คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 ดื่ม ๆ ให้ลื่มเธอ
ตอนที่ 4 ดื่ม ๆ ให้ลื่มเธอ
"เฮ้ยแก เพลา ๆ หน่อย อย่าเพิ่งเร่ง คืนนี้อีกยาวนาน" ไอ้เก่งที่เพิ่งกลับมา พร้อมน้องที่มันเคยจีบไว้ก็เดินตามกันมาด้วย
"น้องนุมากับมันได้ยังไงครับ" ผมเอ่ยถามน้องที่ไอ้เก่งพามา น้องนุเพิ่งเรียนอยู่ปีสอง แต่เพราะเรียนการโรงแรมโดยเฉพาะ จึงมีฝึกงานบ่อย และที่เจอกันที่ที่เราฝึกงาน ก็เป็นครั้งแรกที่น้องมาฝึก ถูกใจไอ้เก่งจนนัดกันมาเที่ยวที่นี่เลยทีเดียว
"พี่เก่งชวนมาครับ ผมว่างเลยตามมา" น้องมันตอบทำท่าเขิน ๆ ที่ตัวเองตามผู้ชายมา
"มาถึงตั้งแต่เมื่อวานแล้วไม่ใช่รึเรา ไอ้เก่งต่างหากที่ตามมา" พี่กันต์แซว ก่อนจะยื่นค็อกเทลสีสวยให้น้องนุ แสดงว่ารู้จักกันแล้ว
"เฮีย นี่เด็กผม เฮียน่ะห้ามยุ่ง" ไอ้เก่งกันท่าพี่ชายทันที ผมหัวเราะท่าทางของมันเบา ๆ ถ้าผมเป็นน้องนุ ผมคงชอบพี่กันต์มากกว่าไอ้เก่ง ทั้งหล่อกว่า แถมเป็นถึงเจ้าของบาร์เหล้าด้วย
"ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่สเป็กกู" พี่เก่งพูดจบ ก็หันมามองทางผม ผมไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไร แต่ไอ้เก่งมันถึงกับกระแอมกระไอขึ้นทันที
"รู้จักกันแล้วใช่ไหม ไอ้แทนมันเพิ่งอกหัก เมื่อคืนไปดื่มเป็นเพื่อนมันที่ห้อง วันนี้เลยลากมันมาด้วย ฝากดูแลด้วยล่ะเฮีย" ไอ้เก่งบอก ก่อนจะสั่งเบียร์จากพี่ชายตัวเอง แล้วขอตัวไปเดินเล่นกับน้องนุ ผมซึ่งเพิ่งอกหัก และไร้คู่ คงไม่เดินตามไปเป็นก้างขวางคอมัน
"คนที่ทำให้แทนอกหัก ผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ โทษทีที่ละลาบละล้วง" พี่กันต์เอ่ยถามขึ้น ผมยกขวดเบียร์ขึ้นซดก่อนจะตอบแกไปโดยไม่ได้หันไปมองหน้าแกด้วยซ้ำ สายตาของผม จับจ้องที่คู่ข้าวใหม่ปลามัน ที่กำลังเดินตามชายหาดไป
"ไม่เป็นไรครับ ผมตอบได้ คนที่ทำให้ผมเสียใจและคบกันมาถึงห้าปีคือผู้หญิงครับ" ผมยกเบียร์ขึ้นซดอีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวเองเข้าหาเคาน์เตอร์บาร์ พี่กันต์ยื่นเบียร์ขวดใหม่ให้ผมแทนขวดเก่าที่กำลังจะหมดไปในอีกไม่กี่อึก
"พี่เลี้ยงเอง แม้ว่ามันจะไม่ช่วยอะไรมาก แต่การดื่ม มันก็ทำให้หลับ ไท่ต้องคิดอะไรมาก ถือซะว่ามาเที่ยวพักผ่อน ดื่ม ๆ ให้ลืมเธอ" พี่กันต์บอก ผมยกยิ้มให้แก ก่อนจะดื่มเบียร์อึกสุดท้ายในขวดเก่า แล้วยื่นคืนให้แก แล้วยกขวดใหม่ขึ้นดื่มทันที
ผมนั่งอยู่ที่บาร์ไม่ได้ขยับไปไหน ลูกน้องพี่กันต์มีสองคน อีกคนเข้างานช่วงเช้าแล้วไปเบรก กลับมาค่ำ ๆ อีกคนมาบ่าย แต่วันนี้เกเรมาค่ำทีเดียว พี่กันต์เหมือนคนใจดี แต่ดุมาก น้องชิตที่ไปเบรกกลับมาเล่าให้ฟัง ในช่วงที่พี่แกเรียกคนชื่อทีเข้าไปในออฟฟิศหลังร้าน
"เมายังวะ" ไอ้เก่งเอ่ยถามขึ้น ผมพยักหน้า เพราะเมาจริง ๆ จำไม่ได้ว่าดื่มไปกี่ขวด รู้แต่ว่าืพอเบียร์หมด จะมีขวดใหม่มาตั้งไว้ให้ทันที
"มึงตะไปกินข้าวกับพวกกูไหวไหมวะ กูกับนุจะไปหาอะไกินกันแถวนี้ หรือมึงจะให้กูซื้อมาฝาก" ไอ้เก่งมันคงเห็นว่าผมเมาจริง ๆ ไม่น่าจะไปกับมันไหว
"ซื้ออะไรก็ได้มาให้กูหน่อย คงไปกินกับมึงไม่ไหว ห้องนเำอยู้ไหนน้องชิต" ประโยคแรกผมพูดกับไอ้เก่ง ประโยคต่อมาพธดกับชิต พนักงานของพี่กันต์
"เดินอ้อมไปตรงนั้นก็เจอแล้วพี่ ให้ผมไปส่งหรือเปล่า ไหวไหม" ไอ้ชิตถาม ผมยกมือขึ้นโบก เป็นการปฏิเสธ แล้วเดินเซไปทางที่ทันบอก ห้องน้ำไม่ได้สกปรกอย่างที่นึกกลัว คงมีคนมาทำความสะอาดอยู่ตลอด ผมจัดการธุระของตัวเองเสร็จ ก็เดินเซกลับบาร์ทันที
"ผมรู้ว่าเพื่อนผมสเป็กเฮีย แต่ไอ้แทนมันชอบผู้หญิง เฮียแค่ช่วยดูแลมันก็พอ อย่าล้ำเส้นเด็ดขาด" เสียงไอ้เก่งคุยกับพี่ชายของมัน นี่พี่กันต์ก็คงจะชอบผู้ชายเหมือนกันสินะ แต่ที่ว่า ผมเป็นสเป็กของพี่แก ผมคงฟังผิดเพราะเมาเกินไป
"กูจะไม่ล้ำเส้น ถ้าเพื่อนมึงไม่เต็มใจ แต่ถ้ามันเต็มใจ นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง"
➕➕➕➕➕
ความคิดเห็น