หาดร้อน ซ่อนรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3. อกหักต้องเมา

ตอนที่ 3. อกหักต้องเมา
 

"ว่าไงมึง ถึงกรุงเทพฯแล้วสิ นี่กูกำลังจะไปท่ารถ มีที่ที่ให้ไปเมาในช่วงสองอาทิตย์นี้แล้วว่ะ" ไอ้เก่งกดรับสายแล้วรัวสิ่งที่มันจะพูดทันที

"มึงยังไม่ขึ้นรถใช่ไหม" ผมถามมัน น้ำตาของผมกำลังจะไหล ความรักของผมที่ยาวนานเกือบห้าปีเพิ่งพังลงหมาด ๆ ตอนนี้ผมแค่อยากจะหาเพื่อนดื่ม ดื่มให้เมากันไปข้างหนึ่ง เมาให้หลับไปเลย

"ยัง ยังไม่ได้ซื้อตั๋วเลย พี่วินจอดปุ๊บ มึงโทรมาปั๊บเลย" มันบอกผม เสียงของผมคงจะสะอื้นจนมันได้ยิน

"ขึ้นกรุงเทพฯมา ดื่มเป็นเพื่อนคนอกหักอย่างกูหน่อย" จากนั้นผมก็วางสาย มองออกไปริมหน้าต่าง มันมืดกว่าที่จะเป็นกลางวัน

➕

➕

"นั่งก่อนมึง อยากดื่มอะไรก็สั่งได้ตามสบายเลย บาร์นี้ของพี่กูเอง ไม่ต้องกลัวว่าจะแพง" ไอ้เก่งที่ลากผมมาที่นี่ 'เกาะเสม็ด' ที่เขาร่ำลือกันว่า 'มาเสม็ดเสร็จทุกราย' ผมก็อยากเป็นหนึ่งในนั้นอยู่หรอก แต่ว่า ตั้งแต่ที่เดินมาจากบังกะโลที่เราเช่าไว้ จนมาถึงบาร์ที่นี่ ผมยังไม่เห็นสาวไทยสักคน มีแต่สาวฝรั่งผมบลอนด์ ซึ่งไม่ใช่สเป็กผมสักนิด

วันนั้นที่ผมอกหักจากดา ไอ้เก่งก็ตีตั๋วรถเข้ากรุงเทพฯ ไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนผม ผมพร่ำเพ้อเรื่องราวต่าง ๆ นานาไปด้วย ดื่มไปด้วย และใช่ร้องไห้ไปด้วย ดาโทรหาผมนับสิบ ๆ สาย แต่ผมไม่รับ จนผมหลับคาขวดเบียร์ พอตื่น มันก็ลากผมมาที่นี่ โดยมีพี่ชายของมันเป็นคนจองห้องพักไว้ให้

พี่ชายที่ว่า เป็นลูกพี่ลูกน้องไอ้เก่ง เรียนจบมหาวิทยาลัยเอกชนไปเมื่อสองปีก่อน แกเบื่อชีวิตกรุงเทพฯ เลยหนีมาเปิดบาร์เหล้าที่เสม็ด ไอ้เก่งทันคิดจะมาหาพี่ของมันตั้งแต่แรกแล้ว แต่พอดีผมอกหักต้องการเพื่อนเมามันเลยยอมเข้ากรุงเทพฯไปกินเบียร์เป็นเพื่อนผม

"เบียร์ครับ" ผมสั่งพนักงานที่คอยรับออเดอร์อยู่ ไอ้เก่งไม่ได้ห้ามเพราะนักท่องเที่ยวเขาก็ดื่มกันแบบนั้นอยู่แล้ว ไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน ก็มาเที่ยวนี่นะ จะมามัวแต่คิดว่ากลางวันดื่มอะไร กลางคืนดื่มอะไร หมดสนุกกันพอดี ผมยกเบียร์ขึ้นสดสองสามอึก แล้ววางลงมองไปรอบ ๆ หรือเพราะไม่ใช่ช่วงที่คนไทยจะมาเที่ยวกัน ถึงมีแต่ชาวต่างชาติ

"ดื่มขนาดนั้นระวังเมาก่อนนะครับ" เสียงใครบางคนอื่นขึ้นทางด้านหลัง ผมหมุนตัวไปมอง เก้าอี้ที่ผมนั่งมันหมุนได้ ผมสบตากับผู้ชายไทย ที่โคตรหล่อ ผมหันมาอีกทางเพื่อจะสะกิดไอ้เก่งให้ดูผู้ชายที่เพิ่งมาถึง แต่มันหายไปจากตรงนั้นแล้ว

"พี่เก่งออกไปรับเพื่อนครับ บอกเดี๋ยวมา" พนักงานในบาร์บอก ผมยกมือเกาหัวแกรก ๆ เพราะรู้สึกประหม่า นี่ว่าตัวเองหล่อแล้ว มาเจอคนที่หล่อกว่า รู้สึกทำตัวไม่ถูกอย่างไรก็ไม่รู้

"สวัสดีครับ ผมชื่อกันต์ เป็นลูกพี่ลูกน้องของเก่งเขา" ผู้ชายสุดหล่อคนนั้นแนะนำตัว พร้อมยื่นมือมาให้จับ ทักทายแบบฝรั่งสินะ ผมยื่นมือไปจับมือเขา เราสบตากันเล็กน้อย ผมรู้สึกว่า สายตาของเขามันแพรวพราวอย่างไรชอบกล

"แทนไทครับ เป็นเพื่อนของเก่ง" ผมแนะนำตัว ก่อนจะดึงมือกลับ เพราะจู่ ๆ พี่แกก็สะกิดใ่ามือของผม ผมไม่แน่ใจว่ามันเป็นการส่งซิกอะไรหรือเปล่า แต่ผมรู้สึกไม่โอเคกับการที่แกทำแบบนั้นเลย

"เฮียมาก็ดีแล้ว ผมขอตัวไปเบรกก่อนได้ไหม นี่เลยเวลามาเป็นชั่วโมงแล้วนะเฮีย ไอ้ทีไม่ยอมมาทำงานเลย มันโทรบอกเฮียหรือเปล่า" พนักงานคนนั้นเอ่ยขึ้น เรียกพี่กันต์ว่าเฮีย คงทำงานแบบเป็นกันเองเหมือนคนในครอบครัว เลยเรียกแบบนั้น

"มึงไปเถอะ กูให้มึงกลับมาช้าได้หนึ่งชั่วโมง ส่วนไอ้ทีเดี๋ยวกูจัดการเอง" เฮียแกไล่ลูกน้องไปเบรก แล้วตัวเขาเองเข้าไปประจำที่แทนลูกน้อง มีนักท่องเที่ยวแวะมาซื้อเครื่องดื่ม แกก็ทำให้ ทั้งพวกค็อกเทล ม็อกเทล มีแก้วพลาสติกใส่เพื่อที่ว่าพวกเขาจะได้ไม่ต้องเอามาคืน

"ทำลายมลพิษฉิบหาย" ผมพึมพำขึ้น โดยลืมนึกไปว่าแกจะได้ยิน

"น้องแทนว่าอะไรนะครับ" พี่กันต์เอ่ยถามผม ผมยิ้มแห้ง ๆ ให้แกก่อนจะส่ายหน้า แล้วแกล้งสั่งเบียร์เพิ่มเพราะขวดในมือของผมมันหมดแล้ว

➕➕➕➕➕

หาดร้อน ซ่อนรัก (ฉบับ eBook)

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjExODU0OCI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjE5ODMyOSI7fQ