ฟิคเเฮร์รี่ <ความลับเบื้องหลังของกระจก>

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4

ความรักเบื้องหลังของกระจก4
หลังจากที่เฮอร์ไมโอนี่(ตัวจริง)หล่นเข้าไปในกระจกแล้ว เมื่อเธอลืมตาขึ้นก็พบว่ากำลังนอนทับคนๆหนึ่งอยู่
คนๆนั้นมีใบหน้าคุ้นเคยอย่างที่สุดของที่สุด

“เฮ้!!!!แกรนเจอร์มันหนักนะลุกขึ้นซะที ถ้าฉันเกิดมีอารมณ์ขึ้นมา ฉันไม่รู้ด้วยนะ อีกอย่างฉันเป็นหนุ่มอายุ 15 แล้วด้วย ไม่ใช่เด็กๆเหมือน แฮร์รี่ พอตเตอร์ที่จะไม่คิดอะไร ไอ้คนที่สุดแสนจะใสซื่อบริสุทธิ์นั้นนะ”เด็กหนุ่มพูด

เฮอร์ไมโอนี่ผงะออกจากร่างของเขาอย่างรวดเร็ว ”ฉันไม่รู้ว่าเป็นเธอ ฉันถึงได้ซบหรอกมัลฟอย”
เด็กหนุ่มคนนั้นคือเดรโก มัลฟอยนั้นเอง เขาค่อยๆดันตัวลุกขึ้นยืนและปัดดินที่หลัง”ถ้าเป็นพอตเตอร์ก็ O.K.งั้นสิ ทุกอย่างเลย ทั้งซบ กอด หรือ จูบ”

เฮอร์ไมโอนี่เถียง”ฉันเปล่า”
“เธอทำ”มัลฟอยแย้ง
“ฉันเปล่า”
“เธอทำ”
“ฉันเปล่า”
“เธอทำ”
“ฉันเปล่า”
“เธอทำ”
“ฉันเปล่……….า….”ยังไม่จบมัลฟอยก็ดึงตัวเธอของเข้ามา และจูบเบาๆเหมือนอย่างที่แล้วมา

เฮอร์ไมโอนี่ดิ้นในวงแขนของมัลฟอย จนเขาคลายริมฝีปากออก
มัลฟอยเลื่อนมากระซิบเธอเบาๆที่หู “ตกลง….เธอเปล่าก็ได้…..เธอทำกับฉันคนเดียวนะ……ตกลงไหม….เฮอร์ไมโอนี่”
เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงวูบ เธอผลักเขาจนหลุดออกมาจากวงแขน “จะบ้าเหรอ”เฮอร์ไมโอนี่พูดทั้งที่หน้าเธอแดง….แดงสุดๆ

เฮอร์ไมโอนี่เริ่มกวาดสายตาไปรอบๆตัว”ว่าแต่ที่นี้มัน…ฮอกวอตส์นี้ แต่ฉันหล่นเข้ามาในกระจกนะ”
มัลฟอยพยักหน้า “ฉันรู้…เพราะฉันก็หลงเข้ามาในโลกของกระจกเช่นกัน”

ทันทีนั้นแฮร์รี่ก็เดินเคียงคู่มากับแพนซี่ พาคินสัน ส่วนรอนที่เดินมาด้วยกันก็เดินมากับโช แชง!!!!!!!
เฮอร์ไมโอนี่ประหลาดใจแบบสุดๆ

แฮร์รี่เดินเข้ามาทัก ”ไงมัลฟอย แกรนเจอร์”แฮร์รี่หยุดยืนทัก ”ยังรักกันหวานเหมือนเดิม”
มัลฟอยยิ้ม ” นายก็เหมือนกันพอตเตอร์ ท่าทางไปได้สวยนี้ ”

แฮร์รี่ยิ้มกว้างให้มัลฟอยและเฮอร์ไมโอนี่ ”แน่นอนฉันกับแพนซี่รักกันมาก”กล่าวจบแฮร์รี่ก็ประทับจูบบนริมฝีปากของแพนซี่
เฮอร์ไมโอนี่แทบไม่เชื่อสายตา แฮร์รี่ที่ไม่เคยคิดจะทักมัลฟอย แฮร์รี่ที่ไม่ชอบแพนซี่ พาคินสัน แฮร์รี่ที่จูบกับแพนซี่ พาคินสัน ต่อหน้าโชแชงคนที่เขาชอบ

“ฉันไปก่อนนะมัลฟอย แกรนเจอร์”แฮร์รี่บอกและเดินจากไปโดยเคียงข้างกับแพนซี่เพื่อนรักรอนและโชแชง

“เขาไม่เคยเรียกฉันว่าแกรนเจอร์”เฮอร์ไมโอนี่มีน้ำเสียงสงสัย
มัลฟอยยิ้มยัน “แล้วเธอคิดเหรอว่าหมอนั้นเคยทักฉัน”
เฮอร์ไมโฮนี่ส่ายหน้า และโพล่งเสียงดัง “เขาไม่เคยมีเธอในสมอง”

มัลฟอยมองหน้าเฮอร์ไมโอนี่ และยิ้มมีเลศนัย
“นายทำหน้าอย่างงั้นหมายความว่าไง”
“เปล๊าาาาาา”

เฮอร์ไมโอนี่ไม่เชื่อในมัลฟอยเท่าไหร่เธอค่อยๆเขยิบหนี
“นั้นเธอจะคลานไปไหน”มัลฟอยหันไปถาม
“ฉะ….ฉันจะไป…เอ่อ….ห้อง…ห้องสมุด”เฮอร์ไมโอนี่ตอบเสียงตะกุกตะกัก
มัลฟอยยิ้มอีกครั้ง”ฉันจะพาเธอไป”

…………………………………………………………
ห้องสมุดโรงเรียนฮอกวอตส์(ในกระจกที่หลุดเข้ามา)

เฮอร์ไมโอนี่ยืนโดยใช้ไม้ขึ้นไปดูหนังสือ เธอพยายามหาหนังสือที่เธออยากอ่าน และที่เธอไม่เคยอ่าน มัลฟอยยืนเท้าเอวอยู่ข้างล่าง เขาหน้าแดง!!หูแดง!!???

“เมื่อไหร่เธอจะได้ คงไม่ใช่ว่าเธออ่านหมดทั้งห้องสมุดแล้วนะ”มัลฟอยเอ็ด
“นั้นเกือบถูก”เฮอร์ไมโอนี่ตอบกลับ”ฉันไม่เคยคิดจะอ่านวิชาพยากรณ์ ดังนั้นฉันขึงอ่านไม่ทั่วทั้งห้องสมุดแน่นอน”กล่าวจบเธอหันไปมองมัลฟอยผู้อยู่ด้านล่าง

“นั้น!!!เธอมองอะไร”เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนเสียงดังใบหน้าแดงฉ่า
มัลฟอยเอ็ดกลับอีก “เธอขึ้นไปยืนบนนั้นตั้งนาน ไม่รู้รึไง ให้ผู้ชายเขามารอข้างล่างไม่พอ ยังไม่ใส่กางเกงด้านในอีก”
“ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีคนลามกมามองนี่”เฮอร์ไมโอนี่หันมาด้านหน้าและใช้มือทั้ง 2 กุมด้านหน้า และนั้นแหละมันทำให้เธอตกลงมา

เฮอร์ไมโอนี่ผลักมัลฟอยออกเมื่อเธอรู้สึกตัวหลังจากตกลงมา ….มัลฟอยรับเธอไว้ได้ นั้นถือเป็นโชคดี “ฉัน….ขอโทษ…”
“คำขอบคุณไม่มีเหรอ”มัลฟอยถามเธอ เขาค่อยๆยื่นหน้าเจ้ามาใกล้ “คำขอบคุณขอเป็น…จูบ…นะ”

มัลฟอยประทับริมฝีปากลงที่เฮอร์ไมโอนี่อีกครั้ง

มันเป็นโชคดีที่บรรณารักษ์ไม่อยู่จึงไม่มีใครมาขัด(จังหวะ)ขวางทั้งคู่
“เฮอร์ไมโอนี่……..”มัลฟอยพูดขึ้นหลังจากคลายริมฝีปากจากเฮอร์ไมโอนี่แล้ว
เฮอร์ไมโอนี่เงียบไป และตั้งใจฟังมัลฟอยเต็มที่ “ทำไมเธอเข้ามาที่นี้ได้”

มัลฟอยมองเด็กสาวข้างกาย “ ใช่…ฉันลืมไป มัลฟอย…เธอพาฉันไปที่กระจกนั้น แล้ว…อะไรบางอย่างดึงฉันลงมา”

“เธอจะบ้าเหรอ “ มัลฟอยตวาด ” ฉันตกเข้ามาที่นี้ตั้งแต่ 2 วันก่อนเห็นจะได้แล้ว ฉันเดินไปเจอกระจกมืดๆนั้นแล้ว…ฉันเห็นเธอ ฉันเคาะมันแล้วฉันก็หลุดเข้ามา ”
เฮอร์ไมโอนี่ตาโต “เธอหมายความว่าไง”

“รับรองเลย ที่เธอเห็นไม่ใช่ฉันแน่ ตาฝาดรึเปล่าเพราะฉันเข้ามาในนี้ตั้ง 2 วันแล้ว “
“เดี๋ยวก่อน แล้ววันนี้ที่ฉันเจอก่อนจะหลุดเข้ามาในนี้มัน….คนที่พาฉันมาที่กระจกมืดๆนั้นคือเธอนะมัลฟอย”

“หมายความว่าไง?”
เฮอร์ไมโอนี่ริมฝีปากสั่นเทา “ก็เธอยังลากฉันมาที่กระจกนั้น แล้วถ้าเธอบอกว่าเธอตกเข้ามาในนี้เมื่อ 2 วันก่อน “

“คนที่พาฉันมาไม่ใช่เธอ แล้ว…จะเป็นใครกันล่ะ”