ฟิคเเฮร์รี่ <ความลับเบื้องหลังของกระจก>

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3

ความรักเบื้องหลังของกระจก3
รอนนั่งอยู่ในห้องเรียนวิชาศาสตร์”ยัยเฮอร์ไมโอนี่ช้าชะมัด”รอนว่า
แฮร์รี่มีบ้างบางครั้งที่จะเหลือบตาไปดูว่าเฮอร์ไมโอนี่จะมาเมื่อไหร่

ไม่นานนักเทอเนอร์ผู้สอนวิชาศาสตร์มือคนใหม่หยุดสายตาลงที่หน้าประตู แฮร์รี่จึงหันไปตาม เฮอร์ไมโอนี่แกรนเจอร์ยืนอยู่ตรงนั้น แววตาเลื่อนลอย ในมือถือกระจกสีดำอันเล็กเป็นรูป 5 เหลี่ยมคล้ายแก้วคริสตัล

“มิสแกรนเจอร์สินะ มาช้า…..มาช้ามาก…..เธอมัวไปเถลไหลที่ไหน”อาจารย์เทอเนอร์ถาม
เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มให้ เธอสะบัดผมนั้นจนพริ้วสยาย
”แหม…….อาจารย์คะ เราเป็นผู้หญิงเหมือนกันก็น่าจะเข้าใจกันบ้างเรื่องรักษาความงามนะ”

แฮร์รี่มองหน้ารอนด้วยคำพูดที่นึกไม่ถึงหลุดออกจากปากเฮอร์ไมโอนี่
“ทีนี้ให้หนูไปนั่งที่ได้หรือยังคะ”เฮอร์โอนี่ยิ้มให้ ศาตราจารย์เทอเนอร์พยักหน้า มัลฟอยโผล่มาข้างหลัง
“งั้นผมของเข้าไปด้วยเลยแล้วกัน”

“มัลฟอย”แพนซี่ พาคินสันโผล่ชื่อของเขา และกำลังวิ่งเข้าไปหา แต่มัลฟอยตะโกนลั่นสั่งไม่ให้เธอมา
แทบเหมือนวาจาศักดิ์สิทธิ์ แพนซี่ พาคินสันถอยกรูลงมานั่งยังที่ของตน

“พวกเธอควรจะไปนั่งที่ได้แล้ว”ศาตราจารย์เมอเทอร์พูดขึ้นและไล่ทั้งคู่ไป
ทั้งคู่ยิ้มบางๆให้กันและกันก่อนที่จะไปนั่งยังที่ของตน

……………………………………….
แฮร์รี่กระซิบเฮอร์ไมโอนี่เบาๆ ”เธอมากับหมอนั้น ทำไม?”
เฮอร์ไมโอนี่มองแฮร์รี่ด้วยหางตา”ฉันไม่มีหน้าที่มาตอบคำถามเธอ”
แฮร์รี่อึ้งไปอีกครั้งอย่างนึกไม่ถึงว่าเฮอร์ไมโอนี่จะพูดเช่นนี้

“ปาราวตี ของฉันดูหนังสือเรียนด้วยนะ”เฮอร์ไมโอนี่หันไปพูดและยิ้มให้”ฉันหยิบมาผิดเล่มนะ เชื่อเลยจริงๆ”แล้วเธอก็ขยับเก้าอี้เข้าไปใกล้ปาราวตีโดยไม่สนในแฮร์รี่หรือรอนแม้แต่น้อย

……………………………………….
หลังเลิกคาบเรียนศาสตร์มืด
แฮร์รี่และรอนลากแขนเฮอร์ไมโอนี่ไปที่ห้องสมุดเพื่อหาที่คุยกับเธอเงียบๆ
รอนตีหน้าเครียด”เธอมากับหมอนั้น ท่าทางมีลับลมคมใน”

“เธอเปลี่ยนไปเฮอร์ไมโอนี่”แฮร์รี่พูด”เกิดอะไรขึ้นกับเธอ”
เฮอร์ไมโอนี่สะบัดแขนออกจากมือของแฮร์รี่ “เกะกะ ขวางทาง ฉันเกลียดห้องสมุด และ ไม่อยากอยู่ที่นี้นานๆ หลีกไปเสียที”
กล่าวจบเธอก็เดินออกไปนอกห้องสมุด โดยทิ้งปริศนาไว้ให้รอน และ แฮร์รี่

……………………………………………………
กลางดึกคืนนั้นเฮอร์ไมโอนี่นั่งอยู่ที่เตาผิงห้องนั่งเล่นกริฟฟินดอร์ ในมือถือแก้วคริสตัลขึ้นมาดู
รอนและแฮร์รี่เข้ามาพอดี

“นั้นอะไรนะเฮอร์ไมโอนี่ สวยจัง”รอนคว้าคริสตัลไปจากมือเฮอร์ไมโอนี่
เธอยิ้มให้พวกเขา มันทำให้แฮร์รี่และรอนรู้สึกว่าเธอกลับมาเป็นคนเดิม

“รักษาดีๆนะรอน มันเป็นของสำคัญมากเลย พอๆกับชีวิตฉันเลยล่ะ”
รอนแกล้งทำท่าเหมือนจะทำตก เฮอร์ไมโอนี่จ้องรอนเขม็ง และคว้าแก้วคริสตัลคืนจากรอน เธอเดินฉับๆขึ้นหอนั้นไปเงียบๆโดยไม่หันมามองแฮร์รี่กับรอนอีกเลย

“ปกติเขาต้องต่อว่าฉัน”รอนหันไปมองแฮร์รี่
“เพราะตอนนี่เขาไม่ปกตินะสิ”