คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : คนรัก
ภายในห้อทำานแห่นั้นเ็มไป้วยพนัานมามาย ทั้ายและหิ ำลัะมัเม้นทำานอนเอ ทุน้มหน้า้มาอยู่ับานรหน้า
ธีราิำลัส่านวสุท้ายให้ลู้า ึ้อรวราให้ละเอียถี่ถ้วน ไม่ให้มี้อผิพลาใๆ ายหนุ่มมัวแ่่วนับานรหน้า นไม่สัเว่ามีใรนหนึ่ำลัเินรลิ่วมาหาเา
สาวสวยแ่ายนำสมัย ท่วท่าารเินมั่นใ นเป็นเป้าสายาอใรหลายๆนในห้อนั้น
“ุธี”
ายหนุ่มเยหน้าึ้นทันที พอเห็นว่าเป็นใร็ส่ยิ้มให้ทันที
“สวัสีรับ มีอะไรให้ผม่วยหรือเปล่า”
“อ๋อ เปล่า่ะ าะมาวนธีไปทาน้าว่ะ”
า หรือ ศิริา เป็นบุรสาวนเียวอนายศรั เ้าอบริษัทที่ธีราิทำานอยู่ และเป็นเ้านายอเาโยร หล่อนแสออว่าพึพอใธีราิมานานนทุนในบริษัท่า็รู้ันทั่ว บิาอหล่อน็ไม่ไ้ห้ามปราม เาามใบุรสาวเสมอมา ไม่เยัใเธอสัรั้เียว
ายหนุ่มทำหน้าลืนไม่เ้าายไม่ออ เาไม่อยาใล้ิับหล่อนมานั ้วยไม่อยาโนนินทาว่าเาะลูสาวเ้าอบริษัทเพื่อวาม้าวหน้า
“ผม้ออโทษ้วยนะรับ วันนี้ไปทาน้าวเป็นเพื่อนุาไม่ไ้เสียแล้ว ้อออไปพบลู้า่วน”
“แหม ไม่อยาเียว าวนุทีไร ิานทุที”
“อโทษริๆรับ ไว้ราวหน้า่อยทาน้วยันนะรับ”
“ั้น็ไ้่ะ แ่ราวหน้า าไม่ผิหวัอีนะะ”
“รับผม”
ศิริาส่ยิ้มหวานให้เาอีรั้ ่อนเินาไป ธีราิถอนหายใยาวอย่าโล่อ พศรรีบเินมาหาที่โ๊ะ พร้อมส่เสียล้อเลียน
“เอ็นี่ โีิบ นาฟ้ามาโปรทุวัน”
“ไอ้บ้า พูไปเรื่อย”
“เิมาหล่อ็ีแบบนี้แหละ มีแ่สาวๆรุมล้อม ว่าแ่เอ็ปิเสธเือบทุรั้ ไม่ลัวุาโรธเอาเหรอวะ”
“้าไม่อยาทำใหุ้าเ้าใผิ อีอย่าเราเป็นแ่พนัาน ส่วนเธอเป็นลูสาวเ้านายพวเรา ้าไม่อยาเป็นี้ปาอใรว่ะ”
“เอ็ยัไม่ลืมเาล่ะสิ”
ธีราิทำหน้านิ่ แววาเศร้า พศรมอหน้าเพื่อนอย่าสสาร้วยรู้ว่า ถึะนานสัแ่ไหนเา็ยัไม่ลืมเธอไ้สัที
ธีราิวาสัมภาระลบนโ๊ะ เาเินไปเอนายลโฟา หลับาล วันนี้เารู้สึเหนื่อยนไม่อยาทำสิ่ใ
ผีสาวรูปสวยปราายรหน้า หล่อน้มหน้าลไปนเือบิใบหน้าอเา เอียอมอายหนุ่มเพราะิว่าเาำลัหลับ ึแอบพิาราเาเียบๆ
“นอะไร นาหลับยัหล่อ”
ผีสาวมโมเพลิน พลัน! ายหนุ่มลืมาึ้นพอี า่อาสบันระยะใล้ เธอใ รีบถอยออห่าเาทันที ทำหน้าเ้อระา ายหนุ่มอมยิ้มทำหน้าเ้าู้ให้เธอ
“าบ้า! นึว่าหลับเสียอี” เธอ่อนว่าเาในใ
“แอบมอผมเหรอ”
“เปล๊า !” หล่อนทำเสียสูแบบมีพิรุธ
“ยอมรับมาเถอะน่า ว่าแอบมอผม” เาทำหน้ายิ้ม มอสบาหล่อนรๆ นผีสาวระา
“เอะ ! ที่แอบมอน่ะ ะูว่ายัหายใีหรือเปล่าย่ะ!”
“อ๋อ เป็นห่วผม”
“เห็นทำท่าทาระโหยโรยแร นึว่าไม่สบายน่ะสิ”
ธีราิมีวามรู้สึอบอุ่นึ้นมาอย่าประหลา อย่าน้อยเา็ยัมีเธอ ..
“ผมไม่เป็นอะไรหรอ แ่เหนื่อยับานน่ะ”
“ไปเินเล่นันไหมล่ะ!” หล่อนวนเาทันที
“เมื่อ่อนอนที่ันเหนื่อย และไม่สบายใ ะอบลไปเินเล่นรสวน้าล่า”
ธีราิมอหน้าเธอ แล้ว็พยัหน้าล ทั้สอนลมาบริเวสวนหย่อม เินไปนั่รม้าหิน ่าน่าเียบ
“ันยัไม่เยถามุเลย ทำไมมาเ่าห้อันล่ะ”
“รอบรัวผมอยู่่าประเทศ ผมลับมาเมือไทยเพียลำพั” ายหนุ่มอบเบาๆ น้ำเสียเือระแสเศร้า นผีสาว้อหันมามอเาอย่าสสัย
“แล้วุไม่เหาเหรอ อยู่นเียว”
“เหา! แ่ไม่รู้ะทำไ ผมไม่่อยมีเพื่อนมานัหรอ มีแ่เพื่อนทำานที่สนิทไม่ี่น”
หล่อนพยัหน้าอย่าเ้าใ แ่ในใยัไม่สิ้นสสัย
“ุไม่มีแฟนเหรอ”
ธีราิหันมามอหน้าเธอ สีหน้าอเาทำให้าวรู้สึอะไรบาอย่าที่ไม่ปิ
“ันอโทษที่ถามเรื่อส่วนัว ถ้าไม่อยาเล่า็ไม่เป็นไรนะ”
“ผมเยมีนรั เราพบันอนเรียนมหาวิทยาลัยที่เมือนอ เราบันไ้ประมาสอปี ็มีเหุที่ทำให้เรา้อาันไปลอาล”
ธีราิเล่า้วยน้ำเสียเือระแสเศร้า ใบหน้ามีร่อรอยแห่วามสะเทือนใ
“เธอป่วย้วยโรร้ายแร หมอไม่สามารถยื้อีวิอเธอไว้ไ้ แม้รอบรัวอเธอะทุ่มเินทอมาเพียใ แ่สุท้ายพวเรา็้อเสียเธอไปริๆ”
“ันเสียใ้วยนะะ แ่นเราทุน็้อายันทั้นั้น ไม่มีใรอยู่้ำฟ้าไ้หรอ ูแ่ันสิลายเป็นวิาเร่ร่อน ไม่รู้ว่าัวเอเป็นใร ายแล้วหรือยั็ไม่รู้”
าวแหนหน้ามอท้อฟ้ายาม่ำืน ่อนน้ำาเอาไว้ไม่ให้ไหล ใอเธอรู้สึเศร้าเหลือเิน ป่านนี้รอบรัวอเธอะเป็นอย่าไร พวเาะิถึเธอันบ้าไหมหนอ
ธีราิมอผีสาวอย่าเห็นใ เาเอื้อมมือไปวาบนมืออเธอเบาๆอย่าปลอบใ าวหันลับมามอหน้าเา แววาอเธอทำให้ายหนุ่ม้อึเธอเ้ามาอเอาไว้ในอ้อมแน
เธอและเา่าให้วามอบอุ่นึ่ันและัน โยไม่้อพูอะไรแม้แ่ำเียว วามลึึ้่อัวึ้นในใโยไม่รู้ัว หาเธอไม่ไ้เป็นวิานเร่ร่อน และเาำลัโหยหาวามอบอุ่นาใรบานพอี
.. เพียแ่โลนี้อาะโหร้ายเินไปสำหรับเาและเธอ..
ความคิดเห็น