ภารกิจหาชายงามอันดับหนึ่งมาแต่งงานกับลูกพ่อ

  

"หยุดหาคู่ให้ลูกสักทีเถอะค่ะ"

    

      “ลูกรัก! ท่านนี้คือหมอหลวงที่อายุน้อยที่สุดในราชอาณาจักร นอกจากมีหน้าตาที่งดงามแล้วยังมีฝีมือและหุ่นที่ยอดเยี่ยม! อย่างไรก็ลองคุย—”

“แค่นี้เหรอคะท่านพ่อ”

“...เอ๊ะ” ชะงัก

“ถ้าหากธุระของท่านพ่อมีแค่นี้ลูกคงต้องขอตัวลา”

กระพริบตาปริบๆ มองลูกน้อยที่เต็มไปด้วยความเย็นชาอย่างเจ็บปวดใจ ก่อนจะพูดล่อลว—เกลี้ยกล่อม

“ลูกรัก เขาเป็นคนเอ่ยปากเองว่าอยากคุยกับเจ้า ดังนั้นแล้วหากเจ้าลองคุยสักหน่อยก็ไม่เสียหาย อีกอย่าง ผู้ชายพรีเมี่ยมขนาดนี้หายากนะลูก ...”

หว่านล้อมเต็มที่

“อ้ออ” ลูกสาวหรี่ตา “ลูกเกรงว่าคนที่บุรุษท่านนี้อยากคุยด้วยอาจจะไม่ใช่ลูกน่ะสิ”

“หือ” ลูกหมายความว่าอย่างไร-

“ก็เขาจ้องท่านพ่อตาเป็นมันเสียขนาดนี้ ลูกมองจากอาณาจักรตะวันตกยังรู้เลยค่ะ”

เหงื่อตก , หันมองพ่อหนุ่มแพทย์หลวงที่กำลังจ้องมองมา—จ้องมอง ใช่ จ้อง จ้องเลย จ้องจนอีกนิดผมน่าจะพรุน

“ท่านเอิร์ล...” มือที่แตะบนไหล่นี่ชวนให้ขนลุกเกรียวกราวดีจริงๆ “หากลูกของท่านไม่ต้องการ...ท่านก็อย่าไปบังคับนางเลย”

“แหะ” ก็เอ็งไม่ใช่เหรอที่อยากเสนอหน้ามาเอง

“พวกเราไปนั่งดื่มชากันต่อดีหรือไม่” ไม่ ไม่ดี

มองหาลูกรักด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ บางทีลูกอาจจะต้องเรียกพวกหน่วยกู้ภัยอะไรแบบนี้ให้พ่อเสียหน่อย

แต่ลูกน้อยกลับกระพริบตา โบกมือหยอยๆ “โชคดีค่ะท่านพ่อ”

ลู๊กก กกก ก

ไอ้หนุ่มหมอหน้าอ่อนเหมือนได้โอกาสเลยมองผมด้วยสายตาหยดย้อย

กลืนน้ำลาย

ไอ้บ้าเอ้ย

ใครจะรู้ว่ามันจะไม่เอาคนลูกแต่จะเคลมคนพ่อกันเล่า!!

telepathyss.

Open :: 1/1/21

Close :: -

Chess Theme