{exo} ★ Double X HunHan ft.Chanbaek

ตอนที่ 13 : xxsp ♥ Chanbaek - เด็กขี้เซา

Double X Chanbaek 

บีกับซีเป็นตัวอักษรที่อยู่ข้างกัน

ไม่ต่างจากปาร์คชานยอลกับบยอนแบคฮยอนสักเท่าไหร่หรอก

001 – เด็กขี้เซา

เสียงฝนเปาะแปะดังกระทบหน้าต่าง หยาดน้ำใสกระทบกระจกบานโต บ้างก็ไหลรวมกันเป็นสาย บ้างก็กระเด็นกระทบกันจนส่งเสียงดัง สายฝนเย็นๆทำให้บรรยากาศยามเช้านี้น่าซุกตัวนอนในผ้าห่มอุ่นๆมากกว่าเป็นไหนๆ

เสียงเปิดหน้าหนังสือดังขึ้นท่ามกลางห้องนอนที่แสนเงียบสงบ ชานยอลใช้มืออีกข้างกางหนังสือนิยายวรรณกรรมที่อ่านค้างตั้งแต่เมื่อคืน มืออีกข้างก็ลูบเส้นผมนุ่มนิ่มสีน้ำตาลช๊อกโกแล็ตของแฟนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างกัน

“หมา”

ส่งเสียงเรียกเบาๆ เมื่อเห็นว่าก้อนอ้วนที่ซุกตัวอยู่ในผืนผ้าห่มขยับตัวยุกยิก แต่แบคฮยอนก็แค่ขยับตัวเปลี่ยนท่าแค่นั้นแหละ แก้มกลมๆแทบไหลไปกองกับหมอนเมื่อคนตัวเล็กขยับใบหน้าซุกกับหมอนใบนุ่มมากยิ่งขึ้น

ชานยอลยิ้มเมื่อเด็กขี้เซาเช้านี้ก็น่ารักอีกตามเคย

ปิดหนังสือเล่มหนาที่กำลังอ่านอยู่ลงและเลือกที่จะก่อกวนเด็กอ้วนที่ยังหลับตาพริ้ม แพรขนตาสีอ่อน เข้ากันดีกับเปลือกตาสีมุก จมูกโด่งรั้นตามประสาเด็กดื้อ ปากกระจับสีสด แถมด้วยแก้มนุ่มนิ่มที่ย้วยไปตามแรงกดทับ ทำให้บยอนแบคฮยอนเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ารักที่สุดในโลกของปาร์คชานยอล

“หมา...ตื่นได้แล้ว” เป่าลมเบาๆใส่ใบหน้าใสจนเส้นผมนุ่มนิ่มกระจาย

“ฮื่อ..”

ครางเป็นลูกหมาจนชานยอลรู้สึกหมั่นเขี้ยวหอมไปบนหน้าผากเหม่งหนึ่งที และอีกหลายทีที่แก้มนิ่ม ปิดท้ายด้วยจูบหนักๆบนริมฝีปากนุ่มหยุ่นเหมือนมาร์ชเมลโล่ที่เจ้าตัวชอบนักหนา

“อื้อ...ย่า” เปิดเปลือกตามาหนึ่งข้างแล้วยกมือฟาดไปที่ไหล่ของแฟนตัวโตที่กำลังหัวเราะร่าอยู่ตรงหน้าหลังจากที่สามารถก่อกวนได้สำเร็จ แบคฮยอนกัดไปที่ไหล่หนาอีกทีด้วยความหมั่นไส้รอยยิ้มที่แปะอยู่บนใบหน้าของคนหูกาง

“โอย หมานี่หมาจังเลยนะ”

“ไหนบอกเสาร์เช้าจะไม่ก่อกวน”

“แต่นี่มันสิบเอ็ดโมงแล้วนะครับคุณหมา”

แบคฮยอนมีกฎก็คือการที่เช้าวันเสาร์จะตื่นสายแค่ไหนก็ได้ แต่สุดท้ายกฎที่ว่าก็ถูกทำลายด้วยฝีมือของคนตัวโตกว่าที่กำลังใช้แขนข้างนึงเท้าหัวแล้วจ้องมองกันอยู่ตรงหน้า ส่งรอยยิ้มสดใสมาให้จนแทบจะทำหน้าที่แทนดวงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิเลยประมาณนั้น

และก็อย่างว่าแบคฮยอนแพ้รอยยิ้มของพี่ชานยอลแบบนี้นั่นแหละ

“หมาหน้าแดงทำไม”

แบคฮยอนเลือกที่จะไม่ตอบออะไร หันหลังหนีแล้วเอาหมอนปิดหน้าอีกชั้น ก็ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่พี่ชานยอลส่งรอยยิ้มที่เป็นเหมือนพระอาทิตย์ในเช้าวันใหม่มาให้แบบนี้เสมอ แต่แบคฮยอนก็ยังไม่เคยชินสักที เหมือนเห็นทีไรก็เขินหน้าแดงร้อนจนแทบไหม้ซะทุกครั้ง

“เขินเหรอ”

“….”

“ไม่ตอบนี่อดแพนเค้กนะ”

“เออ เขิน!”

ของกินล่อให้เหยื่อแบบแบคฮยอนติดกับได้เสมอ และเหยื่อของชานยอลคนนี้ที่เปิดหมอนใบโตออกมาก็แสนจะน่ารัก ดวงตารีทำถลึงใส่ แถมด้วยแก้มแดงๆ ที่ขัดกับความโหดที่เจ้าตัวพยายามสร้าง นั่นทำให้ลูกหมาของปาร์คชานยอลน่ารักเข้าไปใหญ่

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ชานยอลต้องหยุดภารกิจแกล้งลูกหมาแล้วเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่นอนวางเอ้งเม้งอยู่ตรงข้างทีวี หันมาสั่งให้เด็กน้อยไปอาบน้ำ ส่วนตัวเขาเองจะลงไปทำแพนเค้กที่เจ้าลูกหมาชอบนักหนา

“เออว่าไง”

‘เปิดประตูให้กูดิ’

“ห้ะ” เสียงนิ่งเรียบจากเพื่อนสนิททำให้ชานยอลได้แต่ทำหน้างง แต่ขาก็ก้าวลงบันไดไปเปิดประตูบ้านให้ โอเซฮุนยืนทำหน้านิ่งอยู่ตรงหน้า กดวางสายเสร็จแล้วก็เดินก้าวเข้ามาในบ้านอย่างไม่ขออนุญาต

“เฮ้มึง เดี๋ยว!”

หลังจากประมวลผลได้ปาร์คชานยอลก็เดินตามเพื่อนสนิทหน้านิ่งที่ก้าวฉับๆตรงเข้าไปในครัว เกาหัวเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจว่าเซฮุนจะมาบุกบ้านเขาทำไมแต่เช้า

“กูหิว” ยังไม่ทันได้เอ่ยถามประโยคคำตอบก็กระแทกใส่หน้า จนชานยอลได้แต่บอกให้เพื่อนสนิทนั่งรออยู่ตรงนั้น ส่วนตัวเองก็เดินไปเตรียมกระทะและแป้งสำหรับแพนเค้กในเช้านี้ ตั้งกระทะบนเตาแล้วตักเนยใส่ลงไป

ปาร์คชานยอลก็ทำได้แต่แพนเค้กโง่ๆแบบนี้เท่านั้นแหละ

รออยู่ไม่นานแพนเค้กสำหรับสามที่ก็ปรากฏตรงหน้า เซฮุนลงมือจัดการกับอาหารเช้าอย่างไม่รอเจ้าของบ้าน ซึ่งชานยอลก็ค่อนข้างชินแล้วกับเพื่อนสนิทเจ้าของดวงตาสีฟ้าเขียวแสนแปลกประหลาด

“พี่เซฮุน!”

เด็กน้อยของชานยอลเดินกระโดดดึ๋งเข้ามาในครัวแล้วเอ่ยทัก แน่นอนว่าเพื่อนตัวสูงของชานยอลก็เพียงแค่ปลายตามองนิดหน่อยแล้วตักแพนเค้กจิ้มวิปปิ้งครีมแล้วยัดใส่ปาก ซึ่งแน่นอนว่าแบคฮยอนก็ค่อนข้างชินกับเซฮุนแบบนี้แล้วเหมือนกัน

ชานยอลเดินมานั่งข้างแฟนตัวเล็กที่ใช้มือตบลงที่นั่งข้างๆ เด็กน้อยรินน้ำส้มใส่แก้วเสร็จแล้วก็ยิ้มแฉ่งจนเห็นเขี้ยวลูกหมาโผล่ออกมาให้น่าฟัดเล่น

“นี่พี่เซฮุนมาทำไมแต่เช้า”

“ไม่เช้าแล้วหมาจะเที่ยงแล้ว” ชานยอลแย้ง แล้วขยับมือไปเช็ดคราบวิปปิ้งครีมที่เปรอะแก้มใสของเจ้าเด็กตะกละ

“นั่นแหละ”

“ก็หิว” คำตอบสั้นๆที่ทำให้แบคฮยอนได้แต่พยักหน้าหงึกหงัก

คนเด็กสุดเลิกสนใจพี่ชายที่ทำตัวเป็นรูปปั้น จิ้มแพนเค้กชิ้นโตใส่ปากแล้วเคี้ยวจนแก้มตุ่ย พลางเล่าเรื่องงานโรงเรียนเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา โดยมีแฟนตัวโตส่งเสียงตอบรับบ้าง ในขณะที่เซฮุนก็ได้แค่นั่งฟังเงียบๆ

เสียงฝนโปรยปรายดังแข่งกับเสียงเจื้อแจ้วของแฟนตัวเล็กของชานยอลที่กำลังเล่าเรื่องอย่างสนุกสนานและยิ้มจนตาหยีปิดเป็นลูกหมา

XX CHANBAEK XX

เซฮุนกลับไปแล้วพอดีกับสายฝนหยุดลง ชานยอลทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาแล้วแฟนเด็กตัวเล็กที่เดินมานั่งทิ้งตัวบนตัก ทีวีถูกเปิดทันทีพร้อมกันกับเสียงพากย์การ์ตูนเด็กดังขึ้น

“ดูตอนนี้รอบที่ร้อยแล้วมั้ง”

“ก็แบคอยากดู”

ใช้เรียกแทนตัวเองแบบนี้เป็นกฎง่ายๆที่ทำให้ชานยอลรู้ว่า ห้ามขัดใจนี่นะ ! คนตัวโตเลยเลือกที่จะกระชับกอดร่างนุ่มนิ่มให้พิงตัวอยู่ในท่าทีที่ถนัด ก้อนกลมหัวเราะจนตัวสั่นเมื่อตัวละครในการ์ตูนยิงมุกน่าตลก

“วันนี้จะทำอะไร”

“นอน”

“กินแล้วนอนนี่เรียกว่าอะไร”

“ย่าห์” เจ้าเด็กตัวกลมร้องเสียงดังทันทีที่ถูกเหน็บ ยกแขนคนตัวโตขึ้นมากัดจนเป็นรอยเพื่อลงโทษ ส่วนคนที่ไม่สำนึกผิดสักนิดก็ได้แต่หัวเราะหึเมื่อลูกหมาขี้โมโหปีนตัวลงจากตักแล้วกัดไหล่อีกรอบ

“พอแล้วหมา...เป็นรอยเต็มตัวแล้ว เดี๋ยวก็โดนเอาคืน”

“ทะลึ่ง! ทำไมพี่ชอบทำให้โมโหอยู่เรื่อย”

“แค่ถาม”

ชานยอลยกมือยอมแพ้เจ้าลูกหมาตัวเล็ก แล้วดึงให้มานั่งซุกตัวข้างๆ โอบไหล่เล็กไว้ใกล้แล้วกดหอมข้างขมับฟอดใหญ่ทำทีอ้อนจนเด็กขี้โมโหเขินแก้มแดงด้วยท่าทางน่ารัก

แบคฮยอนหยิบรีโมทขึ้นมาเปลี่ยนเลือกหนังน่าดูสักเรื่อง กดเลือกหนังแนวสืบสวนที่รู้ดีว่าแฟนตัวโตชอบมากแค่ไหน ในเมื่อฝนที่ทำทีเป็นหยุด ตกลงมาอีกรอบ วันนี้เขาสองคนก็คงไม่ได้ออกไปไหน บวกกับความขี้เกียจที่เกาะแบคฮยอนหนึบจนยากที่จะสลัดออก

ชีวิตของแบคฮยอนที่มีชานยอลอยู่ข้างๆก็เป็นแบบนี้ เป็นความเรียบง่ายที่แบคฮยอนคิดว่ามันคือความพอดี ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ความผูกพันแสนเหนียวแน่นที่ขดมัดเขาสองคนให้แทบไม่ห่างกัน เป็นปมเชือกที่มัดรวมด้วยความรักอีกชั้น แต่แบคฮยอนก็ไม่เคยคิดว่ามันน่าอึดอัด

เพราะพื้นที่ของแบคฮยอนมีไว้ให้ชานยอล

ตั้งแต่เมื่อตอนเด็กจนถึงตอนนี้และก็อนาคตที่ยังมาไม่ถึงนั่น

ไม่แตกต่างจากชานยอลสักเท่าไหร่ที่พื้นที่ข้างตัวก็เว้นไว้ให้แบคฮยอนเจ้าลูกหมาแสนดื้อนี่เสมอ ก็ไม่ต่างจากตัวอักษรบีกับซีที่เคยบอกตอนแรกนั่นแหละ

ชานยอลเอื้อมไปหยิบผ้าห่มพื้นเล็กที่วางอยู่ข้างโซฟา ขยับมาคลุมร่างเล็กที่นอนหลับพิงไหล่ เด็กขี้เซาหลับสนิททั้งที่หนังพึ่งฉายไปได้แค่ครึ่งเรื่อง ชานยอลรู้ดีว่าเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาคนตัวเล็กของเขาเหนื่อยกับงานโรงเรียนมากแค่ไหน วันเสาร์นี้เลยปล่อยให้พักผ่อนทำตัวเป็นเด็กขี้เซาที่นอนซุกผ้าห่มจนตัวกลม

ส่งข้อความไปบอกโอเซฮุนให้ไปจัดการงานแทนเนื่องจากอยากใช้เวลากับเจ้าลูกหมาให้นานขึ้น

Oh Sehun : งี่เง่า

Real_PCY : ไว้มีคนรักมึงก็จะรู้

Oh Sehun : กูไม่มีวันนั้นหรอก

Real_PCY : หึ กูจะรอดูเลย

ชานยอลส่งเสียงหัวเราะใส่เพื่อนสนิท ที่ไม่ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ยังคงมองว่าความรักเป็นเรื่องที่วุ่นวายและซับซ้อน และยิ่งเกิดเหตุการณ์บางอย่างที่พลิกผันเลยทำให้เซฮุนกลายเป็นคนที่เย็นชาและไร้หัวใจมากยิ่งขึ้น

ตอนนี้ชานยอลก็ได้แต่ภาวนาให้โอเซฮุนได้เจอใครสักคนที่มาทำให้หัวใจได้มีชีวิตอีกครั้ง

เหมือนอย่างที่ปาร์คชานยอลมีหัวใจไว้เต้นเพื่อบยอนแบคฮยอน J

END?

คิดว่ามันจะจบแค่นี่ไหมพวกสาววกคู่แฟนเด็ก :-)

ใครสังเกตก็คงจะเห็นนี่เขียนว่า 001 แปลว่ามันจะมี 002 และที่เหลือตามมา แฮ่

เราตัดสินใจว่าจะแต่งชานแบคเป็นชอร์ทฟิคสั้นๆ ใส่ลงในหน้านี้อัพเดตเรื่อยๆ

เป็นเรื่องราวชานแบคก่อนที่เซฮุนจะได้เจอลู่หาน ซึ่งแน่นอนว่าโคตรน่ารัก

และมีพี่ฮุนคนเย็นชาโผล่มาแทรกเป็นระยะๆตามประสาคนหล่อ55555

แท๊กเดิม #ดับเบิ้ลxฮฮ คอมเม้นด้วย

ถ้ากระแสตอบรับดีก็จะมีมาเรื่อยๆ J

มาสเตอร์เหมือนเดิมเพิ่มเติมคือเลารับเสื้อกราวน์แล้วนะเหวย #อวด

@Master_yp

O W E N TM.