คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3.ตกงาน
ตอนที่ 3.ตกงาน
"พี่หลง" อนลกำลังเก็บเสื้อผ้าที่ซักเรียบร้อยแล้วแพ็กใส่กระเป๋าเพื่อจะนำไปฝากหลงให้เอาไปคืนร้านให้ เขาโดนไล่ออกเพราะเอวากล่าวหาว่าอนลพยายามยั่วยวนลูกค้าของเอวา แต่ความจริงคือลูกค้าเองต่างหากที่ตัณหากลับ พยายามปล้ำเขา แต่พูดไปจะได้อะไร ในเมื่อขนาดคนที่เขารักเหมือนพี่ชายยังไม่เข้าข้างเขาเลย ยังดีที่เจ้านายให้เงินเดือนเขาทั้งเดือน ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้เพิ่งจะผ่านพ้นต้นเดือนมาไม่กี่วัน
"พี่รู้ว่าเดี๋ยวเราก็จะไปหาพี่ เลยแวะมาหาก่อน" หลงเอ่ยขึ้น มองไปรอบ ๆ ห้องเล็ก ๆ นี้ ที่อนลเช่าอยู่คนเดียวแล้วก็นึกอยากให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน หลงมีบ้านเป็นของตัวเอง แม้บ้านจะไม่ใหญ่มาก แต่มันก็สามารถต้อนรับสมาชิกได้อีกคน
"ฝากคืนร้านด้วยนะครับ" อนลไม่ได้โกรธที่หลงไม่ได้เข้าข้าง เขาเพียงแค่น้อยใจ ว่าทำไมหลงถึงไม่อยากให้เขาทำงานที่นั่นขนาดถึงกลับโหวตให้เขาถูกไล่ออก ทั้งที่หลงทำงานจนมีบ้านมีรถแท้ ๆ
"พรุ่งนี้พี่หยุด พี่จะพาไปสมัครงาน พี่มีเพื่อนทำงานอยู่ร้านอาหารของโรงแรมระดับห้าดาว คิดว่าไฟไปทำที่นั่นน่าจะดีกว่า เงินเดือนดี สวัสดิการต่าง ๆ ก็ดีกว่าที่ผับ" ถ้าเป็นสมัยก่อนหลงก็คงอยากไปทำที่โรงแรม แต่เพราะตอนนี้เงินเดือนเขาสูงเกินกว่าจะไปเริ่มต้นใหม่ที่ไหน แถมอายุอานามของเขาก็ไม่ใช่น้อย ๆแล้ว ทำที่ผับคุณวรเมธก็ไม่ใช่เรื่องที่เสียหายแต่อย่างไร
"โรงแรม เขาจะรับผมหรือครับ ยิ่งเป็นระดับห้าดาวด้วยแล้ว พี่หลงก็รู้ว่าผมมีประวัติไม่ค่อยดี แถมจบแค่มอหกอีกต่างหาก" อนลคิดว่าได้ทำงานตามผับตามบาร์ก็ดีอยู่แล้ว ขอแค่ตั้งใจคนที่นั่นยังไงก็รับเขาได้มากกว่าโรงแรมหรู ๆ แต่ไม่คิดว่าจะโดนเล่นงานจากเด็กขายแบบนั้น
"พี่ถามเพื่อนที่ทำงานที่นั่นมาแล้ว แม้จะมีประวัติแบบไฟ เอ่อ แต่ไฟก็ประพฤติตัวดีมาตลอดไม่เคยต้องทำให้ใครเดือดร้อน เขาก็รับนะ ถือว่าให้โอกาสคน และร้านอาหารที่เพื่อนพี่ทำอยู่ เขารับเด็กที่จบวุฒิมอหกด้วย" หลงรู้ว่ายากที่คนมีประวัติด่างพร้อยจะได้งานดี ๆ สักงาน แต่มันก็ยังดีกว่าต้องไปทำงานในที่ที่รู้ว่าอันตราย
"ก็ได้ครับ ดีกว่าเป็นคนตกงาน ถ้าเขารับผมเข้าทำงานพี่หลงจะได้ไม่เป็นห่วง"
"ไฟไม่โกรธพี่ใช่ไหม" เพราะกลัวคนน้องจะโกรธจึงต้องเอ่ยถามขึ้น อนลหรือจะโกรธหลง ถ้าไม่ใช่เพราะหลงป่านนี้เขาคงเป็นเด็กเร่ร่อนนอนข้างถนนไปนานแล้ว หลงมีบุญคุณกับเขามากจริง ๆ
"ผมจะโกรธพี่ทำไม พี่หวังดีกับผมขนาดนั้น ผมน่ะดื้อเองที่อยากไปทำงานที่นั่น ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร ยังไงก็ขอบคุณพี่มากนะครับที่คอยช่วยเหลือผมตลอด" อนลยิ้มให้หลง แม้รอยยิ้มจะไม่สดใสเท่าที่ควร แต่เขาก็อยากให้หลงสบายใจ หลงเองก็รู้ว่าอีกฝ่ายฝืนยิ้ม แต่ก็ไม่เซ้าซี้
"ถ้าอย่างนั้นพี่กลับก่อนนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้ พี่นัดเพื่อนไว้บ่ายโมง เพราะมันทำงานบ่ายสอง" อนลเดินออกมาส่งหลงที่หน้าห้อง จากนั้นก็เข้ามานั่งในห้องแคบ ๆ ที่เขามีปัญญาเช่าได้ อนลลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว เพราะคิดว่าไหน ๆ ก็ว่างงานแล้ว ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างก็ดี จะได้ไม่ต้องอุดอู้อยู่แต่ในห้องเล็ก ๆ แห่งนี้
อนลออกจากบ้านไป คิดว่าจะนั่งรถเมล์เพื่อจะไปห้างใกล้ ๆ ที่พัก แต่ก็นั่นแหละ ถึงจะบอกว่าห้างใกล้ที่พัก แต่มันก็ไม่ใช่ใกล้เหมือนคนอื่นเขา เดินออกมาจากห้องพักมาปากซอยก็กินเวลาไปกว่าสิบห้านาทีแล้ว ถ้านั่งวินมอเตอร์ไซค์ก็สิบบาทหรือบางคนคิดยี่สิบบาทเลยทีเดียว เขาว่างงานอยู่เดินแค่นี้ไม่เห็นเป็นไร จากนั้นนั่งสองแถวเพื่อไปลงที่สี่แยกแยกใหญ่ของถนนเส้นหลักแล้วค่อยต่อรถเมล์ไปลงที่ห้าง นี่คือการเดินทางที่ใกล้ที่สุดสำหรับเขา
"อ้าวนลไปไหนน่ะลูก" ป้าก้อยเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถามขึ้น ร้านเปิดตอนสิบเอ็ดโมง ปิดสี่ทุ่ม วันไหนหมดเร็วก็ปิดเร็ว อนลชอบมากินก๋วยเตี๋ยวร้านนี้เพราะป้าแกใจดีให้น้ำซุปกับข้าวเปล่าเพิ่ม
"ว่าจะไปเดินเล่นที่ห้างหน่อยน่ะครับ" อนลหยุดคุยกับคนสูงวัย แม้ในใจจะเบื่อหน่ายแค่ไหน แต่ก็จำใจต้องคุยด้วย เพราะเขาเองก็ได้อาศัยกินฟรีหลายครั้งเหมือนกัน
"หยุดหรือ แวะกินอะไรก่อนไหม น้ำซุปกำลังร้อน ๆ " ป้าก้อยเอ่ยชวนแกรู้แค่ว่าอนลชื่ออนล จึงเรียกสั้น ๆ ว่านล เห็นอนลอาศัยอยู่คนเดียวก็นึกสงสาร จึงพยายามช่วยเหลือเสมอมา
"ขอบคุณครับ พอดีว่าจะไปสมัครงานที่ใหม่ครับ เลยลาออกจากที่เก่าแล้ว" อนลช่วยป้าก้อยจัดโต๊ะเก้าอี้ เพื่อที่จะได้มีที่นั่ง ความใจดีของป้าแกก็แลกกับการช่วยแกจัดร้าน ซึ่งมันก็กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ถ้าเขาไม่รีบ หรือไม่ขี้เกียจ เขาก็อยู่ช่วย เพื่อลดค่ากับข้าวไปอีกมื้อ อย่างวันนี้อนลไม่ได้รีบ ถ้าไปกินที่ห้างอย่างน้อยก็ห้าสิบบาท แต่ถ้ากินนี่ฟรี กลับมาเย็น ๆ อาจได้กินอีกมื้อ
"แล้วจะไปไหนล่ะวันนี้ ว่างไหม เจ้าทีมันไม่สบายเลยลาหนึ่งวัน มาช่วยป้าที่ร้านหน่อย เดี๋ยวป้าให้ค่าจ้าง" ป้าเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวเอ่ยถาม วันนี้เด็กทีหรือนทีไม่สบายเลยโทรมาลา ป้าก้อยคิดว่าจะให้วินมอเตอร์ไซค์หาคนให้สักคนเพราะพวกเขารู้จักคนเยอะ
"เอาน่าอย่าคิดเยอะ ทำตั้งแต่เที่ยงวันยันสี่ทุ่ม ป้าให้ห้าร้อย กินฟรีมื้อนี้มื้อเย็นแล้วก็มื้อดึก น้ำซุปเหลือ ๆ ข้าวที่ขายไม่ได้ก็ห่อกลับไปใส่ตู้เย็นไว้กินพรุ่งนี้ได้อีก" ถ้าอยู่ช่วยป้าก้อยก็ได้เงินมาเพิ่มรายได้ระหว่างตกงาน แถมได้อาหารไปไว้กินอีกด้วย อนลจึงตกลงรับจ็อบพิเศษนี้
หลังจากกินข้าวเสร็จ ก็เริ่มมีลูกค้าทยอยมาไม่ขาดสายจนกระทั่งบ่ายสาม ลูกค้าก็เริ่มซา ทำให้อนลมีเวลานั่งกินข้าว จนหกโมงถึงมีลูกค้าเริ่มเข้ามาอีกครั้งจนสองทุ่มของที่จะขายก็หมดจึงได้เลิกงานเร็ว เพราะคนแถวนี้ต่างเป็นลูกค้าประจำ อนลมีหน้าที่รับออเดอร์และเสิร์ฟ เพราะเคยทำงานร้านอาหารและร้านเหล้ามาก่อนความแม่นยำจึงมีมาก ทำให้ลูกค้าพอใจ เขาได้ติปจากลูกค้ารวม ๆ แล้วเกือบพัน ซึ่งป้าก้อยไม่เอาติปตรงนี้ แต่ขอให้อนลแบ่งให้เด็กล้างจานบ้าง ซึ่งอนลก็แบ่งให้ไปสามร้อย ก็ยังเหลือที่เขาอยู่ห้าร้อยกว่าบาท รวมค่าแรงจากป้าก้อยก็พันกว่าบาท แถมวันนี้เลิกเร็วอีก ป้าก้อยหุงข้าวไว้เผื่อลูกค้าขอกินกับน้ำซุป เหลือเยอะพอควร จึงแบ่งเป็นสามถุง ของแกถุง ของอนล และก็ของทัชเด็กล้างจาน อนลช่วยป้าก้อยล้างพวกหม้อต่าง ๆ ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ ทัชเองมีหน้าที่ล้างถ้วยชามเครื่องไม้เครื่องมือต่าง ๆ เพราะทำมาตั้งแต่ป้าก้อยเปิดร้านใหม่ ๆ จึงมีความคล่องตัว ขณะที่ป้าก้อยล้างหม้อก๋วยเตี๋ยว เขาก็เช็ดจานชามเก็บเข้าที่ไว้ เสร็จไปเกือบพร้อม ๆ กัน
"อันนี้ของนล อันนี้ของทัช ขอบใจทั้งสองคนมาก เดี๋ยวป้าเรียกวินให้" ป้าอ้อยให้ถุงของกินกับทั้งสองคนแล้วกดเบอร์เรียกวินเจ้าประจำมารับเด็กในร้านกลับบ้าน ซึ่งป้าก้อยก็เป็นคนจ่ายค่าวินให้อีกด้วย
"บางทีตกงานก็ไม่ได้แย่แฮะ ได้เงินตั้งพัน แถมได้กับข้าวไว้กินอีกตั้งหลายมื้อ" ป้าก้อยใส่สามชั้นกับอกไก่มาในถุงข้าวด้วย แม้จะเป็นห้องเช่าเล็ก ๆ แต่ห้องของอนลก็มีทั้งกระทะไฟฟ้าไว้ทำกับข้าว หม้อหุงข้าว และตู้เย็นขนาดเล็กไว้ใส่ของสด งานวันนี้ทำให้เขาไม่ต้องซื้อกับข้าวไปอีกหลายวัน
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐
ใครรักอนลแล้วบ้าง
ความคิดเห็น