ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2. สัมผัสแปลกประหลาด
เ็สาวผมำยาวสลวยับวหน้านวลสวยที่อนนี้มันมวยุ่้วยวามหุหิ เธอำลัแพ็อใส่ระเป๋าเินทาอเธอ เพื่อเรียมัวไป่าแนในวันรุ่ึ้น
ทุอย่า มัน็เป็นเพราะเพื่อนสาวน่าถีบยอหน้าอเธอทั้นั้น!! ถ้าอยาไ้ผู้นานั้นทำไมไม่ไปเอวะ!
ในะที่เธอำลัแพ็ออยู่ ็มีพลายระิบอที่บ้าน มาหาเธอที่ห้อ
"ุหนู...นายท่าน..มี้อวามมาให้.."
หิผิวีออม่วๆ ผมเผ้ายุ่เหยิ สวมุไทยเ่าๆ วาโบ๋ลึ ูน่าสยอวัไม่หยอ สมแล้วที่เป็นผี เธอพูับเ็สาว้วยน้ำเสียยานาเนิบนาบามบับผี
"อา..ว่ามาสิ"
เ็สาวอบลับให้พลายสาวบอ้อวามาพ่ออเธอมาอย่าส่ๆ ไม่ิอะไรมา แ่ยัมีน้ำเสียหุหิุ่นมัวอยู่เล็น้อย แ่เธอะไม่เอาวามรู้สึระบายับนหรือสิ่ที่ไม่เี่ยว้วยหรอนะ
"แพทลูรั พ่อมาอวยพรให้ลูให้เินทาปลอภัย แ่ำไว้ ว่าให้ระวััวมาไป ถึลูะเ่านาไหน แ่ลูมัน็แ่เ็ผู้หิอยู่ี และยิ่่วนี้ สถานาร์ที่นั่นไม่่อยีนั รินเลวัล์ ำลัเรืออำนา ลู้อระวััว ถึลูะไม่่าไปามัน..แ่ลู็้อระวั หวัว่าลูะเ้าใ เินทาปลอภัยลูรั"
พลายสาวัเสียให้เหมือนับนายท่านอเธอและพูทุประโยทุำ ให้เหมือนับที่นายอเธอพูเป๊ะๆ ให้เ็สาวฟัามหน้าที่พลายระิบ
เ็สาวยิ้มเยาะในใ
'ไม่่าามันั้นหรอ..'
แ่เธอ็ยิ้มเยาะไม่นาน เธอ็หันไปพูับพลายสาวเป็นารสั่าราน่อไปอมัน
"ฝาบออบุเา้วย..และไปไ้แล้ว"
เ็สาวพูอย่าระับสั้นใวาม และหันไปแพ็อ่อ
พลายสาวไม่รอ้าทำามหน้านเอ และอวยพรในใใหุ้หนูนเล็อเธอเินทาปลอภัยี
วันรุ่ึ้น
"แพที้~ เินทาปลอภัยน้าาา"ิม
"รัษาสุภาพ และหาผู้เผื่อเรา้วยนะแพที้~"รุ้
แพทผู้ที่ำลัเินทาออนอรั้วโรเรียนเพื่อไปึ้นเรื่อบิน
มือนึเธอำระเป๋าไว้แน่น..แ่อีมือนึเธอ็ำหมัไว้แน่นเ่นัน..
แ่เธอลับยิ้มหวานให้พวรัสอนอเธอ และใเย็นเ้าไว้
"อบุมา..อให้พวเธอโี"แพท
ิมและรุ้รู้สึแปลเล็น้อย เพราะประโยำว่า อให้โี มันวรเป็นพวเธอที่พู แ่็ไม่ไ้เอะใอะไร
เธอึ้นเรื่อมาลที่ ท่าอาาศยานฮีทโธรว์ ที่สหราอาาัร
เธอมีนที่อยถือระเป๋าลอยันเธอออไปาสนามบิน โยที่ไม่มีใรล้าแม้แ่ะิเินเธอันิเียว
เพราะระูลอเธอนั้น ไม่ไ้ให่เพียแ่ในแววผู้วิเศษ แ่ยิ่ให่มาในโลมัเิ้ลเพราะ'ธุริ' อบ้านเธอ ที่ทำรายไ้และอำนาเป็นอบเป็นำนอำนานั้นลามมาถึนอประเทศยันนอทวีป ไม่แปลที่พวเาส่วนให่ที่รู้ว่าเธอเป็นใร ะยำเรในัวเธอ
เธอึ้นรถโยสารสาธาระ และเินเท้าเปล่า่ออีหน่อยเพื่อมเมืออัฤษ ถึแม้เธอะถือสัมภาระทีู่ะหนัหน่อย แ่เธอ็ไม่ไ้หนัมาเธอไม่ำเป็น้อเรียมอะไรมาเยอะนานั้น ในเมื่อเธอสามารถหาื้อมันใหม่าที่นี่ไ้
เินในระเป๋าเธอไม่ลำบาอยู่แล้ว
เธอเินเ้ามาเรื่อยและลึเ้ามาเรื่อย นมาถึ ร้านหม้อให่รั่ว ร้านที่เป็นที่นิยม่อน้ามาาเหล่าผู้วิเศษ เธอไม่รอ้ารีบเ้าไปในร้านทันที และเ้าไปในโนอพวผู้วิเศษ พร้อมอเ่าห้อพัที่นี่ัระยะหนึ่
ระูลเธอไม่มีบ้านพัที่นี่หรอนะ ไม่ไ้มาบ่อยนานั้น..แ่เี๋ยว็มีแหละ เพราะเธอะไปหาื้อบ้านที่นี่ัหลัอยู่
ไม่มีใรว่าเธอหรอเพราะมันเินเธอสิทธิ์เธอ ะทำอะไร็ไ้ ไม่มีใรล้าัหรอ
เธอึ้นมาบนห้อพั และูรายารอที่ำเป็นในระาษที่ฮอวอส์ส่มาให้
วาสีนิลลามอรายารในระาษเรื่อยๆ นมาสะุับรายารนึ ที่เธอสนใมันมาๆ
' สัว์เลี้ย1ัว '
ที่ พัลลาทิพย์ ไม่ไ้บัับหรือห้ามไม่ให้นัเรียนนำเอาสัว์เลี้ยมาโรเรียน แ่็ไม่ไ้สอนวิาที่้อใ้สัว์มาร่วม้วยเป็นพิเศษ ส่วนให่สอนเสสัว์าหุ่นปั้นหรือหุ่นฟามาว่า
แ่ถ้าสัว์ ที่แพทอยาะเลี้ย..และอบมันมา..
แพทอบปลาทอ...
ปลาทอัวอ้วนๆลมๆ ว่ายไปว่ายมาในโหลนาพอีัว หาเป็นพู่ๆ น่ารัมาๆในสายาเธอ
ูที่ที่นอนเธอสิ! เธอมีุ๊าปลาทอเอาไว้อ้วยนะ! และอมันทุวัน้วย!!
แ่เธอไม่เอาปลาทอไปหรอ เพราะถ้าเธอลับไทยมันยุ่ยาน่าูที่ะเอามันลับไป้วย เพราะมันเป็นสัว์น้ำ
เฮ้อ..ไม่นะปลาทอุ๊ิ๊น่ารั
เธอลาห้อพั และไปทานอาหาร้าล่า และมุ่รไปที่ รอไแออน
เธอเินเ้าร้านัวบรรและหยหมึ เพื่อื้ออุปร์ารเรียน หนัสือให้เรียบร้อย
แ่วามรู้สึที่ไวมาๆ อเธอ ันไปสัมผัสับวามปิเล็น้อย แ่ทำให้เธอนลุู่ไ้
บรรยาาศวนอึอัและเย็นเยียบที่ผ่านัวเธอไปเพียั่วพริบาทำเอาเธอหันไปมอ...
ไม่..ไม่เออะไรแปลหรืออะไรเลย
ทุอย่าปิ ไม่มีอะไรทีู่ผิปิ มันแปลมา เพราะสัมผัสเธอไม่เยพลา...
เธอเลิิมาและเลือื้อสิน้าำเป็น่อ แ่เพิ่มวามระแวระวัมาว่าเิม เธอแทบะเปิสัมผัสอเธอที่มี ยิ่เป็น่วนี้เธอยิ่้อระวั..ถึแม้เธอะเป็นแบบพวมัน็าม...
เธอเลือื้ออ่ายเินและรับออาที่นั้นโย่วนและไปื้ออรายาร่อไป รายารสุท้าย...
' สัว์เลี้ย1ัว '
เธอเินามหาร้านายสัว์เลี้ยนเอ และเ้าไปโยไม่รีรอ
เธอวาามอรอบร้าน มีสัว์มามายหลายนิให้เลือื้อ...แ่เธอ็อบปลาทอมาอยู่ี
เธอถอนหายใเล็น้อยเพราะ้อื้อสัว์ที่ไม่ใ่ปลาทอ และูรอบร้าน..
และไปสะุาับสิ่มีีวินสีทอที่มอเธอาแป๋ว..
ลูสุนัพันธุ์โลเ้นรีทรีฟเวอร์ อายุประมา4เือนเพศผู้ ที่เหลือัวเียวอร้าน้อเธออย่ามีวามหวัและระิหาไปมา
แพทมอมันัพั ่อนะยื่นมือไปอุ้มมันและเินไปหาเ้าอร้าน
"ลุะ หนูเอาัวนี้่ะ"
เธอยื่นเ้าหมาน้อยให้เาู
"โอ้ ัวสุท้ายพอีเลย ราา 63เลเลี่ยน"
เธอ่ายเินามำนวนเป๊ะ และออาร้านพร้อมเ้าหมาน้อยในอ้อมอ
"ยินี้อนรับสู่รอบรัวอันนะ เธอเป็นรอบรัวเียวับันแล้วนะ 'ปลาทอ' "
--------------------------------------------
โรเรียนพัลลาทิพย์ ำหนัพานา
ิมและรุ้นอนแผ่บนเียอัวเอหลัาทำารบ้านอวันเสร็แล้ว เพราะวันนี้ไม่มีแพท พวเธอึเหนื่อยมาึ้น เพราะแพทไม่่าาแม่และพวเธอ็อบให้แพท่วยสอนให้้วย ในเวลาที่พวเธอไม่เ้าใ..
แ่อนนี้แพทไปเรียนแรเปลี่ยนแล้ว..ไม่มีใร่วยพวเธอ
ในะที่พวเธอนอนันอยู่ พวเธอ็รู้สึลื่นไส้ึ้นมาพร้อมัน
"แหว๊ะะะะ!!!"
พวเธอุลีุอไปในห้อน้ำ และพวเธอ็้อใ...
"ส--เส้นผม!!"ิม
พวเธออ้วออมาเป็นเส้นผม ที่ลัษะและสีเหมือนันับอัวเอ และพวเธอ็ิในใพร้อมัน..
' โนเ้าแล้วไ.. '
ใ่แล้ว..พวเธอโนแพที้ที่น่ารัอพวเธอทำอใส่เอาืนะแล้ว
' อบุมา.. อให้พวเธอโี '
ไม่น่าละ..ถึอให้พวเธอโี....
ทุอย่า มัน็เป็นเพราะเพื่อนสาวน่าถีบยอหน้าอเธอทั้นั้น!! ถ้าอยาไ้ผู้นานั้นทำไมไม่ไปเอวะ!
ในะที่เธอำลัแพ็ออยู่ ็มีพลายระิบอที่บ้าน มาหาเธอที่ห้อ
"ุหนู...นายท่าน..มี้อวามมาให้.."
หิผิวีออม่วๆ ผมเผ้ายุ่เหยิ สวมุไทยเ่าๆ วาโบ๋ลึ ูน่าสยอวัไม่หยอ สมแล้วที่เป็นผี เธอพูับเ็สาว้วยน้ำเสียยานาเนิบนาบามบับผี
"อา..ว่ามาสิ"
เ็สาวอบลับให้พลายสาวบอ้อวามาพ่ออเธอมาอย่าส่ๆ ไม่ิอะไรมา แ่ยัมีน้ำเสียหุหิุ่นมัวอยู่เล็น้อย แ่เธอะไม่เอาวามรู้สึระบายับนหรือสิ่ที่ไม่เี่ยว้วยหรอนะ
"แพทลูรั พ่อมาอวยพรให้ลูให้เินทาปลอภัย แ่ำไว้ ว่าให้ระวััวมาไป ถึลูะเ่านาไหน แ่ลูมัน็แ่เ็ผู้หิอยู่ี และยิ่่วนี้ สถานาร์ที่นั่นไม่่อยีนั รินเลวัล์ ำลัเรืออำนา ลู้อระวััว ถึลูะไม่่าไปามัน..แ่ลู็้อระวั หวัว่าลูะเ้าใ เินทาปลอภัยลูรั"
พลายสาวัเสียให้เหมือนับนายท่านอเธอและพูทุประโยทุำ ให้เหมือนับที่นายอเธอพูเป๊ะๆ ให้เ็สาวฟัามหน้าที่พลายระิบ
เ็สาวยิ้มเยาะในใ
'ไม่่าามันั้นหรอ..'
แ่เธอ็ยิ้มเยาะไม่นาน เธอ็หันไปพูับพลายสาวเป็นารสั่าราน่อไปอมัน
"ฝาบออบุเา้วย..และไปไ้แล้ว"
เ็สาวพูอย่าระับสั้นใวาม และหันไปแพ็อ่อ
พลายสาวไม่รอ้าทำามหน้านเอ และอวยพรในใใหุ้หนูนเล็อเธอเินทาปลอภัยี
วันรุ่ึ้น
"แพที้~ เินทาปลอภัยน้าาา"ิม
"รัษาสุภาพ และหาผู้เผื่อเรา้วยนะแพที้~"รุ้
แพทผู้ที่ำลัเินทาออนอรั้วโรเรียนเพื่อไปึ้นเรื่อบิน
มือนึเธอำระเป๋าไว้แน่น..แ่อีมือนึเธอ็ำหมัไว้แน่นเ่นัน..
แ่เธอลับยิ้มหวานให้พวรัสอนอเธอ และใเย็นเ้าไว้
"อบุมา..อให้พวเธอโี"แพท
ิมและรุ้รู้สึแปลเล็น้อย เพราะประโยำว่า อให้โี มันวรเป็นพวเธอที่พู แ่็ไม่ไ้เอะใอะไร
เธอึ้นเรื่อมาลที่ ท่าอาาศยานฮีทโธรว์ ที่สหราอาาัร
เธอมีนที่อยถือระเป๋าลอยันเธอออไปาสนามบิน โยที่ไม่มีใรล้าแม้แ่ะิเินเธอันิเียว
เพราะระูลอเธอนั้น ไม่ไ้ให่เพียแ่ในแววผู้วิเศษ แ่ยิ่ให่มาในโลมัเิ้ลเพราะ'ธุริ' อบ้านเธอ ที่ทำรายไ้และอำนาเป็นอบเป็นำนอำนานั้นลามมาถึนอประเทศยันนอทวีป ไม่แปลที่พวเาส่วนให่ที่รู้ว่าเธอเป็นใร ะยำเรในัวเธอ
เธอึ้นรถโยสารสาธาระ และเินเท้าเปล่า่ออีหน่อยเพื่อมเมืออัฤษ ถึแม้เธอะถือสัมภาระทีู่ะหนัหน่อย แ่เธอ็ไม่ไ้หนัมาเธอไม่ำเป็น้อเรียมอะไรมาเยอะนานั้น ในเมื่อเธอสามารถหาื้อมันใหม่าที่นี่ไ้
เินในระเป๋าเธอไม่ลำบาอยู่แล้ว
เธอเินเ้ามาเรื่อยและลึเ้ามาเรื่อย นมาถึ ร้านหม้อให่รั่ว ร้านที่เป็นที่นิยม่อน้ามาาเหล่าผู้วิเศษ เธอไม่รอ้ารีบเ้าไปในร้านทันที และเ้าไปในโนอพวผู้วิเศษ พร้อมอเ่าห้อพัที่นี่ัระยะหนึ่
ระูลเธอไม่มีบ้านพัที่นี่หรอนะ ไม่ไ้มาบ่อยนานั้น..แ่เี๋ยว็มีแหละ เพราะเธอะไปหาื้อบ้านที่นี่ัหลัอยู่
ไม่มีใรว่าเธอหรอเพราะมันเินเธอสิทธิ์เธอ ะทำอะไร็ไ้ ไม่มีใรล้าัหรอ
เธอึ้นมาบนห้อพั และูรายารอที่ำเป็นในระาษที่ฮอวอส์ส่มาให้
วาสีนิลลามอรายารในระาษเรื่อยๆ นมาสะุับรายารนึ ที่เธอสนใมันมาๆ
' สัว์เลี้ย1ัว '
ที่ พัลลาทิพย์ ไม่ไ้บัับหรือห้ามไม่ให้นัเรียนนำเอาสัว์เลี้ยมาโรเรียน แ่็ไม่ไ้สอนวิาที่้อใ้สัว์มาร่วม้วยเป็นพิเศษ ส่วนให่สอนเสสัว์าหุ่นปั้นหรือหุ่นฟามาว่า
แ่ถ้าสัว์ ที่แพทอยาะเลี้ย..และอบมันมา..
แพทอบปลาทอ...
ปลาทอัวอ้วนๆลมๆ ว่ายไปว่ายมาในโหลนาพอีัว หาเป็นพู่ๆ น่ารัมาๆในสายาเธอ
ูที่ที่นอนเธอสิ! เธอมีุ๊าปลาทอเอาไว้อ้วยนะ! และอมันทุวัน้วย!!
แ่เธอไม่เอาปลาทอไปหรอ เพราะถ้าเธอลับไทยมันยุ่ยาน่าูที่ะเอามันลับไป้วย เพราะมันเป็นสัว์น้ำ
เฮ้อ..ไม่นะปลาทอุ๊ิ๊น่ารั
เธอลาห้อพั และไปทานอาหาร้าล่า และมุ่รไปที่ รอไแออน
เธอเินเ้าร้านัวบรรและหยหมึ เพื่อื้ออุปร์ารเรียน หนัสือให้เรียบร้อย
แ่วามรู้สึที่ไวมาๆ อเธอ ันไปสัมผัสับวามปิเล็น้อย แ่ทำให้เธอนลุู่ไ้
บรรยาาศวนอึอัและเย็นเยียบที่ผ่านัวเธอไปเพียั่วพริบาทำเอาเธอหันไปมอ...
ไม่..ไม่เออะไรแปลหรืออะไรเลย
ทุอย่าปิ ไม่มีอะไรทีู่ผิปิ มันแปลมา เพราะสัมผัสเธอไม่เยพลา...
เธอเลิิมาและเลือื้อสิน้าำเป็น่อ แ่เพิ่มวามระแวระวัมาว่าเิม เธอแทบะเปิสัมผัสอเธอที่มี ยิ่เป็น่วนี้เธอยิ่้อระวั..ถึแม้เธอะเป็นแบบพวมัน็าม...
เธอเลือื้ออ่ายเินและรับออาที่นั้นโย่วนและไปื้ออรายาร่อไป รายารสุท้าย...
' สัว์เลี้ย1ัว '
เธอเินามหาร้านายสัว์เลี้ยนเอ และเ้าไปโยไม่รีรอ
เธอวาามอรอบร้าน มีสัว์มามายหลายนิให้เลือื้อ...แ่เธอ็อบปลาทอมาอยู่ี
เธอถอนหายใเล็น้อยเพราะ้อื้อสัว์ที่ไม่ใ่ปลาทอ และูรอบร้าน..
และไปสะุาับสิ่มีีวินสีทอที่มอเธอาแป๋ว..
ลูสุนัพันธุ์โลเ้นรีทรีฟเวอร์ อายุประมา4เือนเพศผู้ ที่เหลือัวเียวอร้าน้อเธออย่ามีวามหวัและระิหาไปมา
แพทมอมันัพั ่อนะยื่นมือไปอุ้มมันและเินไปหาเ้าอร้าน
"ลุะ หนูเอาัวนี้่ะ"
เธอยื่นเ้าหมาน้อยให้เาู
"โอ้ ัวสุท้ายพอีเลย ราา 63เลเลี่ยน"
เธอ่ายเินามำนวนเป๊ะ และออาร้านพร้อมเ้าหมาน้อยในอ้อมอ
"ยินี้อนรับสู่รอบรัวอันนะ เธอเป็นรอบรัวเียวับันแล้วนะ 'ปลาทอ' "
--------------------------------------------
โรเรียนพัลลาทิพย์ ำหนัพานา
ิมและรุ้นอนแผ่บนเียอัวเอหลัาทำารบ้านอวันเสร็แล้ว เพราะวันนี้ไม่มีแพท พวเธอึเหนื่อยมาึ้น เพราะแพทไม่่าาแม่และพวเธอ็อบให้แพท่วยสอนให้้วย ในเวลาที่พวเธอไม่เ้าใ..
แ่อนนี้แพทไปเรียนแรเปลี่ยนแล้ว..ไม่มีใร่วยพวเธอ
ในะที่พวเธอนอนันอยู่ พวเธอ็รู้สึลื่นไส้ึ้นมาพร้อมัน
"แหว๊ะะะะ!!!"
พวเธอุลีุอไปในห้อน้ำ และพวเธอ็้อใ...
"ส--เส้นผม!!"ิม
พวเธออ้วออมาเป็นเส้นผม ที่ลัษะและสีเหมือนันับอัวเอ และพวเธอ็ิในใพร้อมัน..
' โนเ้าแล้วไ.. '
ใ่แล้ว..พวเธอโนแพที้ที่น่ารัอพวเธอทำอใส่เอาืนะแล้ว
' อบุมา.. อให้พวเธอโี '
ไม่น่าละ..ถึอให้พวเธอโี....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น