ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [CHAN&BAEK] 1.คู่หมั้น????
[CHANYEOL]
สนามบินสุวรรณภูมิ' 09.30
ผมชื่อชานยอล เป็นลูกชายคนโตของตระกูล แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมไม่ต่างอะไรกับคนเข็นกระเป๋าตามเจ้านาย ความจริงแล้วกระเป๋าของผมมีเพียงสามใบ แต่อีกห้าใบที่เหลือนี้เป็นของ 'เซฮุน' น้องชายคนเล็กของผม ที่ตอนนี้กุลีกุจอวิ่งไปซื้อชานมไข่มุกแสนโปรดปราน โดยใช้ให้ผมเข็นกระเป๋าไปให้ที่รถ วันนี้ผมและครอบครัวมาเที่ยวที่ประเทศไทย ด้วยข้ออ้างของคุณพ่อของผมว่าอยากจะพาลูกไปเที่ยวบ้าง จะได้คลายเครียด แต่ความจริงแล้วเพราะคุณแม่เห็นประเทสไทยในหนังสือการท่องเที่ยวแล้วอยากมาต่างหากล่ะ
"ป๊าฮะ ม๊าฮะ ดูโน่นสิตัวอะไรน่ะสีผิวเหมือนพี่จงอินเลย" อยู่ๆที่กำลังนั่งรถเซฮุนก็ตะโกนออกมาและชี้ไปทางทุ่งนา"
"เหมือนจริงๆด้วยแหะ พี่ยอลดูดิ" เฉินหันมองและชวนผมให้หันไปมอง
"ฮุน เฉิน อย่าแกล้งพี่สิลูก" แม่หันมาว่าพลางส่งยิ้มหวานมาให้ทั้งสองคน
"เฮียยอลคิดยังไง ที่จะมีคู่หมั้นน่ะ" อยู่ๆเซฮุนก็หันมาถามผม
"คู่หมั้นอะไรกัน" ผมที่สงสัยก็หันไปถามเซฮุน
"เฮียไม่รู้เหรอ ว่าวันนี้ป๊ากะม๊าจะพาเฮียไปเจอคู่หมั้นอ่ะ" เซฮุนพูดขณะอุดขนมปังใส่ปาก
แล้วผมจะไปรู้อะไรล่ะ ไม่เห็นสนใจผมเลยสักคน พ่อก็สนใจแต่กับแม่ น้องชายเหรอ เหอะ!!คนนึงหลับ อีกคนเล่นเกมส์ อีกคนอ่านหนังสือ แล้วยังจะมาเรื่องคู่หมั้นอะไรนี่อีก ให้ตายเถอะเกิดเป็น ชานยอล นี่มันเรื่องเยอะจริงๆ ไม่นานรถของเราก็เลี้ยวเข้ามาในรีสอร์ทที่รายล้อมด้วยธรรมชาติ อากาศที่นี่ดีมากๆ สมแล้วที่มีคนชอบมาเที่ยวที่ประเทศไทย
"แม่ครับผมขอไปเดินดูแถวโน้นนะครับ" ผมพูดกับแม่ที่กำลังง่วนอยู่กับกระเป๋าใบโตของเซฮุน
"จ้ะ เอาของไปเก็บก่อนนะ แล้วรีบกลับมานะชานยอลแมีมีคนจะแนะนำให้รู้จัก" แม่ของพูดก่อนหันไปปรามจงอินที่ทะเลาะกับเซฮุน
ผมเดินนำของไปไว้ที่ห้องพัก ก่อนจะเดินสำรวจดูรอบๆ ที่นี่ร่มรื่นอากาศเย็นสบาย แสงแดดอ่อนๆ กับท้องฟ้าสีครามที่ดูสดใส ผมอยากจะอยู่ที่นี่นานๆ เผื่อจะได้ผ่อนคลายบ้าง แต่คงเป็นไปไม่ได้ไหนจะเรื่องงานแล้วก็เรื่องของคู่หมั้นนั่นอีก ผมคิดว่าสิ่งที่เวฮุนพูดคงไม่ผิดแน่ ดูจากท่าทีของแม่ที่อยากให้ผมรู้จักคนๆหนึ่ง แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องที่ขัดไม่ได้อยู่แล้ว ใครไม่เกิดเป็น 'ชานยอล' ไม่รู้หรอก
[CHANYEOL]
[BAEKHYUN]
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในมุมหนึ่งซึ่งมีแต่ต้นไม้ เย็นสบาย ร่มรื่น ฉันชื่อแบคฮยอน เป็นลูกคนเดียวของตระกูลพยอน ซึ่งพ่อกับแม่ของฉันพามาเที่ยวที่ประเทศไทย เพราะว่าคุณแม่นัดกับเพื่อนสนิทเอาไว้ว่าจะมาเที่ยวที่ประเทศไทยด้วยกัน
"แบคฮยอน กลับบ้านเถอะจ้ะ คุณน้าเลย์มาถึงแล้วนะ" คุณแม่เดินมาตามฉัน
"จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" ฉันตอบก่อนรีบวิ่งทันที
ฉันรีบวิ่งไปที่บ้านพักทันที เพราะกลัวว่าเดี๋ยวคุณน้าจะรอนานมันจะเสียมารยาท แต่ดูเหมือนว่าฉันเองจะไม่ได้ระวังปัญหาของตัวเองเลยน่ะสิ เพราะงั้นฉันจึงได้ล้มลงเพราะสะดุดก้อนหินที่ไม่ได้มอง
"โอ๊ยย!!!" ฉันร้องออกมาเพราะความเจ็บ แถมยังมีเลือดออกด้วย
"เป็นอะไรหรือเปล่า" อยู่ๆก็มีคนตัวสูงก้มลงมาถามฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ" ฉันพูดก่อนหลบสายตาคนตัวสูงที่มองมา
"แต่เลือดไหล มาเดี๋ยวจะพาไปทำแผล" คนตัวสูงว่าก่อนจะอุ้มฉันขึ้นมา
"เฮ้ยๆ!!!นะ-นายจะทำอะไรอ่ะ" ฉันรีบถามคนตัวสูงทันทีด้วยความตกใจ
"เงียบน่ะ!!!จะพาไปทำแผล" เขาหันมาดูใส่จนฉันไม่กล้าพูดอะไร
ฉันรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของฉันร้อนผ่าว และมันคงจะแดงระเรื่อเหมือนมะเขือเทศเลยน่ะสิ ฉันไม่กล้าพูดอะไร และเขาก็ไม่พูดอะไรจนมาถึงที่พัก ที่พักของเขาอยู่ข้างๆกับที่พักของฉัน เขาพาฉันเข้าไปด้านใน ทุกคนดูตกใจที่เห็นเขาอุ้มฉัน โดยเฉพาะคุณพ่อกับคุณแม่ที่รีบเข้ามาหาฉันทันที
"แบคฮยอน เป็นอะไรลุกทำไมพี่เขาถึงอุ้มลูกมาได้ล่ะ" คุณแม่รีบมาถามทันที่เขาวางฉันลงบนโซฟา
"พี่ เหรอ" ฉันทำหน้าสงสัยมองไปที่นายคนนั้นที่ถือกล่องพยาบาลมา
"ใช่จ้ะ นี่พี่ชานยอล ลูกของคุณน้าเลย์ไงจ้ะ" คุณแม่พูดและพยักหน้าไปทางคุณน้าเลย์
"หนูแบคฮยอนเป็นไรมากไหมจ้ะ" คุณน้าเลย์เดินเข้ามาถาม
"ไม่เป็นไรค่ะ แผลแค่นี้นิดหน่อยเอง แบคฮยอนทนได้" ฉันตอบก่อนส่งยิ้มให้
อยู่ฉันก็รู้สึกบางอย่างที่ข้อเท้าจนก้มลงไปมองเห็นว่านายพี่ชานยอลกำลังทำแผลให้ฉันอยู่ ฉันจึงทำเพียงแต่นั่งนิ่งๆ ให้เขาทำแผล ฉันเห็นได้ว่าทุกคนมองมาที่ฉันและพี่ชานยอลแล้วยิ้ม โดยเฉพาะคุณแม่กับคุณน้าเลย์ ที่มองฉันกับพี่ชานยอลด้วยสายตาแปลกๆ
"ฉันว่าบอกทั้งสองคนตอนนี้ดีกว่านะเลย์" คุรแม่ของฉันเอ่ยขึ้น
"นั่นสินะ นี่หนูแบคฮยอนลูกสาวคุณน้าซูจี คู่หมั้นของลูกจ้ะชานยอล" คุณน้าเลย์พูดทำเอาฉันตกใจและทำให้คนที่กำลังทำแผลหยุดทำซะดื้อๆ
"นี่คู่หมั้นผมเหรอครับ" พี่ชานยอลพูดก่อนมองขึ้นมาที่ฉัน
"ใช่จ้ะ ดูแลน้องด้วยนะชานยอล" คุณแม่ของฉันพูดก่อนมองมาที่ฉัน
พี่ชานยอลรีบทำแผลให้ฉัน มองฉันด้วยสีหน้าเย็นชา ก่อนจะเดินออกไปจากที่พัก ฉันได้แต่มองตามหลังเขาไป ฉันทำอะไรผิดเหรอ ทไมเขาต้องโกรธ หรือที่จริงพี่เขาไม่อยากหมั้นกับฉัน หรือพี่เขามีใครในใจแล้วกันนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกเศร้าจังใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีสิ ทำไมกัน ทำไมฉัยต้องเศร้า T_T
[BAEKHYUN]
ไรเตอร์เพิ่งได้แต่งนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ยังไงช่วยติชม และแสดงความคิดเห็นช่วยแนะนำกันด้วยนะค่ะ แนะนำให้กับไรเตอร์ผู้อ่อน
ประสบการร์ด้วยนะ แล้วก็ให้กำลังใจกันด้วยนะค่ะ มีข้อความใดผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะค่ะ
สนามบินสุวรรณภูมิ' 09.30
ผมชื่อชานยอล เป็นลูกชายคนโตของตระกูล แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าผมไม่ต่างอะไรกับคนเข็นกระเป๋าตามเจ้านาย ความจริงแล้วกระเป๋าของผมมีเพียงสามใบ แต่อีกห้าใบที่เหลือนี้เป็นของ 'เซฮุน' น้องชายคนเล็กของผม ที่ตอนนี้กุลีกุจอวิ่งไปซื้อชานมไข่มุกแสนโปรดปราน โดยใช้ให้ผมเข็นกระเป๋าไปให้ที่รถ วันนี้ผมและครอบครัวมาเที่ยวที่ประเทศไทย ด้วยข้ออ้างของคุณพ่อของผมว่าอยากจะพาลูกไปเที่ยวบ้าง จะได้คลายเครียด แต่ความจริงแล้วเพราะคุณแม่เห็นประเทสไทยในหนังสือการท่องเที่ยวแล้วอยากมาต่างหากล่ะ
"ป๊าฮะ ม๊าฮะ ดูโน่นสิตัวอะไรน่ะสีผิวเหมือนพี่จงอินเลย" อยู่ๆที่กำลังนั่งรถเซฮุนก็ตะโกนออกมาและชี้ไปทางทุ่งนา"
"เหมือนจริงๆด้วยแหะ พี่ยอลดูดิ" เฉินหันมองและชวนผมให้หันไปมอง
"ฮุน เฉิน อย่าแกล้งพี่สิลูก" แม่หันมาว่าพลางส่งยิ้มหวานมาให้ทั้งสองคน
"เฮียยอลคิดยังไง ที่จะมีคู่หมั้นน่ะ" อยู่ๆเซฮุนก็หันมาถามผม
"คู่หมั้นอะไรกัน" ผมที่สงสัยก็หันไปถามเซฮุน
"เฮียไม่รู้เหรอ ว่าวันนี้ป๊ากะม๊าจะพาเฮียไปเจอคู่หมั้นอ่ะ" เซฮุนพูดขณะอุดขนมปังใส่ปาก
แล้วผมจะไปรู้อะไรล่ะ ไม่เห็นสนใจผมเลยสักคน พ่อก็สนใจแต่กับแม่ น้องชายเหรอ เหอะ!!คนนึงหลับ อีกคนเล่นเกมส์ อีกคนอ่านหนังสือ แล้วยังจะมาเรื่องคู่หมั้นอะไรนี่อีก ให้ตายเถอะเกิดเป็น ชานยอล นี่มันเรื่องเยอะจริงๆ ไม่นานรถของเราก็เลี้ยวเข้ามาในรีสอร์ทที่รายล้อมด้วยธรรมชาติ อากาศที่นี่ดีมากๆ สมแล้วที่มีคนชอบมาเที่ยวที่ประเทศไทย
"แม่ครับผมขอไปเดินดูแถวโน้นนะครับ" ผมพูดกับแม่ที่กำลังง่วนอยู่กับกระเป๋าใบโตของเซฮุน
"จ้ะ เอาของไปเก็บก่อนนะ แล้วรีบกลับมานะชานยอลแมีมีคนจะแนะนำให้รู้จัก" แม่ของพูดก่อนหันไปปรามจงอินที่ทะเลาะกับเซฮุน
ผมเดินนำของไปไว้ที่ห้องพัก ก่อนจะเดินสำรวจดูรอบๆ ที่นี่ร่มรื่นอากาศเย็นสบาย แสงแดดอ่อนๆ กับท้องฟ้าสีครามที่ดูสดใส ผมอยากจะอยู่ที่นี่นานๆ เผื่อจะได้ผ่อนคลายบ้าง แต่คงเป็นไปไม่ได้ไหนจะเรื่องงานแล้วก็เรื่องของคู่หมั้นนั่นอีก ผมคิดว่าสิ่งที่เวฮุนพูดคงไม่ผิดแน่ ดูจากท่าทีของแม่ที่อยากให้ผมรู้จักคนๆหนึ่ง แต่นั่นมันก็เป็นเรื่องที่ขัดไม่ได้อยู่แล้ว ใครไม่เกิดเป็น 'ชานยอล' ไม่รู้หรอก
[CHANYEOL]
[BAEKHYUN]
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในมุมหนึ่งซึ่งมีแต่ต้นไม้ เย็นสบาย ร่มรื่น ฉันชื่อแบคฮยอน เป็นลูกคนเดียวของตระกูลพยอน ซึ่งพ่อกับแม่ของฉันพามาเที่ยวที่ประเทศไทย เพราะว่าคุณแม่นัดกับเพื่อนสนิทเอาไว้ว่าจะมาเที่ยวที่ประเทศไทยด้วยกัน
"แบคฮยอน กลับบ้านเถอะจ้ะ คุณน้าเลย์มาถึงแล้วนะ" คุณแม่เดินมาตามฉัน
"จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ" ฉันตอบก่อนรีบวิ่งทันที
ฉันรีบวิ่งไปที่บ้านพักทันที เพราะกลัวว่าเดี๋ยวคุณน้าจะรอนานมันจะเสียมารยาท แต่ดูเหมือนว่าฉันเองจะไม่ได้ระวังปัญหาของตัวเองเลยน่ะสิ เพราะงั้นฉันจึงได้ล้มลงเพราะสะดุดก้อนหินที่ไม่ได้มอง
"โอ๊ยย!!!" ฉันร้องออกมาเพราะความเจ็บ แถมยังมีเลือดออกด้วย
"เป็นอะไรหรือเปล่า" อยู่ๆก็มีคนตัวสูงก้มลงมาถามฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
"ไม่เป็นไรหรอก ขอบใจนะ" ฉันพูดก่อนหลบสายตาคนตัวสูงที่มองมา
"แต่เลือดไหล มาเดี๋ยวจะพาไปทำแผล" คนตัวสูงว่าก่อนจะอุ้มฉันขึ้นมา
"เฮ้ยๆ!!!นะ-นายจะทำอะไรอ่ะ" ฉันรีบถามคนตัวสูงทันทีด้วยความตกใจ
"เงียบน่ะ!!!จะพาไปทำแผล" เขาหันมาดูใส่จนฉันไม่กล้าพูดอะไร
ฉันรู้สึกว่าตอนนี้หน้าของฉันร้อนผ่าว และมันคงจะแดงระเรื่อเหมือนมะเขือเทศเลยน่ะสิ ฉันไม่กล้าพูดอะไร และเขาก็ไม่พูดอะไรจนมาถึงที่พัก ที่พักของเขาอยู่ข้างๆกับที่พักของฉัน เขาพาฉันเข้าไปด้านใน ทุกคนดูตกใจที่เห็นเขาอุ้มฉัน โดยเฉพาะคุณพ่อกับคุณแม่ที่รีบเข้ามาหาฉันทันที
"แบคฮยอน เป็นอะไรลุกทำไมพี่เขาถึงอุ้มลูกมาได้ล่ะ" คุณแม่รีบมาถามทันที่เขาวางฉันลงบนโซฟา
"พี่ เหรอ" ฉันทำหน้าสงสัยมองไปที่นายคนนั้นที่ถือกล่องพยาบาลมา
"ใช่จ้ะ นี่พี่ชานยอล ลูกของคุณน้าเลย์ไงจ้ะ" คุณแม่พูดและพยักหน้าไปทางคุณน้าเลย์
"หนูแบคฮยอนเป็นไรมากไหมจ้ะ" คุณน้าเลย์เดินเข้ามาถาม
"ไม่เป็นไรค่ะ แผลแค่นี้นิดหน่อยเอง แบคฮยอนทนได้" ฉันตอบก่อนส่งยิ้มให้
อยู่ฉันก็รู้สึกบางอย่างที่ข้อเท้าจนก้มลงไปมองเห็นว่านายพี่ชานยอลกำลังทำแผลให้ฉันอยู่ ฉันจึงทำเพียงแต่นั่งนิ่งๆ ให้เขาทำแผล ฉันเห็นได้ว่าทุกคนมองมาที่ฉันและพี่ชานยอลแล้วยิ้ม โดยเฉพาะคุณแม่กับคุณน้าเลย์ ที่มองฉันกับพี่ชานยอลด้วยสายตาแปลกๆ
"ฉันว่าบอกทั้งสองคนตอนนี้ดีกว่านะเลย์" คุรแม่ของฉันเอ่ยขึ้น
"นั่นสินะ นี่หนูแบคฮยอนลูกสาวคุณน้าซูจี คู่หมั้นของลูกจ้ะชานยอล" คุณน้าเลย์พูดทำเอาฉันตกใจและทำให้คนที่กำลังทำแผลหยุดทำซะดื้อๆ
"นี่คู่หมั้นผมเหรอครับ" พี่ชานยอลพูดก่อนมองขึ้นมาที่ฉัน
"ใช่จ้ะ ดูแลน้องด้วยนะชานยอล" คุณแม่ของฉันพูดก่อนมองมาที่ฉัน
พี่ชานยอลรีบทำแผลให้ฉัน มองฉันด้วยสีหน้าเย็นชา ก่อนจะเดินออกไปจากที่พัก ฉันได้แต่มองตามหลังเขาไป ฉันทำอะไรผิดเหรอ ทไมเขาต้องโกรธ หรือที่จริงพี่เขาไม่อยากหมั้นกับฉัน หรือพี่เขามีใครในใจแล้วกันนะ ทำไมฉันถึงรู้สึกเศร้าจังใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีสิ ทำไมกัน ทำไมฉัยต้องเศร้า T_T
[BAEKHYUN]
ไรเตอร์เพิ่งได้แต่งนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ยังไงช่วยติชม และแสดงความคิดเห็นช่วยแนะนำกันด้วยนะค่ะ แนะนำให้กับไรเตอร์ผู้อ่อน
ประสบการร์ด้วยนะ แล้วก็ให้กำลังใจกันด้วยนะค่ะ มีข้อความใดผิดพลาดต้องขออภัยด้วยนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น