คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อุบัติเหตุ
สวนอไม้แห่นั้นสสวย้วยสีสันระารายิ่นั ไม้อไม้ประับนานาพรร ส่ลิ่นหอมรุไปทั้สวน
ายหนุ่มนหนึ่ยืนอยู่ท่ามลามวลอไม้สีสวย เามีเรือนร่าสูส่า ผมสั้นระับท้ายทอย เผยให้เห็น้นอาวสะอา เมื่อหันหลัลับมา ทำให้เห็นใบหน้าหล่อมสัน เ้มิ้ว มูโ่เป็นสัน เรียวปาบาราวปาอิสรี ำลัส่รอยยิ้มมาให้ใรนหนึ่ แววามีประายสใส รอยยิ้มอเาทำให้โลสว่าไสว ... เาเป็นใรันหนอ ..
ประายาวสะุ้ื่นาวามฝัน มอไปรอบๆ เธอำลันอนบนเียสอั้น ึ่เป็นห้อพัแพทย์ที่เ้าเวรประำวัน
“เฮ่อ ! ฝันไปนี่หว่าเรา ฝันีเสีย้วย … ฝันเห็นผู้ายรูปหล่อ ยิ้มทีใละลาย ..”
หิสาวเอามือบแ้มัวเอสอสามรั้ เพื่อเรียสิลับืนมา ลุึ้นมาส่อระสำรวหน้าานเอ ็พบว่าอิโรยพอสมวร เธอึลมือบแป้ เิมสีปาพอให้ไม่ีเียวนเินไป นร่อรอยอนอนนั้นเลือนหายไป
หิสาวในเสื้อาวน์สีาว ยาวลุมสะโพ ำลัยืนาแฟอยู่หน้าเรื่อทำาแฟอัโนมัิ เมื่อไ้สิ่ที่้อาร เธอเินิบาแฟไปามโถทาเินเพื่อลับเ้าห้อพัแพทย์
แพทย์หิประายาว แพทย์สาวสวยประำอโรพยาบาลแห่นี้ เพิ่ออเวรที่รับผิอบ เธอทำานมาสอวันเ็มๆ แทบไม่ไ้นอนแ่หิสาว็ไม่ไ้อนาทรร้อนใเพราะเป็นเรื่อปิอบรราุหมอที่อา้อินนอนอยู่โรพยาบาลมาว่าอยู่ที่บ้านนเอ
หลัาลรวนไ้สุท้ายแล้ว เธอ็เปลี่ยนเรื่อแ่าย เ็บอส่วนัว เพื่อับรถไปเยี่ยมพี่สาวและหลานๆทันที
“ุหมอแ่ัวสวยเียว มีนัับแฟนหรือะ” เป็นเสียพยาบาลหน้าเาเอร์
“แฟนเหรอะ ไม่เห็นมีใรมาีบเลย หาให้หมอสันสิ” ุหมอนสวยทำเสียบัน
“โอ๊ย ! ใระเื่อ สวยๆอย่าุหมอไม่มีแฟน หนูไม่เื่อหรอ”
“อาีพอย่าเราๆ ินนอนไม่เป็นเวลา ใระอยามาเป็นแฟนล่ะ ริไหม?” ุหมออบแบบำๆ แ่ในใวัิถึวามฝันอนเอ
“แหม ริๆ็มีนอยามาูแลุหมอนั่นแหละ ุหมอ็รู้ว่าใร”
“บอรๆ็ไ้ ที่ลับไปบ้านเนี่ย พี่สาวหมอบอว่าะพานมาให้รู้ั อยาให้หมอแ่านเสียทีละมั้”
“๊าย แบบนีุ้หมอโศล็อหัสิะ”
แพทย์หิประายาวไม่อบ ไ้แ่หัวเราะสนุสนาน เธอแ่อยาลับไปหาพี่สาวและหลานมาว่า โยไม่ไ้สนใเรื่อนับอรั้นี้เลยแม้แ่นิเียว
“ับรถีๆนะะ”
เธอหันมาโบมือลา และส่ยิ้มให้เพื่อนร่วมานอย่าสใสอีรั้ ่อนหันหลัเินออไปาห้อนั้น เธอเินมาถึลานอรถยน์ภายในอาารและับรถออมาอย่าไม่รีบร้อน
ฝนำลัหิสาวับรถอย่าระมัระวั พร้อมเปิเพลในรถลอเบาๆ บนท้อถนนยามเย็นทุนำลัเินทาลับบ้าน ทำให้ารราริัหนาแน่น ว่าะหลุออมาาแหล่รถิ ้อใ้เวลาเือบ 40 นาที เธอับรถมาเรื่อยๆามเส้นทาบ้านพี่สาว ท้อฟ้าเริ่มมืมิ ึเปิไฟหน้ารถ แสไฟส่อสว่าไปยัเส้นทาที่แสนุ้นเยและินา นถึทาโ้่อนถึบ้านประมา 1 ิโลเมร
ทันในั้นแสไฟารถันที่สวนมา ส่อ้าเ้าหน้าอเธอและินเลนรมายัรถอหิสาว เธอเบิาโพล หัพวมาลัยรถเพื่อหลบ เสียโรมัสนั่นปานฟ้าผ่า เป็นเสียสุท้ายที่ไ้ยิน และวามรู้สึอเธอ็ับวูบลทันที
“ห้อนี้เป็นห้อที่ีที่สุออนโ ั้นนี้เลย่ะ ถ้าุสนใ ิันะิ่อเ้าอห้อให้ทันทีเลย่ะ” เสียนิิรสาวประำอนโอธิบายให้ายหนุ่มนหนึ่ที่ำลัเินสำรวห้ออย่าสนใ
ายหนุ่มเ้าอร่าโปร่ สูส่า แ่าย้วยเสื้อเิ๊สีฟ้าอ่อน ยืนอยู่รหน้า่าอห้อพัสุหรูแห่นี้
“ผมอบห้อนี้นะ โล่ โปร่ วิว็ี ”
“ั้นลเลือห้อนี้ไหมะ ิันะไ้แ้เ้าอห้อ และนัวันทำสัาเ่าัน่ะ”
ายหนุ่มหันลับมาเาเป็นผู้ายหน้าาีมา ิ้วเ้ม วาให่ยาวมริบ แพนา่อน้าหนา มูโ่เป็นสัน ริมฝีปาบาไ้รูปสวย เสียนุ่มทุ้มอบมา
“ลรับ ่วยนัวันทำสัาให้ผม้วยละัน ผมอยาเ้ามาอยู่ภายในสัปาห์นี้เลย”
“ไ้่ะ ิันะรีบำเนินารให้เร็วที่สุ” เ้าหน้าที่สาวออนโ รีบรับำทันที
“ห้อนี้่อน้าให่ และวิวสวย ทำไมเ้าอถึไม่อยู่เอล่ะรับ”
“เห็นว่าเ้าอห้อเิอุบัิเหุ อาารโม่ายัไม่ฟื้น าิเลย้อปล่อยห้อให้เ่าแทน”
ายหนุ่มพยัหน้าสิ้นสสัย และหันไปเห็นรูปถ่ายอหิสาวนหนึ่ ั้เ่นอยู่บนโ๊ะ ายหนุ่มหยิบึ้นมาู และพบว่าเธอเป็นนสวยทีเียว
“นั่นแหละ่ะเ้าอห้อ ่อนุย้ายเ้า ทาาิะมานอส่วนัวอเธอออไปนะะ”
ายหนุ่มพยัหน้ารับ สายายัับ้ออยู่ที่รูปอเ้าอห้ออีรั้ ่อนะวาไว้บนโ๊ะัเิม ...
ความคิดเห็น