายรอเหลย 55555555555
โอเคนะไม่โกรธกันนะ กลับมาง้อแล้วนะ รักมากนะ ระวังเลือดหมดตัวนะ
@master_yp
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
รอเวลานี้มานาน 55555 เปนของเซฮุนอย่างสมบูรณ์แบบ อ๊ายยยยย เขินนะเนี้ย
หวานอะบอกเลย
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 1 มกราคม 2559 / 18:01