คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8.ห้องรูหนูของอนล
ตอนที่ 8.ห้องรูหนูของอนล
"มิน่าล่ะถึงอยากถีบตัวเองขึ้นที่สูง" คิมหันต์มองไปรอบ ๆ ห้องของผู้ชายที่พยายามจะทำร้ายน้องของเขา คิมหันต์ไม่เคยคิดจะดูถูกใคร จะจนจะรวยหรือทำอาชีพอะไรก็คนเหมือนกัน แต่สิ่งที่อนลทำมันผิด คิดจะแย่งคนรักของคนอื่นด้วยการทำร้ายเขาแบบนั้นมันใจร้ายเกินคน
"ใช่ ผมอยากถีบตัวเองขึ้นที่สูง ผมผิดตรงไหนที่คิดอยากได้คุณจิตติพัฒน์เป็นทางลัดขึ้นที่สูง" อนลยังคงคิดว่าตัวเองไม่ผิด จิตติพัฒน์สนใจเขาตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าไม่มีผู้ชายคนนั้น หรือถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ท้องเขาก็คงจะได้ครอบครองจิตติพัฒน์
"มึงไม่ผิดหรอกที่คิดจะใฝ่สูง แต่มึงผิดที่วิธีที่มึงใช้คือการทำร้ายคนอื่น ต่อให้น้องของกูจนกว่านี้มึงก็ไม่มีสิทธิ์ไปแย่งแฟนเขา" คิมหันต์ตะคอกใส่อนล อีกคนได้แต่กัดริมฝีปากล่างพยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าจิตติพัฒน์ชอบเขา แต่พอคิดย้อนไปอีกที เป็นเขาเองต่างหากที่คิดเข้าข้างตัวเอง เป็นเขาเองตลอด ทั้งตอนที่จิตติพัฒน์ไปแอบดูคิรากรด้วยสายตาที่ห่วงใย และตอนที่เขาก้าวเข้าไปในห้องหรูนั้นครั้งแรก การกระทำที่จิตติพัฒน์แสดงต่อคิรากร มันก็บ่งบอกอยู่แล้วว่าจิตติพัฒน์รักคิรากรขนาดไหน
"ร้องทำเหี้ยอะไรวะ" คิมหันต์หันมาตะคอกคนที่นั่งอยู่บนฟูกกลางห้องรูหนู ห้องก็เล็ก ของใช้ก็เก่า ใช้ไปได้ยังไง เขาคิดว่าจะลงโทษคนตัวเล็ก แต่พอมาถึงก็หมดอารมณ์ทันที แต่เขาจะไม่ปล่อยเด็กนี่ไปหรอก ทำน้องชายของเขาขนาดนั้นแล้ว เขาคงจะต้องทำให้เข็ดหลาบ
"เสื้อผ้ามึงอยู่ไหน" คิมหันต์เอ่ยถามขึ้น เพราะมองไปที่น่าจะเป็นตู้เสื้อผ้าแต่ว่างเปล่า ไม่มีอะไรสักชิ้น
"อยู่ที่คอนโดที่คุณพัฒน์เช่าให้ครับ" อนลมองหน้าอีกคนอย่างไม่เข้าใจว่าตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ ถ้าให้เขายอมปล่อยมือจากจิตติพัฒน์เขาก็ยอมแล้ว คงเข้าไปแทรกกลางระหว่างคนสองคนนั้นไม่ได้ ตกงานแล้วยังต้องถูกขู่จะแจ้งตำรวจอีก แต่จิตติพัฒน์ไม่คิดจะแก้ต่างให้เขาสักนิด
"ช่างเถอะ ห้องนี้มึงก็คืน ๆ เขาไปเสียอยู่ได้ยังไงเล็กเท่ารูหนู" คิมหันต์เดินมาดึงข้อมือของคนตัวเล็กให้เดินตามเขาไป
"แต่" เพราะที่ซุกหัวนอนของอนลมีแค่ที่นี่เท่านั้น เขาไปไหนไม่ได้อีกแล้ว งานก็คงจะไปขอวรเมธทำไม่ได้ และคงไปขอทางโรงแรมทำไม่ได้เช่นกัน เพราะก่อเรื่องไว้ตอนที่จิตติพัฒน์ไปที่นั่น แถมยังโกหกจิตติพัฒน์เรื่องที่โดนหักเงินเดือนอีกด้วย
"ไม่ต้องเก็บอะไรไป ทิ้งไว้นี่ล่ะ ของมึงที่คอนโดของน้องกู เดี๋ยวกูจัดการให้เอง" คิมหันต์ดึงมือคนตัวเล็กให้ตามไป พวกเขาอยู่ชั้นสองของห้องแถว เมื่อมีคนแต่งตัวดีจึงเป็นที่สนใจของคนอื่น ป้าเจ้าของห้องเช่าเห็นอนลถูกผู้ชายหน้าตาดี กึ่งลากกึ่งจูงผ่านออฟฟิศไปจึงรีบตะโกนเรียกไว้ทันที
"ไฟ เดี๋ยวก่อนจะไปไหนอีกแล้วนั่น" ความที่คิมหันต์ไม่รู้ว่าอนลชื่อเล่นว่าไฟ จึงไม่ได้สนใจเสียงโหวกเหวกเรียกตามหลัง เอาแต่ลากอีกคนออกไปยังหน้าถนนที่จอดรถไว้ข้างนอก เพราะเอาเข้ามาจอดด้านในนี้ไม่ได้ ที่แคบเกินไป
"คุณ เดี๋ยวก่อน ป้าเจ้าของห้องเช่าเรียก" อนลดึงคิมหันต์ไว้ จนอีกคนต้องหยุด แล้วหันไปมองป้าที่วิ่งตามมา
"ไฟจะไปไหนลูก ค่าห้องของเดือนนี้ยังไม่จ่ายเลยนะ" ป้าไม่เคยเร่งรัดอะไรกับค่าห้อง แต่ถ้าเลยมาพอสมควร จึงต้องเรียกถาม จะได้รู้ว่าจะจ่ายเมื่อไหร่
"เออ ผมกลับมา"
"นี่ครับ พอไหม แล้วก็คืนห้องเลยนะครับ กุญแจเสียบอยู่ที่ประตูห้อง" คิมหันต์ควักเงินยื่นให้ป้าเป็นฟ่อนความจริงเขามีเงินสดติดตัวมาไม่มาก เพราะสมัยนี้ไม่มีใครพกเงินสดกันแล้ว แต่ที่มีเพราะตั้งใจจะเอาให้ป้าแม่บ้านไปซื้อของที่ตลาด หาอะไรสด ๆ ดี ๆ ที่ไม่มีในซูเปอร์มาเกตไปทำให้น้องของเขากิน
"เกินพออีกจ๊ะพ่อหนุ่ม จะพาไฟมันไปอยู่ด้วยใช่ไหม ฝากดูแลมันด้วยนะ ไฟน่ะเป็นเด็กดี เด็กน่ารัก อาจจะดื้อบ้าง แต่มันก็นิสัยดี" แม้จะบอกว่าเกินพอ แต่ก็ไม่คืน อนลมองเงินในมือป้า อยากจะขอที่เกินคืน แต่เพราะเงินนั่นไม่ใช่ของเขา เขาจึงทำได้แค่เงียบปาก
"ไม่ต้องห่วงหรอก กูไม่ได้จ่ายให้มึงฟรี ๆ มึงต้องทำงานชดใช้เงินที่กูจ่ายไปด้วย" เมื่อรถเคลื่อนออกจากซอยนั้นแล้ว คิมหันต์ก็เอ่ยขึ้นถึงเงินห้าพันที่เขาจ่ายไป เพราะคิดว่าอนลเสียดายเงินแทนเขา จึงบอกว่าเงินนั้นอนลต้องทำงานชดใช้คืน
"ทำไมคุณต้องจ่ายเยอะขนาดนั้นด้วยล่ะ ห้องแค่นั้นก็แค่สองพันเอง แถมมีของใช้ในห้องด้วย ผมจ่ายล่วงหน้าไปแล้วตั้งสองเดือน ทำป๋าแต่ไม่ถามผมสักคำ ผมไม่คืนให้หรอกนะ" อนลหยิบมือถือขึ้นมาคิดจะโทรหาป้าเจ้าของห้อง คิดว่ายังไงก็อยากจะได้เงินคืน
"จะทำอะไร" คิมหันต์ชำเรืองมือของคนที่พยายามจะโทรออก แต่เหมือนว่าอีกฝั่งไม่ยอมรับสาย
"โทรหาป้า ผมจะขอเงินคืน" อนลบอก ถ้าไม่คืนเงินเขาก็จะไม่คืนห้อง สมัยนี้ห้องดี ๆ ราคาถูกหาได้ยาก เขายังไม่มีเงินมากพอจะหาห้องเช่าใหม่
"ไม่ต้องโทร กูบอกแล้วไง ว่าไม่ต้องเสียดาย ของแค่นั้นเอง" คิมหันต์ยื้อมือถือจากอีกคน เพราะกลัวว่าจะพากันตายก่อน อนลจึงยอมง่าย ๆ และนั่งเงียบ ๆ ไปตลอดทาง
"ถึงแล้ว ลงมาสิ" คิมหันต์เอ่ย ที่นี่เป็นคอนโดที่เขาพาเอวามาประจำ เป็นคอนโดที่เขาซื้อไว้ตั้งแต่สมัยเรียน และยังใช้หลับนอนกับคนที่เขาอยากพามาปลดปล่อยอีกด้วย เพราะรสนิยมของคิมหันต์ต่างจากคนอื่น นั่นคือสาเหตุที่เขายังไม่มีแฟน คนที่เขาชอบ ก็ตอบสนองความต้องการของเขาไม่ได้ แต่คนที่ตอบสนองเขาได้เขาก็ไม่ชอบถึงขั้นจะขอเป็นแฟน
"คุณพาผมมาที่นี่ทำไม" อนลมองดูตึกสูงเบื้องหน้า ที่คิรากรเอารถมาจอดไว้ข้างตึก ที่นี่อาจเป็นคอนโดของใครสักคนที่คิมหันต์อาจจะรู้จัก ไม่ก็คอนโดของคิมหันต์เอง แต่อนลไม่เข้าใจว่าทำไมต้องพาเขามาที่นี่ด้วย คิมหันต์ไม่สนใจจะตอบคำถามของอีกคน จับข้อมือของอนลแน่น กึ่งลากกึ่งจูงให้ตามเขามา คอนโดหรูอยู่นอกเมืองออกมานิด ๆ เพราะใกล้กับมหาวิทยาลัยเก่าของคิมหันต์ และเพราะความนอกเมือง จึงมีคนซื้อไว้พักผ่อนยามว่าง ทั้งเงียบและสงบ นักศึกษาที่พักที่นี่ก็ใช่ว่าจะเยอะ ถ้าฐานะทางบ้านไม่ดีจริง ก็แทบจะไม่ได้เหยียบคอนโดแห่งนี้
คิมหันต์พาอนลขึ้นลิฟต์ส่วนตัวมาชั้นบนสุดชั้นที่มีแค่คิมหันต์เป็นเจ้าของ มีสระว่ายน้ำ ยิม และสวนหย่อม ห้องนอน ห้องครัว ห้องดูหนังฟังเพลง รวมทั้งห้องที่คิมหันต์ใช้สำหรับผ่อนคลายเวลาพาเด็กมาที่นี่
"ในเมื่อมึงอยากถีบตัวเองขึ้นสูง กูก็จะให้มึงได้อยู่สูงตามที่มึงต้องการ กูจ่ายเอวาเท่าไหร่ กูจะจ่ายมึงเป็นสองเท่า แต่มึงต้องตามใจกูทุกอย่าง"
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐
ไรต์ว่าคิมหันต์เข้าใจผิดคำว่าสูงนะ สูงของอนลคือชีวิตที่ดีขึ้นฐาณะที่สูงขึ้น ไม่ใช่ตึกสูง ๆ ไหมล่ะคิม
ความคิดเห็น