[The Trade Chat] ห้องแชทแลกเปลี่ยน

ลำดับตอนที่ #1 : Ep.1

ไอซ์ เด็กหนุ่มมัธยมปลายปี5 ที่ไม่ได้แตกต่างอะไรจากเด็กทั่วไปมากนัก ไม่ได้เก่ง ไม่ได้รวย เรียกง่ายๆว่าไม่ได้มีอะไรแตกต่างจากเด็กทั่วไปสักเท่าไหร่ ซึ่งในวันนี้ก็เป็นวันปกติของเข้าเช่นกัน……

ณ บ้านแห่งหนึ่ง…

“อืม⁓”ไอซ์

ไอซ์ได้ตื่น ขึ้นมาจากการหลับที่แสนสบาย

เพล้ง!!!

“!!!”ไอซ์

“ชิ*หา*!!! แล้ว”ไอซ์ดันพลาดมือของเขาเพลอไปปัดโทรศัพท์ของเขาทำให้มันตกโต๊ะจนแตก

“เฮ้อ~ ต้องไปซื้อใหม่สะแล้วสิ…”ไอซ์ได้พูดออกมาหลังจากเอามือตบๆโทรศัพท์เพื่อเช็คว่ายังใช้ได้อยู่มั้ย(เช็คด้วยการตบWhat?//ไรท์)

หลังจากนั้น ไอซ์ ได้ลุกออกจากเตียงไปร่างหน้าแปรงฟันก่อนจะออกจากบ้านเพื่อไปหาข้าวกิน 

สงสัยละสิว่าทำมั้ยไม่อยู่กินที่บ้านกับครอบครัว?

แน่นอน ไอซ์ นั้นอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กเนื่องจากพ่อแม่ของเขาเกิดแยกทางกันและพ่อกับแม่เขาอยู่คนละจังหวัดเลยทิ้งเขาเอาไว้ให้อยู่ตัวคนเดียว ถึงเขาจะเหงาแต่ก็ไม่ได้มีปัญหาหรือเป็นโรคซึมเศร้าอะไร

มันเป็นผลดีด้วยซ้ำที่ทำให้ ไอซ์ นั้นทำอะไรก็ได้อย่างอิสระถึงจะรู้สึกว่าขาดความอบอุ่นจากพ่อแม่ไปบ้างแต่ก็ไม่มีปัญหาทำให้เขานั้นได้เรียรู้และฝึกการใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียวตั้งแต่เด็ก ซึ่งอย่างน้อยก็ยังดีอยู่ที่พ่อแม่ของเขายังคงส่งเงินมาให้อยู่

ซึ่งแน่นอนว่าเขาทำอาหารได้ แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำด้วยเหตุผลว่า ขี้เกียจนั้นเอง 

หลังจากที่ ไอซ์ เดินออกจากบ้านมาได้สักระยะหนึ่งแล้วเขาก็ได้เดินปลีกตัวไปทางขวามือเพื่อที่จะไปร้านอาหารที่เขากินเป็นประจำ

“ยายน้อยครับ ก๋วยเตี๋ยวไก่พิเศษเหมือนเดิมครับ”ไอซ์ ได้บอกป้าเจ้าของร้านหรือก็คือยายน้อยนั้นเอง

ยายน้อยอย่างที่รู้กันคือป้าแก่เปิดร้านอาหารตามสั่งซึ่งตอนเด็กๆ ไอซ์จะมากินร้านนี้ประจำเพราะว่าตอนนั้นเขาทำอาหารยังไม่เป็น แต่หลังจากทำเป็นทำไมยังมากิน? ง่ายๆที่เขายังมากินอยู่ทุกวันนี้เพราะยายน้อยป้าแกใจดีมาก เหมือนก่อนตอนที่เขาโดนนักเลงไถตังจนไม่มีเงินกินข้าวก็ได้ยายน้อยป้าแกนี้แหละที่ช่วยไว้ 

เขาเลยมากินที่นี้บ่อยๆเพื่ออุดหนุนจนติดชินเป็นนิสัยและทำให้ขี้เกียจทำอาหารนั้นเอง จนเลิกทำกับข้าวกินเอง

“ยังมาเหมือนเดิมเลยนิเอ็งไม่เบื่อรึ?”ยายน้อย(ใครจะเรียกว่าป้าก็ได้นะครับ แต่ไอเจ้าพระเอกเรามันเรียกยายสลับกับป้านะครับ//ไรท์)

“ฮ่าๆๆ ไม่เบื่อหรอกป้า อาหารที่นี้อร่อยจะตาย”ไอซ์

“หึๆ แล้วแต่เอ็งเลย”ยายน้อย

หลังจากนั้นก๋วยเตี๋ยวที่ ไอซ์ สั่งก็มาถึง ไอซ์ ก็ได้นั่งกินเงียบๆจนหมด

“คิดเงินครับป้า”ไอซ์

“Ok ทั้งหมด30บาท”ยายน้อย

“อะนี่ป้า”ไอซ์

หลักจากเดินออกมาจากร้านไอซ์ก็เดินไปตามถนนเพื่อที่จะไปซื้อโทรศัพท์ แต่เขาก็ดันไปสะดุดตากับร้านขายโทรศัพท์ที่แอบอยู่มุมหนึ่งของซอยไอซ์เลยตัดสินใจเดินเข้าไปดูในร้าน

“ยินดีตอนรับเจ้าหนุ่ม”ชายชราเจ้าของร้านได้กล่าวออกมาหลังจากที่กริมเดินเข้าไปในร้าน

“นี่ เถ้าแก่มีมือถือรุ่นอะไรแนะนำในงบ17,000บ้าง”ไอซ์

“หืม? งั้นต้องเครื่องนี้เลยเจ้าหนุ่ม”ชายชรากล่าวออกมาก่อนจะก้มลงไปหยิบกล่องมือถือรุ่นหนึ่งขึ้นมา

“ต้องรุ่นนี้เลย Black Mi Pro Max 22 รุ่นนี้ตัวtopสุดในตลาด ปกติราคา30,000แต่พอดีช่วงนี้ร้านไม่มีลูกค้าเลยลดให้พิเศษ”ชายชรากล่าว

“อืม”หลังจากไอซ์เช็คเครื่องดูแล้วเห็นว่าดีก็เลยตัดสินใจซื้อมาทันที

“ซื้อเลยเถ้าแก่”ไอซ์พูดเสร็จก็หยิบเงินออกมา(ไม่ต้องถามนะครับเก็บเงินตรงไหนเจ้าพระเอกเรากระเป๋าหนักถึงจะมีบัตรก็เถอะนะ//ไรท์)

หลังจากซื้อเสร็จไอซ์ก็ตัดสินใจกลับบ้านเพื่อไปลงแอพกับเกมในมือถือ

หลังจากกลับมาถึงบ้าน…

ไอซ์ได้เดินไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นแล้วนั่งลงที่โซฟาตัวโปรดของเขาแล้วหยิบมือถือมาเปิดเครื่องหลังจากที่มือถือเปิดเสร็จไอซ์ก็สังเกตุเห็นว่ามันลงทุกแอพที่เคยมีในมือถือเก่าของเขาแล้วและไอซ์ก็สังเกตุไปเห็นแอพแปลกๆ

“หืม? แอพ……”ไอซ์

จบ

ไรท์เอง คือ ไรท์จะมาบอกว่าเรื่องนี้ คือ ออริจินัลของไรท์เลยปกนิยายไรท์ก็วาดเอง ส่วนตัวเอกกับตัวละครอื่นๆ ไรท์จะวาดแค่ตัวเอกนะเพื่อไม่ให้รีดเปลืองสมองในการจำตัวละคร ตอนนี้ก็ให้จิตนาการหน้าพระเอกเองนะ คือ ผู้ชายใส่แว่นหน้าตาจะดูหล่อๆหน่อยแต่ไม่มาก ผมดำ ตาออกสีดำน้ำตาล แค่นี้แหละ

ออและเรื่องนี้เป็นรายอาทิตย์รึป่าวยังไม่แน่ใจ

แถมเรื่องนี้อ่างอิงมาจากชีวิตจริงของไรท์บางส่วนแค่แต่งแต้มเติมสีนิดหน่อย

มาแค่นี้แหละไปละ