คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1.คิมหันต์ จิราธิวัฒจนโรจน์
ตอนที่ 1.คิมหันต์ จิราธิวัฒจนโรจน์
"ดื่มอะไรดีวะ"
"วิสกี้"
วรเมธเป็นเพื่อนของคิมหันต์และเป็นเจ้าของผับเอ่ยถามขึ้น เมื่อคิมหันต์ที่เพิ่งมาถึงนั่งลงที่ประจำ วิสกี้คือเครื่องดื่มที่คิมหันต์ชอบดื่ม แก้วแรกจะเติมน้ำเย็น ๆ ไปหนึ่งช็อต เพื่อคลายความร้อนและเพื่อให้ร่างกายไม่รับอะไรที่ร้อนแรงจนเกินไป จากนั้นเขาก็จะดื่มแบบเพรียว ๆ เกือบทั้งคืน
"เป็นไรวะ หน้าบอกบุญไม่รับ" วรเมธเอ่ยถามขึ้นเมื่อยกแก้วเหล้ามาวางตรงหน้าของคิมหันต์
"น้องกูไปสมัครงานและไม่ยอมบอกด้วยว่าสมัครที่ไหน แถมย้ายออกไปอยู่คอนโดอีกต่างหาก เป็นมึงจะไม่ห่วงหรือวะ" คิมหันต์กระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะหลังจากสาดทั้งหมดลงคอในคราเดียว
"ใจเย็นเพื่อน มึงเป็นแค่พี่ชาย น้องมึงก็โตมาจนป่านนี้แล้ว เขาอยากใช้ชีวิตก็ลองให้เขาได้ใช้ดู ได้ทำตามสิ่งที่เขาต้องการบ้าง" วรเมธรู้จักกับคิรากรดี เด็กคนนั้นดื้อ เรียกว่าดื้อตาใสรึเปล่านะ ใครบอกอะไรถ้าไม่อยากทำก็จะทำหน้าแบ้ว ๆ ให้คนตายใจ แต่ก็ลองทำอยู่ดี เขาจำได้ว่า เคยแอบไปทำงานพาร์ทไทม์จนถูกลูกค้ามอมเหล้าลำบากเขมิกาพามาส่งบ้าน และคนที่ทั้งรักทั้งหวงน้องอย่างคิมหันต์ถึงขั้นเทียวรับเทียวส่งน้องจะไปไหนก็ต้องบอกเสียก่อน ไม่อย่างนั้นจะไม่ให้ไป เมื่อน้องดื้อจะไปใช้ชีวิตก็เป็นเรื่องปกติ
"กูก็แค่ไม่อยากให้น้องกูเจอคนไม่ดี มึงไม่เห็นความน่ารักของน้องกูรึไง ตัวเล็กน่ารัก ตัวนุ่มนิ่มอย่างกับผู้หญิง ใครเห็นใครก็หลงรักง่าย ๆ " คิมหันต์พูดถึงน้องชายทีไร ชอบทำตาลอยเหมือนคนเพ้อ ซึ่งถ้าไม่ใช่คนที่รู้จักกันดีหรือสนิทกันมาก่อน คงได้คิดว่าคิมหันต์ตกหลุมรักคิรากรเป็นแน่ วรเมธส่ายหน้าให้กับเพื่อนรัก เขาไม่คิดว่าคิมหันต์จะเป็นขนาดนี้ วรเมธปล่อยให้เพื่อนรักนั่งดื่มไปเงียบ ๆ เขาเดินตรวจงานไปรอบ ๆ แล้วกลับมาหาคิมหันต์อีกครั้ง เครียดขนาดนี้คงต้องเรียกเด็กมาให้
"วันนี้จะเอาเด็กกลับด้วยไหมวะ" วรเมธเอ่ยถาม เพราะปกติคิมหันต์ชอบหิ้วเด็กกลับคอนโดด้วย เขาจะมีเด็กประจำของเขาเพราะรสนิยมของคิมหันต์ไม่เหมือนคนอื่น ถ้าเด็กคนนั้นไม่มีรสนิยมเดียวกัน ก็ไม่สามารถรองรับอารมณ์ของคิมหันต์ได้ อาจจะขยาดเรื่องเซ็กซ์ไปเลยก็ว่าได้
"ห้อง VIP ว่างรึเปล่าวะ" ห้อง VIP คือห้องสำหรับดื่มและหิ้วเด็กขึ้นไปทำกิจกรรมเฉพาะ เป็นห้องนอนห้องหนึ่งดี ๆ นี่เอง คิมหันต์แม้จะชอบหิ้วเด็กแต่ก็ไม่ค่อยใช้บริการนัก เพราะเป็นคนรักสะอาด แม้ว่าผับแห่งนี้จะไว้ใจได้ แต่เขาก็ยังไม่ค่อยเชื่อว่าสะอาดอยู่ดี
"ว่าง ห้องสามจะไปเลยไหมเดี๋ยวให้เด็กขึ้นไปส่ง" วรเมธมีห้อง VIP สำหรับบริการลูกค้าเพราะที่นี่มีเด็กให้ลูกค้าหิ้วด้วย หลังลูกค้าใช้บริการเขาจะต้องรื้อผ้าปูออกเปลี่ยนใหม่ และทำความสะอาดรอบ ๆ ห้องเพื่อให้ลูกค้าคนใหม่เข้าใช้ได้ตลอดเวลา
"เด็กกับเหล้ากูด้วย" วรเมธเรียกพนักงานมาพาคิมหันต์ไปห้อง ก่อนจะโทรหาเด็กประจำของเพื่อนรัก ซึ่งเรียกว่าเป็นตัวท็อปของร้านเลยก็ว่าได้ ไม่เข้าร้านแต่เรียกมาได้ตลอดเวลา ค่าตัวแพงและทำรายได้ให้ร้านดีด้วย
"ห้องนี้ครับคุณคิม เดี๋ยวจะมีเด็กเอาเหล้ามาให้นะครับ" พนักงานที่พาคิมหันต์มาที่ห้องเปิดประตูให้ ที่นี่แม้ไม่มีแขกแต่ก็เปิดแอร์ไว้ตลอดเวลา เผื่อแขกจะเข้ามาใช้บริการ พนักงานเดินไปลดองศาของห้องให้เย็นลง คิมหันต์เดินไปที่ผนังห้องด้านที่เป็นกระจก มองลงไปด้านล่างจะเห็นส่วนที่เป็นผับ และเคาน์เตอร์บาร์ แม้ว่าในห้องจะมองเห็น แต่คนด้านล่างนั้นกลับมองไม่เห็นด้านบน เสียดายอย่างเดียวที่ตรงกระจกนี่มีโซฟาตัวใหญ่ตั้งวางขวางอยู่ พนักงานออกไปแล้วคิมหันต์เดินไปนั่งบนเตียงใหญ่ 'ก็ดูสะอาดสะอ้านดี' เขาบ่นเบา ๆ ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อสองสามเม็ด สักพักก็มีพนักงานยกเหล้าเข้ามาให้เขา กลิ่นกายของพนักงานคนนั้นมันคุ้นเคย กลิ่นของผู้ชายที่ท้องได้ คิมหันต์ขมวดคิ้ว ทำไมวรเมธถึงรับคนแบบนี้เข้ามาทำงานในสถานที่ที่ไม่ค่อยจะปลอดภัยเช่นนี้ เขาไม่รู้หรือว่ามันอันตราย
"เหล้าของคุณลูกค้าครับ คุณลูกค้าจะให้ผมแช่น้ำกับน้ำแข็งในตู้เย็นให้รึเปล่าครับ" ในห้องสุดหรูมีตู้เย็นไว้บริการด้วย แต่เครื่องดื่มจะยกมาเสิร์ฟให้ใหม่ทุกครั้ง
"ไม่ต้อง มานั่งนี่สิ" คิมหันต์รู้ดีว่าเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ได้รับแขก แต่มีหน้าที่เสิร์ฟ เขาก็แค่อยากลองดูว่าถ้าเจอสถานการณ์แบบนี้เด็กหนุ่มจะทำอย่างไร
"ไม่ได้หรอกครับคุณลูกค้า ผมมีหน้าที่เสิร์ฟเหล้าแค่นั้นเอง เดี๋ยวคุณเอวาก็มาครับ" พนักงานเสิร์ฟจัดของใส่ตู้เย็นให้เรียบร้อย ทั้งเครื่องดื่ม น้ำแข็ง ผ้าเย็น และนอกจากเหล้าเขาก็มีผ้าเช็ดตัวกับเสื้อคลุมมาด้วยอย่างละสองชุด จัดวางไว้บนโต๊ะให้เรียบร้อยแล้วกำลังจะออกไป
"อะ คุณครับ" คิมหันต์กอดเด็กเสิร์ฟไว้ในอ้อมแขนรู้สึกว่าเด็กคนนี้หน้าคุ้น ๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
"ฉันอยากได้นายมากกว่า" เขาก้มลงจูบโดยไม่ทันให้คนที่ตัวเล็กกว่าได้ทันตั้งตัว ริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างเอาแต่ใจ เดิมทีคิมหันต์แค่นึกอยากแกล้งอีกคนเท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับหยุดตัวเองไม่ได้ กลิ่นกายของพนักงานคนนี้ดึงดูดเขาจนอยากจะทำตามใจตัวเอง ฟันคม ๆ กัดเข้าที่ริมฝีปากเรียวเล็กจนได้กลิ่นคาวเลือด ยิ่งทำให้คิมหันต์เตลิด มือหนาเข้ากอบกุมกลางกายใต้ร่มผ้าของอีกคน
"อะ คุณปล่อยผมนะ" พนักงานตัวน้อยพยายามดิ้นรนหนี แม้เขาจะเคยถูกลูกค้าลวนลามบ้าง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่โดนกระทำขนาดนี้ คิมหันต์ไม่สนใจเสียงประท้วงและกิริยาขัดขืนของเด็กเสิร์ฟ เขารู้สึกกำลังสนุกกับสิ่งที่ทำอยู่ ยิ่งขัดขืนมากเท่าไหร่ กลางกายของเขาก็ยิ่งปวดหนึบ อยากจะกระชากเสื้อผ้าของอีกคนออกตอนนี้เลย
"ทำอะไรอยู่น่ะครับ" เสียงหวานเล็กดังขึ้นตรงประตู ทำให้คิมหันต์ได้สติ ยอมปล่อยคนในอ้อมแขนออก แม้จะนึกเสียดาย แต่เพราะนัดให้เอวามาแล้ว เขาจึงจะยอมปล่อยเด็กหนุ่มไปก่อน
"แค่ชิมของว่างระหว่างรอ ทำไมมาช้านักล่ะครับ" คิมหันต์หันหน้าไปทางเอวาที่เพิ่งมาถึง ชายหนุ่มหน้าตาน่ารักตัวเล็กผอมเพรียวเดินเข้ามาหาเขา สายตายังคงจรดจ้องอยู่ที่พนักงานเสิร์ฟไม่วางตา
"พอดีรถติดนิดหน่อยน่ะครับ คุณไม่บอกว่าจะเข้ามาผมเลยไม่ได้มารอ อย่ากินของไม่เลือกสิครับ เดียวเสียดท้องเอา" เอวาเข้าไปโอบเอวคนตัวใหญ่ พูดจาออดอ้อนเอาใจ หันมามองพนักงานคนเดิมที่ยังยืนอยู่ตรงนี้
"ยังไม่ไปอีกหรือ" เอวาส่งเสียงไล่อีกคน สายตาของเขาเหมือนต้องการหาเรื่อง
"เดี๋ยว" ขณะที่พนักงานหนุ่มกำลังจะออกไป เอวาก็เรียกเอาไว้เสียก่อน
"ชื่ออะไร"
"ชื่อ? เอ่อ ผมชื่ออนลครับ"
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐
ถ้าใครสงสัยนามสกุลของพี่คิมหันต์ว่าทำไมต่างจากน้องคิรากรหรือใครยังไม่ได้อ่านเรื่องของหนูคิรากร กลับไปอ่าน พี่ครับ มาดูแมว ที่ห้องผมไหม (Mpreg) ได้นะคะ
ความคิดเห็น